< Πραξεις 20 >
1 μετα δε το παυσασθαι τον θορυβον προσκαλεσαμενος ο παυλος τους μαθητας και ασπασαμενος εξηλθεν πορευθηναι εις την μακεδονιαν
After the uproar ceased, Paul, having sent for the disciples and exhorted them, bidding them adieu, departed to go into Macedonia.
2 διελθων δε τα μερη εκεινα και παρακαλεσας αυτους λογω πολλω ηλθεν εις την ελλαδα
And having come through those regions, and exhorted them with much speaking, he came into Greece;
3 ποιησας τε μηνας τρεις γενομενης αυτω επιβουλης υπο των ιουδαιων μελλοντι αναγεσθαι εις την συριαν εγενετο γνωμη του υποστρεφειν δια μακεδονιας
and having remained three months, a plot rising against him from the Jews, when about to sail for Syria, he was of a mind to return through Macedonia.
4 συνειπετο δε αυτω αχρι της ασιας σωπατρος βεροιαιος θεσσαλονικεων δε αρισταρχος και σεκουνδος και γαιος δερβαιος και τιμοθεος ασιανοι δε τυχικος και τροφιμος
And Sopater the (son) of Pyrrhus, the Berean, and Aristarchus, the Thessalonian, and Secundus; and Gaius the Derbean, and Timothy; and Tychicus and Trophimus the Asiatics, accompanied him;
5 ουτοι προελθοντες εμενον ημας εν τρωαδι
and these having gone in advance, awaited us in Troas;
6 ημεις δε εξεπλευσαμεν μετα τας ημερας των αζυμων απο φιλιππων και ηλθομεν προς αυτους εις την τρωαδα αχρις ημερων πεντε ου διετριψαμεν ημερας επτα
and we, after the days of unleaven bread, sailed from Philippi, and came to them into Troas within five days; where we spent seven days.
7 εν δε τη μια των σαββατων συνηγμενων των μαθητων του κλασαι αρτον ο παυλος διελεγετο αυτοις μελλων εξιεναι τη επαυριον παρετεινεν τε τον λογον μεχρι μεσονυκτιου
And on the first of the Sabbaths we being assembled to break bread, Paul spoke to them, being about to depart the following day, and continued his discourse till midnight:
8 ησαν δε λαμπαδες ικαναι εν τω υπερωω ου ησαν συνηγμενοι
and there were many lamps in the upper room, where we were assembled.
9 καθημενος δε τις νεανιας ονοματι ευτυχος επι της θυριδος καταφερομενος υπνω βαθει διαλεγομενου του παυλου επι πλειον κατενεχθεις απο του υπνου επεσεν απο του τριστεγου κατω και ηρθη νεκρος
Paul speaking more prolixly, there was a certain young man, Eutychus by name, sitting in the window, being borne down with deep sleep, completely relaxed by sleep, fell down from the third story, and was taken up dead.
10 καταβας δε ο παυλος επεπεσεν αυτω και συμπεριλαβων ειπεν μη θορυβεισθε η γαρ ψυχη αυτου εν αυτω εστιν
And Paul, having come down, fell on him, and taking him in his arms said, Fear not; for his soul is in him:
11 αναβας δε και κλασας αρτον και γευσαμενος εφ ικανον τε ομιλησας αχρις αυγης ουτως εξηλθεν
and having come up, and broken the bread, and eaten, and talking a long time, until daydawn, thus he departed.
12 ηγαγον δε τον παιδα ζωντα και παρεκληθησαν ου μετριως
And they led up the boy alive, and were comforted exceedingly.
13 ημεις δε προελθοντες επι το πλοιον ανηχθημεν εις την ασσον εκειθεν μελλοντες αναλαμβανειν τον παυλον ουτως γαρ ην διατεταγμενος μελλων αυτος πεζευειν
But we, having come in advance to the ship, embarked for Assos, thence being about to take up Paul, for he had so commanded us, himself being about to go on foot.
14 ως δε συνεβαλεν ημιν εις την ασσον αναλαβοντες αυτον ηλθομεν εις μιτυληνην
And when he met us at Assos, taking him up, we came to Mitylene.
15 κακειθεν αποπλευσαντες τη επιουση κατηντησαμεν αντικρυ χιου τη δε ετερα παρεβαλομεν εις σαμον και μειναντες εν τρωγυλλιω τη εχομενη ηλθομεν εις μιλητον
And thence having sailed away on the following day we arrived opposite Chios; and on the following day we touched at Samos, and on the next day we came into Miletus.
16 εκρινεν γαρ ο παυλος παραπλευσαι την εφεσον οπως μη γενηται αυτω χρονοτριβησαι εν τη ασια εσπευδεν γαρ ει δυνατον ην αυτω την ημεραν της πεντηκοστης γενεσθαι εις ιεροσολυμα
For Paul decided to sail by Ephesus, in order that it might not be necessary for him to spend the time in Asia: for he was hastening, if it might be possible for him to be in Jerusalem on the day of Pentecost.
17 απο δε της μιλητου πεμψας εις εφεσον μετεκαλεσατο τους πρεσβυτερους της εκκλησιας
And having sent from Miletus into Ephesus, he called for the elders of the church.
18 ως δε παρεγενοντο προς αυτον ειπεν αυτοις υμεις επιστασθε απο πρωτης ημερας αφ ης επεβην εις την ασιαν πως μεθ υμων τον παντα χρονον εγενομην
And when they came to him, he said to them, You know, that from the first day from which I came unto Asia, how I was with you all the time,
19 δουλευων τω κυριω μετα πασης ταπεινοφροσυνης και πολλων δακρυων και πειρασμων των συμβαντων μοι εν ταις επιβουλαις των ιουδαιων
serving the Lord with all humility, and tears, and temptations, which came upon me through the plots of the Jews:
20 ως ουδεν υπεστειλαμην των συμφεροντων του μη αναγγειλαι υμιν και διδαξαι υμας δημοσια και κατ οικους
how I omitted nothing of those things which are profitable, that I should not declare unto you and teach you publicly and from house to house,
21 διαμαρτυρομενος ιουδαιοις τε και ελλησιν την εις τον θεον μετανοιαν και πιστιν την εις τον κυριον ημων ιησουν χριστον
witnessing both to Jews, and to Greeks, repentance toward God, and faith toward our Lord Jesus Christ.
22 και νυν ιδου εγω δεδεμενος τω πνευματι πορευομαι εις ιερουσαλημ τα εν αυτη συναντησοντα μοι μη ειδως
And now, behold, I go to Jerusalem bound in spirit, not knowing the things which shall come upon me in it:
23 πλην οτι το πνευμα το αγιον κατα πολιν διαμαρτυρεται λεγον οτι δεσμα με και θλιψεις μενουσιν
except that the Holy Ghost in every city witnesses to me, saying that bonds and tribulations await me.
24 αλλ ουδενος λογον ποιουμαι ουδε εχω την ψυχην μου τιμιαν εμαυτω ως τελειωσαι τον δρομον μου μετα χαρας και την διακονιαν ην ελαβον παρα του κυριου ιησου διαμαρτυρασθαι το ευαγγελιον της χαριτος του θεου
But I consider my life worthy of no consideration to myself, so as to finish my course, and the ministry which I received from the Lord Jesus, to bear testimony to the gospel of the grace of God.
25 και νυν ιδου εγω οιδα οτι ουκετι οψεσθε το προσωπον μου υμεις παντες εν οις διηλθον κηρυσσων την βασιλειαν του θεου
And now, behold, I know that you all, among whom I came preaching the gospel of the kingdom, shall see my face no more.
26 διο μαρτυρομαι υμιν εν τη σημερον ημερα οτι καθαρος εγω απο του αιματος παντων
Therefore I witness to you this clay, that I am pure from the blood of all men;
27 ου γαρ υπεστειλαμην του μη αναγγειλαι υμιν πασαν την βουλην του θεου
for I did not shrink to declare unto you all the counsel of God.
28 προσεχετε ουν εαυτοις και παντι τω ποιμνιω εν ω υμας το πνευμα το αγιον εθετο επισκοπους ποιμαινειν την εκκλησιαν του θεου ην περιεποιησατο δια του ιδιου αιματος
Take heed to yourselves, and all the flock, over which the Holy Ghost has placed you shepherds, to shepherdise the church of God, which He bought with His own blood.
29 εγω γαρ οιδα τουτο οτι εισελευσονται μετα την αφιξιν μου λυκοι βαρεις εις υμας μη φειδομενοι του ποιμνιου
I know, that after my departure grievous wolves will rise up against you, not sparing the flock;
30 και εξ υμων αυτων αναστησονται ανδρες λαλουντες διεστραμμενα του αποσπαν τους μαθητας οπισω αυτων
and men from you yourselves will rise up, speaking perverse things, in order to lead away disciples after them.
31 διο γρηγορειτε μνημονευοντες οτι τριετιαν νυκτα και ημεραν ουκ επαυσαμην μετα δακρυων νουθετων ενα εκαστον
Watch therefore, remembering, that three years night and day I ceased not admonishing you with tears.
32 και {VAR1: τανυν } {VAR2: τα νυν } παρατιθεμαι υμας αδελφοι τω θεω και τω λογω της χαριτος αυτου τω δυναμενω εποικοδομησαι και δουναι υμιν κληρονομιαν εν τοις ηγιασμενοις πασιν
And now I commend you to God and the word of His grace, who is able to edify you, and give you an inheritance among all the sanctified.
33 αργυριου η χρυσιου η ιματισμου ουδενος επεθυμησα
I have not sought the silver, or gold, or raiment of any one;
34 αυτοι δε γινωσκετε οτι ταις χρειαις μου και τοις ουσιν μετ εμου υπηρετησαν αι χειρες αυται
you yourselves know, that these hands did minister to my necessities, and those along with me.
35 παντα υπεδειξα υμιν οτι ουτως κοπιωντας δει αντιλαμβανεσθαι των ασθενουντων μνημονευειν τε των λογων του κυριου ιησου οτι αυτος ειπεν μακαριον εστιν διδοναι μαλλον η λαμβανειν
I have shown you all things, that it so behooveth you laboring to assist the weak, and to remember the words of the Lord Jesus, that He said, It is more blessed to give than to receive.
36 και ταυτα ειπων θεις τα γονατα αυτου συν πασιν αυτοις προσηυξατο
And having said these things, putting down his knees along with them all, he prayed.
37 ικανος δε εγενετο κλαυθμος παντων και επιπεσοντες επι τον τραχηλον του παυλου κατεφιλουν αυτον
And the weeping of all was great, and falling on the neck of Paul, they continued to kiss him copiously,
38 οδυνωμενοι μαλιστα επι τω λογω ω ειρηκει οτι ουκετι μελλουσιν το προσωπον αυτου θεωρειν προεπεμπον δε αυτον εις το πλοιον
being especially grieved at the word which he had spoken, that they were about to see his face no more. And they accompanied him to the ship.