Προς Ρωμαιους 4
1 τι ουν ερουμεν αβρααμ τον πατερα ημων ευρηκεναι κατα σαρκα
Quel avantage pouvons-nous dire que notre premier père Abraham a obtenu par lui-même?
2 ει γαρ αβρααμ εξ εργων εδικαιωθη εχει καυχημα αλλ ου προς τον θεον
Si ce sont ses oeuvres qui l'ont justifié, il peut être orgueilleux; mais il ne le peut pas devant Dieu.
3 τι γαρ η γραφη λεγει επιστευσεν δε αβρααμ τω θεω και ελογισθη αυτω εις δικαιοσυνην
Que dit l'Écriture: «Abraham eut foi en Dieu, et cela lui fut compté pour justice»
4 τω δε εργαζομενω ο μισθος ου λογιζεται κατα χαριν αλλα κατα το οφειλημα
Or le salaire de celui qui a fait de bonnes oeuvres n'est pas considéré comme une grâce, mais comme une dette.
5 τω δε μη εργαζομενω πιστευοντι δε επι τον δικαιουντα τον ασεβη λογιζεται η πιστις αυτου εις δικαιοσυνην
Quant à celui qui n'a pas fait de bonnes oeuvres, mais qui a foi en Celui qui justifie le pécheur, sa foi lui «est comptée pour justice».
6 καθαπερ και δαβιδ λεγει τον μακαρισμον του ανθρωπου ω ο θεος λογιζεται δικαιοσυνην χωρις εργων
David aussi parle du bonheur de celui que Dieu considère comme juste indépendamment de ses oeuvres:
7 μακαριοι ων αφεθησαν αι ανομιαι και ων επεκαλυφθησαν αι αμαρτιαι
«Heureux ceux dont les fautes sont pardonnées Et dont les péchés sont effacés.
8 μακαριος ανηρ ω ου μη λογισηται κυριος αμαρτιαν
Heureux celui dont le Seigneur ne porte pas en compte le péché.»
9 ο μακαρισμος ουν ουτος επι την περιτομην η και επι την ακροβυστιαν λεγομεν γαρ οτι ελογισθη τω αβρααμ η πιστις εις δικαιοσυνην
Cette béatitude ne s'adresse-t-elle qu'aux circoncis? ne s'applique-t-elle pas aussi aux incirconcis? Quand nous disons pour Abraham que «sa foi lui fut comptée pour justice, »
10 πως ουν ελογισθη εν περιτομη οντι η εν ακροβυστια ουκ εν περιτομη αλλ εν ακροβυστια
comment lui fut-elle comptée? avant ou après sa circoncision? Ce n'est pas après, c'est avant sa circoncision!
11 και σημειον ελαβεν περιτομης σφραγιδα της δικαιοσυνης της πιστεως της εν τη ακροβυστια εις το ειναι αυτον πατερα παντων των πιστευοντων δι ακροβυστιας εις το λογισθηναι και αυτοις την δικαιοσυνην
Et il a reçu le signe de la circoncision comme le sceau de la justice que sa foi lui avait obtenue quand il n'était pas circoncis; c'était pour qu'il fût le père de tous les incirconcis qui auraient la foi, et qu'elle leur fût comptée pour justice.
12 και πατερα περιτομης τοις ουκ εκ περιτομης μονον αλλα και τοις στοιχουσιν τοις ιχνεσιν της εν τη ακροβυστια πιστεως του πατρος ημων αβρααμ
Il devait être aussi le père des circoncis qui non seulement le seraient, mais qui marcheraient sur ses traces, en ayant la foi qu'il avait, lui, notre père Abraham, avant sa circoncision.
13 ου γαρ δια νομου η επαγγελια τω αβρααμ η τω σπερματι αυτου το κληρονομον αυτον ειναι του κοσμου αλλα δια δικαιοσυνης πιστεως
En effet, ce n'est pas une Loi qui a assuré à Abraham et à ses descendants la possession du monde, c'est la justice que procure la foi.
14 ει γαρ οι εκ νομου κληρονομοι κεκενωται η πιστις και κατηργηται η επαγγελια
Si c'est une Loi qui assure cette possession, alors la foi est inutile et la promesse est annulée.
15 ο γαρ νομος οργην κατεργαζεται ου γαρ ουκ εστιν νομος ουδε παραβασις
(La Loi ne produit que la colère, et là où il n'y a pas de Loi, il n'y a pas non plus de violation.)
16 δια τουτο εκ πιστεως ινα κατα χαριν εις το ειναι βεβαιαν την επαγγελιαν παντι τω σπερματι ου τω εκ του νομου μονον αλλα και τω εκ πιστεως αβρααμ ος εστιν πατηρ παντων ημων
Voici pourquoi la possession vient par la foi: c'est pour qu'elle soit l'effet d'une grâce, et que la promesse soit assurée à tous les descendants, non pas seulement à ceux qui ont reçu la Loi, mais à ceux qui ont eu la foi d'Abraham; il est notre père à tous
17 καθως γεγραπται οτι πατερα πολλων εθνων τεθεικα σε κατεναντι ου επιστευσεν θεου του ζωοποιουντος τους νεκρους και καλουντος τα μη οντα ως οντα
(ainsi que cela est écrit: «Je t'ai rendu père de plusieurs peuples»), il l'est devant le Dieu en qui il a cru, qui rend la vie aux morts et qui appelle à l'existence ce qui n'existe pas.
18 ος παρ ελπιδα επ ελπιδι επιστευσεν εις το γενεσθαι αυτον πατερα πολλων εθνων κατα το ειρημενον ουτως εσται το σπερμα σου
Contre toute espérance, il a été plein d'espérance, il a cru et il est devenu «le père de plusieurs peuples» (selon cette parole: «Telle sera ta postérité»).
19 και μη ασθενησας τη πιστει ου κατενοησεν το εαυτου σωμα ηδη νενεκρωμενον εκατονταετης που υπαρχων και την νεκρωσιν της μητρας σαρρας
Sa foi n'a pas faibli; il n'a pas fait attention à son extrême vieillesse (il était presque centenaire) ni à l'âge trop avancé de Sarra.
20 εις δε την επαγγελιαν του θεου ου διεκριθη τη απιστια αλλ ενεδυναμωθη τη πιστει δους δοξαν τω θεω
Il ne douta pas de la promesse de Dieu; il ne fut pas incrédule; au contraire, fortifié par sa foi, il donna gloire à Dieu,
21 και πληροφορηθεις οτι ο επηγγελται δυνατος εστιν και ποιησαι
convaincu que Celui qui a promis est assez puissant pour remplir sa promesse.
22 διο και ελογισθη αυτω εις δικαιοσυνην
Voilà pourquoi «elle lui fut comptée pour justice».
23 ουκ εγραφη δε δι αυτον μονον οτι ελογισθη αυτω
Or ce n'est pas pour lui seul que ce mot est écrit: «cela lui fut compté»,
24 αλλα και δι ημας οις μελλει λογιζεσθαι τοις πιστευουσιν επι τον εγειραντα ιησουν τον κυριον ημων εκ νεκρων
c'est aussi pour nous; cela doit nous être «compté» également à nous qui croyons en celui qui a ressuscité des morts notre Seigneur Jésus-Christ,
25 ος παρεδοθη δια τα παραπτωματα ημων και ηγερθη δια την δικαιωσιν ημων
lui qui «a été livré à cause de nos péchés» et a été ressuscité à cause de notre justification.
