Κατα Ματθαιον 22
1 και αποκριθεις ο ιησους παλιν ειπεν αυτοις εν παραβολαις λεγων
et respondens Iesus dixit iterum in parabolis eis dicens
2 ωμοιωθη η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω βασιλει οστις εποιησεν γαμους τω υιω αυτου
simile factum est regnum caelorum homini regi qui fecit nuptias filio suo
3 και απεστειλεν τους δουλους αυτου καλεσαι τους κεκλημενους εις τους γαμους και ουκ ηθελον ελθειν
et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias et nolebant venire
4 παλιν απεστειλεν αλλους δουλους λεγων ειπατε τοις κεκλημενοις ιδου το αριστον μου ητοιμασα οι ταυροι μου και τα σιτιστα τεθυμενα και παντα ετοιμα δευτε εις τους γαμους
iterum misit alios servos dicens dicite invitatis ecce prandium meum paravi tauri mei et altilia occisa et omnia parata venite ad nuptias
5 οι δε αμελησαντες απηλθον ο μεν εις τον ιδιον αγρον ο δε εις την εμποριαν αυτου
illi autem neglexerunt et abierunt alius in villam suam alius vero ad negotiationem suam
6 οι δε λοιποι κρατησαντες τους δουλους αυτου υβρισαν και απεκτειναν
reliqui vero tenuerunt servos eius et contumelia adfectos occiderunt
7 ακουσας δε ο βασιλευς ωργισθη και πεμψας τα στρατευματα αυτου απωλεσεν τους φονεις εκεινους και την πολιν αυτων ενεπρησεν
rex autem cum audisset iratus est et missis exercitibus suis perdidit homicidas illos et civitatem illorum succendit
8 τοτε λεγει τοις δουλοις αυτου ο μεν γαμος ετοιμος εστιν οι δε κεκλημενοι ουκ ησαν αξιοι
tunc ait servis suis nuptiae quidem paratae sunt sed qui invitati erant non fuerunt digni
9 πορευεσθε ουν επι τας διεξοδους των οδων και οσους αν ευρητε καλεσατε εις τους γαμους
ite ergo ad exitus viarum et quoscumque inveneritis vocate ad nuptias
10 και εξελθοντες οι δουλοι εκεινοι εις τας οδους συνηγαγον παντας οσους ευρον πονηρους τε και αγαθους και επλησθη ο γαμος ανακειμενων
et egressi servi eius in vias congregaverunt omnes quos invenerunt malos et bonos et impletae sunt nuptiae discumbentium
11 εισελθων δε ο βασιλευς θεασασθαι τους ανακειμενους ειδεν εκει ανθρωπον ουκ ενδεδυμενον ενδυμα γαμου
intravit autem rex ut videret discumbentes et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali
12 και λεγει αυτω εταιρε πως εισηλθες ωδε μη εχων ενδυμα γαμου ο δε εφιμωθη
et ait illi amice quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem at ille obmutuit
13 τοτε ειπεν ο βασιλευς τοις διακονοις δησαντες αυτου ποδας και χειρας αρατε αυτον και εκβαλετε εις το σκοτος το εξωτερον εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων
tunc dixit rex ministris ligatis pedibus eius et manibus mittite eum in tenebras exteriores ibi erit fletus et stridor dentium
14 πολλοι γαρ εισιν κλητοι ολιγοι δε εκλεκτοι
multi autem sunt vocati pauci vero electi
15 τοτε πορευθεντες οι φαρισαιοι συμβουλιον ελαβον οπως αυτον παγιδευσωσιν εν λογω
tunc abeuntes Pharisaei consilium inierunt ut caperent eum in sermone
16 και αποστελλουσιν αυτω τους μαθητας αυτων μετα των ηρωδιανων λεγοντες διδασκαλε οιδαμεν οτι αληθης ει και την οδον του θεου εν αληθεια διδασκεις και ου μελει σοι περι ουδενος ου γαρ βλεπεις εις προσωπον ανθρωπων
et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis dicentes magister scimus quia verax es et viam Dei in veritate doces et non est tibi cura de aliquo non enim respicis personam hominum
17 ειπε ουν ημιν τι σοι δοκει εξεστιν δουναι κηνσον καισαρι η ου
dic ergo nobis quid tibi videatur licet censum dare Caesari an non
18 γνους δε ο ιησους την πονηριαν αυτων ειπεν τι με πειραζετε υποκριται
cognita autem Iesus nequitia eorum ait quid me temptatis hypocritae
19 επιδειξατε μοι το νομισμα του κηνσου οι δε προσηνεγκαν αυτω δηναριον
ostendite mihi nomisma census at illi obtulerunt ei denarium
20 και λεγει αυτοις τινος η εικων αυτη και η επιγραφη
et ait illis Iesus cuius est imago haec et suprascriptio
21 λεγουσιν αυτω καισαρος τοτε λεγει αυτοις αποδοτε ουν τα καισαρος καισαρι και τα του θεου τω θεω
dicunt ei Caesaris tunc ait illis reddite ergo quae sunt Caesaris Caesari et quae sunt Dei Deo
22 και ακουσαντες εθαυμασαν και αφεντες αυτον απηλθον
et audientes mirati sunt et relicto eo abierunt
23 εν εκεινη τη ημερα προσηλθον αυτω σαδδουκαιοι οι λεγοντες μη ειναι αναστασιν και επηρωτησαν αυτον
in illo die accesserunt ad eum Sadducaei qui dicunt non esse resurrectionem et interrogaverunt eum
24 λεγοντες διδασκαλε μωσης ειπεν εαν τις αποθανη μη εχων τεκνα επιγαμβρευσει ο αδελφος αυτου την γυναικα αυτου και αναστησει σπερμα τω αδελφω αυτου
dicentes magister Moses dixit si quis mortuus fuerit non habens filium ut ducat frater eius uxorem illius et suscitet semen fratri suo
25 ησαν δε παρ ημιν επτα αδελφοι και ο πρωτος γαμησας ετελευτησεν και μη εχων σπερμα αφηκεν την γυναικα αυτου τω αδελφω αυτου
erant autem apud nos septem fratres et primus uxore ducta defunctus est et non habens semen reliquit uxorem suam fratri suo
26 ομοιως και ο δευτερος και ο τριτος εως των επτα
similiter secundus et tertius usque ad septimum
27 υστερον δε παντων απεθανεν και η γυνη
novissime autem omnium et mulier defuncta est
28 εν τη ουν αναστασει τινος των επτα εσται γυνη παντες γαρ εσχον αυτην
in resurrectione ergo cuius erit de septem uxor omnes enim habuerunt eam
29 αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν αυτοις πλανασθε μη ειδοτες τας γραφας μηδε την δυναμιν του θεου
respondens autem Iesus ait illis erratis nescientes scripturas neque virtutem Dei
30 εν γαρ τη αναστασει ουτε γαμουσιν ουτε εκγαμιζονται αλλ ως αγγελοι του θεου εν ουρανω εισιν
in resurrectione enim neque nubent neque nubentur sed sunt sicut angeli Dei in caelo
31 περι δε της αναστασεως των νεκρων ουκ ανεγνωτε το ρηθεν υμιν υπο του θεου λεγοντος
de resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis
32 εγω ειμι ο θεος αβρααμ και ο θεος ισαακ και ο θεος ιακωβ ουκ εστιν ο θεος θεος νεκρων αλλα ζωντων
ego sum Deus Abraham et Deus Isaac et Deus Iacob non est Deus mortuorum sed viventium
33 και ακουσαντες οι οχλοι εξεπλησσοντο επι τη διδαχη αυτου
et audientes turbae mirabantur in doctrina eius
34 οι δε φαρισαιοι ακουσαντες οτι εφιμωσεν τους σαδδουκαιους συνηχθησαν επι το αυτο
Pharisaei autem audientes quod silentium inposuisset Sadducaeis convenerunt in unum
35 και επηρωτησεν εις εξ αυτων νομικος πειραζων αυτον και λεγων
et interrogavit eum unus ex eis legis doctor temptans eum
36 διδασκαλε ποια εντολη μεγαλη εν τω νομω
magister quod est mandatum magnum in lege
37 ο δε ιησους ειπεν αυτω αγαπησεις κυριον τον θεον σου εν ολη τη καρδια σου και εν ολη τη ψυχη σου και εν ολη τη διανοια σου
ait illi Iesus diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo et in tota anima tua et in tota mente tua
38 αυτη εστιν πρωτη και μεγαλη εντολη
hoc est maximum et primum mandatum
39 δευτερα δε ομοια αυτη αγαπησεις τον πλησιον σου ως σεαυτον
secundum autem simile est huic diliges proximum tuum sicut te ipsum
40 εν ταυταις ταις δυσιν εντολαις ολος ο νομος και οι προφηται κρεμανται
in his duobus mandatis universa lex pendet et prophetae
41 συνηγμενων δε των φαρισαιων επηρωτησεν αυτους ο ιησους
congregatis autem Pharisaeis interrogavit eos Iesus
42 λεγων τι υμιν δοκει περι του χριστου τινος υιος εστιν λεγουσιν αυτω του δαβιδ
dicens quid vobis videtur de Christo cuius filius est dicunt ei David
43 λεγει αυτοις πως ουν δαβιδ εν πνευματι κυριον αυτον καλει λεγων
ait illis quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum dicens
44 ειπεν ο κυριος τω κυριω μου καθου εκ δεξιων μου εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου
dixit Dominus Domino meo sede a dextris meis donec ponam inimicos tuos scabillum pedum tuorum
45 ει ουν δαβιδ καλει αυτον κυριον πως υιος αυτου εστιν
si ergo David vocat eum Dominum quomodo filius eius est
46 και ουδεις εδυνατο αυτω αποκριθηναι λογον ουδε ετολμησεν τις απ εκεινης της ημερας επερωτησαι αυτον ουκετι
et nemo poterat respondere ei verbum neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare
