Προς Κορινθιους Β΄ 6

1 συνεργουντες δε και παρακαλουμεν μη εις κενον την χαριν του θεου δεξασθαι υμας

And we co-operating with Him do also exhort you that ye receive not the grace of God in vain:

2 λεγει γαρ καιρω δεκτω επηκουσα σου και εν ημερα σωτηριας εβοηθησα σοι ιδου νυν καιρος ευπροσδεκτος ιδου νυν ημερα σωτηριας

for He saith, "I have heard thee in an acceptable time, and in a day of salvation have I helped thee." Behold now is the acceptable time; behold now is the day of salvation.

3 μηδεμιαν εν μηδενι διδοντες προσκοπην ινα μη μωμηθη η διακονια

We give no offence in any thing, that the ministry be not blamed:

4 αλλ εν παντι {VAR1: συνιστανοντες } {VAR2: συνισταντες } εαυτους ως θεου διακονοι εν υπομονη πολλη εν θλιψεσιν εν αναγκαις εν στενοχωριαις

but in every thing approving ourselves as the ministers of God; by much patience, in afflictions, in necessities, in straits,

5 εν πληγαις εν φυλακαις εν ακαταστασιαις εν κοποις εν αγρυπνιαις εν νηστειαις

in stripes, in imprisonments, in tumults, in labors, in watchings, in fastings;

6 εν αγνοτητι εν γνωσει εν μακροθυμια εν χρηστοτητι εν πνευματι αγιω εν αγαπη ανυποκριτω

by purity, by knowledge, by long-suffering, by kindness, by the holy Spirit,

7 εν λογω αληθειας εν δυναμει θεου δια των οπλων της δικαιοσυνης των δεξιων και αριστερων

by love unfeigned, by the word of truth, by the power of God, with the armour of righteousness on the right and on the left; through honor and dishonor,

8 δια δοξης και ατιμιας δια δυσφημιας και ευφημιας ως πλανοι και αληθεις

through evil report and good report;

9 ως αγνοουμενοι και επιγινωσκομενοι ως αποθνησκοντες και ιδου ζωμεν ως παιδευομενοι και μη θανατουμενοι

as deceivers, and yet true; as unknown, and yet well known; as dying, and behold we live; as chastened, but not put to death;

10 ως λυπουμενοι αει δε χαιροντες ως πτωχοι πολλους δε πλουτιζοντες ως μηδεν εχοντες και παντα κατεχοντες

as sorrowing, yet always rejoicing; as poor, yet making many rich; as having nothing, yet possessing all things.

11 το στομα ημων ανεωγεν προς υμας κορινθιοι η καρδια ημων πεπλατυνται

O Corinthians, our mouth is opened unto you, our heart is enlarged:

12 ου στενοχωρεισθε εν ημιν στενοχωρεισθε δε εν τοις σπλαγχνοις υμων

ye are not straitened in us, but ye are straitened in your own bowels.

13 την δε αυτην αντιμισθιαν ως τεκνοις λεγω πλατυνθητε και υμεις

Now as a return of our love (I speak as to my children) be ye also enlarged towards us.

14 μη γινεσθε ετεροζυγουντες απιστοις τις γαρ μετοχη δικαιοσυνη και ανομια η τις κοινωνια φωτι προς σκοτος

Be not unsuitably connected with infidels: for what fellowship hath righteousness with unrighteousness? or what communion hath light with darkness?

15 τις δε συμφωνησις χριστου προς βελιαρ η τις μερις πιστω μετα απιστου

what concord hath Christ with Belial? or what part hath a believer with an infidel?

16 τις δε συγκαταθεσις ναω θεου μετα ειδωλων ημεις γαρ ναος θεου εσμεν ζωντος καθως ειπεν ο θεος οτι ενοικησω εν αυτοις και εμπεριπατησω και εσομαι αυτων θεος και αυτοι εσονται μου λαος

and what agreement hath the temple of God with idols? for ye are the temple of the living God: as God hath said, "I will dwell in them, and I will walk among them, and I will be their God, and they shall be my people."

17 διο εξελθατε εκ μεσου αυτων και αφορισθητε λεγει κυριος και ακαθαρτου μη απτεσθε καγω εισδεξομαι υμας

Wherefore, "come out from the midst of them, and be ye separate, saith the Lord, and touch no unclean thing," and I will receive you:

18 και εσομαι υμιν εις πατερα και υμεις εσεσθε μοι εις υιους και θυγατερας λεγει κυριος παντοκρατωρ

and I will be a father unto you, and ye shall be to me for sons and daughters, saith the Lord Almighty.