Κατα Λουκαν 23
1 και ανασταν απαν το πληθος αυτων ηγαγεν αυτον επι τον πιλατον
Tous alors se levèrent en foule et le conduisirent à Pilate!
2 ηρξαντο δε κατηγορειν αυτου λεγοντες τουτον ευρομεν διαστρεφοντα το εθνος και κωλυοντα καισαρι φορους διδοναι λεγοντα εαυτον χριστον βασιλεα ειναι
Leur premier chef d'accusation fut: «Nous avons trouvé cet homme excitant notre peuple à la révolte, l'empêchant de payer le tribut à César, et se disant le Christ-roi.»
3 ο δε πιλατος επηρωτησεν αυτον λεγων συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων ο δε αποκριθεις αυτω εφη συ λεγεις
Pilate l'interrogea: «C'est toi qui es le roi des Juifs?» lui demanda-t-il. Jésus répondit ainsi: «Tu le dis.»
4 ο δε πιλατος ειπεν προς τους αρχιερεις και τους οχλους ουδεν ευρισκω αιτιον εν τω ανθρωπω τουτω
Pilate, s'adressant aux chefs des prêtres et à la foule: «Chez cet homme je ne trouve rien de coupable», leur dit-il.
5 οι δε επισχυον λεγοντες οτι ανασειει τον λαον διδασκων καθ ολης της ιουδαιας αρξαμενος απο της γαλιλαιας εως ωδε
Eux pourtant insistaient avec force, disant: «Il agitait le peuple, il parcourait toute la Judée, en enseignant; et c'est après avoir commencé par la Galilée qu'il est arrivé jusqu'ici.»
6 πιλατος δε ακουσας γαλιλαιαν επηρωτησεν ει ο ανθρωπος γαλιλαιος εστιν
A ces paroles, Pilate demande si l'homme était Galiléen;
7 και επιγνους οτι εκ της εξουσιας ηρωδου εστιν ανεπεμψεν αυτον προς ηρωδην οντα και αυτον εν ιεροσολυμοις εν ταυταις ταις ημεραις
et, apprenant qu'il, était sujet d'Hérode, il l'envoya à celui-ci, lequel se trouvait à Jérusalem ces jours-là.
8 ο δε ηρωδης ιδων τον ιησουν εχαρη λιαν ην γαρ θελων εξ ικανου ιδειν αυτον δια το ακουειν πολλα περι αυτου και ηλπιζεν τι σημειον ιδειν υπ αυτου γινομενον
Pour Hérode, voir Jésus, fut une grande joie. Il y avait longtemps qu'il souhaitait de le connaître; il avait entendu parler de lui; et il espérait lui voir faire un miracle.
9 επηρωτα δε αυτον εν λογοις ικανοις αυτος δε ουδεν απεκρινατο αυτω
Aussi l'interrogea-t-il longuement; mais Jésus ne lui répondit rien. —
10 ειστηκεισαν δε οι αρχιερεις και οι γραμματεις ευτονως κατηγορουντες αυτου
Quant aux chefs des prêtres et aux Scribes, ils étaient là debout l'accusant sans relâche. —
11 εξουθενησας δε αυτον ο ηρωδης συν τοις στρατευμασιν αυτου και εμπαιξας περιβαλων αυτον εσθητα λαμπραν ανεπεμψεν αυτον τω πιλατω
Alors Hérode ne fit plus aucun cas de Jésus; ses soldats et lui le raillèrent, et il le renvoya à Pilate après l'avoir affublé d'une robe blanche.
12 εγενοντο δε φιλοι ο τε πιλατος και ο ηρωδης εν αυτη τη ημερα μετ αλληλων προυπηρχον γαρ εν εχθρα οντες προς εαυτους
Hérode et Pilate, qui avaient vécu jusque-là en inimitié, devinrent amis, à dater de ce jour.
13 πιλατος δε συγκαλεσαμενος τους αρχιερεις και τους αρχοντας και τον λαον
Réunissant les chefs des prêtres, les magistrats et le peuple,
14 ειπεν προς αυτους προσηνεγκατε μοι τον ανθρωπον τουτον ως αποστρεφοντα τον λαον και ιδου εγω ενωπιον υμων ανακρινας ουδεν ευρον εν τω ανθρωπω τουτω αιτιον ων κατηγορειτε κατ αυτου
Pilate leur dit: «Vous m'avez présenté cet homme comme excitant le peuple à la révolte, et voilà qu'après enquête faite en votre présence, je ne l'ai trouvé en rien coupable de ce dont vous l'accusez.
15 αλλ ουδε ηρωδης ανεπεμψα γαρ υμας προς αυτον και ιδου ουδεν αξιον θανατου εστιν πεπραγμενον αυτω
Hérode, non plus, car il nous l'a renvoyé. Ainsi il n'a rien fait qui mérite la mort.
16 παιδευσας ουν αυτον απολυσω
Je vais donc, après l'avoir fait frapper de verges, lui rendre la liberté.»
17 αναγκην δε ειχεν απολυειν αυτοις κατα εορτην ενα
(A chaque fête, il était obligé de leur relâcher un prisonnier).
18 ανεκραξαν δε παμπληθει λεγοντες αιρε τουτον απολυσον δε ημιν τον βαραββαν
Alors tous, d'une seule voix, se mirent à crier «A mort celui-là! délivre-nous Bar-Abbas!»
19 οστις ην δια στασιν τινα γενομενην εν τη πολει και φονον βεβλημενος εις φυλακην
(C'était un homme qui avait été incarcéré pour avoir commis un meurtre à la suite d'une émeute qui avait eu lieu dans la ville.)
20 παλιν ουν ο πιλατος προσεφωνησεν θελων απολυσαι τον ιησουν
Pilate, qui désirait délivrer Jésus, leur parla de nouveau.
21 οι δε επεφωνουν λεγοντες σταυρωσον σταυρωσον αυτον
Ils lui répondirent par des cris: «Crucifie-le! crucifie-le!»
22 ο δε τριτον ειπεν προς αυτους τι γαρ κακον εποιησεν ουτος ουδεν αιτιον θανατου ευρον εν αυτω παιδευσας ουν αυτον απολυσω
Pour la troisième fois, il leur demanda: «Mais quel mal a-t-il fait, cet homme? Je ne le trouve coupable de rien qui mérite la mort. Je vais donc, après l'avoir fait frapper de verges, lui rendre la liberté.»
23 οι δε επεκειντο φωναις μεγαλαις αιτουμενοι αυτον σταυρωθηναι και κατισχυον αι φωναι αυτων και των αρχιερεων
Mais ils insistaient, ils demandaient à grands cris qu'on le crucifiât, et ce furent leurs cris qui l'emportèrent.
24 ο δε πιλατος επεκρινεν γενεσθαι το αιτημα αυτων
Pilate prononça une sentence conforme à leur demande.
25 απελυσεν δε αυτοις τον δια στασιν και φονον βεβλημενον εις την φυλακην ον ητουντο τον δε ιησουν παρεδωκεν τω θεληματι αυτων
Il mit en liberté, à leur requête, celui qui avait été incarcéré pour émeute et pour meurtre, et il abandonna Jésus à leur volonté.
26 και ως απηγαγον αυτον επιλαβομενοι σιμωνος τινος κυρηναιου του ερχομενου απ αγρου επεθηκαν αυτω τον σταυρον φερειν οπισθεν του ιησου
Comme ils l'emmenaient, ils rencontrèrent un certain Simon de Cyrène qui revenait des champs, et ils le chargèrent de porter la croix derrière Jésus.
27 ηκολουθει δε αυτω πολυ πληθος του λαου και γυναικων αι και εκοπτοντο και εθρηνουν αυτον
Une immense multitude de peuple le suivait, ainsi que des femmes qui se lamentaient et le pleuraient.
28 στραφεις δε προς αυτας ο ιησους ειπεν θυγατερες ιερουσαλημ μη κλαιετε επ εμε πλην εφ εαυτας κλαιετε και επι τα τεκνα υμων
Se tournant vers elles, Jésus dit: «Filles de Jérusalem, ne pleurez pas sur moi, mais pleurez sur vous et sur vos enfants;
29 οτι ιδου ερχονται ημεραι εν αις ερουσιν μακαριαι αι στειραι και κοιλιαι αι ουκ εγεννησαν και μαστοι οι ουκ εθηλασαν
voici, en effet, que viennent des jours où l'on dira: «Heureuses les stériles; heureuses les entrailles qui n'ont point enfanté, et les mamelles qui n'ont point allaité!»
30 τοτε αρξονται λεγειν τοις ορεσιν πεσετε εφ ημας και τοις βουνοις καλυψατε ημας
On se mettra alors à dire aux montagnes: Tombez sur nous! Et aux collines: Recouvrez-nous!»
31 οτι ει εν τω υγρω ξυλω ταυτα ποιουσιν εν τω ξηρω τι γενηται
Car si le bois vert est ainsi traité, qu'arrivera-t-il au bois sec?»
32 ηγοντο δε και ετεροι δυο κακουργοι συν αυτω αναιρεθηναι
On emmenait aussi deux autres hommes, des malfaiteurs, pour les mettre à mort avec lui.
33 και οτε απηλθον επι τον τοπον τον καλουμενον κρανιον εκει εσταυρωσαν αυτον και τους κακουργους ον μεν εκ δεξιων ον δε εξ αριστερων
Ils arrivèrent à l'endroit qui porte le nom de Crâne. Là on le crucifia, ainsi que les deux malfaiteurs, l'un à sa droite, l'autre à sa gauche.
34 ο δε ιησους ελεγεν πατερ αφες αυτοις ου γαρ οιδασιν τι ποιουσιν διαμεριζομενοι δε τα ιματια αυτου εβαλον κληρον
Jésus disait: «Père! pardonne-leur, car ils ne savent ce qu'ils font!» Ses vêtements furent partagés après avoir été tirés au sort.
35 και ειστηκει ο λαος θεωρων εξεμυκτηριζον δε και οι αρχοντες συν αυτοις λεγοντες αλλους εσωσεν σωσατω εαυτον ει ουτος εστιν ο χριστος ο του θεου εκλεκτος
Le peuple se tenait tout autour et regardait. Quant à ceux qui étaient les chefs de la nation, ils se moquaient, disant: «Il en a sauvé d'autres; qu'il se sauve lui-même s'il est le Christ, l'Élu de Dieu.»
36 ενεπαιζον δε αυτω και οι στρατιωται προσερχομενοι και οξος προσφεροντες αυτω
Les soldats aussi le raillaient; ils, s'approchaient, ils lui offraient du vinaigre,
37 και λεγοντες ει συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων σωσον σεαυτον
ils lui disaient: «Si tu es le Roi des Juifs, sauve-toi!»
38 ην δε και επιγραφη γεγραμμενη επ αυτω γραμμασιν ελληνικοις και ρωμαικοις και εβραικοις ουτος εστιν ο βασιλευς των ιουδαιων
Au-dessus de lui, il y avait une inscription: CELUI-CI EST LE ROI DES JUIFS.
39 εις δε των κρεμασθεντων κακουργων εβλασφημει αυτον λεγων ει συ ει ο χριστος σωσον σεαυτον και ημας
Un des malfaiteurs suspendus en croix l'injuriait: «N'es-tu pas le Christ? Sauve-toi et nous avec toi!»
40 αποκριθεις δε ο ετερος επετιμα αυτω λεγων ουδε φοβη συ τον θεον οτι εν τω αυτω κριματι ει
Mais l'autre éleva la voix pour le reprendre: «Est-ce que, toi non plus, tu ne crains pas Dieu, lui dit-il; toi qui subis le même supplice;
41 και ημεις μεν δικαιως αξια γαρ ων επραξαμεν απολαμβανομεν ουτος δε ουδεν ατοπον επραξεν
et pour nous ce n'est que justice; nous recevons ce qu'ont mérité nos actes; mais celui-ci n'a rien fait de mal.»
42 και ελεγεν τω ιησου μνησθητι μου κυριε οταν ελθης εν τη βασιλεια σου
Et il disait: «Jésus, souviens-toi de moi quand tu viendras en ton Royaume!» —
43 και ειπεν αυτω ο ιησους αμην λεγω σοι σημερον μετ εμου εση εν τω παραδεισω
«En vérité, je te le dis, lui répondit Jésus, aujourd'hui tu seras avec moi dans le Paradis.»
44 ην δε ωσει ωρα εκτη και σκοτος εγενετο εφ ολην την γην εως ωρας εννατης
Il était déjà la sixième heure environ et, le soleil s'étant éclipsé, des ténèbres se firent sur tout le pays jusqu'à la neuvième heure.
45 και εσκοτισθη ο ηλιος και εσχισθη το καταπετασμα του ναου μεσον
Le rideau du Temple se déchira par le milieu;
46 και φωνησας φωνη μεγαλη ο ιησους ειπεν πατερ εις χειρας σου παραθησομαι το πνευμα μου και ταυτα ειπων εξεπνευσεν
et Jésus dit, en jetant un grand cri: «Père, Je remets mon esprit entre tes mains.» En disant cela, il expira.
47 ιδων δε ο εκατονταρχος το γενομενον εδοξασεν τον θεον λεγων οντως ο ανθρωπος ουτος δικαιος ην
Voyant ce qui se passait, le centurion glorifia Dieu, disant: «Certainement cet homme était juste!»
48 και παντες οι συμπαραγενομενοι οχλοι επι την θεωριαν ταυτην θεωρουντες τα γενομενα τυπτοντες εαυτων τα στηθη υπεστρεφον
Et tous ceux qui avaient assisté en foule à ce spectacle et avaient été témoins de ce qui était arrivé, s'en retournaient en se frappant la poitrine.
49 ειστηκεισαν δε παντες οι γνωστοι αυτου μακροθεν και γυναικες αι συνακολουθησασαι αυτω απο της γαλιλαιας ορωσαι ταυτα
Quant à ceux qui l'avaient connu, ils se tenaient tous à distance, ainsi que des femmes qui l'avaient suivi depuis la Galilée, et ils regardaient.
50 και ιδου ανηρ ονοματι ιωσηφ βουλευτης υπαρχων ανηρ αγαθος και δικαιος
Survint un membre du Grand-Conseil appelé Joseph. C'était un homme juste et bon,
51 ουτος ουκ ην συγκατατεθειμενος τη βουλη και τη πραξει αυτων απο αριμαθαιας πολεως των ιουδαιων ος και προσεδεχετο και αυτος την βασιλειαν του θεου
qui ne s'était associé ni aux projets ni aux actes des autres. (Il était d'Arimathée, ville des Juifs.) Lui aussi attendait le Royaume de Dieu.
52 ουτος προσελθων τω πιλατω ητησατο το σωμα του ιησου
Il alla trouver Pilate et demanda le corps de Jésus.
53 και καθελων αυτο ενετυλιξεν αυτο σινδονι και εθηκεν αυτο εν μνηματι λαξευτω ου ουκ ην ουδεπω ουδεις κειμενος
Puis il le descendit de la croix, l'ensevelit dans un linceul, et le déposa dans un sépulcre taillé dans le roc, où personne encore n'avait été placé.
54 και ημερα ην παρασκευη και σαββατον επεφωσκεν
C'était un jour de Préparation et un sabbat allait commencera.
55 κατακολουθησασαι δε και γυναικες αιτινες ησαν συνεληλυθυιαι αυτω εκ της γαλιλαιας εθεασαντο το μνημειον και ως ετεθη το σωμα αυτου
Des femmes, celles qui étaient venues avec Jésus de Galilée, ayant accompagné Joseph, virent le tombeau et comment y fut placé le corps;
56 υποστρεψασαι δε ητοιμασαν αρωματα και μυρα και το μεν σαββατον ησυχασαν κατα την εντολην
puis elles s'en retournèrent préparer des aromates et des parfums. Selon le commandement, elles se tinrent en repos le jour du, sabbat.
