< Κατα Ματθαιον 20 >

1 ομοια γαρ εστιν η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω οικοδεσποτη οστις εξηλθεν αμα πρωι μισθωσασθαι εργατας εις τον αμπελωνα αυτου
For the kingdom of heaven is like an employer who went out in the early morning to hire laborers for his vineyards.
2 συμφωνησας δε μετα των εργατων εκ δηναριου την ημεραν απεστειλεν αυτους εις τον αμπελωνα αυτου
He agreed with the laborers to pay them the standard daily rate of two silver coins, and sent them into his vineyard.
3 και εξελθων περι την τριτην ωραν ειδεν αλλους εστωτας εν τη αγορα αργους
On going out again, about nine o’clock, he saw some others standing in the marketplace, doing nothing.
4 κακεινοις ειπεν υπαγετε και υμεις εις τον αμπελωνα και ο εαν η δικαιον δωσω υμιν
‘You also may go into my vineyard,’ he said, ‘and I will pay you what is fair.’
5 οι δε απηλθον παλιν εξελθων περι εκτην και εννατην ωραν εποιησεν ωσαυτως
So they went. Going out again about midday and about three o’clock, he did as before.
6 περι δε την ενδεκατην ωραν εξελθων ευρεν αλλους εστωτας αργους και λεγει αυτοις τι ωδε εστηκατε ολην την ημεραν αργοι
When he went out about five, he found some others standing there, and said to them ‘Why have you been standing here all day long, doing nothing?’
7 λεγουσιν αυτω οτι ουδεις ημας εμισθωσατο λεγει αυτοις υπαγετε και υμεις εις τον αμπελωνα και ο εαν η δικαιον ληψεσθε
‘Because no one has hired us,’ they answered. ‘You also may go into my vineyard,’ he said.
8 οψιας δε γενομενης λεγει ο κυριος του αμπελωνος τω επιτροπω αυτου καλεσον τους εργατας και αποδος αυτοις τον μισθον αρξαμενος απο των εσχατων εως των πρωτων
In the evening the owner of the vineyard said to his steward ‘Call the laborers, and pay them their wages, beginning with the last, and ending with the first.’
9 και ελθοντες οι περι την ενδεκατην ωραν ελαβον ανα δηναριον
Now when those who had been hired about five o’clock went up, they received two silver coins each.
10 ελθοντες δε οι πρωτοι ενομισαν οτι πλειονα ληψονται και ελαβον και αυτοι ανα δηναριον
So, when the first went up, they thought that they would receive more, but they also received two silver coins each;
11 λαβοντες δε εγογγυζον κατα του οικοδεσποτου
at which they began to grumble at their employer.
12 λεγοντες οτι ουτοι οι εσχατοι μιαν ωραν εποιησαν και ισους ημιν αυτους εποιησας τοις βαστασασιν το βαρος της ημερας και τον καυσωνα
‘These last,’ they said, ‘have done only one hour’s work, and yet you have put them on the same footing with us, who have borne the brunt of the day’s work, and the heat.’
13 ο δε αποκριθεις ειπεν ενι αυτων εταιρε ουκ αδικω σε ουχι δηναριου συνεφωνησας μοι
‘My friend,’ was his reply to one of them, ‘I am not treating you unfairly. Didn’t you agree with me for two silver coins?
14 αρον το σον και υπαγε θελω δε τουτω τω εσχατω δουναι ως και σοι
Take what belongs to you, and go. I choose to give to this last man the same as to you.
15 η ουκ εξεστιν μοι ποιησαι ο θελω εν τοις εμοις η ο οφθαλμος σου πονηρος εστιν οτι εγω αγαθος ειμι
Don’t I have the right to do as I choose with what is mine? Are you envious because I am generous?’
16 ουτως εσονται οι εσχατοι πρωτοι και οι πρωτοι εσχατοι πολλοι γαρ εισιν κλητοι ολιγοι δε εκλεκτοι
So those who are last will be first, and the first last.”
17 και αναβαινων ο ιησους εις ιεροσολυμα παρελαβεν τους δωδεκα μαθητας κατ ιδιαν εν τη οδω και ειπεν αυτοις
When Jesus was on the point of going up to Jerusalem, he gathered the twelve disciples around him by themselves, and said to them as they were on their way,
18 ιδου αναβαινομεν εις ιεροσολυμα και ο υιος του ανθρωπου παραδοθησεται τοις αρχιερευσιν και γραμματευσιν και κατακρινουσιν αυτον θανατω
“Listen! We are going up to Jerusalem; and there the Son of Man will be betrayed to the chief priests and teachers of the Law, and they will condemn him to death,
19 και παραδωσουσιν αυτον τοις εθνεσιν εις το εμπαιξαι και μαστιγωσαι και σταυρωσαι και τη τριτη ημερα αναστησεται
and give him up to the Gentiles for them to mock, and to scourge, and to crucify; and on the third day he will rise.”
20 τοτε προσηλθεν αυτω η μητηρ των υιων ζεβεδαιου μετα των υιων αυτης προσκυνουσα και αιτουσα τι παρ αυτου
Then the mother of Zebedee’s sons came to him with her sons, bowing to the ground, and begging a favor.
21 ο δε ειπεν αυτη τι θελεις λεγει αυτω ειπε ινα καθισωσιν ουτοι οι δυο υιοι μου εις εκ δεξιων σου και εις εξ ευωνυμων εν τη βασιλεια σου
“What is it that you want?” he asked. “I want you to say,” she replied, “that in your kingdom these two sons of mine may sit, one on your right, and the other on your left.”
22 αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν ουκ οιδατε τι αιτεισθε δυνασθε πιειν το ποτηριον ο εγω μελλω πινειν και το βαπτισμα ο εγω βαπτιζομαι βαπτισθηναι λεγουσιν αυτω δυναμεθα
“You do not know what you are asking,” was Jesus’ answer. “Can you drink the cup that I am to drink?” “Yes,” they exclaimed, “we can.”
23 και λεγει αυτοις το μεν ποτηριον μου πιεσθε και το βαπτισμα ο εγω βαπτιζομαι βαπτισθησεσθε το δε καθισαι εκ δεξιων μου και εξ ευωνυμων μου ουκ εστιν εμον δουναι αλλ οις ητοιμασται υπο του πατρος μου
“You will indeed drink my cup,” he said, “but as to a seat at my right and at my left – that is not mine to give, but it is for those for whom it has been prepared by my Father.”
24 και ακουσαντες οι δεκα ηγανακτησαν περι των δυο αδελφων
On hearing of this, the ten others were very indignant about the two brothers.
25 ο δε ιησους προσκαλεσαμενος αυτους ειπεν οιδατε οτι οι αρχοντες των εθνων κατακυριευουσιν αυτων και οι μεγαλοι κατεξουσιαζουσιν αυτων
Jesus, however, called the ten to him, and said, “The rulers of the Gentiles lord it over them as you know, and their high officials oppress them.
26 ουχ ουτως δε εσται εν υμιν αλλ ος εαν θελη εν υμιν μεγας γενεσθαι εστω υμων διακονος
Among you it is not so.
27 και ος εαν θελη εν υμιν ειναι πρωτος εστω υμων δουλος
No, whoever wants to become great among you must be your servant, and whoever wants to take the first place among you, must be your slave;
28 ωσπερ ο υιος του ανθρωπου ουκ ηλθεν διακονηθηναι αλλα διακονησαι και δουναι την ψυχην αυτου λυτρον αντι πολλων
just as the Son of Man came, not to be served, but to serve, and to give his life as a ransom for many.”
29 και εκπορευομενων αυτων απο ιεριχω ηκολουθησεν αυτω οχλος πολυς
As they were going out of Jericho, a great crowd followed him.
30 και ιδου δυο τυφλοι καθημενοι παρα την οδον ακουσαντες οτι ιησους παραγει εκραξαν λεγοντες ελεησον ημας κυριε υιος δαβιδ
Two blind men who were sitting by the roadside, hearing that Jesus was passing, called out, “Take pity on us, Master, Son of David!”
31 ο δε οχλος επετιμησεν αυτοις ινα σιωπησωσιν οι δε μειζον εκραζον λεγοντες ελεησον ημας κυριε υιος δαβιδ
The crowd told them to be quiet; but the men only called out the louder, “Take pity on us, Master, Son of David!”
32 και στας ο ιησους εφωνησεν αυτους και ειπεν τι θελετε ποιησω υμιν
Then Jesus stopped and called them. “What do you want me to do for you?” he said.
33 λεγουσιν αυτω κυριε ινα ανοιχθωσιν ημων οι οφθαλμοι
“Master,” they replied, “we want our eyes to be opened.”
34 σπλαγχνισθεις δε ο ιησους ηψατο των οφθαλμων αυτων και ευθεως ανεβλεψαν αυτων οι οφθαλμοι και ηκολουθησαν αυτω
So Jesus, moved with compassion, touched their eyes, and immediately they recovered their sight, and followed him.

< Κατα Ματθαιον 20 >