< Κατα Ιωαννην 7 >

1 Μετὰ ταῦτα περιεπάτει ὁ Ἰησοῦς ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ· οὐ γὰρ ἤθελεν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ περιπατεῖν, ὅτι ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτεῖναι.
Hili ʻae ngaahi meʻa ni, naʻe fononga fano ʻa Sisu ʻi Kāleli: he naʻe ʻikai fie fononga ia ʻi Siutea, he naʻe holi ʻae kakai Siu ke tāmateʻi ia.
2 ἦν δὲ ἐγγὺς ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων ἡ σκηνοπηγία.
Pea ko e kātoanga ʻoe ngaahi fale fehikitaki ʻae kakai Siu, naʻe ofi.
3 εἶπον οὖν πρὸς αὐτὸν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ· μετάβηθι ἐντεῦθεν καὶ ὕπαγε εἰς τὴν Ἰουδαίαν, ἵνα καὶ οἱ μαθηταί σου θεωρήσουσιν τὰ ἔργα σου ἃ ποιεῖς·
Ko ia naʻe pehē ai ʻe hono kāinga kiate ia, “ʻAlu ʻi heni, ʻo ʻalu ki Siutea, koeʻuhi ke mamata foki ʻa hoʻo kau ākonga ki he ngaahi ngāue ʻoku ke fai.
4 οὐδεὶς γάρ τι ἐν κρυπτῷ ποιεῖ καὶ ζητεῖ αὐτὸς ἐν παρρησίᾳ εἶναι. εἰ ταῦτα ποιεῖς, φανέρωσον σεαυτὸν τῷ κόσμῳ.
He ʻoku ʻikai ha tangata ʻoku holi ke ongoongo, pea ne fai fakalilolilo ha meʻa. Kapau ʻoku ke fai ʻae ngaahi meʻa ni, fakahā koe ki māmani.”
5 οὐδὲ γὰρ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἐπίστευον εἰς αὐτόν.
He naʻe ʻikai tui foki ʻa hono kāinga kiate ia.
6 λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ὁ καιρὸς ὁ ἐμὸς οὔπω πάρεστιν, ὁ δὲ καιρὸς ὁ ὑμέτερος πάντοτέ ἐστιν ἕτοιμος.
Pea talaange ʻe Sisu kiate kinautolu, “ʻOku teʻeki ai hoko hoku ʻaho: ka ʻoku tatau kotoa pē ʻae ʻaho kiate kimoutolu.
7 οὐ δύναται ὁ κόσμος μισεῖν ὑμᾶς, ἐμὲ δὲ μισεῖ, ὅτι ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ αὐτοῦ ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρά ἐστιν.
‌ʻOku ʻikai faʻa fehiʻa ʻa māmani kiate kimoutolu; ka ʻoku fehiʻa ia kiate au, koeʻuhi ʻoku ou fakahā ki ai, ʻoku kovi ʻene ngaahi ngāue.
8 ὑμεῖς ἀνάβητε εἰς τὴν ἑορτήν· ἐγὼ οὐκ ἀναβαίνω εἰς τὴν ἑορτὴν ταύτην, ὅτι ὁ ἐμὸς καιρὸς οὔπω πεπλήρωται.
Mou ʻalu hake ki he kātoanga ni: ʻe ʻikai te u ʻalu leva ki he kātoanga ni; he ʻoku teʻeki ai hokosia hoku ʻaho.”
9 ταῦτα εἰπὼν αὐτὸς ἔμεινεν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ.
Hili ʻene lea ʻaki ʻae ngaahi lea ni kiate kinautolu, pea nofo pe ia ʻi Kāleli.
10 ὡς δὲ ἀνέβησαν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ εἰς τὴν ἑορτήν, τότε καὶ αὐτὸς ἀνέβη, οὐ φανερῶς ἀλλ’ ἐν κρυπτῷ.
Ka kuo ʻalu hono kāinga, pea toki ʻalu foki ia ki he kātoanga, naʻe ʻikai ʻi he fakahā, kae fakafufū pe.
11 οἱ οὖν Ἰουδαῖοι ἐζήτουν αὐτὸν ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ ἔλεγον· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος;
Pea kumi ia ʻe he kakai Siu ʻi he kātoanga, ʻonau pehē, “Ko e fē ia?”
12 καὶ γογγυσμὸς ἦν περὶ αὐτοῦ πολὺς ἐν τῷ ὄχλῳ· οἱ μὲν ἔλεγον ὅτι ἀγαθός ἐστιν· ἄλλοι ἔλεγον· οὔ, ἀλλὰ πλανᾷ τὸν ὄχλον.
Pea naʻe lahi ʻae fefanafanahi ʻi he kakai koeʻuhi ko ia: he naʻe pehē ʻe he niʻihi, “Ko e tangata lelei ia:” kae pehē ʻe he niʻihi, “ʻOku ʻikai; he ʻoku ne fakahalaʻi ʻae kakai.”
13 οὐδεὶς μέντοι παρρησίᾳ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων.
Ka naʻe ʻikai lea fakahā ʻe ha taha kiate ia, ko ʻenau manavahē ki he kakai Siu.
14 Ἤδη δὲ τῆς ἑορτῆς μεσούσης ἀνέβη Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκεν.
Pea ʻi he lolotonga ʻae kātoanga, naʻe ʻalu hake ʻa Sisu ki he falelotu lahi, ʻo akonaki.
15 ἐθαύμαζον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες· πῶς οὗτος γράμματα οἶδεν μὴ μεμαθηκώς;
Pea ofo ʻae kakai Siu, ʻo [nau ]pehē, “ʻOku ʻilo fakafēfē ʻe he tangata ni ʻae poto, he naʻe ʻikai akonekina?”
16 ἀπεκρίθη οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· ἡ ἐμὴ διδαχὴ οὐκ ἔστιν ἐμὴ ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με·
Pea leaange ʻa Sisu kiate kinautolu, ʻO ne pehē, “Ko ʻeku akonaki ʻoku ʻikai ʻaʻaku, ka ʻoku ʻaʻana naʻa ne fekau au.
17 ἐάν τις θέλῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιεῖν, γνώσεται περὶ τῆς διδαχῆς πότερον ἐκ θεοῦ ἐστὶν ἢ ἐγὼ ἀπ’ ἐμαυτοῦ λαλῶ.
Pea ko ia ia ʻe fai ki hono finangalo, te ne ʻilo ʻae akonaki, pe ʻoku ʻi he ʻOtua ia, pe ko ʻeku lea ʻiate au pe.
18 ὁ ἀφ’ ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ· ὁ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτόν, οὗτος ἀληθής ἐστιν καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν.
Ko ia ʻoku lea ʻiate ia pē, ʻoku kumi ʻae fakamālō ʻaʻana: ka ko ia ʻoku ne kumi ʻae fakamālō ʻo ia naʻa ne fekau ia, ko ia ia ʻoku moʻoni, pea ʻoku ʻikai ha taʻemāʻoniʻoni ʻiate ia.
19 οὐ Μωϋσῆς δέδωκεν ὑμῖν τὸν νόμον; καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ποιεῖ τὸν νόμον. τί με ζητεῖτε ἀποκτεῖναι;
‌ʻIkai naʻe ʻatu ʻe Mōsese ʻae fono kiate kimoutolu, ka ʻoku ʻikai hamou tokotaha ʻoku ne fai ki he fono? Ko e hā ʻoku mou kumi ai ke tāmateʻi au?”
20 ἀπεκρίθη ὁ ὄχλος· δαιμόνιον ἔχεις· τίς σε ζητεῖ ἀποκτεῖναι;
Pea leaange ʻae kakai, ʻo pehē, ʻOku ʻiate koe ha tēvolo: ko hai ʻoku kumi ke tāmateʻi koe?
21 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἓν ἔργον ἐποίησα καὶ πάντες θαυμάζετε.
Pea leaange ʻa Sisu, ʻo pehē kiate kinautolu, “Kuo u fai ʻae ngāue ʻe taha, pea ʻoku mou ofo ai kotoa pē.
22 ὁ Μωϋσῆς δέδωκεν. ὑμῖν τὴν περιτομήν, οὐχ ὅτι ἐκ τοῦ Μωϋσέως ἐστίν, ἀλλ’ ἐκ τῶν πατέρων, καὶ ἐν σαββάτῳ περιτέμνετε ἄνθρωπον.
Naʻe fokotuʻu ʻe Mōsese ʻae kamu kiate kimoutolu; (ka ʻoku ʻikai mei ʻa Mōsese ia, kae mei he ngaahi tamai; pea ʻoku kamuʻi ʻekimoutolu ʻae tama tangata ʻi he ʻaho Sāpate.
23 εἰ περιτομὴν λαμβάνει ἄνθρωπος ἐν σαββάτῳ ἵνα μὴ λυθῇ ὁ νόμος ὁ Μωϋσέως, ἐμοὶ χολᾶτε ὅτι ὅλον ἄνθρωπον ὑγιῆ ἐποίησα ἐν σαββάτῳ;
Pea kapau ʻe kamu ʻae tama tangata ʻi he ʻaho Sāpate, koeʻuhi ke ʻoua naʻa maumauʻi ʻae fono ʻa Mōsese; ʻoku mou ʻita kiate au, ko e meʻa ʻi heʻeku fakamoʻui haohaoa ʻae tangata ʻi he ʻaho Sāpate?
24 μὴ κρίνετε κατ’ ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε.
‌ʻOua te mou fakamaau ʻo fakatatau mo ia ʻoku ha mai, kae fakamaau ke totonu.”
25 Ἔλεγον οὖν τινες ἐκ τῶν Ἱεροσολυμειτῶν· οὐχ οὗτός ἐστιν ὃν ζητοῦσιν ἀποκτεῖναι;
Pea lea ai ha niʻihi mei Selūsalema, “ʻIkai ko eni ia ʻoku nau kumi ke tāmateʻi?
26 καὶ ἴδε παρρησίᾳ λαλεῖ, καὶ οὐδὲν αὐτῷ λέγουσιν. μήποτε ἀληθῶς ἔγνωσαν οἱ ἄρχοντες ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός;
Pea vakai, ʻoku lea mālohi ia, kae ʻikai siʻi te nau lea kiate ia. ʻOku ʻilo moʻoni ʻe he kau pule ko e Kalaisi totonu eni?
27 ἀλλὰ τοῦτον οἴδαμεν πόθεν ἐστίν· ὁ δὲ Χριστὸς ὅταν ἔρχηται, οὐδεὶς γινώσκει πόθεν ἐστίν.
He ʻoku tau ʻilo ʻae potu ʻoku haʻu mei ai ʻae tangata ni: ka ʻoka haʻu ʻa Kalaisi, ʻe ʻikai ha taha te ne ʻilo pe ʻoku mei fē ia.”
28 ἔκραξεν οὖν ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων ὁ Ἰησοῦς καὶ λέγων· κἀμὲ οἴδατε καὶ οἴδατε πόθεν εἰμί· καὶ ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλήλυθα, ἀλλ’ ἔστιν ἀληθινὸς ὁ πέμψας με, ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε·
Pea kalanga ʻa Sisu ʻi he falelotu lahi ʻi heʻene akonaki, ʻo pehē, “ʻOku mou ʻilo au, pea ʻoku mou ʻilo ʻae potu ʻoku ou haʻu mei ai: pea ʻoku ʻikai te u haʻu ʻiate au pē, ka ko ia naʻa ne fekau au ʻoku moʻoni ia, ʻaia ʻoku ʻikai te mou ʻiloa.
29 ἐγὼ οἶδα αὐτόν, ὅτι παρ’ αὐτοῦ εἰμι κἀκεῖνός με ἀπέσταλκεν.
Ka ʻoku ou ʻilo ia: he ʻoku ou meiate ia, pea naʻa ne fekau au.”
30 ἐζήτουν οὖν αὐτὸν πιάσαι, καὶ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ’ αὐτὸν τὴν χεῖρα, ὅτι οὔπω ἐληλύθει ἡ ὥρα αὐτοῦ.
Pea naʻa nau holi ai ke puke ia ka naʻe ʻikai ala ha taha kiate ia, he naʻe teʻeki hoko hono ʻaho.
31 Πολλοὶ δὲ ἐπίστευσαν ἐκ τοῦ ὄχλου εἰς αὐτόν, καὶ ἔλεγον· ὁ Χριστὸς ὅταν ἔλθῃ μὴ πλείονα σημεῖα ποιήσει ὧν οὗτος ποιεῖ;
Pea naʻe tui ʻae tokolahi ʻoe kakai kiate ia, ʻonau pehē, “ʻOka haʻu ʻae Kalaisi, ʻe lahi hake ʻae mana ʻe fai ʻe ia ʻi he ngaahi meʻa ni kuo fai ʻe he tangata ni?”
32 ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι τοῦ ὄχλου γογγύζοντος περὶ αὐτοῦ ταῦτα, καὶ ἀπέστειλαν ὑπηρέτας οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἵνα πιάσωσιν αὐτόν.
Pea naʻe fanongo ʻae kau Fālesi ʻoku fefanafanahi ʻae kakai kiate ia; pea fekau ʻe he kau Fālesi mo e kau taulaʻeiki lahi ʻae kau tangata fekau, ke nau puke ia.
33 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· ἔτι χρόνον μικρὸν μεθ’ ὑμῶν εἰμι καὶ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με.
Pea lea ai ʻa Sisu kiate kinautolu, “ʻOku toe siʻi pe ʻeku ʻiate kimoutolu, peau ʻalu kiate ia naʻa ne fekau au.”
34 ζητήσετέ με καὶ οὐχ εὑρήσετε, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν.
Te mou kumi au, pea ʻikai ʻiloʻi pea ko e potu te u ʻi ai, ʻe ʻikai te mou faʻa lava ki ai.
35 εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς ἑαυτούς· ποῦ μέλλει οὗτος πορεύεσθαι, ὅτι οὐχ εὑρήσομεν αὐτόν; μὴ εἰς τὴν διασπορὰν τῶν Ἑλλήνων μέλλει πορεύεσθαι καὶ διδάσκειν τοὺς Ἕλληνας;
Pea fepehēʻaki ai ʻae kakai Siu, “ʻE ʻalu ki fē ia, ʻe ʻikai te tau faʻa ʻiloʻi ia? Te ne ʻalu ki he ngaahi Senitaile kuo fakahēʻi, pea ako ki he Senitaile?
36 τίς ἐστιν ὁ λόγος οὗτος ὃν εἶπεν· ζητήσετέ με καὶ οὐχ εὑρήσετέ, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν;
Ko e hā ʻae lea ko eni ʻoku ne pehē ai, Te mou kumi au, pea ʻikai te mou ʻiloʻi: pea ko e potu te u ʻi ai, ʻe ʻikai te mou faʻa lava ki ai?”
37 Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξεν λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω καὶ πινέτω.
‌ʻI he ʻaho fakaʻosi, ko e [ʻaho ]lahi ʻoe kātoanga, naʻe tuʻu ʻa Sisu ʻo kalanga, ʻo pehē, “Kapau ʻoku fieinu ha tangata, ke haʻu ia kiate au ʻo inu.
38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος.
Ko ia ʻoku tui kiate au, ʻo hangē ko ia kuo fakahā ʻi he tohi, ‘ʻE tafe mei hono loto ʻae ngaahi vai moʻui.’”
39 τοῦτο δὲ εἶπεν περὶ τοῦ πνεύματος οὗ ἤμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύσοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν πνεῦμα, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη.
(Ka ko ʻene lea ia ki he Laumālie, ʻaia ʻe maʻu ʻekinautolu ʻoku tui kiate ia: he naʻe teʻeki ai [foaki ]ʻae Laumālie Māʻoniʻoni; koeʻuhi naʻe teʻeki ai hakeakiʻi ʻa Sisu.)
40 Ἐκ τοῦ ὄχλου οὖν ἀκούσαντες τῶν λόγων τούτων ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης·
Pea ʻi he fanongo ʻae kakai tokolahi ki he lea ni, naʻa nau pehē, “Ko e moʻoni ko eni ʻae Palōfita.”
41 ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται;
Pea pehē ʻe he niʻihi, “Ko eni ʻae Kalaisi.” Ka naʻe lea ʻae niʻihi, “ʻE haʻu ʻae Kalaisi mei Kāleli?
42 οὐχ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυεὶδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης ὅπου ἦν Δαυείδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται;
‌ʻIkai ʻoku tala ʻi he tohi, ʻE haʻu ʻae Kalaisi ʻi he hako ʻo Tevita, pea mei he kolo ko Petelihema, naʻe ʻi ai ʻa Tevita?”
43 σχίσμα οὖν ἐγένετο ἐν τῷ ὄχλῳ δι’ αὐτόν·
Pea naʻe fakakikihi ʻae kakai ko e meʻa ʻiate ia.
44 τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ’ οὐδεὶς ἔβαλεν ἐπ’ αὐτὸν τὰς χεῖρας.
Pea naʻe loto ʻa honau niʻihi ke puke ia; ka naʻe ʻikai ala ha taha kiate ia.
45 Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι, διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν;
Pea haʻu ai ʻae kau tangata fekau ki he kau taulaʻeiki lahi mo e kau Fālesi; pea nau pehē kiate kinautolu, “Ko e hā ʻoku ʻikai ai te mou ʻomi ia?”
46 ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε ἐλάλησεν οὕτως ἄνθρωπος, ὡς οὗτος λαλεῖ ὁ ἄνθρωπος.
Pea talaange ʻe he kau tangata fekau, “ʻOku teʻeki ʻaupito ha tangata ʻe lea ʻo hangē ko e tangata ni.”
47 ἀπεκρίθησαν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε;
Pea toki pehē ʻe he kau Fālesi kiate kinautolu, “Kuo kākaaʻi mo kimoutolu foki?
48 μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων;
He kuo tui kiate ia ha niʻihi ʻi he kau pule pe ʻi he kau Fālesi?
49 ἀλλὰ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπάρατοί εἰσίν.
Ka kuo malaʻia ʻae kakai ni ʻoku taʻeʻilo ki he fono.”
50 λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν·
Pea lea ʻa Nikotimasi kiate kinautolu, (ko ia ia naʻe haʻu kia [Sisu ]ʻi he poʻuli, ) he ko honau tokotaha ia,
51 μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον ἐὰν μὴ ἀκούσῃ πρῶτον παρ’ αὐτοῦ καὶ γνῷ τί ποιεῖ;
“ʻOku tukuakiʻi ha tangata ʻe hotau fono ʻi he teʻeki fanongo ki ai, pea ʻilo ʻaia ʻoku ne fai?”
52 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐραύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγείρεται.
Pea naʻa nau leaange, ʻo pehē kiate ia, “He ko e Kāleli foki ʻa koe? Kumi, pea vakai: he ʻoku ʻikai ha palōfita ʻe tupu mei Kāleli.”
53 και επορευθησαν εκαστος εις τον οικον αυτου.
Pea naʻe taki taha ʻalu ki hono fale.

< Κατα Ιωαννην 7 >