Κατα Μαρκον 12
1 και ηρξατο αυτοις εν παραβολαις λεγειν αμπελωνα εφυτευσεν ανθρωπος και περιεθηκεν φραγμον και ωρυξεν υποληνιον και ωκοδομησεν πυργον και εξεδοτο αυτον γεωργοις και απεδημησεν
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੇਨ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਥਯਿਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਕਸ਼੍ਚਿਦੇਕੋ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਵਿਧਾਯ ਤੱਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ਼਼ੁ ਵਾਰਣੀਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਪੇਸ਼਼ਣਕੁਣ੍ਡਮ੍ ਅਖਨਤ੍, ਤਥਾ ਤਸ੍ਯ ਗਡਮਪਿ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਵਾਨ੍ ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਦੂਰਦੇਸ਼ੰ ਜਗਾਮ|
2 και απεστειλεν προς τους γεωργους τω καιρω δουλον ινα παρα των γεωργων λαβη απο του καρπου του αμπελωνος
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਫਲਕਾਲੇ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੇਭ੍ਯੋ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਫਲਾਨਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਵਿਧੇ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਮ੍ ਏਕੰ ਪ੍ਰਾਹਿਣੋਤ੍|
3 οι δε λαβοντες αυτον εδειραν και απεστειλαν κενον
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਸ੍ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਰਿਕ੍ਤਹਸ੍ਤੰ ਵਿਸਸ੍ਰੁʼਜੁਃ|
4 και παλιν απεστειλεν προς αυτους αλλον δουλον κακεινον λιθοβολησαντες εκεφαλαιωσαν και απεστειλαν ητιμωμενον
ਤਤਃ ਸ ਪੁਨਰਨ੍ਯਮੇਕੰ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯੰ ਪ੍ਰਸ਼਼ਯਾਮਾਸ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਃ ਪਾਸ਼਼ਾਣਾਘਾਤੈਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰੋ ਭਙ੍ਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸਾਪਮਾਨੰ ਤੰ ਵ੍ਯਸਰ੍ਜਨ੍|
5 και παλιν αλλον απεστειλεν κακεινον απεκτειναν και πολλους αλλους τους μεν δεροντες τους δε αποκτεινοντες
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸੋਪਰੰ ਦਾਸੰ ਪ੍ਰਾਹਿਣੋਤ੍ ਤਦਾ ਤੇ ਤੰ ਜਘ੍ਨੁਃ, ਏਵਮ੍ ਅਨੇਕੇਸ਼਼ਾਂ ਕਸ੍ਯਚਿਤ੍ ਪ੍ਰਹਾਰਃ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਵਧਸ਼੍ਚ ਤੈਃ ਕ੍ਰੁʼਤਃ|
6 ετι ουν ενα υιον εχων αγαπητον αυτου απεστειλεν και αυτον προς αυτους εσχατον λεγων οτι εντραπησονται τον υιον μου
ਤਤਃ ਪਰੰ ਮਯਾ ਸ੍ਵਪੁਤ੍ਰੇ ਪ੍ਰਹਿਤੇ ਤੇ ਤਮਵਸ਼੍ਯੰ ਸੰਮੰਸ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾਵਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਨਿਜਪ੍ਰਿਯਮ੍ ਅਦ੍ਵਿਤੀਯੰ ਪੁਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
7 εκεινοι δε οι γεωργοι ειπον προς εαυτους οτι ουτος εστιν ο κληρονομος δευτε αποκτεινωμεν αυτον και ημων εσται η κληρονομια
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਜਗਦੁਃ, ਏਸ਼਼ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ, ਆਗੱਛਤ ਵਯਮੇਨੰ ਹਨ੍ਮਸ੍ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ (ਅ)ਧਿਕਾਰੋਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
8 και λαβοντες αυτον απεκτειναν και εξεβαλον εξω του αμπελωνος
ਤਤਸ੍ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਹਤ੍ਵਾ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਾਦ੍ ਬਹਿਃ ਪ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍|
9 τι ουν ποιησει ο κυριος του αμπελωνος ελευσεται και απολεσει τους γεωργους και δωσει τον αμπελωνα αλλοις
ਅਨੇਨਾਸੌ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿਃ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ? ਸ ਏਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਨ੍ ਸੰਹਤ੍ਯ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਮ੍ ਅਨ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
10 ουδε την γραφην ταυτην ανεγνωτε λιθον ον απεδοκιμασαν οι οικοδομουντες ουτος εγενηθη εις κεφαλην γωνιας
ਅਪਰਞ੍ਚ, "ਸ੍ਥਪਤਯਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਗ੍ਰਾਵਾਣੰ ਯਨ੍ਤੁ ਤੁੱਛਕੰ| ਪ੍ਰਾਧਾਨਪ੍ਰਸ੍ਤਰਃ ਕੋਣੇ ਸ ਏਵ ਸੰਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
11 παρα κυριου εγενετο αυτη και εστιν θαυμαστη εν οφθαλμοις ημων
ਏਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਪਰੇਸ਼ਸ੍ਯਾਂਦ੍ਭੁਤੰ ਨੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਤੋ ਭਵੇਤ੍|| " ਇਮਾਂ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯਾਂ ਲਿਪਿੰ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਨਾਪਾਠਿਸ਼਼੍ਟ?
12 και εζητουν αυτον κρατησαι και εφοβηθησαν τον οχλον εγνωσαν γαρ οτι προς αυτους την παραβολην ειπεν και αφεντες αυτον απηλθον
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਤਾਨੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਤਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਤ ਇੱਥੰ ਬੁਦ੍ੱਵਾ ਤੰ ਧਰ੍ੱਤਾਮੁਦ੍ਯਤਾਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਬਿਭ੍ਯੁਃ, ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇ ਤੰ ਵਿਹਾਯ ਵਵ੍ਰਜੁਃ|
13 και αποστελλουσιν προς αυτον τινας των φαρισαιων και των ηρωδιανων ινα αυτον αγρευσωσιν λογω
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਦੋਸ਼਼ੰ ਧਰ੍ੱਤਾਂ ਕਤਿਪਯਾਨ੍ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਹੇਰੋਦੀਯਾਂਸ਼੍ਚ ਲੋਕਾਨ੍ ਤਦਨ੍ਤਿਕੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸੁਃ|
14 οι δε ελθοντες λεγουσιν αυτω διδασκαλε οιδαμεν οτι αληθης ει και ου μελει σοι περι ουδενος ου γαρ βλεπεις εις προσωπον ανθρωπων αλλ επ αληθειας την οδον του θεου διδασκεις εξεστιν κηνσον καισαρι δουναι η ου
ਤ ਆਗਤ੍ਯ ਤਮਵਦਨ੍, ਹੇ ਗੁਰੋ ਭਵਾਨ੍ ਤਥ੍ਯਭਾਸ਼਼ੀ ਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਨੁਰੋਧੰ ਨ ਮਨ੍ਯਤੇ, ਪਕ੍ਸ਼਼ਪਾਤਞ੍ਚ ਨ ਕਰੋਤਿ, ਯਥਾਰ੍ਥਤ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯੰ ਮਾਰ੍ਗੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤਿ ਵਯਮੇਤਤ੍ ਪ੍ਰਜਾਨੀਮਃ, ਕੈਸਰਾਯ ਕਰੋ ਦੇਯੋ ਨ ਵਾਂ? ਵਯੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮੋ ਨ ਵਾ?
15 δωμεν η μη δωμεν ο δε ειδως αυτων την υποκρισιν ειπεν αυτοις τι με πειραζετε φερετε μοι δηναριον ινα ιδω
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਪਟੰ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਜਗਾਦ, ਕੁਤੋ ਮਾਂ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੇ? ਏਕੰ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦੰ ਸਮਾਨੀਯ ਮਾਂ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤ|
16 οι δε ηνεγκαν και λεγει αυτοις τινος η εικων αυτη και η επιγραφη οι δε ειπον αυτω καισαρος
ਤਦਾ ਤੈਰੇਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦੇ ਸਮਾਨੀਤੇ ਸ ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਅਤ੍ਰ ਲਿਖਿਤੰ ਨਾਮ ਮੂਰ੍ੱਤਿ ਰ੍ਵਾ ਕਸ੍ਯ? ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਚੁਃ, ਕੈਸਰਸ੍ਯ|
17 και αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτοις αποδοτε τα καισαρος καισαρι και τα του θεου τω θεω και εθαυμασαν επ αυτω
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਕੈਸਰਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕੈਸਰਾਯ ਦੱਤ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਤੁ ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ ਦੱਤ; ਤਤਸ੍ਤੇ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
18 και ερχονται σαδδουκαιοι προς αυτον οιτινες λεγουσιν αναστασιν μη ειναι και επηρωτησαν αυτον λεγοντες
ਅਥ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਾਨੰ ਯੇ ਨ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇ ਸਿਦੂਕਿਨੋ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ;
19 διδασκαλε μωσης εγραψεν ημιν οτι εαν τινος αδελφος αποθανη και καταλιπη γυναικα και τεκνα μη αφη ινα λαβη ο αδελφος αυτου την γυναικα αυτου και εξαναστηση σπερμα τω αδελφω αυτου
ਹੇ ਗੁਰੋ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਨੋ ਯਦਿ ਨਿਃਸਨ੍ਤਤਿਃ ਸਨ੍ ਭਾਰ੍ੱਯਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤਾ ਤਸ੍ਯ ਭਾਰ੍ੱਯਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਭ੍ਰਾਤੁ ਰ੍ਵੰਸ਼ੋਤ੍ਪੱਤਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਮਿਮਾਂ ਮੂਸਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਵ੍ਯਲਿਖਤ੍|
20 επτα αδελφοι ησαν και ο πρωτος ελαβεν γυναικα και αποθνησκων ουκ αφηκεν σπερμα
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੇਚਿਤ੍ ਸਪ੍ਤ ਭ੍ਰਾਤਰ ਆਸਨ੍, ਤਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠਭ੍ਰਾਤਾ ਵਿਵਹ੍ਯ ਨਿਃਸਨ੍ਤਤਿਃ ਸਨ੍ ਅਮ੍ਰਿਯਤ|
21 και ο δευτερος ελαβεν αυτην και απεθανεν και ουδε αυτος αφηκεν σπερμα και ο τριτος ωσαυτως
ਤਤੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯੋ ਭ੍ਰਾਤਾ ਤਾਂ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯਮਗ੍ਰੁʼਹਣਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੋਪਿ ਨਿਃਸਨ੍ਤਤਿਃ ਸਨ੍ ਅਮ੍ਰਿਯਤ; ਅਥ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯੋਪਿ ਭ੍ਰਾਤਾ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋਭਵਤ੍|
22 και ελαβον αυτην οι επτα και ουκ αφηκαν σπερμα εσχατη παντων απεθανεν και η γυνη
ਇੱਥੰ ਸਪ੍ਤੈਵ ਭ੍ਰਾਤਰਸ੍ਤਾਂ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਨਿਃਸਨ੍ਤਾਨਾਃ ਸਨ੍ਤੋ(ਅ)ਮ੍ਰਿਯਨ੍ਤ, ਸਰ੍ੱਵਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸਾਪਿ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਸ੍ਮ|
23 εν τη ουν αναστασει οταν αναστωσιν τινος αυτων εσται γυνη οι γαρ επτα εσχον αυτην γυναικα
ਅਥ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਾਨਕਾਲੇ ਯਦਾ ਤ ਉੱਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਦਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਸ੍ਯ ਭਾਰ੍ੱਯਾ ਸਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ? ਯਤਸ੍ਤੇ ਸਪ੍ਤੈਵ ਤਾਂ ਵ੍ਯਵਹਨ੍|
24 και αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτοις ου δια τουτο πλανασθε μη ειδοτες τας γραφας μηδε την δυναμιν του θεου
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ਼ਕ੍ਤਿਞ੍ਚ ਯੂਯਮਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਕਿਮਭ੍ਰਾਮ੍ਯਤ ਨ?
25 οταν γαρ εκ νεκρων αναστωσιν ουτε γαμουσιν ουτε γαμισκονται αλλ εισιν ως αγγελοι οι εν τοις ουρανοις
ਮ੍ਰੁʼਤਲੋਕਾਨਾਮੁੱਥਾਨੰ ਸਤਿ ਤੇ ਨ ਵਿਵਹਨ੍ਤਿ ਵਾਗ੍ਦੱਤਾ ਅਪਿ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਨਾਂ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਨ੍ਤਿ|
26 περι δε των νεκρων οτι εγειρονται ουκ ανεγνωτε εν τη βιβλω μωσεως επι της βατου ως ειπεν αυτω ο θεος λεγων εγω ο θεος αβρααμ και ο θεος ισαακ και ο θεος ιακωβ
ਪੁਨਸ਼੍ਚ "ਅਹਮ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਸ੍ਹਾਕ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਾਕੂਬਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਃ" ਯਾਮਿਮਾਂ ਕਥਾਂ ਸ੍ਤਮ੍ਬਮਧ੍ਯੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮੂਸਾਮਵਾਦੀਤ੍ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਾਨਾਰ੍ਥੇ ਸਾ ਕਥਾ ਮੂਸਾਲਿਖਿਤੇ ਪੁਸ੍ਤਕੇ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਾਪਾਠਿ?
27 ουκ εστιν ο θεος νεκρων αλλα θεος ζωντων υμεις ουν πολυ πλανασθε
ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਜੀਵਤਾਂ ਪ੍ਰਭੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਨ ਭਵਤਿ, ਤਸ੍ਮਾੱਧੇਤੋ ਰ੍ਯੂਯੰ ਮਹਾਭ੍ਰਮੇਣ ਤਿਸ਼਼੍ਠਥ|
28 και προσελθων εις των γραμματεων ακουσας αυτων συζητουντων ειδως οτι καλως αυτοις απεκριθη επηρωτησεν αυτον ποια εστιν πρωτη πασων εντολη
ਏਤਰ੍ਹਿ ਏਕੋਧ੍ਯਾਪਕ ਏਤ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਮਿੱਥੰ ਵਿਚਾਰੰ ਸ਼ੁਸ਼੍ਰਾਵ; ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਸਦੁੱਤਰੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਇਤਿ ਬੁਦ੍ੱਵਾ ਤੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਾਸਾਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਨਾਂ ਕਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾ? ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ,
29 ο δε ιησους απεκριθη αυτω οτι πρωτη πασων των εντολων ακουε ισραηλ κυριος ο θεος ημων κυριος εις εστιν
"ਹੇ ਇਸ੍ਰਾਯੇੱਲੋਕਾ ਅਵਧੱਤ, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਏਕ ਏਵ,
30 και αγαπησεις κυριον τον θεον σου εξ ολης της καρδιας σου και εξ ολης της ψυχης σου και εξ ολης της διανοιας σου και εξ ολης της ισχυος σου αυτη πρωτη εντολη
ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵਨ੍ਤਃਕਰਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਾਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਚਿੱਤੈਃ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਭਿਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰਭੌ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵੰ," ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾ|
31 και δευτερα ομοια αυτη αγαπησεις τον πλησιον σου ως σεαυτον μειζων τουτων αλλη εντολη ουκ εστιν
ਤਥਾ "ਸ੍ਵਪ੍ਰਤਿਵਾਸਿਨਿ ਸ੍ਵਵਤ੍ ਪ੍ਰੇਮ ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ," ਏਸ਼਼ਾ ਯਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਾਜ੍ਞਾ ਸਾ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ; ਏਤਾਭ੍ਯਾਂ ਦ੍ਵਾਭ੍ਯਾਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਭ੍ਯਾਮ੍ ਅਨ੍ਯਾ ਕਾਪ੍ਯਾਜ੍ਞਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾ ਨਾਸ੍ਤਿ|
32 και ειπεν αυτω ο γραμματευς καλως διδασκαλε επ αληθειας ειπας οτι εις εστιν θεος και ουκ εστιν αλλος πλην αυτου
ਤਦਾ ਸੋਧ੍ਯਾਪਕਸ੍ਤਮਵਦਤ੍, ਹੇ ਗੁਰੋ ਸਤ੍ਯੰ ਭਵਾਨ੍ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਯਤ ਏਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਅਨ੍ਯੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਨਾਸ੍ਤਿ;
33 και το αγαπαν αυτον εξ ολης της καρδιας και εξ ολης της συνεσεως και εξ ολης της ψυχης και εξ ολης της ισχυος και το αγαπαν τον πλησιον ως εαυτον πλειον εστιν παντων των ολοκαυτωματων και των θυσιων
ਅਪਰੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਾਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਚਿੱਤੈਃ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਭਿਸ਼੍ਚ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰੇਮਕਰਣੰ ਤਥਾ ਸ੍ਵਮੀਪਵਾਸਿਨਿ ਸ੍ਵਵਤ੍ ਪ੍ਰੇਮਕਰਣਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯੋ ਹੋਮਬਲਿਦਾਨਾਦਿਭ੍ਯਃ ਸ਼੍ਰਸ਼਼੍ਠੰ ਭਵਤਿ|
34 και ο ιησους ιδων αυτον οτι νουνεχως απεκριθη ειπεν αυτω ου μακραν ει απο της βασιλειας του θεου και ουδεις ουκετι ετολμα αυτον επερωτησαι
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸੁਬੁੱਧੇਰਿਵ ਤਸ੍ਯੇਦਮ੍ ਉੱਤਰੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤੰ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯਾੰਨ ਦੂਰੋਸਿ| ਇਤਃ ਪਰੰ ਤੇਨ ਸਹ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰੰ ਕਰ੍ੱਤਾਂ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਪ੍ਰਗਲ੍ਭਤਾ ਨ ਜਾਤਾ|
35 και αποκριθεις ο ιησους ελεγεν διδασκων εν τω ιερω πως λεγουσιν οι γραμματεις οτι ο χριστος υιος εστιν δαβιδ
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰਮ੍ ਉਪਦਿਸ਼ਨ੍ ਯੀਸ਼ੁਰਿਮੰ ਪ੍ਰਸ਼੍ਨੰ ਚਕਾਰ, ਅਧ੍ਯਾਪਕਾ ਅਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੰ (ਤਾਰਕੰ) ਕੁਤੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨੰ ਵਦਨ੍ਤਿ?
36 αυτος γαρ δαβιδ ειπεν εν τω πνευματι τω αγιω ειπεν ο κυριος τω κυριω μου καθου εκ δεξιων μου εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου
ਸ੍ਵਯੰ ਦਾਯੂਦ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨ ਆਵੇਸ਼ੇਨੇਦੰ ਕਥਯਾਮਾਸ| ਯਥਾ| "ਮਮ ਪ੍ਰਭੁਮਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯਵਦਤ੍ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ| ਤਵ ਸ਼ਤ੍ਰੂਨਹੰ ਯਾਵਤ੍ ਪਾਦਪੀਠੰ ਕਰੋਮਿ ਨ| ਤਾਵਤ੍ ਕਾਲੰ ਮਦੀਯੇ ਤ੍ਵੰ ਦਕ੍ਸ਼਼ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ੍ ਉਪਾਵਿਸ਼| "
37 αυτος ουν δαβιδ λεγει αυτον κυριον και ποθεν υιος αυτου εστιν και ο πολυς οχλος ηκουεν αυτου ηδεως
ਯਦਿ ਦਾਯੂਦ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਭੂੰ ਵਦਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਕਥੰ ਸ ਤਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨੋ ਭਵਿਤੁਮਰ੍ਹਤਿ? ਇਤਰੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਤ੍ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾਨਨਨ੍ਦੁਃ|
38 και ελεγεν αυτοις εν τη διδαχη αυτου βλεπετε απο των γραμματεων των θελοντων εν στολαις περιπατειν και ασπασμους εν ταις αγοραις
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਤਾਨੁਪਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯੇ ਨਰਾ ਦੀਰ੍ਘਪਰਿਧੇਯਾਨਿ ਹੱਟੇ ਵਿਪਨੌ ਚ
39 και πρωτοκαθεδριας εν ταις συναγωγαις και πρωτοκλισιας εν τοις δειπνοις
ਲੋਕਕ੍ਰੁʼਤਨਮਸ੍ਕਾਰਾਨ੍ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹੇ ਪ੍ਰਧਾਨਾਸਨਾਨਿ ਭੋਜਨਕਾਲੇ ਪ੍ਰਧਾਨਸ੍ਥਾਨਾਨਿ ਚ ਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੇ;
40 οι κατεσθιοντες τας οικιας των χηρων και προφασει μακρα προσευχομενοι ουτοι ληψονται περισσοτερον κριμα
ਵਿਧਵਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਗ੍ਰਸਿਤ੍ਵਾ ਛਲਾਦ੍ ਦੀਰ੍ਘਕਾਲੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤੇ ਤੇਭ੍ਯ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯੇਭ੍ਯਃ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ; ਤੇ(ਅ)ਧਿਕਤਰਾਨ੍ ਦਣ੍ਡਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
41 και καθισας ο ιησους κατεναντι του γαζοφυλακιου εθεωρει πως ο οχλος βαλλει χαλκον εις το γαζοφυλακιον και πολλοι πλουσιοι εβαλλον πολλα
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਲੋਕਾ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰੇ ਮੁਦ੍ਰਾ ਯਥਾ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ਤਿ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦਵਲੁਲੋਕ; ਤਦਾਨੀਂ ਬਹਵੋ ਧਨਿਨਸ੍ਤਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯੇ ਬਹੂਨਿ ਧਨਾਨਿ ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍|
42 και ελθουσα μια χηρα πτωχη εβαλεν λεπτα δυο ο εστιν κοδραντης
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਏਕਾ ਦਰਿਦ੍ਰਾ ਵਿਧਵਾ ਸਮਾਗਤ੍ਯ ਦ੍ਵਿਪਣਮੂਲ੍ਯਾਂ ਮੁਦ੍ਰੈਕਾਂ ਤਤ੍ਰ ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤ੍|
43 και προσκαλεσαμενος τους μαθητας αυτου λεγει αυτοις αμην λεγω υμιν οτι η χηρα αυτη η πτωχη πλειον παντων βεβληκεν των βαλοντων εις το γαζοφυλακιον
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਯੇ ਯੇ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰੇ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ ਧਨਾਨਿ ਨਿਃਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ਤਿ ਸ੍ਮ ਤੇਭ੍ਯਃ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯ ਇਯੰ ਵਿਧਵਾ ਦਰਿਦ੍ਰਾਧਿਕਮ੍ ਨਿਃਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤਿ ਸ੍ਮ|
44 παντες γαρ εκ του περισσευοντος αυτοις εβαλον αυτη δε εκ της υστερησεως αυτης παντα οσα ειχεν εβαλεν ολον τον βιον αυτης
ਯਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਭੂਤਧਨਸ੍ਯ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਦੀਨੇਯੰ ਸ੍ਵਦਿਨਯਾਪਨਯੋਗ੍ਯੰ ਕਿਞ੍ਚਿਦਪਿ ਨ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤ੍|
