Προς Ρωμαιους 3
1 τι ουν το περισσον του ιουδαιου η τις η ωφελεια της περιτομης
Quelle est donc la prérogative du Juif, ou quelle est l'utilité de la circoncision?
2 πολυ κατα παντα τροπον πρωτον μεν γαρ οτι επιστευθησαν τα λογια του θεου
Elle est grande en toute manière, surtout en ce que les oracles de Dieu leur ont été confiés.
3 τι γαρ ει ηπιστησαν τινες μη η απιστια αυτων την πιστιν του θεου καταργησει
Quoi donc? si quelques-uns n'ont pas cru, leur incrédulité anéantira-t-elle la fidélité de Dieu?
4 μη γενοιτο γινεσθω δε ο θεος αληθης πας δε ανθρωπος ψευστης καθως γεγραπται οπως αν δικαιωθης εν τοις λογοις σου και νικησης εν τω κρινεσθαι σε
Nullement! Mais que Dieu soit reconnu véritable, et tout homme menteur, selon qu'il est écrit: Afin que tu sois trouvé juste dans tes paroles, et que tu gagnes ta cause lorsqu'on te juge.
5 ει δε η αδικια ημων θεου δικαιοσυνην συνιστησιν τι ερουμεν μη αδικος ο θεος ο επιφερων την οργην κατα ανθρωπον λεγω
Mais si notre injustice établit la justice de Dieu, que dirons-nous? Dieu n'est-il pas injuste quand il punit? (Je parle comme les hommes. )
6 μη γενοιτο επει πως κρινει ο θεος τον κοσμον
Nullement! Si cela était, comment Dieu jugerait-il le monde?
7 ει γαρ η αληθεια του θεου εν τω εμω ψευσματι επερισσευσεν εις την δοξαν αυτου τι ετι καγω ως αμαρτωλος κρινομαι
Et si la vérité de Dieu éclate davantage, à sa gloire, par mon infidélité, pourquoi suis-je encore condamné comme pécheur?
8 και μη καθως βλασφημουμεθα και καθως φασιν τινες ημας λεγειν οτι ποιησωμεν τα κακα ινα ελθη τα αγαθα ων το κριμα ενδικον εστιν
Et que ne faisons-nous du mal, afin qu'il en arrive du bien, comme quelques-uns, qui nous calomnient, assurent que nous le disons? La condamnation de ces gens est juste.
9 τι ουν προεχομεθα ου παντως προητιασαμεθα γαρ ιουδαιους τε και ελληνας παντας υφ αμαρτιαν ειναι
Et quoi? sommes-nous donc plus excellents? Nullement; car nous avons déjà fait voir que tous, Juifs et Grecs, sont assujettis au péché,
10 καθως γεγραπται οτι ουκ εστιν δικαιος ουδε εις
Selon qu'il est écrit: Il n'y a point de juste, non pas même un seul.
11 ουκ εστιν ο συνιων ουκ εστιν ο εκζητων τον θεον
Il n'y a personne qui ait de l'intelligence; il n'y en a point qui cherche Dieu.
12 παντες εξεκλιναν αμα ηχρειωθησαν ουκ εστιν ποιων χρηστοτητα ουκ εστιν εως ενος
Tous se sont égarés, et se sont tous ensemble corrompus; il n'y en a point qui fasse le bien, non pas même un seul.
13 ταφος ανεωγμενος ο λαρυγξ αυτων ταις γλωσσαις αυτων εδολιουσαν ιος ασπιδων υπο τα χειλη αυτων
Leur gosier est un sépulcre ouvert; ils se sont servis de leurs langues pour tromper; il y a un venin d'aspic sous leurs lèvres.
14 ων το στομα αρας και πικριας γεμει
Leur bouche est pleine de malédiction et d'amertume.
15 οξεις οι ποδες αυτων εκχεαι αιμα
Ils ont les pieds légers pour répandre le sang.
16 συντριμμα και ταλαιπωρια εν ταις οδοις αυτων
La désolation et la ruine sont dans leurs voies.
17 και οδον ειρηνης ουκ εγνωσαν
Ils n'ont point connu le chemin de la paix.
18 ουκ εστιν φοβος θεου απεναντι των οφθαλμων αυτων
La crainte de Dieu n'est point devant leurs yeux.
19 οιδαμεν δε οτι οσα ο νομος λεγει τοις εν τω νομω λαλει ινα παν στομα φραγη και υποδικος γενηται πας ο κοσμος τω θεω
Or, nous savons que tout ce que la loi dit, elle le dit à ceux qui sont sous la loi, afin que toute bouche soit fermée, et que tout le monde soit reconnu coupable devant Dieu.
20 διοτι εξ εργων νομου ου δικαιωθησεται πασα σαρξ ενωπιον αυτου δια γαρ νομου επιγνωσις αμαρτιας
Parce que personne ne sera justifié devant lui par les ouvres de la loi; car c'est la loi qui donne la connaissance du péché.
21 νυνι δε χωρις νομου δικαιοσυνη θεου πεφανερωται μαρτυρουμενη υπο του νομου και των προφητων
Mais maintenant, la justice de Dieu a été manifestée sans la loi, la loi et les prophètes lui rendant témoignage;
22 δικαιοσυνη δε θεου δια πιστεως ιησου χριστου εις παντας και επι παντας τους πιστευοντας ου γαρ εστιν διαστολη
La justice de Dieu, dis-je, par la foi en Jésus-Christ, pour tous ceux et sur tous ceux qui croient;
23 παντες γαρ ημαρτον και υστερουνται της δοξης του θεου
Car il n'y a point de distinction, puisque tous ont péché, et sont privés de la gloire de Dieu,
24 δικαιουμενοι δωρεαν τη αυτου χαριτι δια της απολυτρωσεως της εν χριστω ιησου
Et qu'ils sont justifiés gratuitement par sa grâce, par la rédemption qui est en Jésus-Christ,
25 ον προεθετο ο θεος ιλαστηριον δια της πιστεως εν τω αυτου αιματι εις ενδειξιν της δικαιοσυνης αυτου δια την παρεσιν των προγεγονοτων αμαρτηματων
Que Dieu avait destiné à être une victime propitiatoire; par la foi, en son sang, afin de manifester sa justice par le pardon des péchés commis auparavant, pendant les jours de la patience de Dieu;
26 εν τη ανοχη του θεου προς ενδειξιν της δικαιοσυνης αυτου εν τω νυν καιρω εις το ειναι αυτον δικαιον και δικαιουντα τον εκ πιστεως ιησου
Afin, dis-je, de faire paraître sa justice dans ce temps-ci, afin d'être reconnu juste, et comme justifiant celui qui a la foi en Jésus.
27 που ουν η καυχησις εξεκλεισθη δια ποιου νομου των εργων ουχι αλλα δια νομου πιστεως
Où est donc le sujet de se glorifier? Il est exclu. Par quelle loi? Par la loi des ouvres? Non, mais par la loi de la foi.
28 λογιζομεθα ουν πιστει δικαιουσθαι ανθρωπον χωρις εργων νομου
Nous concluons donc que l'homme est justifié par la foi, sans les ouvres de la loi.
29 η ιουδαιων ο θεος μονον ουχι δε και εθνων ναι και εθνων
Dieu est-il seulement le Dieu des Juifs? Ne l'est-il pas aussi des Gentils? Oui, il l'est aussi des Gentils;
30 επειπερ εις ο θεος ος δικαιωσει περιτομην εκ πιστεως και ακροβυστιαν δια της πιστεως
Car il y a un seul Dieu, qui justifiera les circoncis par la foi, et les incirconcis par la foi.
31 νομον ουν καταργουμεν δια της πιστεως μη γενοιτο αλλα νομον ιστωμεν
Anéantissons-nous donc la loi par la foi? Nullement! Au contraire, nous établissons la loi.
