< Προς Εφεσιους 4 >

1 παρακαλω ουν υμας εγω ο δεσμιος εν κυριω αξιως περιπατησαι της κλησεως ης εκληθητε
As a prisoner in the Lord, then, I urge you to walk in a manner worthy of the calling you have received:
2 μετα πασης ταπεινοφροσυνης και πραυτητος μετα μακροθυμιας ανεχομενοι αλληλων εν αγαπη
with all humility and gentleness, with patience, bearing with one another in love,
3 σπουδαζοντες τηρειν την ενοτητα του πνευματος εν τω συνδεσμω της ειρηνης
and with diligence to preserve the unity of the Spirit through the bond of peace.
4 εν σωμα και εν πνευμα καθως {VAR1: [και] } {VAR2: και } εκληθητε εν μια ελπιδι της κλησεως υμων
There is one body and one Spirit, just as you were called to one hope when you were called;
5 εις κυριος μια πιστις εν βαπτισμα
one Lord, one faith, one baptism;
6 εις θεος και πατηρ παντων ο επι παντων και δια παντων και εν πασιν
one God and Father of all, who is over all and through all and in all.
7 ενι δε εκαστω ημων εδοθη {VAR1: [η] } {VAR2: η } χαρις κατα το μετρον της δωρεας του χριστου
Now to each one of us grace has been given according to the measure of the gift of Christ.
8 διο λεγει αναβας εις υψος ηχμαλωτευσεν αιχμαλωσιαν {VAR1: [και] } εδωκεν δοματα τοις ανθρωποις
This is why it says: “When He ascended on high, He led captives away, and gave gifts to men.”
9 το δε ανεβη τι εστιν ει μη οτι και κατεβη εις τα κατωτερα {VAR1: μερη } {VAR2: [μερη] } της γης
What does “He ascended” mean, except that He also descended to the lower parts of the earth?
10 ο καταβας αυτος εστιν και ο αναβας υπερανω παντων των ουρανων ινα πληρωση τα παντα
He who descended is the very One who ascended above all the heavens, in order to fill all things.
11 και αυτος εδωκεν τους μεν αποστολους τους δε προφητας τους δε ευαγγελιστας τους δε ποιμενας και διδασκαλους
And it was He who gave some to be apostles, some to be prophets, some to be evangelists, and some to be pastors and teachers,
12 προς τον καταρτισμον των αγιων εις εργον διακονιας εις οικοδομην του σωματος του χριστου
to equip the saints for works of ministry and to build up the body of Christ,
13 μεχρι καταντησωμεν οι παντες εις την ενοτητα της πιστεως και της επιγνωσεως του υιου του θεου εις ανδρα τελειον εις μετρον ηλικιας του πληρωματος του χριστου
until we all reach unity in the faith and in the knowledge of the Son of God, as we mature to the full measure of the stature of Christ.
14 ινα μηκετι ωμεν νηπιοι κλυδωνιζομενοι και περιφερομενοι παντι ανεμω της διδασκαλιας εν τη κυβεια των ανθρωπων εν πανουργια προς την μεθοδειαν της πλανης
Then we will no longer be infants, tossed about by the waves and carried around by every wind of teaching and by the clever cunning of men in their deceitful scheming.
15 αληθευοντες δε εν αγαπη αυξησωμεν εις αυτον τα παντα ος εστιν η κεφαλη χριστος
Instead, speaking the truth in love, we will in all things grow up into Christ Himself, who is the head.
16 εξ ου παν το σωμα συναρμολογουμενον και συμβιβαζομενον δια πασης αφης της επιχορηγιας κατ ενεργειαν εν μετρω ενος εκαστου μερους την αυξησιν του σωματος ποιειται εις οικοδομην εαυτου εν αγαπη
From Him the whole body, fitted and held together by every supporting ligament, grows and builds itself up in love through the work of each individual part.
17 τουτο ουν λεγω και μαρτυρομαι εν κυριω μηκετι υμας περιπατειν καθως και τα εθνη περιπατει εν ματαιοτητι του νοος αυτων
So I tell you this, and insist on it in the Lord, that you must no longer walk as the Gentiles do, in the futility of their thinking.
18 εσκοτωμενοι τη διανοια οντες απηλλοτριωμενοι της ζωης του θεου δια την αγνοιαν την ουσαν εν αυτοις δια την πωρωσιν της καρδιας αυτων
They are darkened in their understanding and alienated from the life of God because of the ignorance that is in them due to the hardness of their hearts.
19 οιτινες απηλγηκοτες εαυτους παρεδωκαν τη ασελγεια εις εργασιαν ακαθαρσιας πασης εν πλεονεξια
Having lost all sense of shame, they have given themselves over to sensuality for the practice of every kind of impurity, with a craving for more.
20 υμεις δε ουχ ουτως εμαθετε τον χριστον
But this is not the way you came to know Christ.
21 ει γε αυτον ηκουσατε και εν αυτω εδιδαχθητε καθως εστιν αληθεια εν τω ιησου
Surely you heard of Him and were taught in Him—in keeping with the truth that is in Jesus—
22 αποθεσθαι υμας κατα την προτεραν αναστροφην τον παλαιον ανθρωπον τον φθειρομενον κατα τας επιθυμιας της απατης
to put off your former way of life, your old self, which is being corrupted by its deceitful desires;
23 ανανεουσθαι δε τω πνευματι του νοος υμων
to be renewed in the spirit of your minds;
24 και ενδυσασθαι τον καινον ανθρωπον τον κατα θεον κτισθεντα εν δικαιοσυνη και οσιοτητι της αληθειας
and to put on the new self, created to be like God in true righteousness and holiness.
25 διο αποθεμενοι το ψευδος λαλειτε αληθειαν εκαστος μετα του πλησιον αυτου οτι εσμεν αλληλων μελη
Therefore each of you must put off falsehood and speak truthfully to his neighbor, for we are all members of one another.
26 οργιζεσθε και μη αμαρτανετε ο ηλιος μη επιδυετω επι {VAR2: [τω] } παροργισμω υμων
“Be angry, yet do not sin.” Do not let the sun set upon your anger,
27 μηδε διδοτε τοπον τω διαβολω
and do not give the devil a foothold.
28 ο κλεπτων μηκετι κλεπτετω μαλλον δε κοπιατω εργαζομενος ταις {VAR2: [ιδιαις] } χερσιν το αγαθον ινα εχη μεταδιδοναι τω χρειαν εχοντι
He who has been stealing must steal no longer, but must work, doing good with his own hands, that he may have something to share with the one in need.
29 πας λογος σαπρος εκ του στοματος υμων μη εκπορευεσθω αλλα ει τις αγαθος προς οικοδομην της χρειας ινα δω χαριν τοις ακουουσιν
Let no unwholesome talk come out of your mouths, but only what is helpful for building up the one in need and bringing grace to those who listen.
30 και μη λυπειτε το πνευμα το αγιον του θεου εν ω εσφραγισθητε εις ημεραν απολυτρωσεως
And do not grieve the Holy Spirit of God, in whom you were sealed for the day of redemption.
31 πασα πικρια και θυμος και οργη και κραυγη και βλασφημια αρθητω αφ υμων συν παση κακια
Get rid of all bitterness, rage and anger, outcry and slander, along with every form of malice.
32 γινεσθε [δε] εις αλληλους χρηστοι ευσπλαγχνοι χαριζομενοι εαυτοις καθως και ο θεος εν χριστω εχαρισατο υμιν
Be kind and tenderhearted to one another, forgiving each other just as in Christ God forgave you.

< Προς Εφεσιους 4 >