Προς Κορινθιους Β΄ 3
1 αρχομεθα παλιν εαυτους συνιστανειν η μη χρηζομεν ως τινες συστατικων επιστολων προς υμας η εξ υμων
Am I beginning again to "recommend" myself? Or do I need, as some do, letters of commendation either to you or from you?
2 η επιστολη ημων υμεις εστε εγγεγραμμενη εν ταις καρδιαις ημων γινωσκομενη και αναγινωσκομενη υπο παντων ανθρωπων
You are my letter, written on my heart, known and read by all men.
3 φανερουμενοι οτι εστε επιστολη χριστου διακονηθεισα υφ ημων εγγεγραμμενη ου μελανι αλλα πνευματι θεου ζωντος ουκ εν πλαξιν λιθιναις αλλ εν πλαξιν καρδιαις σαρκιναις
Since all can see that you are a letter of Christ transcribed by men, written not with ink, but with the Spirit of the living God, not on tablets of stone, but on human hearts as tablets.
4 πεποιθησιν δε τοιαυτην εχομεν δια του χριστου προς τον θεον
Such confidence I have through Christ before God.
5 ουχ οτι αφ εαυτων ικανοι εσμεν λογισασθαι τι ως εξ εαυτων αλλ η ικανοτης ημων εκ του θεου
Not that I am sufficient in myself to reach any conclusion in my own wisdom; but my sufficiency is from God.
6 ος και ικανωσεν ημας διακονους καινης διαθηκης ου γραμματος αλλα πνευματος το γαρ γραμμα {VAR1: αποκτεινει } {VAR2: αποκτεννει } το δε πνευμα ζωοποιει
It is he who has also made me sufficient as a minister of a new covenant; not of a letter but of a spirit; for the letter kills, but the spirit makes alive.
7 ει δε η διακονια του θανατου εν γραμμασιν εντετυπωμενη λιθοις εγενηθη εν δοξη ωστε μη δυνασθαι ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το προσωπον μωυσεως δια την δοξαν του προσωπου αυτου την καταργουμενην
If, however, the administration of death, written with letters and engraved on stones, began in glory, so that the children of Israel could not gaze steadily on the face of Moses, because of the glory of his face - a glory even then fading -
8 πως ουχι μαλλον η διακονια του πνευματος εσται εν δοξη
how much more shall the ministry of the Spirit abide in glory?
9 ει γαρ {VAR1: η } {VAR2: τη } διακονια της κατακρισεως δοξα πολλω μαλλον περισσευει η διακονια της δικαιοσυνης δοξη
For if the ministry of condemnation had glory, far more is the ministry of righteousness radiant in glory.
10 και γαρ ου δεδοξασται το δεδοξασμενον εν τουτω τω μερει εινεκεν της υπερβαλλουσης δοξης
Indeed that which once was glorious has lost its glory, because of the glory which surpasses it.
11 ει γαρ το καταργουμενον δια δοξης πολλω μαλλον το μενον εν δοξη
For if that which was fading came in glory, far more will that which ever abides be glorious.
12 εχοντες ουν τοιαυτην ελπιδα πολλη παρρησια χρωμεθα
Therefore, cherishing such a hope, I use great freedom of speech.
13 και ου καθαπερ μωυσης ετιθει καλυμμα επι το προσωπον αυτου προς το μη ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το τελος του καταργουμενου
I do not do as Moses did, who used to cover his face with a veil to keep the children of Israel from beholding the passing of a fading glory.
14 αλλα επωρωθη τα νοηματα αυτων αχρι γαρ της σημερον ημερας το αυτο καλυμμα επι τη αναγνωσει της παλαιας διαθηκης μενει μη ανακαλυπτομενον οτι εν χριστω καταργειται
Nay, their minds were made dull; for to this very day, at the public reading of the Old Testament, the same veil rests thereon, because it is not revealed to them that in Christ the veil is taken away.
15 αλλ εως σημερον ηνικα αν αναγινωσκηται μωυσης καλυμμα επι την καρδιαν αυτων κειται
Yes, to this very day, whenever Moses is read, a veil lies on their hearts;
16 ηνικα δε εαν επιστρεψη προς κυριον περιαιρειται το καλυμμα
but when their heart turns to our Lord the veil is stripped away.
17 ο δε κυριος το πνευμα εστιν ου δε το πνευμα κυριου ελευθερια
(The Lord means the Spirit, and where the Spirit of the Lord abides there is freedom.)
18 ημεις δε παντες ανακεκαλυμμενω προσωπω την δοξαν κυριου κατοπτριζομενοι την αυτην εικονα μεταμορφουμεθα απο δοξης εις δοξαν καθαπερ απο κυριου πνευματος
And we all, with unveiled faces, reflecting like a mirror the glory of the Lord, are ourselves continually being transformed into the same likeness, from glory to glory, as by the Lord, the Spirit.
