Προς Κορινθιους Β΄ 7
1 ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ θεοῦ.
NO ia hoi, e ka poe i alohaia, no ka loaa ana mai ia kakou o neia mau olelo hoopomaikai, e hoomaemae kakou ia kakou iho i na mea paumaele a pau o ke kino a me ka uhane, a hoopaa ana hoi i ka maikai ma ka makau i ke Akua.
2 Χωρήσατε ἡμᾶς· οὐδένα ἠδικήσαμεν, οὐδένα ἐφθείραμεν, οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν.
E ike mai oukou ia makou; aole makou i hana ino aku i kekahi, aole hoi makou i hookolohe aku i kekahi, aole no hoi makou i alunu aku i ka kekahi.
3 πρὸς κατάκρισιν οὐ λέγω· προείρηκα γὰρ ὅτι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐστε εἰς τὸ συναποθανεῖν καὶ συνζῇν.
Aole au e olelo aku ia mea no ka hoohewa aku; no ka mea, ua i aku la au mamna, eia oukou iloko o ko makou naau, e make pa a e ola pu hoi.
4 πολλή μοι παῤῥησία πρὸς ὑμᾶς, πολλή μοι καύχησις ὑπὲρ ὑμῶν· πεπλήρωμαι τῇ παρακλήσει, ὑπερπερισσεύομαι τῇ χαρᾷ ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν.
He nui ka wiwo ole o kuu olelo ana aku ia oukou, he nui hoi kuu kaena ana no oukou: na piha au i ka oluolu, na nui loa kuu olioli iloko o ko makou popilikia a pau.
5 καὶ γὰρ ἐλθόντων ἡμῶν εἰς Μακεδονίαν, οὐδεμίαν ἔσχεν ἄνεσιν ἡ σὰρξ ἡμῶν, ἀλλ᾽ ἐν παντὶ θλιβόμενοι· ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι.
No ka mea, ia makou i hele mai ai i Makedonia, aole i loaa i ko makou kino ka maha iki, ua pilikia makou ma na aoao a pau; mawaho he hakaka, maloko he makau.
6 ἀλλ᾽ ὁ παρακαλῶν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς ὁ θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳ Τίτου·
Aka, o ke Akua nana e hooluolu mai i ka poe haahaa, oia ka i hooluolu mai ia makou i ka hele ana mai o Tito;
7 οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ παρακλήσει ᾗ παρεκλήθη ἐφ᾽ ὑμῖν, ἀναγγέλλων ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἐπιπόθησιν, τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν, τὸν ὑμῶν ζῆλον ὑπὲρ ἐμοῦ, ὥστε με μᾶλλον χαρῆναι.
Aole wale no i kona hele ana mai; aka, i ka oluolu ana i hooluoluia'i e oukou, i ka hai ana mai ia makou i ko oukou iini ana, i ko oukou uwe ana, a me ko oukou manao ikaika ia'u; nolaila, na nui kuu olioli.
8 ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιστολῇ, οὐ μεταμέλομαι· εἰ καὶ μετεμελόμην, βλέπω ὅτι ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνη εἰ καὶ πρὸς ὥραν ἐλύπησεν ὑμᾶς.
Nolaila, aole au e mihi nei i kuu hana eha ana ia oukou i ka palapala; ua mihi no nae au mamua; no ka mea, ke ike nei au, he pokole wale no ko oukou eha i na palapala la.
9 νῦν χαίρω, οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε, ἀλλ᾽ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν· ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ θεόν, ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν.
Ano, ke olioli nei au, aole i ko oukou hana eha ia, aka, i hana eha ia oukou e mihi ai; no ka mea, ua hana eha ia oukou ma ka ke Akua, i loaa ole ia oukou ka hewa e makou.
10 ἡ γὰρ κατὰ θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον ἐργάζεται, ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται.
No ka mea, o ka eha ana mai i ke Akua, nolaila mai ka mihi ola e mihi ole ia'i: aka, o ka eha ana o ko ke ao nei, oia ka mea e make ai.
11 ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο τὸ κατὰ θεὸν λυπηθῆναι, πόσην κατειργάσατο ὑμῖν σπουδήν, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰ ἐκδίκησιν; ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι τῷ πράγματι.
Aia hoi, o na mea la a oukou i hana eha ia'i ma ka ke Akua, he nui ka ikaika i hanaia e ia iloko o oukou, oia, he hoakaka, oia, he huhu, oia, he makau, oia, he iini nui, oia, he manao ikaika, oia, he hoopai! ma na mea a pau, ua hoike mai oukou ia oukou iho, he hala ole i keia mea.
12 ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν, οὐχ ἕνεκεν τοῦ ἀδικήσαντος οὐδὲ ἕνεκεν τοῦ ἀδικηθέντος, ἀλλὰ ἕνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.
No ia hoi, aole au i palapala aku ia oukou no ka mea nana ka hana hewa ana'ku, aole hoi no ka mea i hana hewa ia'ku, aka, i akaka ia oukou ko makou malama ana ku ia oukou imua o ke Akua.
13 διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα· ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ἡμῶν περισσοτέρως μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου, ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν,
No ia mea, ua hooluoluia mai makou i ko oukou oluolu ana: a ua oi aku ko makou olioli no ka olioli ana o Tito, no ka mea, ua hoomahaia kona naau e oukou a pau.
14 ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι, οὐ κατῃσχύνθην, ἀλλ᾽ ὡς πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν, οὕτως καὶ ἡ καύχησις ἡμῶν [ἡ] ἐπὶ Τίτου, ἀλήθεια ἐγενήθη·
No ia mea, ina au i kaena aku ia ia i kekahi mea no oukou, aole o'u hilahila; aka, me makou i olelo aku ai i na mea a pau ia oukou ma ka oiaio, pela hoi ko makou kaena ana imua o Tito, ua ikeia he oiaio.
15 καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνησκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν, ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν.
A ua mahuahua aku konaaloha ia oukou i kona hoomanao ana i ka hoolohe o oukou a pau, i ko oukou hookipa ana ia ia me ka makau a me ka haalulu.
16 χαίρω, ὅτι ἐν παντὶ θαῤῥῶ ἐν ὑμῖν.
He hauoli ko'u, no ka mea, ke manao pono nei au ia oukou ma na mea a pau.
