< Κατα Λουκαν 19 >
1 και εισελθων διηρχετο την ιεριχω
And as Jeshu entered and passed through Jirichu,
2 και ιδου ανηρ ονοματι καλουμενος ζακχαιος και αυτος ην αρχιτελωνης και ουτος ην πλουσιος
there was a certain man whose name was Zakai; he was rich and chief of the publicans:
3 και εζητει ιδειν τον ιησουν τις εστιν και ουκ ηδυνατο απο του οχλου οτι τη ηλικια μικρος ην
and he wished to see Jeshu, who he was, and could not for the crowd, because in his stature Zakai was small.
4 και προδραμων εμπροσθεν ανεβη επι συκομωραιαν ινα ιδη αυτον οτι δι εκεινης ημελλεν διερχεσθαι
And he ran before Jeshu, and ascended a wild fig-tree to see him, because so he was about to pass.
5 και ως ηλθεν επι τον τοπον αναβλεψας ο ιησους ειδεν αυτον και ειπεν προς αυτον ζακχαιε σπευσας καταβηθι σημερον γαρ εν τω οικω σου δει με μειναι
And when Jeshu came to that place, he saw him, and said to him, Be in haste, descend, Zakai; for to-day I must be at thy house.
6 και σπευσας κατεβη και υπεδεξατο αυτον χαιρων
And he was in haste, and descended, and received him rejoicing.
7 και ιδοντες απαντες διεγογγυζον λεγοντες οτι παρα αμαρτωλω ανδρι εισηλθεν καταλυσαι
But when they all saw (this), they murmured, and said that with a man a sinner he hath gone in to abide.
8 σταθεις δε ζακχαιος ειπεν προς τον κυριον ιδου τα ημιση των υπαρχοντων μου κυριε διδωμι τοις πτωχοις και ει τινος τι εσυκοφαντησα αποδιδωμι τετραπλουν
But Zakai stood, and said to Jeshu, Behold, my Lord, the dividing of my wealth give I to the poor; and to every man, whatever I have wrongfully taken, fourfold I restore.
9 ειπεν δε προς αυτον ο ιησους οτι σημερον σωτηρια τω οικω τουτω εγενετο καθοτι και αυτος υιος αβρααμ εστιν
Jeshu saith to him, To-day is there salvation to this house, because this (man) also (is a) son of Abraham.
10 ηλθεν γαρ ο υιος του ανθρωπου ζητησαι και σωσαι το απολωλος
For the Son of man came to save that which was lost.
11 ακουοντων δε αυτων ταυτα προσθεις ειπεν παραβολην δια το εγγυς αυτον ειναι ιερουσαλημ και δοκειν αυτους οτι παραχρημα μελλει η βασιλεια του θεου αναφαινεσθαι
And when they had heard these things, he added to speak a parable; because he had drawn nigh to Urishlem, and they expected that in that hour would be revealed the kingdom of Aloha.
12 ειπεν ουν ανθρωπος τις ευγενης επορευθη εις χωραν μακραν λαβειν εαυτω βασιλειαν και υποστρεψαι
And he said, A certain man of a noble house went into a distant country, to receive for himself a kingdom, and to return.
13 καλεσας δε δεκα δουλους εαυτου εδωκεν αυτοις δεκα μνας και ειπεν προς αυτους πραγματευσασθε εως ερχομαι
And he called his ten servants, and gave to them ten minin, and said to them, Trade till I come.
14 οι δε πολιται αυτου εμισουν αυτον και απεστειλαν πρεσβειαν οπισω αυτου λεγοντες ου θελομεν τουτον βασιλευσαι εφ ημας
But his citizens hated him, and sent messengers after him, saying, We are not willing that this should reign over us.
15 και εγενετο εν τω επανελθειν αυτον λαβοντα την βασιλειαν και ειπεν φωνηθηναι αυτω τους δουλους τουτους οις εδωκεν το αργυριον ινα γνω τις τι διεπραγματευσατο
And having received the kingdom and returned, he spake to call to him those servants to whom he had given the silver, that he might know how every one of them had traded.
16 παρεγενετο δε ο πρωτος λεγων κυριε η μνα σου προσειργασατο δεκα μνας
And the first came and said, My lord, thy mani ten minin hath gained.
17 και ειπεν αυτω ευ αγαθε δουλε οτι εν ελαχιστω πιστος εγενου ισθι εξουσιαν εχων επανω δεκα πολεων
He saith to him, Well, good servant: because in a little thou art found faithful, thou shalt have rule over ten towns.
18 και ηλθεν ο δευτερος λεγων κυριε η μνα σου εποιησεν πεντε μνας
And the second came and said, My lord, thy mani five minin hath made.
19 ειπεν δε και τουτω και συ γινου επανω πεντε πολεων
He saith also to this, Thou also shalt have rule over five towns.
20 και ετερος ηλθεν λεγων κυριε ιδου η μνα σου ην ειχον αποκειμενην εν σουδαριω
And the other came and said, My lord, behold thy mani which I have had with me, laid up in a napkin.
21 εφοβουμην γαρ σε οτι ανθρωπος αυστηρος ει αιρεις ο ουκ εθηκας και θεριζεις ο ουκ εσπειρας
For I feared thee, because thou art a hard man, taking up what thou hadst not laid down, and reaping what thou sowedst not.
22 λεγει δε αυτω εκ του στοματος σου κρινω σε πονηρε δουλε ηδεις οτι εγω ανθρωπος αυστηρος ειμι αιρων ο ουκ εθηκα και θεριζων ο ουκ εσπειρα
He said to him, From thy own mouth I will judge thee, evil servant: thou didst know that I was a hard man, taking up what I had not laid down, and reaping what I sowed not:
23 και δια τι ουκ εδωκας το αργυριον μου επι την τραπεζαν και εγω ελθων συν τοκω αν επραξα αυτο
why (then) gavest thou not my silver upon the table, that when I came I might require it with its increase?
24 και τοις παρεστωσιν ειπεν αρατε απ αυτου την μναν και δοτε τω τας δεκα μνας εχοντι
And to those who stood before him he said, Take from him the mani, and give to him who hath the ten minin.
25 και ειπον αυτω κυριε εχει δεκα μνας
They say to him, Our lord, he hath ten minin.
26 λεγω γαρ υμιν οτι παντι τω εχοντι δοθησεται απο δε του μη εχοντος και ο εχει αρθησεται απ αυτου
He saith to them, I tell you, that to every one who hath (it) shall be given; and from him who hath not, that also which he hath shall be taken.
27 πλην τους εχθρους μου εκεινους τους μη θελησαντας με βασιλευσαι επ αυτους αγαγετε ωδε και κατασφαξατε εμπροσθεν μου
But those adversaries who would not that I should reign over them, bring them, and slay them before me.
28 και ειπων ταυτα επορευετο εμπροσθεν αναβαινων εις ιεροσολυμα
AND when Jeshu had said these things, he went forward to go to Urishlem.
29 και εγενετο ως ηγγισεν εις βηθφαγη και βηθανιαν προς το ορος το καλουμενον ελαιων απεστειλεν δυο των μαθητων αυτου
And when he came to Bethphage and Beth-ania, at the mount that is called the Place of Olives, he sent two from his disciples,
30 ειπων υπαγετε εις την κατεναντι κωμην εν η εισπορευομενοι ευρησετε πωλον δεδεμενον εφ ον ουδεις πωποτε ανθρωπων εκαθισεν λυσαντες αυτον αγαγετε
and said to them, Go to the village over against us; and as you enter, behold, you will find a colt tied, whereon no man hath ridden: loose and bring him.
31 και εαν τις υμας ερωτα δια τι λυετε ουτως ερειτε αυτω οτι ο κυριος αυτου χρειαν εχει
And if any man demand why you loose him, thus say: It is requested by our Lord.
32 απελθοντες δε οι απεσταλμενοι ευρον καθως ειπεν αυτοις
And they who were sent went and found as he had told them.
33 λυοντων δε αυτων τον πωλον ειπον οι κυριοι αυτου προς αυτους τι λυετε τον πωλον
And as they were loosing the colt, the owners of him said to them, Why loose you the colt?
34 οι δε ειπον ο κυριος αυτου χρειαν εχει
And they said to them, Because by our Lord it is requested.
35 και ηγαγον αυτον προς τον ιησουν και επιρριψαντες εαυτων τα ιματια επι τον πωλον επεβιβασαν τον ιησουν
And they brought him to Jeshu; and they cast upon the colt their garments, and Jeshu rode upon him.
36 πορευομενου δε αυτου υπεστρωννυον τα ιματια αυτων εν τη οδω
And as they went, they spread their clothes in the way.
37 εγγιζοντος δε αυτου ηδη προς τη καταβασει του ορους των ελαιων ηρξαντο απαν το πληθος των μαθητων χαιροντες αινειν τον θεον φωνη μεγαλη περι πασων ων ειδον δυναμεων
And when he had come nigh to the declivity of the Mount of Olives, the whole assembly of the disciples began to rejoice, and praise Aloha with a high voice, for all the mighty acts which they had seen:
38 λεγοντες ευλογημενος ο ερχομενος βασιλευς εν ονοματι κυριου ειρηνη εν ουρανω και δοξα εν υψιστοις
and they said, Blessed be the King who cometh in the name of the Lord! Peace in the heavens, and glory in the highest!
39 και τινες των φαρισαιων απο του οχλου ειπον προς αυτον διδασκαλε επιτιμησον τοις μαθηταις σου
But some of the Pharishee from among the multitudes say to him, Rabi, rebuke thy disciples.
40 και αποκριθεις ειπεν αυτοις λεγω υμιν οτι εαν ουτοι σιωπησωσιν οι λιθοι κεκραξονται
He saith to them, I tell you, if these should be silent, the stones would cry out.
41 και ως ηγγισεν ιδων την πολιν εκλαυσεν επ αυτη
AND when he approached, and saw the city, he wept over her, saying,
42 λεγων οτι ει εγνως και συ και γε εν τη ημερα σου ταυτη τα προς ειρηνην σου νυν δε εκρυβη απο οφθαλμων σου
If thou hadst known these things which are for thy peace, and in this thy day! But now they are hidden from thine eyes.
43 οτι ηξουσιν ημεραι επι σε και περιβαλουσιν οι εχθροι σου χαρακα σοι και περικυκλωσουσιν σε και συνεξουσιν σε παντοθεν
But the days will come to thee when thine enemies shall encompass thee and straiten thee on every side,
44 και εδαφιουσιν σε και τα τεκνα σου εν σοι και ουκ αφησουσιν εν σοι λιθον επι λιθω ανθ ων ουκ εγνως τον καιρον της επισκοπης σου
and they shall overthrow thee, and thy children within thee, and not leave in thee one stone upon another, because thou knewest not the time of thy visitation.
45 και εισελθων εις το ιερον ηρξατο εκβαλλειν τους πωλουντας εν αυτω και αγοραζοντας
And as he went into the temple, he began to cast out those who bought in it and sold,
46 λεγων αυτοις γεγραπται ο οικος μου οικος προσευχης εστιν υμεις δε αυτον εποιησατε σπηλαιον ληστων
and said to them, It is written that my house is the house of prayer; but you have made it a den of thieves.
47 και ην διδασκων το καθ ημεραν εν τω ιερω οι δε αρχιερεις και οι γραμματεις εζητουν αυτον απολεσαι και οι πρωτοι του λαου
And he taught every day in the temple; but the chief priests and the scribes and the elders of the people sought to destroy him,
48 και ουχ ευρισκον το τι ποιησωσιν ο λαος γαρ απας εξεκρεματο αυτου ακουων
but could not find what they might do to him; for all the people hung upon him to hear him.