Κατα Λουκαν 13
1 παρησαν δε τινες εν αυτω τω καιρω απαγγελλοντες αυτω περι των γαλιλαιων ων το αιμα πιλατος εμιξεν μετα των θυσιων αυτων
ଅପରଞ୍ଚ ପୀଲାତୋ ଯେଷାଂ ଗାଲୀଲୀଯାନାଂ ରକ୍ତାନି ବଲୀନାଂ ରକ୍ତୈଃ ସହାମିଶ୍ରଯତ୍ ତେଷାଂ ଗାଲୀଲୀଯାନାଂ ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ କତିପଯଜନା ଉପସ୍ଥାପ୍ୟ ଯୀଶୱେ କଥଯାମାସୁଃ|
2 και αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτοις δοκειτε οτι οι γαλιλαιοι ουτοι αμαρτωλοι παρα παντας τους γαλιλαιους εγενοντο οτι τοιαυτα πεπονθασιν
ତତଃ ସ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ ତେଷାଂ ଲୋକାନାମ୍ ଏତାଦୃଶୀ ଦୁର୍ଗତି ର୍ଘଟିତା ତତ୍କାରଣାଦ୍ ଯୂଯଂ କିମନ୍ୟେଭ୍ୟୋ ଗାଲୀଲୀଯେଭ୍ୟୋପ୍ୟଧିକପାପିନସ୍ତାନ୍ ବୋଧଧ୍ୱେ?
3 ουχι λεγω υμιν αλλ εαν μη μετανοητε παντες ωσαυτως απολεισθε
ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି ତଥା ନ କିନ୍ତୁ ମନଃସୁ ନ ପରାୱର୍ତ୍ତିତେଷୁ ଯୂଯମପି ତଥା ନଂକ୍ଷ୍ୟଥ|
4 η εκεινοι οι δεκα και οκτω εφ ους επεσεν ο πυργος εν τω σιλωαμ και απεκτεινεν αυτους δοκειτε οτι ουτοι οφειλεται εγενοντο παρα παντας ανθρωπους τους κατοικουντας εν ιερουσαλημ
ଅପରଞ୍ଚ ଶୀଲୋହନାମ୍ନ ଉଚ୍ଚଗୃହସ୍ୟ ପତନାଦ୍ ଯେଽଷ୍ଟାଦଶଜନା ମୃତାସ୍ତେ ଯିରୂଶାଲମି ନିୱାସିସର୍ୱ୍ୱଲୋକେଭ୍ୟୋଽଧିକାପରାଧିନଃ କିଂ ଯୂଯମିତ୍ୟଂ ବୋଧଧ୍ୱେ?
5 ουχι λεγω υμιν αλλ εαν μη μετανοητε παντες ομοιως απολεισθε
ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି ତଥା ନ କିନ୍ତୁ ମନଃସୁ ନ ପରିୱର୍ତ୍ତିତେଷୁ ଯୂଯମପି ତଥା ନଂକ୍ଷ୍ୟଥ|
6 ελεγεν δε ταυτην την παραβολην συκην ειχεν τις εν τω αμπελωνι αυτου πεφυτευμενην και ηλθεν καρπον ζητων εν αυτη και ουχ ευρεν
ଅନନ୍ତରଂ ସ ଇମାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥାମକଥଯଦ୍ ଏକୋ ଜନୋ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରମଧ୍ୟ ଏକମୁଡୁମ୍ବରୱୃକ୍ଷଂ ରୋପିତୱାନ୍| ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଆଗତ୍ୟ ତସ୍ମିନ୍ ଫଲାନି ଗୱେଷଯାମାସ,
7 ειπεν δε προς τον αμπελουργον ιδου τρια ετη ερχομαι ζητων καρπον εν τη συκη ταυτη και ουχ ευρισκω εκκοψον αυτην ινα τι και την γην καταργει
କିନ୍ତୁ ଫଲାପ୍ରାପ୍ତେଃ କାରଣାଦ୍ ଉଦ୍ୟାନକାରଂ ଭୃତ୍ୟଂ ଜଗାଦ, ପଶ୍ୟ ୱତ୍ସରତ୍ରଯଂ ଯାୱଦାଗତ୍ୟ ଏତସ୍ମିନ୍ନୁଡୁମ୍ବରତରୌ କ୍ଷଲାନ୍ୟନ୍ୱିଚ୍ଛାମି, କିନ୍ତୁ ନୈକମପି ପ୍ରପ୍ନୋମି ତରୁରଯଂ କୁତୋ ୱୃଥା ସ୍ଥାନଂ ୱ୍ୟାପ୍ୟ ତିଷ୍ଠତି? ଏନଂ ଛିନ୍ଧି|
8 ο δε αποκριθεις λεγει αυτω κυριε αφες αυτην και τουτο το ετος εως οτου σκαψω περι αυτην και βαλω κοπριαν
ତତୋ ଭୃତ୍ୟଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ହେ ପ୍ରଭୋ ପୁନର୍ୱର୍ଷମେକଂ ସ୍ଥାତୁମ୍ ଆଦିଶ; ଏତସ୍ୟ ମୂଲସ୍ୟ ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ଖନିତ୍ୱାହମ୍ ଆଲୱାଲଂ ସ୍ଥାପଯାମି|
9 καν μεν ποιηση καρπον ει δε μηγε εις το μελλον εκκοψεις αυτην
ତତଃ ଫଲିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି ଯଦି ନ ଫଲତି ତର୍ହି ପଶ୍ଚାତ୍ ଛେତ୍ସ୍ୟସି|
10 ην δε διδασκων εν μια των συναγωγων εν τοις σαββασιν
ଅଥ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ଭଜନଗେହେ ଯୀଶୁରୁପଦିଶତି
11 και ιδου γυνη ην πνευμα εχουσα ασθενειας ετη δεκα και οκτω και ην συγκυπτουσα και μη δυναμενη ανακυψαι εις το παντελες
ତସ୍ମିତ୍ ସମଯେ ଭୂତଗ୍ରସ୍ତତ୍ୱାତ୍ କୁବ୍ଜୀଭୂଯାଷ୍ଟାଦଶୱର୍ଷାଣି ଯାୱତ୍ କେନାପ୍ୟୁପାଯେନ ଋଜୁ ର୍ଭୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି ଯା ଦୁର୍ବ୍ବଲା ସ୍ତ୍ରୀ,
12 ιδων δε αυτην ο ιησους προσεφωνησεν και ειπεν αυτη γυναι απολελυσαι της ασθενειας σου
ତାଂ ତତ୍ରୋପସ୍ଥିତାଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ଯୀଶୁସ୍ତାମାହୂଯ କଥିତୱାନ୍ ହେ ନାରି ତୱ ଦୌର୍ବ୍ବଲ୍ୟାତ୍ ତ୍ୱଂ ମୁକ୍ତା ଭୱ|
13 και επεθηκεν αυτη τας χειρας και παραχρημα ανωρθωθη και εδοξαζεν τον θεον
ତତଃ ପରଂ ତସ୍ୟା ଗାତ୍ରେ ହସ୍ତାର୍ପଣମାତ୍ରାତ୍ ସା ଋଜୁର୍ଭୂତ୍ୱେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଧନ୍ୟୱାଦଂ କର୍ତ୍ତୁମାରେଭେ|
14 αποκριθεις δε ο αρχισυναγωγος αγανακτων οτι τω σαββατω εθεραπευσεν ο ιησους ελεγεν τω οχλω εξ ημεραι εισιν εν αις δει εργαζεσθαι εν ταυταις ουν ερχομενοι θεραπευεσθε και μη τη ημερα του σαββατου
କିନ୍ତୁ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ଯୀଶୁନା ତସ୍ୟାଃ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକରଣାଦ୍ ଭଜନଗେହସ୍ୟାଧିପତିଃ ପ୍ରକୁପ୍ୟ ଲୋକାନ୍ ଉୱାଚ, ଷଟ୍ସୁ ଦିନେଷୁ ଲୋକୈଃ କର୍ମ୍ମ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ ତସ୍ମାଦ୍ଧେତୋଃ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟାର୍ଥଂ ତେଷୁ ଦିନେଷୁ ଆଗଚ୍ଛତ, ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ମାଗଚ୍ଛତ|
15 απεκριθη ουν αυτω ο κυριος και ειπεν υποκριτα εκαστος υμων τω σαββατω ου λυει τον βουν αυτου η τον ονον απο της φατνης και απαγαγων ποτιζει
ତଦା ପଭୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ ରେ କପଟିନୋ ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଏକୈକୋ ଜନୋ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ସ୍ୱୀଯଂ ସ୍ୱୀଯଂ ୱୃଷଭଂ ଗର୍ଦଭଂ ୱା ବନ୍ଧନାନ୍ମୋଚଯିତ୍ୱା ଜଲଂ ପାଯଯିତୁଂ କିଂ ନ ନଯତି?
16 ταυτην δε θυγατερα αβρααμ ουσαν ην εδησεν ο σατανας ιδου δεκα και οκτω ετη ουκ εδει λυθηναι απο του δεσμου τουτου τη ημερα του σαββατου
ତର୍ହ୍ୟାଷ୍ଟାଦଶୱତ୍ସରାନ୍ ଯାୱତ୍ ଶୈତାନା ବଦ୍ଧା ଇବ୍ରାହୀମଃ ସନ୍ତତିରିଯଂ ନାରୀ କିଂ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ନ ମୋଚଯିତୱ୍ୟା?
17 και ταυτα λεγοντος αυτου κατησχυνοντο παντες οι αντικειμενοι αυτω και πας ο οχλος εχαιρεν επι πασιν τοις ενδοξοις τοις γινομενοις υπ αυτου
ଏଷୁ ୱାକ୍ୟେଷୁ କଥିତେଷୁ ତସ୍ୟ ୱିପକ୍ଷାଃ ସଲଜ୍ଜା ଜାତାଃ କିନ୍ତୁ ତେନ କୃତସର୍ୱ୍ୱମହାକର୍ମ୍ମକାରଣାତ୍ ଲୋକନିୱହଃ ସାନନ୍ଦୋଽଭୱତ୍|
18 ελεγεν δε τινι ομοια εστιν η βασιλεια του θεου και τινι ομοιωσω αυτην
ଅନନ୍ତରଂ ସୋୱଦଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟଂ କସ୍ୟ ସଦୃଶଂ? କେନ ତଦୁପମାସ୍ୟାମି?
19 ομοια εστιν κοκκω σιναπεως ον λαβων ανθρωπος εβαλεν εις κηπον εαυτου και ηυξησεν και εγενετο εις δενδρον μεγα και τα πετεινα του ουρανου κατεσκηνωσεν εν τοις κλαδοις αυτου
ଯତ୍ ସର୍ଷପବୀଜଂ ଗୃହୀତ୍ୱା କଶ୍ଚିଜ୍ଜନ ଉଦ୍ୟାନ ଉପ୍ତୱାନ୍ ତଦ୍ ବୀଜମଙ୍କୁରିତଂ ସତ୍ ମହାୱୃକ୍ଷୋଽଜାଯତ, ତତସ୍ତସ୍ୟ ଶାଖାସୁ ୱିହାଯସୀଯୱିହଗା ଆଗତ୍ୟ ନ୍ୟୂଷୁଃ, ତଦ୍ରାଜ୍ୟଂ ତାଦୃଶେନ ସର୍ଷପବୀଜେନ ତୁଲ୍ୟଂ|
20 και παλιν ειπεν τινι ομοιωσω την βασιλειαν του θεου
ପୁନଃ କଥଯାମାସ, ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟଂ କସ୍ୟ ସଦୃଶଂ ୱଦିଷ୍ୟାମି? ଯତ୍ କିଣ୍ୱଂ କାଚିତ୍ ସ୍ତ୍ରୀ ଗୃହୀତ୍ୱା ଦ୍ରୋଣତ୍ରଯପରିମିତଗୋଧୂମଚୂର୍ଣେଷୁ ସ୍ଥାପଯାମାସ,
21 ομοια εστιν ζυμη ην λαβουσα γυνη ενεκρυψεν εις αλευρου σατα τρια εως ου εζυμωθη ολον
ତତଃ କ୍ରମେଣ ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଗୋଧୂମଚୂର୍ଣଂ ୱ୍ୟାପ୍ନୋତି, ତସ୍ୟ କିଣ୍ୱସ୍ୟ ତୁଲ୍ୟମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟଂ|
22 και διεπορευετο κατα πολεις και κωμας διδασκων και πορειαν ποιουμενος εις ιερουσαλημ
ତତଃ ସ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରଂ ପ୍ରତି ଯାତ୍ରାଂ କୃତ୍ୱା ନଗରେ ନଗରେ ଗ୍ରାମେ ଗ୍ରାମେ ସମୁପଦିଶନ୍ ଜଗାମ|
23 ειπεν δε τις αυτω κυριε ει ολιγοι οι σωζομενοι ο δε ειπεν προς αυτους
ତଦା କଶ୍ଚିଜ୍ଜନସ୍ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ହେ ପ୍ରଭୋ କିଂ କେୱଲମ୍ ଅଲ୍ପେ ଲୋକାଃ ପରିତ୍ରାସ୍ୟନ୍ତେ?
24 αγωνιζεσθε εισελθειν δια της στενης πυλης οτι πολλοι λεγω υμιν ζητησουσιν εισελθειν και ουκ ισχυσουσιν
ତତଃ ସ ଲୋକାନ୍ ଉୱାଚ, ସଂକୀର୍ଣଦ୍ୱାରେଣ ପ୍ରୱେଷ୍ଟୁଂ ଯତଘ୍ୱଂ, ଯତୋହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱଦାମି, ବହୱଃ ପ୍ରୱେଷ୍ଟୁଂ ଚେଷ୍ଟିଷ୍ୟନ୍ତେ କିନ୍ତୁ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟନ୍ତି|
25 αφ ου αν εγερθη ο οικοδεσποτης και αποκλειση την θυραν και αρξησθε εξω εσταναι και κρουειν την θυραν λεγοντες κυριε κυριε ανοιξον ημιν και αποκριθεις ερει υμιν ουκ οιδα υμας ποθεν εστε
ଗୃହପତିନୋତ୍ଥାଯ ଦ୍ୱାରେ ରୁଦ୍ଧେ ସତି ଯଦି ଯୂଯଂ ବହିଃ ସ୍ଥିତ୍ୱା ଦ୍ୱାରମାହତ୍ୟ ୱଦଥ, ହେ ପ୍ରଭୋ ହେ ପ୍ରଭୋ ଅସ୍ମତ୍କାରଣାଦ୍ ଦ୍ୱାରଂ ମୋଚଯତୁ, ତତଃ ସ ଇତି ପ୍ରତିୱକ୍ଷ୍ୟତି, ଯୂଯଂ କୁତ୍ରତ୍ୟା ଲୋକା ଇତ୍ୟହଂ ନ ଜାନାମି|
26 τοτε αρξεσθε λεγειν εφαγομεν ενωπιον σου και επιομεν και εν ταις πλατειαις ημων εδιδαξας
ତଦା ଯୂଯଂ ୱଦିଷ୍ୟଥ, ତୱ ସାକ୍ଷାଦ୍ ୱଯଂ ଭେଜନଂ ପାନଞ୍ଚ କୃତୱନ୍ତଃ, ତ୍ୱଞ୍ଚାସ୍ମାକଂ ନଗରସ୍ୟ ପଥି ସମୁପଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
27 και ερει λεγω υμιν ουκ οιδα υμας ποθεν εστε αποστητε απ εμου παντες οι εργαται της αδικιας
କିନ୍ତୁ ସ ୱକ୍ଷ୍ୟତି, ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି, ଯୂଯଂ କୁତ୍ରତ୍ୟା ଲୋକା ଇତ୍ୟହଂ ନ ଜାନାମି; ହେ ଦୁରାଚାରିଣୋ ଯୂଯଂ ମତ୍ତୋ ଦୂରୀଭୱତ|
28 εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων οταν οψησθε αβρααμ και ισαακ και ιακωβ και παντας τους προφητας εν τη βασιλεια του θεου υμας δε εκβαλλομενους εξω
ତଦା ଇବ୍ରାହୀମଂ ଇସ୍ହାକଂ ଯାକୂବଞ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଶ୍ଚ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟଂ ପ୍ରାପ୍ତାନ୍ ସ୍ୱାଂଶ୍ଚ ବହିଷ୍କୃତାନ୍ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଯୂଯଂ ରୋଦନଂ ଦନ୍ତୈର୍ଦନ୍ତଘର୍ଷଣଞ୍ଚ କରିଷ୍ୟଥ|
29 και ηξουσιν απο ανατολων και δυσμων και απο βορρα και νοτου και ανακλιθησονται εν τη βασιλεια του θεου
ଅପରଞ୍ଚ ପୂର୍ୱ୍ୱପଶ୍ଚିମଦକ୍ଷିଣୋତ୍ତରଦିଗ୍ଭ୍ୟୋ ଲୋକା ଆଗତ୍ୟ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟେ ନିୱତ୍ସ୍ୟନ୍ତି|
30 και ιδου εισιν εσχατοι οι εσονται πρωτοι και εισιν πρωτοι οι εσονται εσχατοι
ପଶ୍ୟତେତ୍ଥଂ ଶେଷୀଯା ଲୋକା ଅଗ୍ରା ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି, ଅଗ୍ରୀଯା ଲୋକାଶ୍ଚ ଶେଷା ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି|
31 εν αυτη τη ημερα προσηλθον τινες φαρισαιοι λεγοντες αυτω εξελθε και πορευου εντευθεν οτι ηρωδης θελει σε αποκτειναι
ଅପରଞ୍ଚ ତସ୍ମିନ୍ ଦିନେ କିଯନ୍ତଃ ଫିରୂଶିନ ଆଗତ୍ୟ ଯୀଶୁଂ ପ୍ରୋଚୁଃ, ବହିର୍ଗଚ୍ଛ, ସ୍ଥାନାଦସ୍ମାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାନଂ କୁରୁ, ହେରୋଦ୍ ତ୍ୱାଂ ଜିଘାଂସତି|
32 και ειπεν αυτοις πορευθεντες ειπατε τη αλωπεκι ταυτη ιδου εκβαλλω δαιμονια και ιασεις επιτελω σημερον και αυριον και τη τριτη τελειουμαι
ତତଃ ସ ପ୍ରତ୍ୟୱୋଚତ୍ ପଶ୍ୟତାଦ୍ୟ ଶ୍ୱଶ୍ଚ ଭୂତାନ୍ ୱିହାପ୍ୟ ରୋଗିଣୋଽରୋଗିଣଃ କୃତ୍ୱା ତୃତୀଯେହ୍ନି ସେତ୍ସ୍ୟାମି, କଥାମେତାଂ ଯୂଯମିତ୍ୱା ତଂ ଭୂରିମାଯଂ ୱଦତ|
33 πλην δει με σημερον και αυριον και τη εχομενη πορευεσθαι οτι ουκ ενδεχεται προφητην απολεσθαι εξω ιερουσαλημ
ତତ୍ରାପ୍ୟଦ୍ୟ ଶ୍ୱଃ ପରଶ୍ୱଶ୍ଚ ମଯା ଗମନାଗମନେ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟେ, ଯତୋ ହେତୋ ର୍ୟିରୂଶାଲମୋ ବହିଃ କୁତ୍ରାପି କୋପି ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ନ ଘାନିଷ୍ୟତେ|
34 ιερουσαλημ ιερουσαλημ η αποκτεινουσα τους προφητας και λιθοβολουσα τους απεσταλμενους προς αυτην ποσακις ηθελησα επισυναξαι τα τεκνα σου ον τροπον ορνις την εαυτης νοσσιαν υπο τας πτερυγας και ουκ ηθελησατε
ହେ ଯିରୂଶାଲମ୍ ହେ ଯିରୂଶାଲମ୍ ତ୍ୱଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନୋ ହଂସି ତୱାନ୍ତିକେ ପ୍ରେରିତାନ୍ ପ୍ରସ୍ତରୈର୍ମାରଯସି ଚ, ଯଥା କୁକ୍କୁଟୀ ନିଜପକ୍ଷାଧଃ ସ୍ୱଶାୱକାନ୍ ସଂଗୃହ୍ଲାତି, ତଥାହମପି ତୱ ଶିଶୂନ୍ ସଂଗ୍ରହୀତୁଂ କତିୱାରାନ୍ ଐଚ୍ଛଂ କିନ୍ତୁ ତ୍ୱଂ ନୈଚ୍ଛଃ|
35 ιδου αφιεται υμιν ο οικος υμων ερημος αμην δε λεγω υμιν οτι ου μη με ιδητε εως αν ηξη οτε ειπητε ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυριου
ପଶ୍ୟତ ଯୁଷ୍ମାକଂ ୱାସସ୍ଥାନାନି ପ୍ରୋଚ୍ଛିଦ୍ୟମାନାନି ପରିତ୍ୟକ୍ତାନି ଚ ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି; ଯୁଷ୍ମାନହଂ ଯଥାର୍ଥଂ ୱଦାମି, ଯଃ ପ୍ରଭୋ ର୍ନାମ୍ନାଗଚ୍ଛତି ସ ଧନ୍ୟ ଇତି ୱାଚଂ ଯାୱତ୍କାଲଂ ନ ୱଦିଷ୍ୟଥ, ତାୱତ୍କାଲଂ ଯୂଯଂ ମାଂ ନ ଦ୍ରକ୍ଷ୍ୟଥ|
