Προς Τιτον 3
1 Ὑπομίμνῃσκε αὐτοὺς ἀρχαῖς καὶ ἐξουσίαις ὑποτάσσεσθαι, πειθαρχεῖν, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἑτοίμους εἶναι,
| تے یَتھا دیشادھِپاناں شاسَکانانْچَ نِگھْنا آجْناگْراہِنْشْچَ سَرْوَّسْمَے سَتْکَرْمَّنے سُسَجّاشْچَ بھَوییُح |
2 μηδένα βλασφημεῖν, ἀμάχους εἶναι, ἐπιεικεῖς, πᾶσαν ἐνδεικνυμένους πρᾳότητα πρὸς πάντας ἀνθρώπους.
| کَمَپِ نَ نِنْدییُ رْنِوِّرودھِنَح کْشانْتاشْچَ بھَوییُح سَرْوّانْ پْرَتِ چَ پُورْنَں مرِدُتْوَں پْرَکاشَیییُشْچیتِ تانْ آدِشَ۔ |
3 Ἦμεν γάρ ποτε καὶ ἡμεῖς ἀνόητοι, ἀπειθεῖς, πλανώμενοι, δουλεύοντες ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς ποικίλαις, ἐν κακίᾳ καὶ φθόνῳ διάγοντες, στυγητοί, μισοῦντες ἀλλήλους.
| یَتَح پُورْوَّں وَیَمَپِ نِرْبّودھا اَناجْناگْراہِنو بھْرانْتا نانابھِلاشاناں سُکھانانْچَ داسییا دُشْٹَتْویرْشْیاچارِنو گھرِنِتاح پَرَسْپَرَں دْویشِنَشْچابھَوامَح۔ |
4 Ὅτε δὲ ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ,
| کِنْتْوَسْماکَں تْراتُرِیشْوَرَسْیَ یا دَیا مَرْتّیاناں پْرَتِ چَ یا پْرِیتِسْتَسْیاح پْرادُرْبھاوے جاتی |
5 οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ ὧν ἐποιήσαμεν ἡμεῖς, ἀλλὰ κατὰ τὸν αὐτοῦ ἔλεον ἔσωσεν ἡμᾶς, διὰ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀνακαινώσεως πνεύματος ἁγίου,
| وَیَمْ آتْمَکرِتیبھْیو دھَرْمَّکَرْمَّبھْیَسْتَنَّہِ کِنْتُ تَسْیَ کرِپاتَح پُنَرْجَنْمَرُوپینَ پْرَکْشالَنینَ پْرَوِتْرَسْیاتْمَنو نُوتَنِیکَرَنینَ چَ تَسْماتْ پَرِتْراناں پْراپْتاح |
6 οὗ ἐξέχεεν ἐφ᾿ ἡμᾶς πλουσίως, διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν,
| سَ چاسْماکَں تْراتْرا یِیشُکھْرِیشْٹیناسْمَدُپَرِ تَمْ آتْمانَں پْرَچُرَتْوینَ ورِشْٹَوانْ۔ |
| اِتّھَں وَیَں تَسْیانُگْرَہینَ سَپُنْیِیبھُویَ پْرَتْیاشَیانَنْتَجِیوَنَسْیادھِکارِنو جاتاح۔ (aiōnios g166) |
8 Πιστὸς ὁ λόγος, καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. Ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις·
| واکْیَمیتَدْ وِشْوَسَنِییَمْ اَتو ہیتورِیشْوَرے یے وِشْوَسِتَوَنْتَسْتے یَتھا سَتْکَرْمّانْیَنُتِشْٹھییُسْتَتھا تانْ درِڈھَمْ آجْناپَییتِ مَمابھِمَتَں۔ تانْییووتَّمانِ مانَویبھْیَح پھَلَدانِ چَ بھَوَنْتِ۔ |
9 μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι.
| مُوڈھیبھْیَح پْرَشْنَوَںشاوَلِوِوادیبھْیو وْیَوَسْتھایا وِتَنْڈابھْیَشْچَ نِوَرْتَّسْوَ یَتَسْتا نِشْپھَلا اَنَرْتھَکاشْچَ بھَوَنْتِ۔ |
10 Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ,
| یو جَنو بِبھِتْسُسْتَمْ ایکَوارَں دْوِرْوّا پْرَبودھْیَ دُورِیکُرُ، |
11 εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος, καὶ ἁμαρτάνει, ὢν αὐτοκατάκριτος.
| یَتَسْتادرِشو جَنو وِپَتھَگامِی پاپِشْٹھَ آتْمَدوشَکَشْچَ بھَوَتِیتِ تْوَیا جْنایَتاں۔ |
12 Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι.
| یَداہَمْ آرْتِّماں تُکھِکَں وا تَوَ سَمِیپَں پْریشَیِشْیامِ تَدا تْوَں نِیکَپَلَو مَمَ سَمِیپَمْ آگَنْتُں یَتَسْوَ یَتَسْتَتْرَیواہَں شِیتَکالَں یاپَیِتُں مَتِمْ اَکارْشَں۔ |
13 Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ.
| وْیَوَسْتھاپَکَح سِینا آپَلُّشْچَیتَیوح کَسْیاپْیَبھاوو یَنَّ بھَویتْ تَدَرْتھَں تَو یَتْنینَ تْوَیا وِسرِجْییتاں۔ |
14 Μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι.
| اَپَرَمْ اَسْمَدِییَلوکا یَنِّشْپھَلا نَ بھَوییُسْتَدَرْتھَں پْرَیوجَنِییوپَکارایا سَتْکَرْمّانْیَنُشْٹھاتُں شِکْشَنْتاں۔ |
15 Ἀσπάζονταί σε οἱ μετ᾿ ἐμοῦ πάντες. Ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν. Ἀμήν.
| مَمَ سَنْگِنَح سَوّے تْواں نَمَسْکُرْوَّتے۔ یے وِشْواسادْ اَسْماسُ پْرِییَنْتے تانْ نَمَسْکُرُ؛ سَرْوّیشُ یُشْماسْوَنُگْرَہو بھُویاتْ۔ آمینْ۔ |
