Προς Εφεσιους 4

1 παρακαλω ουν υμας εγω ο δεσμιος εν κυριω αξιως περιπατησαι της κλησεως ης εκληθητε

I THEN, the prisoner of the Lord, beseech you, that ye walk worthy of the vocation with which ye are called,

2 μετα πασης ταπεινοφροσυνης και πραοτητος μετα μακροθυμιας ανεχομενοι αλληλων εν αγαπη

with all humility and meekness, with long suffering, forbearing one another in love;

3 σπουδαζοντες τηρειν την ενοτητα του πνευματος εν τω συνδεσμω της ειρηνης

careful to preserve unity of spirit, in the bond of peace.

4 εν σωμα και εν πνευμα καθως και εκληθητε εν μια ελπιδι της κλησεως υμων

There is one body, and one spirit, even as ye have been called to one hope of your calling;

5 εις κυριος μια πιστις εν βαπτισμα

one Lord, one faith, one baptism,

6 εις θεος και πατηρ παντων ο επι παντων και δια παντων και εν πασιν υμιν

one God, and father of all, who is above all, and through all, and in you all.

7 ενι δε εκαστω ημων εδοθη η χαρις κατα το μετρον της δωρεας του χριστου

But to every one of us hath the grace been given, according to the measure of the gift of Christ.

8 διο λεγει αναβας εις υψος ηχμαλωτευσεν αιχμαλωσιαν και εδωκεν δοματα τοις ανθρωποις

Wherefore the Scripture saith, “When he ascended up on high, he led captivity captive, and gave gifts unto men.”

9 το δε ανεβη τι εστιν ει μη οτι και κατεβη πρωτον εις τα κατωτερα μερη της γης

Now this, that he ascended, what does it imply? but that he also first descended into the more internal parts of the earth?

10 ο καταβας αυτος εστιν και ο αναβας υπερανω παντων των ουρανων ινα πληρωση τα παντα

He that descended is the same also, who ascended above all the heavens, that he might fill all things.

11 και αυτος εδωκεν τους μεν αποστολους τους δε προφητας τους δε ευαγγελιστας τους δε ποιμενας και διδασκαλους

And he himself appointed, some indeed apostles, and some prophets; and others preachers of the Gospel; and others pastors and teachers;

12 προς τον καταρτισμον των αγιων εις εργον διακονιας εις οικοδομην του σωματος του χριστου

for the perfecting the saints, for the work of the ministry, for the edification of the body of Christ:

13 μεχρι καταντησωμεν οι παντες εις την ενοτητα της πιστεως και της επιγνωσεως του υιου του θεου εις ανδρα τελειον εις μετρον ηλικιας του πληρωματος του χριστου

until we all attain in the unity of the faith, and the knowledge of the Son of God, unto a state of complete manhood, unto the measure of the stature of the fulness of Christ:

14 ινα μηκετι ωμεν νηπιοι κλυδωνιζομενοι και περιφερομενοι παντι ανεμω της διδασκαλιας εν τη κυβεια των ανθρωπων εν πανουργια προς την μεθοδειαν της πλανης

that we should be no longer infants, floating on the waves, and carried about with every wind of novel doctrine, by the juggling of men, by their craftiness after the delusive wiles of error;

15 αληθευοντες δε εν αγαπη αυξησωμεν εις αυτον τα παντα ος εστιν η κεφαλη ο χριστος

but, speaking the truth in love, may grow up into him in all things, who is the head, even Christ:

16 εξ ου παν το σωμα συναρμολογουμενον και συμβιβαζομενον δια πασης αφης της επιχορηγιας κατ ενεργειαν εν μετρω ενος εκαστου μερους την αυξησιν του σωματος ποιειται εις οικοδομην εαυτου εν αγαπη

From whom the whole body nicely joined together, and firmly connected by every joint of exact proportion, according to the energy exerted in the measure of every several part, causeth the increase of the body unto the edification of itself in love.

17 τουτο ουν λεγω και μαρτυρομαι εν κυριω μηκετι υμας περιπατειν καθως και τα λοιπα εθνη περιπατει εν ματαιοτητι του νοος αυτων

This then I urge and testify in the Lord, that ye walk no more as the other Gentiles walk in the vanity of their mind,

18 εσκοτισμενοι τη διανοια οντες απηλλοτριωμενοι της ζωης του θεου δια την αγνοιαν την ουσαν εν αυτοις δια την πωρωσιν της καρδιας αυτων

darkened in understanding; alienated from the life of God through the ignorance which is in them; through the blindness of their hearts:

19 οιτινες απηλγηκοτες εαυτους παρεδωκαν τη ασελγεια εις εργασιαν ακαθαρσιας πασης εν πλεονεξια

who insensible to remorse, have delivered themselves over in lasciviousness, to the practice of all impurity, with insatiable avidity.

20 υμεις δε ουχ ουτως εμαθετε τον χριστον

But ye have not so learned Christ;

21 ειγε αυτον ηκουσατε και εν αυτω εδιδαχθητε καθως εστιν αληθεια εν τω ιησου

if indeed ye have heard him, and have been taught by him, as the truth is in Jesus:

22 αποθεσθαι υμας κατα την προτεραν αναστροφην τον παλαιον ανθρωπον τον φθειρομενον κατα τας επιθυμιας της απατης

that ye put off respecting your former conversation the old man, which is corrupt according to the deceitful passions;

23 ανανεουσθαι δε τω πνευματι του νοος υμων

but be renewed in the spirit of your minds;

24 και ενδυσασθαι τον καινον ανθρωπον τον κατα θεον κτισθεντα εν δικαιοσυνη και οσιοτητι της αληθειας

and put on the new man, which is created godlike, in righteousness and true holiness.

25 διο αποθεμενοι το ψευδος λαλειτε αληθειαν εκαστος μετα του πλησιον αυτου οτι εσμεν αλληλων μελη

Wherefore putting away lying, speak truth, every one with his neighbour: for we are members one of another.

26 οργιζεσθε και μη αμαρτανετε ο ηλιος μη επιδυετω επι τω παροργισμω υμων

Are ye provoked; and do you not sin? let not the sun go down upon your wrath:

27 μητε διδοτε τοπον τω διαβολω

nor give place to the devil.

28 ο κλεπτων μηκετι κλεπτετω μαλλον δε κοπιατω εργαζομενος το αγαθον ταις χερσιν ινα εχη μεταδιδοναι τω χρειαν εχοντι

Let him that stole steal no more; but rather labour hard, working with his hands that which is good, that he may have something to give to him that is in want.

29 πας λογος σαπρος εκ του στοματος υμων μη εκπορευεσθω αλλ ει τις αγαθος προς οικοδομην της χρειας ινα δω χαριν τοις ακουουσιν

Let no loose discourse proceed out of your mouth, but whatever is good for useful edification, that it may communicate grace to the hearers.

30 και μη λυπειτε το πνευμα το αγιον του θεου εν ω εσφραγισθητε εις ημεραν απολυτρωσεως

And grieve not the holy Spirit of God, whereby ye have been sealed unto the day of redemption.

31 πασα πικρια και θυμος και οργη και κραυγη και βλασφημια αρθητω αφ υμων συν παση κακια

Let all bitterness, and wrath, and anger, and clamour, and scandal, be removed from you, with all malice:

32 γινεσθε δε εις αλληλους χρηστοι ευσπλαγχνοι χαριζομενοι εαυτοις καθως και ο θεος εν χριστω εχαρισατο υμιν

but be ye kind one to another, full of sensibility, forgiving mutually, even as God in Christ hath forgiven you.