Προς Κορινθιους Α΄ 12
1 περι δε των πνευματικων αδελφοι ου θελω υμας αγνοειν
he bhrAtaraH, yUyaM yad AtmikAn dAyAn anavagatAstiSThatha tadahaM nAbhilaSAmi|
2 οιδατε οτι εθνη ητε προς τα ειδωλα τα αφωνα ως αν ηγεσθε απαγομενοι
pUrvvaM bhinnajAtIyA yUyaM yadvad vinItAstadvad avAkpratimAnAm anugAmina Adhbam iti jAnItha|
3 διο γνωριζω υμιν οτι ουδεις εν πνευματι θεου λαλων λεγει αναθεμα ιησουν και ουδεις δυναται ειπειν κυριον ιησουν ει μη εν πνευματι αγιω
iti hetorahaM yuSmabhyaM nivedayAmi, IzvarasyAtmanA bhASamANaH ko'pi yIzuM zapta iti na vyAharati, punazca pavitreNAtmanA vinItaM vinAnyaH ko'pi yIzuM prabhuriti vyAharttuM na zaknoti|
4 διαιρεσεις δε χαρισματων εισιν το δε αυτο πνευμα
dAyA bahuvidhAH kintveka AtmA
5 και διαιρεσεις διακονιων εισιν και ο αυτος κυριος
paricaryyAzca bahuvidhAH kintvekaH prabhuH|
6 και διαιρεσεις ενεργηματων εισιν ο δε αυτος εστιν θεος ο ενεργων τα παντα εν πασιν
sAdhanAni bahuvidhAni kintu sarvveSu sarvvasAdhaka Izvara ekaH|
7 εκαστω δε διδοται η φανερωσις του πνευματος προς το συμφερον
ekaikasmai tasyAtmano darzanaM parahitArthaM dIyate|
8 ω μεν γαρ δια του πνευματος διδοται λογος σοφιας αλλω δε λογος γνωσεως κατα το αυτο πνευμα
ekasmai tenAtmanA jJAnavAkyaM dIyate, anyasmai tenaivAtmanAdiSTaM vidyAvAkyam,
9 ετερω δε πιστις εν τω αυτω πνευματι αλλω δε χαρισματα ιαματων εν τω αυτω πνευματι
anyasmai tenaivAtmanA vizvAsaH, anyasmai tenaivAtmanA svAsthyadAnazaktiH,
10 αλλω δε ενεργηματα δυναμεων αλλω δε προφητεια αλλω δε διακρισεις πνευματων ετερω δε γενη γλωσσων αλλω δε ερμηνεια γλωσσων
anyasmai duHsAdhyasAdhanazaktiranyasmai cezvarIyAdezaH, anyasmai cAtimAnuSikasyAdezasya vicArasAmarthyam, anyasmai parabhASAbhASaNazaktiranyasmai ca bhASArthabhASaNasAmaryaM dIyate|
11 παντα δε ταυτα ενεργει το εν και το αυτο πνευμα διαιρουν ιδια εκαστω καθως βουλεται
ekenAdvitIyenAtmanA yathAbhilASam ekaikasmai janAyaikaikaM dAnaM vitaratA tAni sarvvANi sAdhyante|
12 καθαπερ γαρ το σωμα εν εστιν και μελη εχει πολλα παντα δε τα μελη του σωματος του ενος πολλα οντα εν εστιν σωμα ουτως και ο χριστος
deha ekaH sannapi yadvad bahvaGgayukto bhavati, tasyaikasya vapuSo 'GgAnAM bahutvena yadvad ekaM vapu rbhavati, tadvat khrISTaH|
13 και γαρ εν ενι πνευματι ημεις παντες εις εν σωμα εβαπτισθημεν ειτε ιουδαιοι ειτε ελληνες ειτε δουλοι ειτε ελευθεροι και παντες εις εν πνευμα εποτισθημεν
yato heto ryihUdibhinnajAtIyadAsasvatantrA vayaM sarvve majjanenaikenAtmanaikadehIkRtAH sarvve caikAtmabhuktA abhavAma|
14 και γαρ το σωμα ουκ εστιν εν μελος αλλα πολλα
ekenAGgena vapu rna bhavati kintu bahubhiH|
15 εαν ειπη ο πους οτι ουκ ειμι χειρ ουκ ειμι εκ του σωματος ου παρα τουτο ουκ εστιν εκ του σωματος
tatra caraNaM yadi vadet nAhaM hastastasmAt zarIrasya bhAgo nAsmIti tarhyanena zarIrAt tasya viyogo na bhavati|
16 και εαν ειπη το ους οτι ουκ ειμι οφθαλμος ουκ ειμι εκ του σωματος ου παρα τουτο ουκ εστιν εκ του σωματος
zrotraM vA yadi vadet nAhaM nayanaM tasmAt zarIrasyAMzo nAsmIti tarhyanena zarIrAt tasya viyogo na bhavati|
17 ει ολον το σωμα οφθαλμος που η ακοη ει ολον ακοη που η οσφρησις
kRtsnaM zarIraM yadi darzanendriyaM bhavet tarhi zravaNendriyaM kutra sthAsyati? tat kRtsnaM yadi vA zravaNendriyaM bhavet tarhi ghraNendriyaM kutra sthAsyati?
18 νυνι δε ο θεος εθετο τα μελη εν εκαστον αυτων εν τω σωματι καθως ηθελησεν
kintvidAnIm IzvareNa yathAbhilaSitaM tathaivAGgapratyaGgAnAm ekaikaM zarIre sthApitaM|
19 ει δε ην τα παντα εν μελος που το σωμα
tat kRtsnaM yadyekAGgarUpi bhavet tarhi zarIre kutra sthAsyati?
20 νυν δε πολλα μεν μελη εν δε σωμα
tasmAd aGgAni bahUni santi zarIraM tvekameva|
21 ου δυναται δε οφθαλμος ειπειν τη χειρι χρειαν σου ουκ εχω η παλιν η κεφαλη τοις ποσιν χρειαν υμων ουκ εχω
ataeva tvayA mama prayojanaM nAstIti vAcaM pANiM vadituM nayanaM na zaknoti, tathA yuvAbhyAM mama prayojanaM nAstIti mUrddhA caraNau vadituM na zaknotiH;
22 αλλα πολλω μαλλον τα δοκουντα μελη του σωματος ασθενεστερα υπαρχειν αναγκαια εστιν
vastutastu vigrahasya yAnyaGgAnyasmAbhi rdurbbalAni budhyante tAnyeva saprayojanAni santi|
23 και α δοκουμεν ατιμοτερα ειναι του σωματος τουτοις τιμην περισσοτεραν περιτιθεμεν και τα ασχημονα ημων ευσχημοσυνην περισσοτεραν εχει
yAni ca zarIramadhye'vamanyAni budhyate tAnyasmAbhiradhikaM zobhyante| yAni ca kudRzyAni tAni sudRzyatarANi kriyante
24 τα δε ευσχημονα ημων ου χρειαν εχει αλλ ο θεος συνεκερασεν το σωμα τω υστερουντι περισσοτεραν δους τιμην
kintu yAni svayaM sudRzyAni teSAM zobhanam niSprayojanaM|
25 ινα μη η σχισμα εν τω σωματι αλλα το αυτο υπερ αλληλων μεριμνωσιν τα μελη
zarIramadhye yad bhedo na bhavet kintu sarvvANyaGgAni yad aikyabhAvena sarvveSAM hitaM cintayanti tadartham IzvareNApradhAnam AdaraNIyaM kRtvA zarIraM viracitaM|
26 και ειτε πασχει εν μελος συμπασχει παντα τα μελη ειτε δοξαζεται εν μελος συγχαιρει παντα τα μελη
tasmAd ekasyAGgasya pIDAyAM jAtAyAM sarvvANyaGgAni tena saha pIDyante, ekasya samAdare jAte ca sarvvANi tena saha saMhRSyanti|
27 υμεις δε εστε σωμα χριστου και μελη εκ μερους
yUyaJca khrISTasya zarIraM, yuSmAkam ekaikazca tasyaikaikam aGgaM|
28 και ους μεν εθετο ο θεος εν τη εκκλησια πρωτον αποστολους δευτερον προφητας τριτον διδασκαλους επειτα δυναμεις ειτα χαρισματα ιαματων αντιληψεις κυβερνησεις γενη γλωσσων
kecit kecit samitAvIzvareNa prathamataH preritA dvitIyata IzvarIyAdezavaktArastRtIyata upadeSTAro niyuktAH, tataH paraM kebhyo'pi citrakAryyasAdhanasAmarthyam anAmayakaraNazaktirupakRtau lokazAsane vA naipuNyaM nAnAbhASAbhASaNasAmarthyaM vA tena vyatAri|
29 μη παντες αποστολοι μη παντες προφηται μη παντες διδασκαλοι μη παντες δυναμεις
sarvve kiM preritAH? sarvve kim IzvarIyAdezavaktAraH? sarvve kim upadeSTAraH? sarvve kiM citrakAryyasAdhakAH?
30 μη παντες χαρισματα εχουσιν ιαματων μη παντες γλωσσαις λαλουσιν μη παντες διερμηνευουσιν
sarvve kim anAmayakaraNazaktiyuktAH? sarvve kiM parabhASAvAdinaH? sarvve vA kiM parabhASArthaprakAzakAH?
31 ζηλουτε δε τα χαρισματα τα κρειττονα και ετι καθ υπερβολην οδον υμιν δεικνυμι
yUyaM zreSThadAyAn labdhuM yatadhvaM| anena yUyaM mayA sarvvottamamArgaM darzayitavyAH|
