Κατα Ιωαννην 9
1 Καὶ παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς.
തതഃ പരം യീശുർഗച്ഛൻ മാർഗമധ്യേ ജന്മാന്ധം നരമ് അപശ്യത്|
2 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες, Ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;
തതഃ ശിഷ്യാസ്തമ് അപൃച്ഛൻ ഹേ ഗുരോ നരോയം സ്വപാപേന വാ സ്വപിത്രാഃ പാപേനാന്ധോഽജായത?
3 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς, Οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ᾽ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ θεοῦ ἐν αὐτῷ.
തതഃ സ പ്രത്യുദിതവാൻ ഏതസ്യ വാസ്യ പിത്രോഃ പാപാദ് ഏതാദൃശോഭൂദ ഇതി നഹി കിന്ത്വനേന യഥേശ്വരസ്യ കർമ്മ പ്രകാശ്യതേ തദ്ധേതോരേവ|
4 ἡμᾶς δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νύξ, ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι.
ദിനേ തിഷ്ഠതി മത്പ്രേരയിതുഃ കർമ്മ മയാ കർത്തവ്യം യദാ കിമപി കർമ്മ ന ക്രിയതേ താദൃശീ നിശാഗച്ഛതി|
5 ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ὦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου.
അഹം യാവത്കാലം ജഗതി തിഷ്ഠാമി താവത്കാലം ജഗതോ ജ്യോതിഃസ്വരൂപോസ്മി|
6 ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσεν χαμαί, καὶ ἐποίησεν πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισεν αὐτοῦ τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς,
ഇത്യുക്ത്താ ഭൂമൗ നിഷ്ഠീവം നിക്ഷിപ്യ തേന പങ്കം കൃതവാൻ
7 καὶ εἶπεν αὐτῷ, Ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, (ὃ ἑρμηνεύεται, ἀπεσταλμένος). ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθεν βλέπων.
പശ്ചാത് തത്പങ്കേന തസ്യാന്ധസ്യ നേത്രേ പ്രലിപ്യ തമിത്യാദിശത് ഗത്വാ ശിലോഹേ ഽർഥാത് പ്രേരിതനാമ്നി സരസി സ്നാഹി| തതോന്ധോ ഗത്വാ തത്രാസ്നാത് തതഃ പ്രന്നചക്ഷു ർഭൂത്വാ വ്യാഘുട്യാഗാത്|
8 Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι προσαίτης ἦν, ἔλεγον, Οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν;
അപരഞ്ച സമീപവാസിനോ ലോകാ യേ ച തം പൂർവ്വമന്ധമ് അപശ്യൻ തേ ബക്ത്തുമ് ആരഭന്ത യോന്ധലോകോ വർത്മന്യുപവിശ്യാഭിക്ഷത സ ഏവായം ജനഃ കിം ന ഭവതി?
9 ἄλλοι ἔλεγον ὅτι Οὗτός ἐστιν· ἄλλοι ἔλεγον, Οὐχί, ἀλλ᾽ ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι Ἐγώ εἰμι.
കേചിദവദൻ സ ഏവ കേചിദവോചൻ താദൃശോ ഭവതി കിന്തു സ സ്വയമബ്രവീത് സ ഏവാഹം ഭവാമി|
10 ἔλεγον οὖν αὐτῷ, Πῶς ἠνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί;
അതഏവ തേ ഽപൃച്ഛൻ ത്വം കഥം ദൃഷ്ടിം പാപ്തവാൻ?
11 ἀπεκρίθη ἐκεῖνος, Ὁ ἄνθρωπος ὁ λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησεν καὶ ἐπέχρισέν μου τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ εἶπέν μοι ὅτι Ὕπαγε εἰς τὸν Σιλωὰμ καὶ νίψαι. ἀπελθὼν οὖν καὶ νιψάμενος, ἀνέβλεψα.
തതഃ സോവദദ് യീശനാമക ഏകോ ജനോ മമ നയനേ പങ്കേന പ്രലിപ്യ ഇത്യാജ്ഞാപയത് ശിലോഹകാസാരം ഗത്വാ തത്ര സ്നാഹി| തതസ്തത്ര ഗത്വാ മയി സ്നാതേ ദൃഷ്ടിമഹം ലബ്ധവാൻ|
12 [καὶ] εἶπαν αὐτῷ, Ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει, Οὐκ οἶδα.
തദാ തേ ഽവദൻ സ പുമാൻ കുത്ര? തേനോക്ത്തം നാഹം ജാനാമി|
13 ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν·
അപരം തസ്മിൻ പൂർവ്വാന്ധേ ജനേ ഫിരൂശിനാം നികടമ് ആനീതേ സതി ഫിരൂശിനോപി തമപൃച്ഛൻ കഥം ദൃഷ്ടിം പ്രാപ്തോസി?
14 ἦν δὲ σάββατον ἐν ᾗ ἡμέρᾳ τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς.
തതഃ സ കഥിതവാൻ സ പങ്കേന മമ നേത്രേ ഽലിമ്പത് പശ്ചാദ് സ്നാത്വാ ദൃഷ്ടിമലഭേ|
15 πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς, Πηλὸν ἐπέθηκέν μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω.
കിന്തു യീശു ർവിശ്രാമവാരേ കർദ്ദമം കൃത്വാ തസ്യ നയനേ പ്രസന്നേഽകരോദ് ഇതികാരണാത് കതിപയഫിരൂശിനോഽവദൻ
16 ἔλεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές, Οὐκ ἔστιν οὗτος παρὰ θεοῦ ὁ ἄνθρωπος, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. Ἄλλοι ἔλεγον, Πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς.
സ പുമാൻ ഈശ്വരാന്ന യതഃ സ വിശ്രാമവാരം ന മന്യതേ| തതോന്യേ കേചിത് പ്രത്യവദൻ പാപീ പുമാൻ കിമ് ഏതാദൃശമ് ആശ്ചര്യ്യം കർമ്മ കർത്തും ശക്നോതി?
17 λέγουσιν οὖν τῷ τυφλῷ πάλιν, Τί σὺ λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἠνέωξέν σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἶπεν ὅτι Προφήτης ἐστίν.
ഇത്ഥം തേഷാം പരസ്പരം ഭിന്നവാക്യത്വമ് അഭവത്| പശ്ചാത് തേ പുനരപി തം പൂർവ്വാന്ധം മാനുഷമ് അപ്രാക്ഷുഃ യോ ജനസ്തവ ചക്ഷുഷീ പ്രസന്നേ കൃതവാൻ തസ്മിൻ ത്വം കിം വദസി? സ ഉക്ത്തവാൻ സ ഭവിശദ്വാദീ|
18 Οὐκ ἐπίστευσαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἦν τυφλὸς καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος,
സ ദൃഷ്ടിമ് ആപ്തവാൻ ഇതി യിഹൂദീയാസ്തസ്യ ദൃഷ്ടിം പ്രാപ്തസ്യ ജനസ്യ പിത്രോ ർമുഖാദ് അശ്രുത്വാ ന പ്രത്യയൻ|
19 καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες, Οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν βλέπει ἄρτι;
അതഏവ തേ താവപൃച്ഛൻ യുവയോ ര്യം പുത്രം ജന്മാന്ധം വദഥഃ സ കിമയം? തർഹീദാനീം കഥം ദ്രഷ്ടും ശക്നോതി?
20 ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπαν, Οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη·
തതസ്തസ്യ പിതരൗ പ്രത്യവോചതാമ് അയമ് ആവയോഃ പുത്ര ആ ജനേരന്ധശ്ച തദപ്യാവാം ജാനീവഃ
21 πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸν ἐρωτήσατε, ἡλικίαν ἔχει· αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει.
കിന്ത്വധുനാ കഥം ദൃഷ്ടിം പ്രാപ്തവാൻ തദാവാം ൻ ജാനീവഃ കോസ്യ ചക്ഷുഷീ പ്രസന്നേ കൃതവാൻ തദപി ന ജാനീവ ഏഷ വയഃപ്രാപ്ത ഏനം പൃച്ഛത സ്വകഥാം സ്വയം വക്ഷ്യതി|
22 ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους· ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα ἐάν τις αὐτὸν ὁμολογήσῃ χριστόν, ἀποσυνάγωγος γένηται.
യിഹൂദീയാനാം ഭയാത് തസ്യ പിതരൗ വാക്യമിദമ് അവദതാം യതഃ കോപി മനുഷ്യോ യദി യീശുമ് അഭിഷിക്തം വദതി തർഹി സ ഭജനഗൃഹാദ് ദൂരീകാരിഷ്യതേ യിഹൂദീയാ ഇതി മന്ത്രണാമ് അകുർവ്വൻ
23 διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπαν ὅτι Ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε.
അതസ്തസ്യ പിതരൗ വ്യാഹരതാമ് ഏഷ വയഃപ്രാപ്ത ഏനം പൃച്ഛത|
24 Ἐφώνησαν οὖν τὸν ἄνθρωπον ἐκ δευτέρου, ὃς ἦν τυφλός, καὶ εἶπαν αὐτῷ, Δὸς δόξαν τῷ θεῷ· ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν.
തദാ തേ പുനശ്ച തം പൂർവ്വാന്ധമ് ആഹൂയ വ്യാഹരൻ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാൻ വദ ഏഷ മനുഷ്യഃ പാപീതി വയം ജാനീമഃ|
25 ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος, Εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω.
തദാ സ ഉക്ത്തവാൻ സ പാപീ ന വേതി നാഹം ജാനേ പൂർവാമന്ധ ആസമഹമ് അധുനാ പശ്യാമീതി മാത്രം ജാനാമി|
26 εἶπον οὖν αὐτῷ, Τί ἐποίησέν σοι; πῶς ἤνοιξέν σου τοὺς ὀφθαλμούς;
തേ പുനരപൃച്ഛൻ സ ത്വാം പ്രതി കിമകരോത്? കഥം നേത്രേ പ്രസന്നേ ഽകരോത്?
27 ἀπεκρίθη αὐτοῖς, Εἶπον ὑμῖν ἤδη, καὶ οὐκ ἠκούσατε· τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ γενέσθαι;
തതഃ സോവാദീദ് ഏകകൃത്വോകഥയം യൂയം ന ശൃണുഥ തർഹി കുതഃ പുനഃ ശ്രോതുമ് ഇച്ഛഥ? യൂയമപി കിം തസ്യ ശിഷ്യാ ഭവിതുമ് ഇച്ഛഥ?
28 οἱ δὲ ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον, Σὺ μαθητὴς εἶ ἐκείνου, ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωυσέως ἐσμὲν μαθηταί.
തദാ തേ തം തിരസ്കൃത്യ വ്യാഹരൻ ത്വം തസ്യ ശിഷ്യോ വയം മൂസാഃ ശിഷ്യാഃ|
29 ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι Μωυσεῖ λελάληκεν ὁ θεός, τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν.
മൂസാവക്ത്രേണേശ്വരോ ജഗാദ തജ്ജാനീമഃ കിന്ത്വേഷ കുത്രത്യലോക ഇതി ന ജാനീമഃ|
30 ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Ἐν τούτῳ γὰρ τὸ θαυμαστόν ἐστιν, ὅτι ὑμεῖς οὐκ οἴδατε πόθεν ἐστίν, καὶ ἤνοιξέν μου τοὺς ὀφθαλμούς.
സോവദദ് ഏഷ മമ ലോചനേ പ്രസന്നേ ഽകരോത് തഥാപി കുത്രത്യലോക ഇതി യൂയം ന ജാനീഥ ഏതദ് ആശ്ചര്യ്യം ഭവതി|
31 οἴδαμεν ὅτι ὁ θεὸς ἁμαρτωλῶν οὐκ ἀκούει, ἀλλ᾽ ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει.
ഈശ്വരഃ പാപിനാം കഥാം ന ശൃണോതി കിന്തു യോ ജനസ്തസ്മിൻ ഭക്തിം കൃത്വാ തദിഷ്ടക്രിയാം കരോതി തസ്യൈവ കഥാം ശൃണോതി ഏതദ് വയം ജാനീമഃ|
കോപി മനുഷ്യോ ജന്മാന്ധായ ചക്ഷുഷീ അദദാത് ജഗദാരമ്ഭാദ് ഏതാദൃശീം കഥാം കോപി കദാപി നാശൃണോത്| (aiōn g165)
33 εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν.
അസ്മാദ് ഏഷ മനുഷ്യോ യദീശ്വരാന്നാജായത തർഹി കിഞ്ചിദപീദൃശം കർമ്മ കർത്തും നാശക്നോത്|
34 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν αὐτῷ, Ἐν ἁμαρτίαις σὺ ἐγεννήθης ὅλος, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω.
തേ വ്യാഹരൻ ത്വം പാപാദ് അജായഥാഃ കിമസ്മാൻ ത്വം ശിക്ഷയസി? പശ്ചാത്തേ തം ബഹിരകുർവ്വൻ|
35 ἤκουσεν [ὁ] Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπεν [αὐτῷ], Σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ;
തദനന്തരം യിഹൂദീയൈഃ സ ബഹിരക്രിയത യീശുരിതി വാർത്താം ശ്രുത്വാ തം സാക്ഷാത് പ്രാപ്യ പൃഷ്ടവാൻ ഈശ്വരസ്യ പുത്രേ ത്വം വിശ്വസിഷി?
36 ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν, Καὶ τίς ἐστιν, κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;
തദാ സ പ്രത്യവോചത് ഹേ പ്രഭോ സ കോ യത് തസ്മിന്നഹം വിശ്വസിമി?
37 Εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Καὶ ἑώρακας αὐτόν, καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν.
തതോ യീശുഃ കഥിതവാൻ ത്വം തം ദൃഷ്ടവാൻ ത്വയാ സാകം യഃ കഥം കഥയതി സഏവ സഃ|
38 ὁ δὲ ἔφη, Πιστεύω, κύριε, καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.
തദാ ഹേ പ്രഭോ വിശ്വസിമീത്യുക്ത്വാ സ തം പ്രണാമത്|
39 καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς, Εἰς κρίμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσιν καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται.
പശ്ചാദ് യീശുഃ കഥിതവാൻ നയനഹീനാ നയനാനി പ്രാപ്നുവന്തി നയനവന്തശ്ചാന്ധാ ഭവന്തീത്യഭിപ്രായേണ ജഗദാഹമ് ആഗച്ഛമ്|
40 ἤκουσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων ταῦτα οἱ μετ᾽ αὐτοῦ ὄντες, καὶ εἶπον αὐτῷ, Μὴ καὶ ἡμεῖς τυφλοί ἐσμεν;
ഏതത് ശ്രുത്വാ നികടസ്ഥാഃ കതിപയാഃ ഫിരൂശിനോ വ്യാഹരൻ വയമപി കിമന്ധാഃ?
41 εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι Βλέπομεν· ἡ ἁμαρτία ὑμῶν μένει.
തദാ യീശുരവാദീദ് യദ്യന്ധാ അഭവത തർഹി പാപാനി നാതിഷ്ഠൻ കിന്തു പശ്യാമീതി വാക്യവദനാദ് യുഷ്മാകം പാപാനി തിഷ്ഠന്തി|
