Πραξεις 2
1 και εν τω συμπληρουσθαι την ημεραν της πεντηκοστης ησαν απαντες ομοθυμαδον επι το αυτο
Quand arriva le jour de la Pentecôte, ils étaient tous ensemble, réunis,
2 και εγενετο αφνω εκ του ουρανου ηχος ωσπερ φερομενης πνοης βιαιας και επληρωσεν ολον τον οικον ου ησαν καθημενοι
et tout à coup il se produisit, venant du ciel, un bruit semblable à un violent coup de vent, bruit qui remplit toute la maison où ils se trouvaient;
3 και ωφθησαν αυτοις διαμεριζομεναι γλωσσαι ωσει πυρος εκαθισεν τε εφ ενα εκαστον αυτων
il leur apparut alors, séparées les unes des autres, des langues ressemblant à des flammes; il s'en posa une sur chacun d'eux;
4 και επλησθησαν απαντες πνευματος αγιου και ηρξαντο λαλειν ετεραις γλωσσαις καθως το πνευμα εδιδου αυτοις αποφθεγγεσθαι
et ils furent tous remplis d'Esprit saint et commencèrent à parler en langues étrangères, selon que l'Esprit leur donnait de s'exprimer.
5 ησαν δε εν ιερουσαλημ κατοικουντες ιουδαιοι ανδρες ευλαβεις απο παντος εθνους των υπο τον ουρανον
A Jérusalem se trouvaient alors en séjour des Juifs, des hommes pieux venus de tous les pays qui sont sous le ciel.
6 γενομενης δε της φωνης ταυτης συνηλθεν το πληθος και συνεχυθη οτι ηκουον εις εκαστος τη ιδια διαλεκτω λαλουντων αυτων
Quand ce bruit se fit entendre, ils accoururent en foule et chacun fut stupéfait d'entendre parler sa propre langue.
7 εξισταντο δε παντες και εθαυμαζον λεγοντες προς αλληλους ουκ ιδου παντες ουτοι εισιν οι λαλουντες γαλιλαιοι
Ils étaient tous confondus d'étonnement et disaient: «Tous ces hommes qui sont là et qui parlent, ne sont-ils pas Galiléens?
8 και πως ημεις ακουομεν εκαστος τη ιδια διαλεκτω ημων εν η εγεννηθημεν
Comment donc chacun de nous les entend-il s'exprimer dans sa langue maternelle?
9 παρθοι και μηδοι και ελαμιται και οι κατοικουντες την μεσοποταμιαν ιουδαιαν τε και καππαδοκιαν ποντον και την ασιαν
Parthes, Mèdes, Élamites, habitants de la Mésopotamie, de la Judée et de la Cappadoce, du Pont et de l'Asie,
10 φρυγιαν τε και παμφυλιαν αιγυπτον και τα μερη της λιβυης της κατα κυρηνην και οι επιδημουντες ρωμαιοι ιουδαιοι τε και προσηλυτοι
de la Phrygie et de la Pamphylie, de l'Égypte et du territoire de la Lybie cyrénaïque, étrangers de passage, venus de Rome! tant Juifs que prosélytes!...
11 κρητες και αραβες ακουομεν λαλουντων αυτων ταις ημετεραις γλωσσαις τα μεγαλεια του θεου
Crétois!... Arabes!... nous les entendons parler dans nos langues des grandes choses que Dieu a faites!»
12 εξισταντο δε παντες και διηπορουν αλλος προς αλλον λεγοντες τι αν θελοι τουτο ειναι
Ils étaient tous confondus, ne savaient que penser; les uns se demandaient: «Qu'en adviendra-t-il?»
13 ετεροι δε χλευαζοντες ελεγον οτι γλευκους μεμεστωμενοι εισιν
D'autres se moquaient, en disant qu'ils étaient pris de vin.
14 σταθεις δε πετρος συν τοις ενδεκα επηρεν την φωνην αυτου και απεφθεγξατο αυτοις ανδρες ιουδαιοι και οι κατοικουντες ιερουσαλημ απαντες τουτο υμιν γνωστον εστω και ενωτισασθε τα ρηματα μου
Pierre alors s'avança avec les onze, éleva la voix et s'exprima ainsi: «Habitants de Judée et vous qui êtes en séjour à Jérusalem, Sachez bien ceci, prêtez l'oreille à mes paroles:
15 ου γαρ ως υμεις υπολαμβανετε ουτοι μεθυουσιν εστιν γαρ ωρα τριτη της ημερας
ces hommes ne sont point ivres, comme vous le supposez, car il n'est que la troisième heure du jour,
16 αλλα τουτο εστιν το ειρημενον δια του προφητου ιωηλ
mais il arrive ce dont a parlé le prophète Joël:
17 και εσται εν ταις εσχαταις ημεραις λεγει ο θεος εκχεω απο του πνευματος μου επι πασαν σαρκα και προφητευσουσιν οι υιοι υμων και αι θυγατερες υμων και οι νεανισκοι υμων ορασεις οψονται και οι πρεσβυτεροι υμων ενυπνια ενυπνιασθησονται
«Il arrivera pendant les derniers jours, dit Dieu, Que je répandrai de mon Esprit sur toute chair; Et vos fils et vos filles prophétiseront; Vos jeunes gens auront des visions Et vos vieillards auront des songes;
18 και γε επι τους δουλους μου και επι τας δουλας μου εν ταις ημεραις εκειναις εκχεω απο του πνευματος μου και προφητευσουσιν
Oui, sur mes serviteurs et sur mes servantes, en ces jours-là, Je répandrai de mon Esprit et ils prophétiseront.
19 και δωσω τερατα εν τω ουρανω ανω και σημεια επι της γης κατω αιμα και πυρ και ατμιδα καπνου
Je ferai paraître des prodiges là-haut dans le ciel, Et des miracles ici-bas sur la terre, Du sang, du feu et des tourbillons de fumée,
20 ο ηλιος μεταστραφησεται εις σκοτος και η σεληνη εις αιμα πριν η ελθειν την ημεραν κυριου την μεγαλην και επιφανη
Le soleil se changera en ténèbres - Et la lune en sang, Lorsque approchera le grand et glorieux jour du Seigneur;
21 και εσται πας ος αν επικαλεσηται το ονομα κυριου σωθησεται
Et quiconque invoquera le nom du Seigneur sera sauvé.»
22 ανδρες ισραηλιται ακουσατε τους λογους τουτους ιησουν τον ναζωραιον ανδρα απο του θεου αποδεδειγμενον εις υμας δυναμεσιν και τερασιν και σημειοις οις εποιησεν δι αυτου ο θεος εν μεσω υμων καθως και αυτοι οιδατε
«Hommes d'Israël, écoutez ces paroles: Jésus de Nazareth, cet homme dont Dieu a légitimé la mission devant vous, en faisant par ses mains et sous vos yeux des miracles, des prodiges et des signes, comme vous le savez parfaitement,
23 τουτον τη ωρισμενη βουλη και προγνωσει του θεου εκδοτον λαβοντες δια χειρων ανομων προσπηξαντες ανειλετε
cet homme qui a été trahi — (et c'était un dessein arrêté par Dieu, une détermination prise d'avance par lui) — que des mains impies ont crucifié, que vous avez mis à mort,
24 ον ο θεος ανεστησεν λυσας τας ωδινας του θανατου καθοτι ουκ ην δυνατον κρατεισθαι αυτον υπ αυτου
Dieu l'a ressuscité en anéantissant les horreurs de la mort, puisqu'il ne pouvait pas rester en sa puissance.
25 δαβιδ γαρ λεγει εις αυτον προωρωμην τον κυριον ενωπιον μου δια παντος οτι εκ δεξιων μου εστιν ινα μη σαλευθω
Et, en effet, David dit de lui: «Je voyais toujours le Seigneur devant mois, Car il est à ma droite pour que je ne sois pas ébranlé;
26 δια τουτο ευφρανθη η καρδια μου και ηγαλλιασατο η γλωσσα μου ετι δε και η σαρξ μου κατασκηνωσει επ ελπιδι
Voilà pourquoi mon coeur a été dans la joie Et ma langue a chanté mon bonheur; Aussi mon corps reposera-t-il plein d'espérance;
27 οτι ουκ εγκαταλειψεις την ψυχην μου εις αδου ουδε δωσεις τον οσιον σου ιδειν διαφθοραν (Hadēs g86)
Car tu ne laisseras pas mon âme dans la Demeure-des-morts; Et tu ne permettras pas que ton Saint voie la corruption; (Hadēs g86)
28 εγνωρισας μοι οδους ζωης πληρωσεις με ευφροσυνης μετα του προσωπου σου
Tu m'as fait connaître les sentiers de la vie, Tu me rempliras de joie par ta présence.»
29 ανδρες αδελφοι εξον ειπειν μετα παρρησιας προς υμας περι του πατριαρχου δαβιδ οτι και ετελευτησεν και εταφη και το μνημα αυτου εστιν εν ημιν αχρι της ημερας ταυτης
«Mes frères, permettez-moi de vous dire en toute liberté que, lui, le patriarche David, est mort, qu'il a été enseveli, que son tombeau est encore aujourd'hui au milieu de nous.
30 προφητης ουν υπαρχων και ειδως οτι ορκω ωμοσεν αυτω ο θεος εκ καρπου της οσφυος αυτου το κατα σαρκα αναστησειν τον χριστον καθισαι επι του θρονου αυτου
Mais il était prophète, il savait que Dieu lui avait juré, sous la foi du serment, qu'un de ses descendants occuperait son trône;
31 προιδων ελαλησεν περι της αναστασεως του χριστου οτι ου κατελειφθη η ψυχη αυτου εις αδου ουδε η σαρξ αυτου ειδεν διαφθοραν (Hadēs g86)
c'est donc la résurrection du Christ qu'il a prévue et annoncée, disant: «Il n'a pas été laissé au séjour des morts Et son corps n'a pas vu la corruption.» (Hadēs g86)
32 τουτον τον ιησουν ανεστησεν ο θεος ου παντες ημεις εσμεν μαρτυρες
«Eh bien, ce Christ, c'est le Jésus que Dieu a ressuscité et nous en sommes tous témoins.
33 τη δεξια ουν του θεου υψωθεις την τε επαγγελιαν του αγιου πνευματος λαβων παρα του πατρος εξεχεεν τουτο ο νυν υμεις βλεπετε και ακουετε
Puis il a été élevé à la droite de Dieu, il a reçu du Père la promesse de l'Esprit saint, et alors il l'a répandu comme vous le voyez et l'entendez.
34 ου γαρ δαβιδ ανεβη εις τους ουρανους λεγει δε αυτος ειπεν ο κυριος τω κυριω μου καθου εκ δεξιων μου
David, lui, n'est pas monté au ciel, il dit même: «Le Seigneur a dit à mon Seigneur Assieds-toi à ma droite
35 εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου
Jusqu'à ce que je te donne tes ennemis pour marchepied. »
36 ασφαλως ουν γινωσκετω πας οικος ισραηλ οτι και κυριον και χριστον αυτον ο θεος εποιησεν τουτον τον ιησουν ον υμεις εσταυρωσατε
«Sois donc bien convaincue, maison d'Israël tout entière, que Dieu a fait Seigneur et Christ ce Jésus que vous, vous avez crucifié.»
37 ακουσαντες δε κατενυγησαν τη καρδια ειπον τε προς τον πετρον και τους λοιπους αποστολους τι ποιησομεν ανδρες αδελφοι
Touchés jusqu'au fond du coeur par ces paroles, ils dirent à Pierre et aux autres apôtres: «Frères, que devons-nous faire?»
38 πετρος δε εφη προς αυτους μετανοησατε και βαπτισθητω εκαστος υμων επι τω ονοματι ιησου χριστου εις αφεσιν αμαρτιων και ληψεσθε την δωρεαν του αγιου πνευματος
Et alors Pierre: «Repentez-vous; que chacun de vous se fasse baptiser au nom de Jésus-Christ pour la rémission de ses péchés, et vous recevrez le don du saint Esprit,
39 υμιν γαρ εστιν η επαγγελια και τοις τεκνοις υμων και πασιν τοις εις μακραν οσους αν προσκαλεσηται κυριος ο θεος ημων
car la promesse est pour vous, pour vos enfants, pour tous ceux qui sont au loin en aussi grand nombre que le Seigneur notre Dieu les appellera.»
40 ετεροις τε λογοις πλειοσιν διεμαρτυρετο και παρεκαλει λεγων σωθητε απο της γενεας της σκολιας ταυτης
Il les conjurait par beaucoup d'autres paroles encore, et il les exhortait en disant: «Échappez à cette génération perverse!»
41 οι μεν ουν ασμενως αποδεξαμενοι τον λογον αυτου εβαπτισθησαν και προσετεθησαν τη ημερα εκεινη ψυχαι ωσει τρισχιλιαι
Ceux donc qui accueillirent sa prédication reçurent le baptême, et, ce jour-là, trois mille âmes environ furent admises.
42 ησαν δε προσκαρτερουντες τη διδαχη των αποστολων και τη κοινωνια και τη κλασει του αρτου και ταις προσευχαις
Ils étaient assidus à suivre l'enseignement des apôtres et à vivre en communion fraternelle quand ils rompaient le pain et quand ils priaient.
43 εγενετο δε παση ψυχη φοβος πολλα τε τερατα και σημεια δια των αποστολων εγινετο
Ils étaient respectés de tout le monde; les apôtres faisaient en grand nombre des prodiges et des miracles,
44 παντες δε οι πιστευοντες ησαν επι το αυτο και ειχον απαντα κοινα
et tous les croyants vivaient ensemble. Ils mettaient tout en commun;
45 και τα κτηματα και τας υπαρξεις επιπρασκον και διεμεριζον αυτα πασιν καθοτι αν τις χρειαν ειχεν
ils vendaient leurs propriétés et leurs biens, et en partageaient le produit entre tous, en proportion des besoins de chacun.
46 καθ ημεραν τε προσκαρτερουντες ομοθυμαδον εν τω ιερω κλωντες τε κατ οικον αρτον μετελαμβανον τροφης εν αγαλλιασει και αφελοτητι καρδιας
Tous ensemble, chaque jour, étaient assidus au Temple et, dans leur maison, ils rompaient le pain, ils prenaient leurs repas d'un coeur pur et joyeux,
47 αινουντες τον θεον και εχοντες χαριν προς ολον τον λαον ο δε κυριος προσετιθει τους σωζομενους καθ ημεραν τη εκκλησια
louant Dieu et se faisant aimer de tout le peuple. Le Seigneur ajoutait chaque jour à l'église ceux qui étaient sauvés.
