Προς Εβραιους 2

1 δια τουτο δει περισσοτερως ημας προσεχειν τοις ακουσθεισιν μηποτε παραρρυωμεν

അതോ വയം യദ് ഭ്രമസ്രോതസാ നാപനീയാമഹേ തദർഥമസ്മാഭി ര്യദ്യദ് അശ്രാവി തസ്മിൻ മനാംസി നിധാതവ്യാനി|

2 ει γαρ ο δι αγγελων λαληθεις λογος εγενετο βεβαιος και πασα παραβασις και παρακοη ελαβεν ενδικον μισθαποδοσιαν

യതോ ഹേതോ ദൂതൈഃ കഥിതം വാക്യം യദ്യമോഘമ് അഭവദ് യദി ച തല്ലങ്ഘനകാരിണേ തസ്യാഗ്രാഹകായ ച സർവ്വസ്മൈ സമുചിതം ദണ്ഡമ് അദീയത,

3 πως ημεις εκφευξομεθα τηλικαυτης αμελησαντες σωτηριας ητις αρχην λαβουσα λαλεισθαι δια του κυριου υπο των ακουσαντων εις ημας εβεβαιωθη

തർഹ്യസ്മാഭിസ്താദൃശം മഹാപരിത്രാണമ് അവജ്ഞായ കഥം രക്ഷാ പ്രാപ്സ്യതേ, യത് പ്രഥമതഃ പ്രഭുനാ പ്രോക്തം തതോഽസ്മാൻ യാവത് തസ്യ ശ്രോതൃഭിഃ സ്ഥിരീകൃതം,

4 συνεπιμαρτυρουντος του θεου σημειοις τε και τερασιν και ποικιλαις δυναμεσιν και πνευματος αγιου μερισμοις κατα την αυτου θελησιν

അപരം ലക്ഷണൈരദ്ഭുതകർമ്മഭി ർവിവിധശക്തിപ്രകാശേന നിജേച്ഛാതഃ പവിത്രസ്യാത്മനോ വിഭാഗേന ച യദ് ഈശ്വരേണ പ്രമാണീകൃതമ് അഭൂത്|

5 ου γαρ αγγελοις υπεταξεν την οικουμενην την μελλουσαν περι ης λαλουμεν

വയം തു യസ്യ ഭാവിരാജ്യസ്യ കഥാം കഥയാമഃ, തത് തേൻ ദിവ്യദൂതാനാമ് അധീനീകൃതമിതി നഹി|

6 διεμαρτυρατο δε που τις λεγων τι εστιν ανθρωπος οτι μιμνησκη αυτου η υιος ανθρωπου οτι επισκεπτη αυτον

കിന്തു കുത്രാപി കശ്ചിത് പ്രമാണമ് ഈദൃശം ദത്തവാൻ, യഥാ, "കിം വസ്തു മാനവോ യത് സ നിത്യം സംസ്മര്യ്യതേ ത്വയാ| കിം വാ മാനവസന്താനോ യത് സ ആലോച്യതേ ത്വയാ|

7 ηλαττωσας αυτον βραχυ τι παρ αγγελους δοξη και τιμη εστεφανωσας αυτον και κατεστησας αυτον επι τα εργα των χειρων σου

ദിവ്യദതഗണേഭ്യഃ സ കിഞ്ചിൻ ന്യൂനഃ കൃതസ്ത്വയാ| തേജോഗൗരവരൂപേണ കിരീടേന വിഭൂഷിതഃ| സൃഷ്ടം യത് തേ കരാഭ്യാം സ തത്പ്രഭുത്വേ നിയോജിതഃ|

8 παντα υπεταξας υποκατω των ποδων αυτου εν γαρ τω υποταξαι αυτω τα παντα ουδεν αφηκεν αυτω ανυποτακτον νυν δε ουπω ορωμεν αυτω τα παντα υποτεταγμενα

ചരണാധശ്ച തസ്യൈവ ത്വയാ സർവ്വം വശീകൃതം|| " തേന സർവ്വം യസ്യ വശീകൃതം തസ്യാവശീഭൂതം കിമപി നാവശേഷിതം കിന്ത്വധുനാപി വയം സർവ്വാണി തസ്യ വശീഭൂതാനി ന പശ്യാമഃ|

9 τον δε βραχυ τι παρ αγγελους ηλαττωμενον βλεπομεν ιησουν δια το παθημα του θανατου δοξη και τιμη εστεφανωμενον οπως χαριτι θεου υπερ παντος γευσηται θανατου

തഥാപി ദിവ്യദൂതഗണേഭ്യോ യഃ കിഞ്ചിൻ ന്യൂനീകൃതോഽഭവത് തം യീശും മൃത്യുഭോഗഹേതോസ്തേജോഗൗരവരൂപേണ കിരീടേന വിഭൂഷിതം പശ്യാമഃ, യത ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹാത് സ സർവ്വേഷാം കൃതേ മൃത്യുമ് അസ്വദത|

10 επρεπεν γαρ αυτω δι ον τα παντα και δι ου τα παντα πολλους υιους εις δοξαν αγαγοντα τον αρχηγον της σωτηριας αυτων δια παθηματων τελειωσαι

അപരഞ്ച യസ്മൈ യേന ച കൃത്സ്നം വസ്തു സൃഷ്ടം വിദ്യതേ ബഹുസന്താനാനാം വിഭവായാനയനകാലേ തേഷാം പരിത്രാണാഗ്രസരസ്യ ദുഃഖഭോഗേന സിദ്ധീകരണമപി തസ്യോപയുക്തമ് അഭവത്|

11 ο τε γαρ αγιαζων και οι αγιαζομενοι εξ ενος παντες δι ην αιτιαν ουκ επαισχυνεται αδελφους αυτους καλειν

യതഃ പാവകഃ പൂയമാനാശ്ച സർവ്വേ ഏകസ്മാദേവോത്പന്നാ ഭവന്തി, ഇതി ഹേതോഃ സ താൻ ഭ്രാതൃൻ വദിതും ന ലജ്ജതേ|

12 λεγων απαγγελω το ονομα σου τοις αδελφοις μου εν μεσω εκκλησιας υμνησω σε

തേന സ ഉക്തവാൻ, യഥാ, "ദ്യോതയിഷ്യാമി തേ നാമ ഭ്രാതൃണാം മധ്യതോ മമ| പരന്തു സമിതേ ർമധ്യേ കരിഷ്യേ തേ പ്രശംസനം|| "

13 και παλιν εγω εσομαι πεποιθως επ αυτω και παλιν ιδου εγω και τα παιδια α μοι εδωκεν ο θεος

പുനരപി, യഥാ, "തസ്മിൻ വിശ്വസ്യ സ്ഥാതാഹം| " പുനരപി, യഥാ, "പശ്യാഹമ് അപത്യാനി ച ദത്താനി മഹ്യമ് ഈശ്വരാത്| "

14 επει ουν τα παιδια κεκοινωνηκεν σαρκος και αιματος και αυτος παραπλησιως μετεσχεν των αυτων ινα δια του θανατου καταργηση τον το κρατος εχοντα του θανατου τουτ εστιν τον διαβολον

തേഷാമ് അപത്യാനാം രുധിരപലലവിശിഷ്ടത്വാത് സോഽപി തദ്വത് തദ്വിശിഷ്ടോഽഭൂത് തസ്യാഭിപ്രായോഽയം യത് സ മൃത്യുബലാധികാരിണം ശയതാനം മൃത്യുനാ ബലഹീനം കുര്യ്യാത്

15 και απαλλαξη τουτους οσοι φοβω θανατου δια παντος του ζην ενοχοι ησαν δουλειας

യേ ച മൃത്യുഭയാദ് യാവജ്ജീവനം ദാസത്വസ്യ നിഘ്നാ ആസൻ താൻ ഉദ്ധാരയേത്|

16 ου γαρ δηπου αγγελων επιλαμβανεται αλλα σπερματος αβρααμ επιλαμβανεται

സ ദൂതാനാമ് ഉപകാരീ ന ഭവതി കിന്ത്വിബ്രാഹീമോ വംശസ്യൈവോപകാരീ ഭവതീ|

17 οθεν ωφειλεν κατα παντα τοις αδελφοις ομοιωθηναι ινα ελεημων γενηται και πιστος αρχιερευς τα προς τον θεον εις το ιλασκεσθαι τας αμαρτιας του λαου

അതോ ഹേതോഃ സ യഥാ കൃപാവാൻ പ്രജാനാം പാപശോധനാർഥമ് ഈശ്വരോദ്ദേശ്യവിഷയേ വിശ്വാസ്യോ മഹായാജകോ ഭവേത് തദർഥം സർവ്വവിഷയേ സ്വഭ്രാതൃണാം സദൃശീഭവനം തസ്യോചിതമ് ആസീത്|

18 εν ω γαρ πεπονθεν αυτος πειρασθεις δυναται τοις πειραζομενοις βοηθησαι

യതഃ സ സ്വയം പരീക്ഷാം ഗത്വാ യം ദുഃഖഭോഗമ് അവഗതസ്തേന പരീക്ഷാക്രാന്താൻ ഉപകർത്തും ശക്നോതി|