Ιακωβου 3
1 μη πολλοι διδασκαλοι γινεσθε αδελφοι μου ειδοτες οτι μειζον κριμα λημψομεθα
My brethren, be not many teachers, knowing that we who are such shall pass a stricter trial than others: for in many things we all offend;
2 πολλα γαρ πταιομεν απαντες ει τις εν λογω ου πταιει ουτος τελειος ανηρ δυνατος χαλιναγωγησαι και ολον το σωμα
and if any offend not in word, he is a compleat man, able to manage also the whole body.
3 ει δε των ιππων τους χαλινους εις τα στοματα βαλλομεν εις το πειθεσθαι αυτους ημιν και ολον το σωμα αυτων μεταγομεν
Behold we put bridles into the mouths of horses, that they may obey us, and we turn their whole body as we please.
4 ιδου και τα πλοια τηλικαυτα οντα και υπο ανεμων σκληρων ελαυνομενα μεταγεται υπο ελαχιστου πηδαλιου οπου η ορμη του ευθυνοντος βουλεται
Behold also the ships which are of so great bulk, and even when they are driven by hard winds, yet are turned about by a very small helm which way soever the pilot pleaseth.
5 ουτως και η γλωσσα μικρον μελος εστιν και μεγαλα αυχει ιδου ηλικον πυρ ηλικην υλην αναπτει
So the tongue is a small part of the body, yet boasteth great things. Behold how much fuel a little fire kindleth!
6 και η γλωσσα πυρ ο κοσμος της αδικιας η γλωσσα καθισταται εν τοις μελεσιν ημων η σπιλουσα ολον το σωμα και φλογιζουσα τον τροχον της γενεσεως και φλογιζομενη υπο της γεεννης (Geenna g1067)
And the tongue is a fire, a world of iniquity: so is the tongue among our several parts, defiling the whole body, inflaming the course of nature, and is set on fire by hell. (Geenna g1067)
7 πασα γαρ φυσις θηριων τε και πετεινων ερπετων τε και εναλιων δαμαζεται και δεδαμασται τη φυσει τη ανθρωπινη
For every kind of wild beasts, and birds, and reptiles, and fishes, is tamed and hath been tamed by mankind:
8 την δε γλωσσαν ουδεις δαμασαι δυναται ανθρωπων ακαταστατον κακον μεστη ιου θανατηφορου
but the tongue can no man tame; it is an unruly evil, full of deadly poison.
9 εν αυτη ευλογουμεν τον κυριον και πατερα και εν αυτη καταρωμεθα τους ανθρωπους τους καθ ομοιωσιν θεου γεγονοτας
With it we bless God even the Father; and with it we curse men, who are made after the likeness of God:
10 εκ του αυτου στοματος εξερχεται ευλογια και καταρα ου χρη αδελφοι μου ταυτα ουτως γινεσθαι
out of the same mouth proceedeth blessing and cursing. These things, my brethren, ought not so to be.
11 μητι η πηγη εκ της αυτης οπης βρυει το γλυκυ και το πικρον
Does a fountain from the same opening send forth sweet water and bitter?
12 μη δυναται αδελφοι μου συκη ελαιας ποιησαι η αμπελος συκα ουτε αλυκον γλυκυ ποιησαι υδωρ
Can a fig-tree, my brethren, produce olives, or a vine figs? so can no fountain produce salt water and sweet.
13 τις σοφος και επιστημων εν υμιν δειξατω εκ της καλης αναστροφης τα εργα αυτου εν πραυτητι σοφιας
Is there any wise and understanding man among you? let him shew his works by a good conversation in the meekness of wisdom:
14 ει δε ζηλον πικρον εχετε και εριθειαν εν τη καρδια υμων μη κατακαυχασθε και ψευδεσθε κατα της αληθειας
but if ye have bitter envy and strife in your hearts, do not boast and lie against the truth;
15 ουκ εστιν αυτη η σοφια ανωθεν κατερχομενη αλλα επιγειος ψυχικη δαιμονιωδης
this is not the wisdom, that cometh down from above, but is earthly, sensual, and diabolical:
16 οπου γαρ ζηλος και εριθεια εκει ακαταστασια και παν φαυλον πραγμα
for where envying and strife is, there is confusion and every evil work.
17 η δε ανωθεν σοφια πρωτον μεν αγνη εστιν επειτα ειρηνικη επιεικης ευπειθης μεστη ελεους και καρπων αγαθων αδιακριτος ανυποκριτος
But the wisdom that is from above first is pure, then peaceable, mild, full of mercy and good fruits, without partiality and without hypocrisy.
18 καρπος δε δικαιοσυνης εν ειρηνη σπειρεται τοις ποιουσιν ειρηνην
And the fruit of righteousness is sown in peace for those that promote peace.
