Προς Θεσσαλονικεις Β΄ 3
1 Τὸ λοιπὸν προσεύχεσθε, ἀδελφοί, περὶ ἡμῶν, ἵνα ὁ λόγος τοῦ κυρίου τρέχῃ καὶ δοξάζηται καθὼς καὶ πρὸς ὑμᾶς,
| ہے بھْراتَرَح، شیشے وَدامِ، یُویَمْ اَسْمَبھْیَمِدَں پْرارْتھَیَدھْوَں یَتْ پْرَبھو رْواکْیَں یُشْماکَں مَدھْیے یَتھا تَتھَیوانْیَتْراپِ پْرَچَریتْ مانْیَنْچَ بھَویتْ؛ |
2 καὶ ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων· οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις.
| یَچَّ وَیَمْ اَوِویچَکیبھْیو دُشْٹیبھْیَشْچَ لوکیبھْیو رَکْشاں پْراپْنُیامَ یَتَح سَرْوّیشاں وِشْواسو نَ بھَوَتِ۔ |
3 πιστὸς δέ ἐστιν ὁ κύριος, ὃς στηρίξει ὑμᾶς καὶ φυλάξει ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
| کِنْتُ پْرَبھُ رْوِشْواسْیَح سَ ایوَ یُشْمانْ سْتھِرِیکَرِشْیَتِ دُشْٹَسْیَ کَرادْ اُدّھَرِشْیَتِ چَ۔ |
4 πεποίθαμεν δὲ ἐν κυρίῳ ἐφ’ ὑμᾶς, ὅτι ἃ παραγγέλλομεν ποιεῖτε καὶ ποιήσετε.
| یُویَمْ اَسْمابھِ رْیَدْ آدِشْیَدھْوے تَتْ کُرُتھَ کَرِشْیَتھَ چیتِ وِشْواسو یُشْمانَدھِ پْرَبھُناسْماکَں جایَتے۔ |
5 ὁ δὲ κύριος κατευθύναι ὑμῶν τὰς καρδίας εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ.
| اِیشْوَرَسْیَ پْریمْنِ کھْرِیشْٹَسْیَ سَہِشْنُتایانْچَ پْرَبھُح سْوَیَں یُشْماکَمْ اَنْتَحکَرَنانِ وِنَیَتُ۔ |
6 Παραγγέλλομεν δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, ἐν ὀνόματι τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἣν παρελάβοσαν παρ’ ἡμῶν.
| ہے بھْراتَرَح، اَسْمَتْپْرَبھو رْیِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ نامْنا وَیَں یُشْمانْ اِدَمْ آدِشامَح، اَسْمَتّو یُشْمابھِ رْیا شِکْشَلَمْبھِ تاں وِہایَ کَشْچِدْ بھْراتا یَدْیَوِہِتاچارَں کَروتِ تَرْہِ یُویَں تَسْماتْ پرِتھَگْ بھَوَتَ۔ |
7 αὐτοὶ γὰρ οἴδατε πῶς δεῖ μιμεῖσθαι ἡμᾶς, ὅτι οὐκ ἠτακτήσαμεν ἐν ὑμῖν
| یَتو وَیَں یُشْمابھِح کَتھَمْ اَنُکَرْتَّوْیاسْتَدْ یُویَں سْوَیَں جانِیتھَ۔ یُشْماکَں مَدھْیے وَیَمْ اَوِہِتاچارِنو نابھَوامَ، |
8 οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρά τινος, ἀλλ’ ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν·
| وِنامُولْیَں کَسْیاپْیَنَّں نابھُںجْمَہِ کِنْتُ کوپِ یَدْ اَسْمابھِ رْبھارَگْرَسْتو نَ بھَویتْ تَدَرْتھَں شْرَمینَ کْلیشینَ چَ دِوانِشَں کارْیَّمْ اَکُرْمَّ۔ |
9 οὐχ ὅτι οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν, ἀλλ’ ἵνα ἑαυτοὺς τύπον δῶμεν ὑμῖν εἰς τὸ μιμεῖσθαι ἡμᾶς.
| اَتْراسْماکَمْ اَدھِکارو ناسْتِیتّھَں نَہِ کِنْتْوَسْماکَمْ اَنُکَرَنایَ یُشْمانْ درِشْٹانْتَں دَرْشَیِتُمْ اِچّھَنْتَسْتَدْ اَکُرْمَّ۔ |
10 καὶ γὰρ ὅτε ἦμεν πρὸς ὑμᾶς, τοῦτο παρηγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι μηδὲ ἐσθιέτω.
| یَتو یینَ کارْیَّں نَ کْرِیَتے تیناہاروپِ نَ کْرِیَتامِتِ وَیَں یُشْمَتْسَمِیپَ اُپَسْتھِتِکالےپِ یُشْمانْ آدِشامَ۔ |
11 ἀκούομεν γάρ τινας περιπατοῦντας ἐν ὑμῖν ἀτάκτως, μηδὲν ἐργαζομένους ἀλλὰ περιεργαζομένους·
| یُشْمَنْمَدھْیے وِہِتاچارِنَح کےپِ جَنا وِدْیَنْتے تے چَ کارْیَّمْ اَکُرْوَّنْتَ آلَسْیَمْ آچَرَنْتِیتْیَسْمابھِح شْرُویَتے۔ |
12 τοῖς δὲ τοιούτοις παραγγέλλομεν καὶ παρακαλοῦμεν ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ ἵνα μετὰ ἡσυχίας ἐργαζόμενοι τὸν ἑαυτῶν ἄρτον ἐσθίωσιν.
| تادرِشانْ لوکانْ اَسْمَتَپْرَبھو رْیِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ نامْنا وَیَمْ اِدَمْ آدِشامَ آجْناپَیامَشْچَ، تے شانْتَبھاوینَ کارْیَّں کُرْوَّنْتَح سْوَکِییَمَنَّں بھُنْجَتاں۔ |
13 ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, μὴ ἐγκακήσητε καλοποιοῦντες.
| اَپَرَں ہے بھْراتَرَح، یُویَں سَداچَرَنے نَ کْلامْیَتَ۔ |
14 εἰ δέ τις οὐχ ὑπακούει τῷ λόγῳ ἡμῶν διὰ τῆς ἐπιστολῆς, τοῦτον σημειοῦσθε, μὴ συναναμίγνυσθε αὐτῷ, ἵνα ἐντραπῇ·
| یَدِ چَ کَشْچِدیتَتْپَتْرے لِکھِتامْ اَسْماکَمْ آجْناں نَ گرِہْلاتِ تَرْہِ یُویَں تَں مانُشَں لَکْشَیَتَ تَسْیَ سَںسَرْگَں تْیَجَتَ چَ تینَ سَ تْرَپِشْیَتے۔ |
15 καὶ μὴ ὡς ἐχθρὸν ἡγεῖσθε, ἀλλὰ νουθετεῖτε ὡς ἀδελφόν.
| کِنْتُ تَں نَ شَتْرُں مَنْیَمانا بھْراتَرَمِوَ چیتَیَتَ۔ |
16 αὐτὸς δὲ ὁ κύριος τῆς εἰρήνης δῴη ὑμῖν τὴν εἰρήνην διαπαντὸς ἐν παντὶ τρόπῳ. ὁ κύριος μετὰ πάντων ὑμῶν.
| شانْتِداتا پْرَبھُح سَرْوَّتْرَ سَرْوَّتھا یُشْمَبھْیَں شانْتِں دییاتْ۔ پْرَبھُ رْیُشْماکَں سَرْوّیشاں سَنْگِی بھُویاتْ۔ |
17 Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου, ὅ ἐστιν σημεῖον ἐν πάσῃ ἐπιστολῇ· οὕτως γράφω.
| نَمَسْکارَ ایشَ پَولَسْیَ مَمَ کَرینَ لِکھِتوبھُوتْ سَرْوَّسْمِنْ پَتْرَ ایتَنْمَمَ چِہْنَمْ ایتادرِشَیرَکْشَرَے رْمَیا لِکھْیَتے۔ |
18 ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ὑμῶν.
| اَسْماکَں پْرَبھو رْیِیشُکھْرِیشْٹَسْیانُگْرَہَح سَرْوّیشُ یُشْماسُ بھُویاتْ۔ آمینْ۔ |
