Προς Ρωμαιους 2
1 διο αναπολογητος ει ω ανθρωπε πας ο κρινων εν ω γαρ κρινεις τον ετερον σεαυτον κατακρινεις τα γαρ αυτα πρασσεις ο κρινων
| ہے پَرَدُوشَکَ مَنُشْیَ یَح کَشْچَنَ تْوَں بھَوَسِ تَووتَّرَدانایَ پَنْتھا ناسْتِ یَتو یَسْماتْ کَرْمَّنَح پَرَسْتْوَیا دُوشْیَتے تَسْماتْ تْوَمَپِ دُوشْیَسے، یَتَسْتَں دُوشَیَنَّپِ تْوَں تَدْوَدْ آچَرَسِ۔ |
2 οιδαμεν δε οτι το κριμα του θεου εστιν κατα αληθειαν επι τους τα τοιαυτα πρασσοντας
| کِنْتْویتادرِگاچارِبھْیو یَں دَنْڈَمْ اِیشْوَرو نِشْچِنوتِ سَ یَتھارْتھَ اِتِ وَیَں جانِیمَح۔ |
3 λογιζη δε τουτο ω ανθρωπε ο κρινων τους τα τοιαυτα πρασσοντας και ποιων αυτα οτι συ εκφευξη το κριμα του θεου
| اَتَایوَ ہے مانُشَ تْوَں یادرِگاچارِنو دُوشَیَسِ سْوَیَں یَدِ تادرِگاچَرَسِ تَرْہِ تْوَمْ اِیشْوَرَدَنْڈاتْ پَلایِتُں شَکْشْیَسِیتِ کِں بُدھْیَسے؟ |
4 η του πλουτου της χρηστοτητος αυτου και της ανοχης και της μακροθυμιας καταφρονεις αγνοων οτι το χρηστον του θεου εις μετανοιαν σε αγει
| اَپَرَں تَوَ مَنَسَح پَرِوَرْتَّنَں کَرْتُّمْ اِشْوَرَسْیانُگْرَہو بھَوَتِ تَنَّ بُدّھوا تْوَں کِں تَدِییانُگْرَہَکْشَماچِرَسَہِشْنُتْوَنِدھِں تُچّھِیکَروشِ؟ |
5 κατα δε την σκληροτητα σου και αμετανοητον καρδιαν θησαυριζεις σεαυτω οργην εν ημερα οργης και αποκαλυψεως δικαιοκρισιας του θεου
| تَتھا سْوانْتَحکَرَنَسْیَ کَٹھورَتْواتْ کھیدَراہِتْیاچّیشْوَرَسْیَ نْیایَّوِچارَپْرَکاشَنَسْیَ کْرودھَسْیَ چَ دِنَں یاوَتْ کِں سْوارْتھَں کوپَں سَنْچِنوشِ؟ |
6 ος αποδωσει εκαστω κατα τα εργα αυτου
| کِنْتُ سَ ایکَیکَمَنُجایَ تَتْکَرْمّانُسارینَ پْرَتِپھَلَں داسْیَتِ؛ |
7 τοις μεν καθ υπομονην εργου αγαθου δοξαν και τιμην και αφθαρσιαν ζητουσιν ζωην αιωνιον (aiōnios g166)
| وَسْتُتَسْتُ یے جَنا دھَیرْیَّں دھرِتْوا سَتْکَرْمَّ کُرْوَّنْتو مَہِما سَتْکارومَرَتْوَنْچَیتانِ مرِگَیَنْتے تیبھْیونَنْتایُ رْداسْیَتِ۔ (aiōnios g166) |
8 τοις δε εξ εριθειας και απειθουσιν μεν τη αληθεια πειθομενοις δε τη αδικια θυμος και οργη
| اَپَرَں یے جَناح سَتْیَدھَرْمَّمْ اَگرِہِیتْوا وِپَرِیتَدھَرْمَّمْ گرِہْلَنْتِ تادرِشا وِرودھِجَناح کوپَں کْرودھَنْچَ بھوکْشْیَنْتے۔ |
9 θλιψις και στενοχωρια επι πασαν ψυχην ανθρωπου του κατεργαζομενου το κακον ιουδαιου τε πρωτον και ελληνος
| آ یِہُودِنونْیَدیشِنَح پَرْیَّنْتَں یاوَنْتَح کُکَرْمَّکارِنَح پْرانِنَح سَنْتِ تے سَرْوّے دُحکھَں یاتَنانْچَ گَمِشْیَنْتِ؛ |
10 δοξα δε και τιμη και ειρηνη παντι τω εργαζομενω το αγαθον ιουδαιω τε πρωτον και ελληνι
| کِنْتُ آ یِہُودِنو بھِنَّدیشِپَرْیَّنْتا یاوَنْتَح سَتْکَرْمَّکارِنو لوکاح سَنْتِ تانْ پْرَتِ مَہِما سَتْکارَح شانْتِشْچَ بھَوِشْیَنْتِ۔ |
11 ου γαρ εστιν προσωποληψια παρα τω θεω
| اِیشْوَرَسْیَ وِچارے پَکْشَپاتو ناسْتِ۔ |
12 οσοι γαρ ανομως ημαρτον ανομως και απολουνται και οσοι εν νομω ημαρτον δια νομου κριθησονται
| اَلَبْدھَوْیَوَسْتھاشاسْتْرَے رْیَیح پاپانِ کرِتانِ وْیَوَسْتھاشاسْتْرالَبْدھَتْوانُرُوپَسْتیشاں وِناشو بھَوِشْیَتِ؛ کِنْتُ لَبْدھَوْیَوَسْتھاشاسْتْرا یے پاپانْیَکُرْوَّنْ وْیَوَسْتھانُسارادیوَ تیشاں وِچارو بھَوِشْیَتِ۔ |
13 ου γαρ οι ακροαται του νομου δικαιοι παρα τω θεω αλλ οι ποιηται του νομου δικαιωθησονται
| وْیَوَسْتھاشْروتارَ اِیشْوَرَسْیَ سَمِیپے نِشْپاپا بھَوِشْیَنْتِیتِ نَہِ کِنْتُ وْیَوَسْتھاچارِنَ ایوَ سَپُنْیا بھَوِشْیَنْتِ۔ |
14 οταν γαρ εθνη τα μη νομον εχοντα φυσει τα του νομου ποιη ουτοι νομον μη εχοντες εαυτοις εισιν νομος
| یَتو لَبْدھَوْیَوَسْتھاشاسْتْرا بھِنَّدیشِییَلوکا یَدِ سْوَبھاوَتو وْیَوَسْتھانُرُوپانْ آچارانْ کُرْوَّنْتِ تَرْہْیَلَبْدھَشاسْتْراح سَنْتوپِ تے سْویشاں وْیَوَسْتھاشاسْتْرَمِوَ سْوَیَمیوَ بھَوَنْتِ۔ |
15 οιτινες ενδεικνυνται το εργον του νομου γραπτον εν ταις καρδιαις αυτων συμμαρτυρουσης αυτων της συνειδησεως και μεταξυ αλληλων των λογισμων κατηγορουντων η και απολογουμενων
| تیشاں مَنَسِ ساکْشِسْوَرُوپے سَتِ تیشاں وِتَرْکیشُ چَ کَدا تانْ دوشِنَح کَدا وا نِرْدوشانْ کرِتَوَتْسُ تے سْوانْتَرْلِکھِتَسْیَ وْیَوَسْتھاشاسْتْرَسْیَ پْرَمانَں سْوَیَمیوَ دَدَتِ۔ |
16 εν ημερα οτε κρινει ο θεος τα κρυπτα των ανθρωπων κατα το ευαγγελιον μου δια ιησου χριστου
| یَسْمِنْ دِنے مَیا پْرَکاشِتَسْیَ سُسَںوادَسْیانُسارادْ اِیشْوَرو یِیشُکھْرِیشْٹینَ مانُشانامْ اَنْتَحکَرَناناں گُوڈھابھِپْرایانْ دھرِتْوا وِچارَیِشْیَتِ تَسْمِنْ وِچارَدِنے تَتْ پْرَکاشِشْیَتے۔ |
17 ιδε συ ιουδαιος επονομαζη και επαναπαυη τω νομω και καυχασαι εν θεω
| پَشْیَ تْوَں سْوَیَں یِہُودِیتِ وِکھْیاتو وْیَوَسْتھوپَرِ وِشْواسَں کَروشِ، |
18 και γινωσκεις το θελημα και δοκιμαζεις τα διαφεροντα κατηχουμενος εκ του νομου
| اِیشْوَرَمُدِّشْیَ سْوَں شْلاگھَسے، تَتھا وْیَوَسْتھَیا شِکْشِتو بھُوتْوا تَسْیابھِمَتَں جاناسِ، سَرْوّاساں کَتھاناں سارَں وِوِںکْشے، |
19 πεποιθας τε σεαυτον οδηγον ειναι τυφλων φως των εν σκοτει
| اَپَرَں جْنانَسْیَ سَتْیَتایاشْچاکَرَسْوَرُوپَں شاسْتْرَں مَمَ سَمِیپے وِدْیَتَ اَتو نْدھَلوکاناں مارْگَدَرْشَیِتا |
20 παιδευτην αφρονων διδασκαλον νηπιων εχοντα την μορφωσιν της γνωσεως και της αληθειας εν τω νομω
| تِمِرَسْتھِتَلوکاناں مَدھْیے دِیپْتِسْوَرُوپوجْنانَلوکیبھْیو جْنانَداتا شِشُوناں شِکْشَیِتاہَمیویتِ مَنْیَسے۔ |
21 ο ουν διδασκων ετερον σεαυτον ου διδασκεις ο κηρυσσων μη κλεπτειν κλεπτεις
| پَرانْ شِکْشَیَنْ سْوَیَں سْوَں کِں نَ شِکْشَیَسِ؟ وَسْتُتَشْچَورْیَّنِشیدھَوْیَوَسْتھاں پْرَچارَیَنْ تْوَں کِں سْوَیَمیوَ چورَیَسِ؟ |
22 ο λεγων μη μοιχευειν μοιχευεις ο βδελυσσομενος τα ειδωλα ιεροσυλεις
| تَتھا پَرَدارَگَمَنَں پْرَتِشیدھَنْ سْوَیَں کِں پَرَدارانْ گَچّھَسِ؟ تَتھا تْوَں سْوَیَں پْرَتِمادْویشِی سَنْ کِں مَنْدِرَسْیَ دْرَوْیانِ ہَرَسِ؟ |
23 ος εν νομω καυχασαι δια της παραβασεως του νομου τον θεον ατιμαζεις
| یَسْتْوَں وْیَوَسْتھاں شْلاگھَسے سَ تْوَں کِں وْیَوَسْتھامْ اَوَمَتْیَ نیشْوَرَں سَمَّنْیَسے؟ |
24 το γαρ ονομα του θεου δι υμας βλασφημειται εν τοις εθνεσιν καθως γεγραπται
| شاسْتْرے یَتھا لِکھَتِ "بھِنَّدیشِناں سَمِیپے یُشْماکَں دوشادْ اِیشْوَرَسْیَ نامْنو نِنْدا بھَوَتِ۔ " |
25 περιτομη μεν γαρ ωφελει εαν νομον πρασσης εαν δε παραβατης νομου ης η περιτομη σου ακροβυστια γεγονεν
| یَدِ وْیَوَسْتھاں پالَیَسِ تَرْہِ تَوَ تْوَکْچھیدَکْرِیا سَپھَلا بھَوَتِ؛ یَتِ وْیَوَسْتھاں لَنْگھَسے تَرْہِ تَوَ تْوَکْچھیدوتْوَکْچھیدو بھَوِشْیَتِ۔ |
26 εαν ουν η ακροβυστια τα δικαιωματα του νομου φυλασση ουχι η ακροβυστια αυτου εις περιτομην λογισθησεται
| یَتو وْیَوَسْتھاشاسْتْرادِشْٹَدھَرْمَّکَرْمّاچارِی پُمانْ اَتْوَکْچھیدِی سَنَّپِ کِں تْوَکْچھیدِناں مَدھْیے نَ گَنَیِشْیَتے؟ |
27 και κρινει η εκ φυσεως ακροβυστια τον νομον τελουσα σε τον δια γραμματος και περιτομης παραβατην νομου
| کِنْتُ لَبْدھَشاسْتْرَشْچھِنَّتْوَکْ چَ تْوَں یَدِ وْیَوَسْتھالَنْگھَنَں کَروشِ تَرْہِ وْیَوَسْتھاپالَکاح سْوابھاوِکاچّھِنَّتْوَچو لوکاسْتْواں کِں نَ دُوشَیِشْیَنْتِ؟ |
28 ου γαρ ο εν τω φανερω ιουδαιος εστιν ουδε η εν τω φανερω εν σαρκι περιτομη
| تَسْمادْ یو باہْیے یِہُودِی سَ یِہُودِی نَہِ تَتھانْگَسْیَ یَسْتْوَکْچھیدَح سَ تْوَکْچھیدو نَہِ؛ |
29 αλλ ο εν τω κρυπτω ιουδαιος και περιτομη καρδιας εν πνευματι ου γραμματι ου ο επαινος ουκ εξ ανθρωπων αλλ εκ του θεου
| کِنْتُ یو جَنَ آنْتَرِکو یِہُودِی سَ ایوَ یِہُودِی اَپَرَنْچَ کیوَلَلِکھِتَیا وْیَوَسْتھَیا نَ کِنْتُ مانَسِکو یَسْتْوَکْچھیدو یَسْیَ چَ پْرَشَںسا مَنُشْییبھْیو نَ بھُوتْوا اِیشْوَرادْ بھَوَتِ سَ ایوَ تْوَکْچھیدَح۔ |
