Προς Κορινθιους Β΄ 3
1 αρχομεθα παλιν εαυτους συνιστανειν {VAR1: ει } {VAR2: η } μη χρηζομεν ως τινες συστατικων επιστολων προς υμας η εξ υμων συστατικων
Nous recommençons, n'est-ce pas, à faire nous-mêmes notre éloge? Aurions-nous peut-être besoin, comme certains individus, de lettres de recommandation pour vous ou de votre part?
2 η επιστολη ημων υμεις εστε εγγεγραμμενη εν ταις καρδιαις ημων γινωσκομενη και αναγινωσκομενη υπο παντων ανθρωπων
notre lettre, c'est vous; écrite dans nos coeurs, reconnaissable et lisible pour tout le monde;
3 φανερουμενοι οτι εστε επιστολη χριστου διακονηθεισα υφ ημων εγγεγραμμενη ου μελανι αλλα πνευματι θεου ζωντος ουκ εν πλαξιν λιθιναις αλλ εν πλαξιν καρδιας σαρκιναις
on sait bien que vous êtes une lettre de Christ rédigée par nous, écrite non à l'encre, mais par l'Esprit du Dieu vivant, non sur des tables de pierre, mais sur des tables de chair, sur vos coeurs.
4 πεποιθησιν δε τοιαυτην εχομεν δια του χριστου προς τον θεον
Une pareille assurance en Dieu, c'est du Christ que nous la tenons;
5 ουχ οτι ικανοι εσμεν αφ εαυτων λογισασθαι τι ως εξ εαυτων αλλ η ικανοτης ημων εκ του θεου
par nous-mêmes nous sommes incapables de rien concevoir, de rien tirer de notre propre fonds,
6 ος και ικανωσεν ημας διακονους καινης διαθηκης ου γραμματος αλλα πνευματος το γαρ γραμμα αποκτεινει το δε πνευμα ζωοποιει
toute notre capacité vient de Dieu, qui nous a rendus capables d'être ministres d'une Nouvelle Alliance, qui n'est pas de lettre, mais d'esprit; car la lettre tue, et l'esprit vivifie.
7 ει δε η διακονια του θανατου εν γραμμασιν εντετυπωμενη εν λιθοις εγενηθη εν δοξη ωστε μη δυνασθαι ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το προσωπον μωσεως δια την δοξαν του προσωπου αυτου την καταργουμενην
Si le ministère de la mort, gravé en lettres sur la pierre, a été si entouré de gloire que les enfants d'Israël ne pouvaient fixer le visage de Moïse, tellement il resplendissait d'un éclat maintenant anéanti,
8 πως ουχι μαλλον η διακονια του πνευματος εσται εν δοξη
combien le ministère de l'Esprit ne sera-t-il pas plus glorieux?
9 ει γαρ η διακονια της κατακρισεως δοξα πολλω μαλλον περισσευει η διακονια της δικαιοσυνης εν δοξη
Si le ministère de la condamnation a été glorieux, le ministère de la justice sera beaucoup plus glorieux encore;
10 και γαρ ουδε δεδοξασται το δεδοξασμενον εν τουτω τω μερει ενεκεν της υπερβαλλουσης δοξης
on peut même dire, dans un sens, que ce qui a été glorifié autrefois ne l'a pas été, en comparaison d'une gloire supérieure.
11 ει γαρ το καταργουμενον δια δοξης πολλω μαλλον το μενον εν δοξη
Si, en effet, ce qui est anéanti a été glorieux, à plus forte raison ce qui est éternel sera glorieux.
12 εχοντες ουν τοιαυτην ελπιδα πολλη παρρησια χρωμεθα
Cette espérance que nous avons nous remplit de hardiesse
13 και ου καθαπερ μωσης ετιθει καλυμμα επι το προσωπον εαυτου προς το μη ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το τελος του καταργουμενου
et nous ne faisons pas comme Moïse «qui se voilait la face» pour cacher aux regards des enfants d'Israël la fin d'un éclat périssable.
14 αλλ επωρωθη τα νοηματα αυτων αχρι γαρ της σημερον το αυτο καλυμμα επι τη αναγνωσει της παλαιας διαθηκης μενει μη ανακαλυπτομενον ο τι εν χριστω καταργειται
Leur intelligence s'obscurcit, et aujourd'hui encore ce voile est là quand on leur lit l'Ancienne Alliance; ils ne voient pas avec évidence que le Christ seul l'abolit.
15 αλλ εως σημερον ηνικα αναγινωσκεται μωσης καλυμμα επι την καρδιαν αυτων κειται
Oui, aujourd'hui encore, quand on leur lit Moïse, il y a un voile sur leur coeur.
16 ηνικα δ αν επιστρεψη προς κυριον περιαιρειται το καλυμμα
«Lorsqu'ils se convertissent au Seigneur, ce voile est enlevé ».
17 ο δε κυριος το πνευμα εστιν ου δε το πνευμα κυριου εκει ελευθερια
C'est le Seigneur qui est l'Esprit; là où est l'Esprit du Seigneur, là est la liberté;
18 ημεις δε παντες ανακεκαλυμμενω προσωπω την δοξαν κυριου κατοπτριζομενοι την αυτην εικονα μεταμορφουμεθα απο δοξης εις δοξαν καθαπερ απο κυριου πνευματος
et nous tous qui, le visage découvert, contemplons dans un miroir la gloire du Seigneur, nous nous transformons à son image; sa gloire devient la nôtre comme cela doit se faire par l'Esprit du Seigneur.
