Κατα Ματθαιον 17
1 και μεθ ημερας εξ παραλαμβανει ο ιησους τον πετρον και ιακωβον και ιωαννην τον αδελφον αυτου και αναφερει αυτους εις ορος υψηλον κατ ιδιαν
Six jours après, emmenant avec lui Pierre, Jacques et Jean, son, frère, Jésus les conduisit sur une haute montagne, à l'écart.
2 και μετεμορφωθη εμπροσθεν αυτων και ελαμψεν το προσωπον αυτου ως ο ηλιος τα δε ιματια αυτου εγενετο λευκα ως το φως
Et alors, devant eux, il fut transfiguré: sa face resplendit comme le soleil; ses vêtements devinrent blancs comme la lumière.
3 και ιδου ωφθησαν αυτοις μωσης και ηλιας μετ αυτου συλλαλουντες
Et voilà que leur apparurent Moïse et Élie, s'entretenant avec lui.
4 αποκριθεις δε ο πετρος ειπεν τω ιησου κυριε καλον εστιν ημας ωδε ειναι ει θελεις ποιησωμεν ωδε τρεις σκηνας σοι μιαν και μωση μιαν και μιαν ηλια
Pierre alors, s'adressant à Jésus, lui dit: «Seigneur, qu'il nous est bon d'être ici! si tu veux, je dresserait trois tentes, une pour toi, une pour Moïse, une pour Élie... »
5 ετι αυτου λαλουντος ιδου νεφελη φωτεινη επεσκιασεν αυτους και ιδου φωνη εκ της νεφελης λεγουσα ουτος εστιν ο υιος μου ο αγαπητος εν ω ευδοκησα αυτου ακουετε
Il parlait encore, lorsqu'une nuée lumineuse les enveloppa, et que de cette nuée sortit une voix disant: «Celui-ci est mon Fils, le bien-aimé en qui je me complais. Écoutez-le.»
6 και ακουσαντες οι μαθηται επεσον επι προσωπον αυτων και εφοβηθησαν σφοδρα
Quand les disciples entendirent cette voix, ils tombèrent sur leur face, frappés de terreur.
7 και προσελθων ο ιησους ηψατο αυτων και ειπεν εγερθητε και μη φοβεισθε
Mais Jésus s'approcha et, les touchant, leur dit:
8 επαραντες δε τους οφθαλμους αυτων ουδενα ειδον ει μη τον ιησουν μονον
«Levez-vous et soyez sans crainte.» Levant alors les yeux, ils ne virent plus personne que lui, Jésus, seul.
9 και καταβαινοντων αυτων απο του ορους ενετειλατο αυτοις ο ιησους λεγων μηδενι ειπητε το οραμα εως ου ο υιος του ανθρωπου εκ νεκρων αναστη
Comme ils descendaient de la montagne, Jésus leur fit cette recommandation: «Ne parlez à personne de cette vision jusqu'à ce que le Fils de l'homme soit ressuscité d'entre les morts.»
10 και επηρωτησαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες τι ουν οι γραμματεις λεγουσιν οτι ηλιαν δει ελθειν πρωτον
Les disciples lui demandèrent: «Pourquoi les Scribes disent-ils: Il faut, avant tout, qu'Élie vienne?»
11 ο δε ιησους αποκριθεις ειπεν αυτοις ηλιας μεν ερχεται πρωτον και αποκαταστησει παντα
Il leur répondit: «Oui, Élie doit venir et rétablir toutes choses.
12 λεγω δε υμιν οτι ηλιας ηδη ηλθεν και ουκ επεγνωσαν αυτον αλλ εποιησαν εν αυτω οσα ηθελησαν ουτως και ο υιος του ανθρωπου μελλει πασχειν υπ αυτων
Eh bien, je vous le déclare, Élie est déjà venu; et ils ne l'ont pas reconnu; ils ont, au contraire, fait de lui tout ce qu'ils ont voulu. De même le Fils de l'homme doit souffrir par leurs mains.»
13 τοτε συνηκαν οι μαθηται οτι περι ιωαννου του βαπτιστου ειπεν αυτοις
Les disciples comprirent alors que c'était de Jean-Baptiste qu'il leur parlait.
14 και ελθοντων αυτων προς τον οχλον προσηλθεν αυτω ανθρωπος γονυπετων αυτω
Lorsqu'ils eurent rejoint la multitude, un homme s'avança vers lui et, se jetant à genoux, lui dit:
15 και λεγων κυριε ελεησον μου τον υιον οτι σεληνιαζεται και κακως πασχει πολλακις γαρ πιπτει εις το πυρ και πολλακις εις το υδωρ
«Seigneur, aie pitié de mon fils; il est lunatique, et ses souffrances sont grandes, car il lui arrive souvent de tomber dans le feu, souvent aussi dans l'eau.
16 και προσηνεγκα αυτον τοις μαθηταις σου και ουκ ηδυνηθησαν αυτον θεραπευσαι
Je l'ai apporté à tes disciples et ils ont été impuissants à le guérir.
17 αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν ω γενεα απιστος και διεστραμμενη εως ποτε εσομαι μεθ υμων εως ποτε ανεξομαι υμων φερετε μοι αυτον ωδε
Jésus alors prononça ces paroles: «génération incrédule et perverse, jusqu'à quand serai-je avec vous? jusqu'à quand vous supporterai-je? Apportez-moi l'enfant ici.»
18 και επετιμησεν αυτω ο ιησους και εξηλθεν απ αυτου το δαιμονιον και εθεραπευθη ο παις απο της ωρας εκεινης
Il lui fit des menaces; et le démon sortit de lui. Cet enfant, dès ce moment, fut guéri.
19 τοτε προσελθοντες οι μαθηται τω ιησου κατ ιδιαν ειπον δια τι ημεις ουκ ηδυνηθημεν εκβαλειν αυτο
Les disciples, s'approchant alors de Jésus, lui dirent en particulier: «Pourquoi, nous, avons-nous été impuissants à chasser ce démon?»
20 ο δε ιησους ειπεν αυτοις δια την απιστιαν υμων αμην γαρ λεγω υμιν εαν εχητε πιστιν ως κοκκον σιναπεως ερειτε τω ορει τουτω μεταβηθι εντευθεν εκει και μεταβησεται και ουδεν αδυνατησει υμιν
Il répondit: «A cause de votre peu de foi, car je vous le dis en vérité, si vous aviez de la foi gros comme un grain de sénevé, vous diriez à cette montagne: «Transporte-toi d'ici là» et elle s'y transporterait; rien ne vous serait impossible.
21 τουτο δε το γενος ουκ εκπορευεται ει μη εν προσευχη και νηστεια
(Mais ce genre de démon ne s'expulse que par la prière et le jeûne).
22 αναστρεφομενων δε αυτων εν τη γαλιλαια ειπεν αυτοις ο ιησους μελλει ο υιος του ανθρωπου παραδιδοσθαι εις χειρας ανθρωπων
Pendant qu'ils séjournaient en Galilée, Jésus leur dit: «Le Fils de l'homme va être livré entre les mains des hommes,
23 και αποκτενουσιν αυτον και τη τριτη ημερα εγερθησεται και ελυπηθησαν σφοδρα
ils le tueront; le troisième jour il ressuscitera.) Ces paroles les affligèrent extrêmement.
24 ελθοντων δε αυτων εις καπερναουμ προσηλθον οι τα διδραχμα λαμβανοντες τω πετρω και ειπον ο διδασκαλος υμων ου τελει τα διδραχμα
Quand ils arrivèrent à Capharnaüm, ceux qui recevaient les didrachmes s'adressèrent à Pierre et lui dirent: «Est-ce que votre maître ne paye pas les didrachmes?
25 λεγει ναι και οτε εισηλθεν εις την οικιαν προεφθασεν αυτον ο ιησους λεγων τι σοι δοκει σιμων οι βασιλεις της γης απο τινων λαμβανουσιν τελη η κηνσον απο των υιων αυτων η απο των αλλοτριων
«Il les paye, répondit-il. Et quand il entra dans la maison, Jésus le prévint en lui disant: «Quel est ton avis, Simon? de qui les rois de la terre perçoivent-ils l’impôt ou le cens? de leurs fils ou des étrangers.»
26 λεγει αυτω ο πετρος απο των αλλοτριων εφη αυτω ο ιησους αραγε ελευθεροι εισιν οι υιοι
Pierre répondit: «des étrangers». «Donc, reprit Jésus, les Fils, sont libres;
27 ινα δε μη σκανδαλισωμεν αυτους πορευθεις εις την θαλασσαν βαλε αγκιστρον και τον αναβαντα πρωτον ιχθυν αρον και ανοιξας το στομα αυτου ευρησεις στατηρα εκεινον λαβων δος αυτοις αντι εμου και σου
cependant pour ne pas les scandaliser, va à la mer et jette l'hameçon. Le premier poisson qui se prendra, tire-le de l'eau, ouvre-lui la bouche, tu y trouveras un statère; prends-le et donne-le-leur pour moi et pour toi.»
