Κατα Ιωαννην 16
1 ταυτα λελαληκα υμιν ινα μη σκανδαλισθητε
N'khah uh pawt ham ni nangmih taengah he he ka thui.
2 αποσυναγωγους ποιησουσιν υμας αλλ ερχεται ωρα ινα πας ο αποκτεινας {VAR1: [υμας] } {VAR2: υμας } δοξη λατρειαν προσφερειν τω θεω
Nangmih te a hael la n'haek uh ni. A tue ha pawk vaengah hlang boeih loh nangmih n'ngawn te Pathen taengkah thothuengnah a khueh la a ngai uh ni.
3 και ταυτα ποιησουσιν οτι ουκ εγνωσαν τον πατερα ουδε εμε
Te khaw a Pa neh kai m'ming uh pawt dongah ni a saii uh eh.
4 αλλα ταυτα λελαληκα υμιν ινα οταν ελθη η ωρα αυτων μνημονευητε αυτων οτι εγω ειπον υμιν ταυτα δε υμιν εξ αρχης ουκ ειπον οτι μεθ υμων ημην
Tedae he he nangmih kan thui coeng. Te daengah ni a tue ha pawk vaengah kai loh nangmih kan ti nah te na poek uh eh. Tedae nangmih taengah ka om dongah hekah he a tongcuek lamloh nangmih ham ka thui moenih.
5 νυν δε υπαγω προς τον πεμψαντα με και ουδεις εξ υμων ερωτα με που υπαγεις
Tedae kai aka tueih taengah ka cet pawn ni. Nangmih loh, “Melam na caeh eh?” tila kai nan dawt uh moenih.
6 αλλ οτι ταυτα λελαληκα υμιν η λυπη πεπληρωκεν υμων την καρδιαν
Te phoeiah hekah he nangmih taengah ka thui coeng dongah kothaenah loh nangmih thinko te a koei.
7 αλλ εγω την αληθειαν λεγω υμιν συμφερει υμιν ινα εγω απελθω εαν γαρ μη απελθω ο παρακλητος {VAR1: ου μη ελθη } {VAR2: ουκ ελευσεται } προς υμας εαν δε πορευθω πεμψω αυτον προς υμας
Tedae kai loh nangmih taengah oltak ka thui, Kai ka caeh te nangmih ham rhoei bet. Ka cet pawt koinih nangmih taengah baerhoep te ha pawk mahpawh, Tedae ka caeh atah nangmih taengla anih kan tueih ni.
8 και ελθων εκεινος ελεγξει τον κοσμον περι αμαρτιας και περι δικαιοσυνης και περι κρισεως
Anih te ha pawk vaengah diklai te tholh kawng khaw, duengnah kawng khaw, laitloeknah kawng khaw.
9 περι αμαρτιας μεν οτι ου πιστευουσιν εις εμε
Kai n'tangnah uh pawt dongah tholhnah kawng.
10 περι δικαιοσυνης δε οτι προς τον πατερα υπαγω και ουκετι θεωρειτε με
Pa taengla ka cet vetih kai nan hmuh uh voel pawt ham dongah duengnah kawng khaw.
11 περι δε κρισεως οτι ο αρχων του κοσμου τουτου κεκριται
He diklai boei te lai a tloek coeng dongah laitloeknah kawng khaw a toeltham ni.
12 ετι πολλα εχω υμιν λεγειν αλλ ου δυνασθε βασταζειν αρτι
Nangmih taengah thui ham muep om pueng dae nangmih loh tahae ah na doe uh tloel.
13 οταν δε ελθη εκεινος το πνευμα της αληθειας οδηγησει υμας {VAR1: εις την αληθειαν πασαν } {VAR2: εν τη αληθεια παση } ου γαρ λαλησει αφ εαυτου αλλ οσα {VAR1: ακουει } {VAR2: ακουσει } λαλησει και τα ερχομενα αναγγελει υμιν
Tedae amah ha pawk vaengah tah, oltak Mueihla loh nangmih te oltak dongah a cungkuem la long n'tueng ni. Amah lamloh thui pawt vetih a yaak te boeih a thui ni. Te vaengah aka lo te khaw nangmih taengah ha puen ni.
14 εκεινος εμε δοξασει οτι εκ του εμου λημψεται και αναγγελει υμιν
Te long ni kai n'thangpom eh. Kamah hut te a doe vetih nangmih taengla ha puen ni.
15 παντα οσα εχει ο πατηρ εμα εστιν δια τουτο ειπον οτι εκ του εμου λαμβανει και αναγγελει υμιν
Pa loh a khueh boeih te kai kah ni, Te dongah, ‘Kamah kah te a doe tih nangmih taengah ka puen bitni,’ ka ti.
16 μικρον και ουκετι θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με
“Kolkalh om vetih kai nan hmu uh pawt sui dae rhaih koep om vetih kai nan hmuh uh ni,” a ti nah.
17 ειπαν ουν εκ των μαθητων αυτου προς αλληλους τι εστιν τουτο ο λεγει ημιν μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με και οτι υπαγω προς τον πατερα
Te dongah a hnukbang rhoek khuiah khat neh khat te, “Mamih taengah, ‘Kolkalh om vetih kai nan hmu uh voel pawt sui dae rhaih koep om vetih kai nan hmuh uh ni. Te phoeiah pa taengla ka cet ni,’ a ti te metlam a om,” a ti uh.
18 ελεγον ουν τι εστιν τουτο {VAR1: ο λεγει } {VAR2: [ο λεγει] το } μικρον ουκ οιδαμεν {VAR1: [τι λαλει] } {VAR2: τι λαλει }
Te dongah, “A thui te me tlam nim a om te? ‘Kolkalh ah’ a ti te m'ming uh moenih,” a ti uh.
19 εγνω {VAR2: [ο] } ιησους οτι ηθελον αυτον ερωταν και ειπεν αυτοις περι τουτου ζητειτε μετ αλληλων οτι ειπον μικρον και ου θεωρειτε με και παλιν μικρον και οψεσθε με
Anih dawt ham a ngaih uh te Jesuh loh a ming dongah amih te, “‘Kolkalh om vetih kai nan hmu uh mahpawh, Tedae rhaih koep om vetih kai nan hmuh uh ni,’ tila ka thui dongah he khat neh khat na dawt uh thae.
20 αμην αμην λεγω υμιν οτι κλαυσετε και θρηνησετε υμεις ο δε κοσμος χαρησεται υμεις λυπηθησεσθε αλλ η λυπη υμων εις χαραν γενησεται
Nangmih taengah rhep rhep kan thui, na rhap uh vetih na nguek uh ni. Tedae diklai loh a uem vetih na kothae uh ni. Tedae nangmih kah kothaenah te omngaihnah la poeh ni.
21 η γυνη οταν τικτη λυπην εχει οτι ηλθεν η ωρα αυτης οταν δε γεννηση το παιδιον ουκετι μνημονευει της θλιψεως δια την χαραν οτι εγεννηθη ανθρωπος εις τον κοσμον
Huta loh a tue a pha tih ca a cun vaengah kothaenah a khueh. Tedae camoe te a cun vaengah tah diklai ah hlang a cun te a omngaihnah neh phacip phabaem te poek pawh.
22 και υμεις ουν νυν μεν λυπην εχετε παλιν δε οψομαι υμας και χαρησεται υμων η καρδια και την χαραν υμων ουδεις {VAR1: αρει } {VAR2: αιρει } αφ υμων
Te dongah nangmih khaw tahae ah kothaenah na khueh uh dae nangmih te koep kan hip vetih nangmih thinko loh omngaih bitni. Nangmih kah omngaihnah te nangmih lamkah rhawt uh mahpawh.
23 και εν εκεινη τη ημερα εμε ουκ ερωτησετε ουδεν αμην αμην λεγω υμιν αν τι αιτησητε τον πατερα {VAR1: δωσει υμιν εν τω ονοματι μου } {VAR2: εν τω ονοματι μου δωσει υμιν }
Tekah khohnin ah kai nan dawt uh loengloeng mahpawh. Nangmih taengah rhep rhep ka thui, kai ming neh Pa taengah na bih te tah nangmih m'paek bitni.
24 εως αρτι ουκ ητησατε ουδεν εν τω ονοματι μου αιτειτε και λημψεσθε ινα η χαρα υμων η πεπληρωμενη
Tahae duela kai ming neh na bih uh te a hong moenih. Bih uh lamtah na dang uh bitni. Te daengah ni nangmih kah omngaihnah loh a soep la a om eh.
25 ταυτα εν παροιμιαις λελαληκα υμιν ερχεται ωρα οτε ουκετι εν παροιμιαις λαλησω υμιν αλλα παρρησια περι του πατρος απαγγελω υμιν
Thuidoeknah neh nangmih taengah hekah he ka thui coeng. A tue ha pawk vaengah tah thuidoeknah neh nangmih kam voek voel mahpawh. Tedae pa kawng nangmih taengah sayalh la ka puen bitni.
26 εν εκεινη τη ημερα εν τω ονοματι μου αιτησεσθε και ου λεγω υμιν οτι εγω ερωτησω τον πατερα περι υμων
Tekah khohnin ah kai ming neh na bih uh ni. Tedae nangmih ham kai loh a pa taengah ka dawt ni tila nangmih taengah ka thui moenih.
27 αυτος γαρ ο πατηρ φιλει υμας οτι υμεις εμε πεφιληκατε και πεπιστευκατε οτι εγω παρα {VAR1: του πατρος } {VAR2: [του] θεου } εξηλθον
Pa amah loh nangmih n'lungnah te nangmih loh kai nan lungnah tih Pathen lamkah ka suntlak he na tangnah uh dongah ni.
28 εξηλθον {VAR1: εκ } {VAR2: παρα } του πατρος και εληλυθα εις τον κοσμον παλιν αφιημι τον κοσμον και πορευομαι προς τον πατερα
“Pa taeng lamkah ka lo tih diklai la kam pha coeng. Diklai te ka hlah vetih pa taengah koep ka cet ni,” a ti nah.
29 λεγουσιν οι μαθηται αυτου ιδε νυν εν παρρησια λαλεις και παροιμιαν ουδεμιαν λεγεις
A hnukbang rhoek loh, “Sayalh la na thui coeng tih thuidoeknah na thui pawt la he.
30 νυν οιδαμεν οτι οιδας παντα και ου χρειαν εχεις ινα τις σε ερωτα εν τουτω πιστευομεν οτι απο θεου εξηλθες
Boeih na ming dongah u long khaw nang dawt ham pakhat khaw ngoe pawh tila ka ming uh coeng, te nen ni Pathen taeng lamkah na lo te kan tangnah uh,” a ti nah.
31 απεκριθη αυτοις ιησους αρτι πιστευετε
Jesuh loh amih te, “Na tangnah uh pawn a?
32 ιδου ερχεται ωρα και εληλυθεν ινα σκορπισθητε εκαστος εις τα ιδια καμε μονον αφητε και ουκ ειμι μονος οτι ο πατηρ μετ εμου εστιν
A tue ha pawk coeng ke, pakhat rhip loh amah amah ah na taekyak uh tih kamah bueng nan hlah uh ham ni ha pawk coeng, Tedae a pa he kai taengah om tih kamah bueng ka om moenih.
33 ταυτα λελαληκα υμιν ινα εν εμοι ειρηνην εχητε εν τω κοσμω θλιψιν εχετε αλλα θαρσειτε εγω νενικηκα τον κοσμον
He he nangmih taengah ka thui daengah ni kai rhangneh ngaimongnah na dang uh eh. Diklai ah phacip phabaem na dang uh ni. Tedae na ngaimong sak uh. Kai loh diklai ka noeng coeng,” a ti nah.
