Κατα Ματθαιον 7
1 μη κρινετε ινα μη κριθητε
Judge not, that ye be not judged; —
2 εν ω γαρ κριματι κρινετε κριθησεσθε και εν ω μετρω μετρειτε αντιμετρηθησεται υμιν
For, with what judgment ye judge, shall ye be judged, —and, with what measure ye mete, shall it be measured unto you.
3 τι δε βλεπεις το καρφος το εν τω οφθαλμω του αδελφου σου την δε εν τω σω οφθαλμω δοκον ου κατανοεις
Why, moreover, beholdest thou the mote, in the eye of thy brother, —while, the beam in thine own eye, thou dost not consider?
4 η πως ερεις τω αδελφω σου αφες εκβαλω το καρφος απο του οφθαλμου σου και ιδου η δοκος εν τω οφθαλμω σου
Or how wilt thou say unto thy brother, Let me cast the mote out of thine eye, —when lo! a beam, is in thine own eye?
5 υποκριτα εκβαλε πρωτον την δοκον εκ του οφθαλμου σου και τοτε διαβλεψεις εκβαλειν το καρφος εκ του οφθαλμου του αδελφου σου
Hypocrite! cast first, out of thine own eye, the beam, —and, then, shalt thou see clearly to cast the mote, out of the eye of thy brother.
6 μη δωτε το αγιον τοις κυσιν μηδε βαλητε τους μαργαριτας υμων εμπροσθεν των χοιρων μηποτε καταπατησωσιν αυτους εν τοις ποσιν αυτων και στραφεντες ρηξωσιν υμας
Do not give what is holy unto dogs, neither cast ye your pearls before swine, —lest once they trample, them, down with their feet, and, turning, tear, you.
7 αιτειτε και δοθησεται υμιν ζητειτε και ευρησετε κρουετε και ανοιγησεται υμιν
Be asking, and it shall be given you, Be seeking, and ye shall find, —Be knocking, and it shall be opened unto you.
8 πας γαρ ο αιτων λαμβανει και ο ζητων ευρισκει και τω κρουοντι ανοιγησεται
For, whosoever asketh, receiveth, and, he that seeketh, findeth, —and, to him that knocketh, shall it be opened.
9 η τις εστιν εξ υμων ανθρωπος ον εαν αιτηση ο υιος αυτου αρτον μη λιθον επιδωσει αυτω
Or what man, from among yourselves, whom his son shall ask for a loaf, —a stone, will give him?
10 και εαν ιχθυν αιτηση μη οφιν επιδωσει αυτω
Or, a fish also, shall ask, —a serpent, will give him?
11 ει ουν υμεις πονηροι οντες οιδατε δοματα αγαθα διδοναι τοις τεκνοις υμων ποσω μαλλον ο πατηρ υμων ο εν τοις ουρανοις δωσει αγαθα τοις αιτουσιν αυτον
If then, ye, being, evil, know how, good gifts, to be giving unto your children, how much more, will, your Father who is in the heavens, give good things to them that ask, him?
12 παντα ουν οσα αν θελητε ινα ποιωσιν υμιν οι ανθρωποι ουτως και υμεις ποιειτε αυτοις ουτος γαρ εστιν ο νομος και οι προφηται
Whatsoever things, therefore, ye would, that men be doing unto you, so, be, ye also, doing, unto them, —for, this, is the law and the prophets.
13 εισελθετε δια της στενης πυλης οτι πλατεια η πυλη και ευρυχωρος η οδος η απαγουσα εις την απωλειαν και πολλοι εισιν οι εισερχομενοι δι αυτης
Enter ye in at, the narrow gate; because broad and roomy is the way that leadeth unto destruction, —and, many, are they who enter thereby:
14 οτι στενη η πυλη και τεθλιμμενη η οδος η απαγουσα εις την ζωην και ολιγοι εισιν οι ευρισκοντες αυτην
Because, narrow, is the gate, and, confined, the way, that leadeth unto life, —and, few, are they who find, it.
15 προσεχετε δε απο των ψευδοπροφητων οιτινες ερχονται προς υμας εν ενδυμασιν προβατων εσωθεν δε εισιν λυκοι αρπαγες
Beware of false prophets, who come unto you in clothing of sheep, —while, within, they are ravening wolves.
16 απο των καρπων αυτων επιγνωσεσθε αυτους μητι συλλεγουσιν απο ακανθων σταφυλην η απο τριβολων συκα
By their fruits, shall ye find, them, out, —unless perhaps men gather—from thorns, grapes! or, from thistles, figs!
17 ουτως παν δενδρον αγαθον καρπους καλους ποιει το δε σαπρον δενδρον καρπους πονηρους ποιει
So, every good tree, fine fruit, produceth, —whereas, the worthless tree, evil fruit, produceth:
18 ου δυναται δενδρον αγαθον καρπους πονηρους ποιειν ουδε δενδρον σαπρον καρπους καλους ποιειν
It is, impossible, for a, good tree, to be bearing, evil fruit, neither doth, a worthless tree, produce, fine fruit.
19 παν δενδρον μη ποιουν καρπον καλον εκκοπτεται και εις πυρ βαλλεται
Every tree that beareth not fine fruit, is hewn down, and, into fire, is cast.
20 αραγε απο των καρπων αυτων επιγνωσεσθε αυτους
After all then, by their fruits, shall ye find, them, out.
21 ου πας ο λεγων μοι κυριε κυριε εισελευσεται εις την βασιλειαν των ουρανων αλλ ο ποιων το θελημα του πατρος μου του εν ουρανοις
Not every one that saith unto me, Lord! Lord! shall enter into the kingdom of the heavens, —but he that doeth the will of my Father who is in the heavens.
22 πολλοι ερουσιν μοι εν εκεινη τη ημερα κυριε κυριε ου τω σω ονοματι προεφητευσαμεν και τω σω ονοματι δαιμονια εξεβαλομεν και τω σω ονοματι δυναμεις πολλας εποιησαμεν
Many, will say unto me, in, that, day, Lord! Lord! did we not, in thy name, prophesy, and, in thy name, cast, demons, out, —and, in thy name, many works of power, perform?
23 και τοτε ομολογησω αυτοις οτι ουδεποτε εγνων υμας αποχωρειτε απ εμου οι εργαζομενοι την ανομιαν
And, then, will I confess unto them, Never, have I acknowledged you, —Depart from me, ye workers of lawlessness!
24 πας ουν οστις ακουει μου τους λογους τουτους και ποιει αυτους ομοιωσω αυτον ανδρι φρονιμω οστις ωκοδομησεν την οικιαν αυτου επι την πετραν
Every one, therefore, who heareth [these] my words, and doeth them, shall be likened to a prudent man, who built his house upon the rock;
25 και κατεβη η βροχη και ηλθον οι ποταμοι και επνευσαν οι ανεμοι και προσεπεσον τη οικια εκεινη και ουκ επεσεν τεθεμελιωτο γαρ επι την πετραν
And the rain descended, and the streams came, and the winds blew, and rushed against that house, and it fell not; for it had been founded upon the rock.
26 και πας ο ακουων μου τους λογους τουτους και μη ποιων αυτους ομοιωθησεται ανδρι μωρω οστις ωκοδομησεν την οικιαν αυτου επι την αμμον
And every one who heareth these my words, and doeth them not, shall be likened unto a foolish man, who built his house upon the sand;
27 και κατεβη η βροχη και ηλθον οι ποταμοι και επνευσαν οι ανεμοι και προσεκοψαν τη οικια εκεινη και επεσεν και ην η πτωσις αυτης μεγαλη
And the rain descended, and the streams came, and the winds blew, and dashed against that house, and it fell; and, the fall thereof, was, great.
28 και εγενετο οτε συνετελεσεν ο ιησους τους λογους τουτους εξεπλησσοντο οι οχλοι επι τη διδαχη αυτου
And it came to pass, when Jesus ended these words, with astonishment were the multitudes being struck at his teaching;
29 ην γαρ διδασκων αυτους ως εξουσιαν εχων και ουχ ως οι γραμματεις
for he was teaching them as one having, authority, and not as their Scribes.
