Κατα Μαρκον 12
1 και ηρξατο αυτοις εν παραβολαις λεγειν αμπελωνα εφυτευσεν ανθρωπος και περιεθηκεν φραγμον και ωρυξεν υποληνιον και ωκοδομησεν πυργον και εξεδοτο αυτον γεωργοις και απεδημησεν
Puis il se mit à leur parler en paraboles: «Un homme avait planté une vigne; après l'avoir entourée d'une haie, y avoir creusé une cuve et construit une tour, il la loua à des vignerons et fit une absence.
2 και απεστειλεν προς τους γεωργους τω καιρω δουλον ινα παρα των γεωργων λαβη απο του καρπου του αμπελωνος
La saison venue, il envoya, un serviteur aux vignerons pour recueillir de leurs mains une partie du produit de sa vigne.
3 οι δε λαβοντες αυτον εδειραν και απεστειλαν κενον
Or ceux-ci s'emparèrent de lui, le battirent et le renvoyèrent les mains vides.
4 και παλιν απεστειλεν προς αυτους αλλον δουλον κακεινον λιθοβολησαντες εκεφαλαιωσαν και απεστειλαν ητιμωμενον
Le maître alors leur envoya un autre serviteur. Celui-là, ils le blessèrent à la tête et le traitèrent avec mépris.
5 και παλιν αλλον απεστειλεν κακεινον απεκτειναν και πολλους αλλους τους μεν δεροντες τους δε αποκτεινοντες
Il en envoya un autre: celui-là ils le tuèrent; plusieurs autres: ils battirent ceux-ci et tuèrent ceux-là.
6 ετι ουν ενα υιον εχων αγαπητον αυτου απεστειλεν και αυτον προς αυτους εσχατον λεγων οτι εντραπησονται τον υιον μου
Il avait encore un fils unique, un bien-aimé. Il le leur envoya le dernier, disant: «Ils respecteront mon fils.»
7 εκεινοι δε οι γεωργοι ειπον προς εαυτους οτι ουτος εστιν ο κληρονομος δευτε αποκτεινωμεν αυτον και ημων εσται η κληρονομια
Mais ces vignerons se dirent de l'un à l'autre: «Celui-là c'est l'héritier; allons! tuons-le et l'héritage sera à nous!»
8 και λαβοντες αυτον απεκτειναν και εξεβαλον εξω του αμπελωνος
Et s'étant emparés de lui, ils le tuèrent et le jetèrent hors de la vigne.
9 τι ουν ποιησει ο κυριος του αμπελωνος ελευσεται και απολεσει τους γεωργους και δωσει τον αμπελωνα αλλοις
Que fera le maître de la vigne? Il viendra, il fera périr les vignerons et donnera la vigne à d'autres.
10 ουδε την γραφην ταυτην ανεγνωτε λιθον ον απεδοκιμασαν οι οικοδομουντες ουτος εγενηθη εις κεφαλην γωνιας
N'avez-vous pas lu ce passage de l'Écriture: «La pierre qu'ont rejetée ceux qui bâtissaient, Celle-là même est devenue la tête de l'angle,
11 παρα κυριου εγενετο αυτη και εστιν θαυμαστη εν οφθαλμοις ημων
C'est l'ouvrage du Seigneur, Ouvrage admirable à nos yeux!»
12 και εζητουν αυτον κρατησαι και εφοβηθησαν τον οχλον εγνωσαν γαρ οτι προς αυτους την παραβολην ειπεν και αφεντες αυτον απηλθον
Ils cherchaient à l'arrêter; car ils comprenaient bien que c'était eux qu'il avait en vue dans cette parabole; mais ils redoutèrent la multitude. Alors ils le laissèrent et partirent.
13 και αποστελλουσιν προς αυτον τινας των φαρισαιων και των ηρωδιανων ινα αυτον αγρευσωσιν λογω
Ensuite ils lui envoyèrent quelques Pharisiens et Hérodiens pour le prendre au piège par ses propres paroles.
14 οι δε ελθοντες λεγουσιν αυτω διδασκαλε οιδαμεν οτι αληθης ει και ου μελει σοι περι ουδενος ου γαρ βλεπεις εις προσωπον ανθρωπων αλλ επ αληθειας την οδον του θεου διδασκεις εξεστιν κηνσον καισαρι δουναι η ου
Ils arrivent et lui disent: «Maître, nous savons que tu es véridique; que tu n'as souci de qui que ce soit; sans regarder à la figure des uns et des autres, tu enseignes en toute vérité la voie de Dieu. Est-il permis, oui ou non, de payer l'impôt à César? Le payerons-nous ou ne le payerons-nous pas?»
15 δωμεν η μη δωμεν ο δε ειδως αυτων την υποκρισιν ειπεν αυτοις τι με πειραζετε φερετε μοι δηναριον ινα ιδω
Connaissant leur perfidie, il leur dit: «Pourquoi me mettez-vous à l'épreuve?
16 οι δε ηνεγκαν και λεγει αυτοις τινος η εικων αυτη και η επιγραφη οι δε ειπον αυτω καισαρος
Apportez-moi un denier, que je le voie.» Ils lui en apportèrent un. «De qui est cette image? demanda-t-il; de qui est cette inscription?» Ils lui répondirent: «De Césars.»
17 και αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτοις αποδοτε τα καισαρος καισαρι και τα του θεου τω θεω και εθαυμασαν επ αυτω
Alors Jésus leur dit: «Rendez à César ce qui est à César et à Dieu ce qui est à Dieu.» Et il les surprit extrêmement.
18 και ερχονται σαδδουκαιοι προς αυτον οιτινες λεγουσιν αναστασιν μη ειναι και επηρωτησαν αυτον λεγοντες
Ensuite des Sadducéens (ceux qui disent qu'il n'y a point de résurrection) vinrent lui poser une question:
19 διδασκαλε μωσης εγραψεν ημιν οτι εαν τινος αδελφος αποθανη και καταλιπη γυναικα και τεκνα μη αφη ινα λαβη ο αδελφος αυτου την γυναικα αυτου και εξαναστηση σπερμα τω αδελφω αυτου
«Maître, dirent-ils, voici ce que Moïse nous a prescrit: «Si le frère de quelqu'un meurt laissant sa femme sans enfants, celui-ci devra épouser la veuve, pour susciter à son frère une postérité.»
20 επτα αδελφοι ησαν και ο πρωτος ελαβεν γυναικα και αποθνησκων ουκ αφηκεν σπερμα
Or il y a eu sept frères. Le premier a pris femme et est mort sans laisser de postérité.
21 και ο δευτερος ελαβεν αυτην και απεθανεν και ουδε αυτος αφηκεν σπερμα και ο τριτος ωσαυτως
Le second a épousé la veuve et est mort aussi sans avoir de postérité. De même du troisième;
22 και ελαβον αυτην οι επτα και ουκ αφηκαν σπερμα εσχατη παντων απεθανεν και η γυνη
des sept aucun n'a laissé de postérité; enfin, après eux tous, la femme aussi est morte.
23 εν τη ουν αναστασει οταν αναστωσιν τινος αυτων εσται γυνη οι γαρ επτα εσχον αυτην γυναικα
Eh bien, à la résurrection, duquel d'entre eux sera-t-elle l'épouse? Les sept, en effet, l'ont eue pour femme.»
24 και αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτοις ου δια τουτο πλανασθε μη ειδοτες τας γραφας μηδε την δυναμιν του θεου
Jésus leur répondit: «N'êtes-vous pas dans une erreur qui provient de ce que vous ignorez et les Écritures et la puissance de Dieu?
25 οταν γαρ εκ νεκρων αναστωσιν ουτε γαμουσιν ουτε γαμισκονται αλλ εισιν ως αγγελοι οι εν τοις ουρανοις
En effet, ceux qui ressuscitent d'entre les morts ne se marient ni ne donnent en mariage, mais ils sont dans les cieux comme des anges.
26 περι δε των νεκρων οτι εγειρονται ουκ ανεγνωτε εν τη βιβλω μωσεως επι της βατου ως ειπεν αυτω ο θεος λεγων εγω ο θεος αβρααμ και ο θεος ισαακ και ο θεος ιακωβ
Et quant aux morts, quant à leur résurrection, n'avez-vous pas lu dans le livre de Moïse, au passage où il est question du buisson, en quels termes Dieu lui a parlé: «Je suis, dit-il, le Dieu d'Abraham, le Dieu d'Isaac, le Dieu de Jacob.
27 ουκ εστιν ο θεος νεκρων αλλα θεος ζωντων υμεις ουν πολυ πλανασθε
Or ce n'est point des morts, c'est des vivants qu'il est Dieu. Vous êtes donc dans une grande erreur.»
28 και προσελθων εις των γραμματεων ακουσας αυτων συζητουντων ειδως οτι καλως αυτοις απεκριθη επηρωτησεν αυτον ποια εστιν πρωτη πασων εντολη
Un Scribe s'approcha; il avait entendu leur discussion, et, remarquant qu'il leur avait parfaitement répondu, il lui demanda: «Quel est parmi les commandements le premier de tous?»
29 ο δε ιησους απεκριθη αυτω οτι πρωτη πασων των εντολων ακουε ισραηλ κυριος ο θεος ημων κυριος εις εστιν
Jésus, répondit: «Voici le premier: «Écoute, Israël, le Seigneur notre Dieu est l'Unique Seigneur,
30 και αγαπησεις κυριον τον θεον σου εξ ολης της καρδιας σου και εξ ολης της ψυχης σου και εξ ολης της διανοιας σου και εξ ολης της ισχυος σου αυτη πρωτη εντολη
et tu aimeras le Seigneur ton Dieu, de tout ton coeur, de toute ton âme, de toute ta pensée, de toute ta force»; voici le second:
31 και δευτερα ομοια αυτη αγαπησεις τον πλησιον σου ως σεαυτον μειζων τουτων αλλη εντολη ουκ εστιν
«Tu aimeras ton prochain comme toi-même.» Aucun autre commandement n'est plus grand que ceux là.» —
32 και ειπεν αυτω ο γραμματευς καλως διδασκαλε επ αληθειας ειπας οτι εις εστιν θεος και ουκ εστιν αλλος πλην αυτου
«Très bien, maître, lui dit le Scribe; tu es dans la vérité lorsque tu dis qu'Il est Unique et qu'il n'y en a pas d'autre que Lui,
33 και το αγαπαν αυτον εξ ολης της καρδιας και εξ ολης της συνεσεως και εξ ολης της ψυχης και εξ ολης της ισχυος και το αγαπαν τον πλησιον ως εαυτον πλειον εστιν παντων των ολοκαυτωματων και των θυσιων
et lorsque tu dis que l'aimer de tout son coeur, de toute son intelligence, de toute sa force, et qu'aimer son prochain comme soi-même l'emporte sur tous les holocaustes et tous les sacrifices.»
34 και ο ιησους ιδων αυτον οτι νουνεχως απεκριθη ειπεν αυτω ου μακραν ει απο της βασιλειας του θεου και ουδεις ουκετι ετολμα αυτον επερωτησαι
Jésus, remarquant la sagesse de ses paroles, lui dit: «Tu n'es pas loin du Royaume de Dieu.» Personne n'osait plus le questionner.
35 και αποκριθεις ο ιησους ελεγεν διδασκων εν τω ιερω πως λεγουσιν οι γραμματεις οτι ο χριστος υιος εστιν δαβιδ
Alors Jésus, prenant la parole, enseigna dans le Temple en ces termes: «Comment les Scribes disent-ils que le Christ est fils de David?
36 αυτος γαρ δαβιδ ειπεν εν τω πνευματι τω αγιω ειπεν ο κυριος τω κυριω μου καθου εκ δεξιων μου εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου
David lui-même a ainsi parlé par l'Esprit saint: «Le Seigneur a dit à mon Seigneur: Siège à ma droite Jusqu'à ce que j'aie mis tes ennemis sous tes pieds.»
37 αυτος ουν δαβιδ λεγει αυτον κυριον και ποθεν υιος αυτου εστιν και ο πολυς οχλος ηκουεν αυτου ηδεως
David lui-même l'appelle «Seigneur»; d'ou vient alors qu'il est son fils?» La foule, qui était nombreuse, prenait plaisir à l'écouter.
38 και ελεγεν αυτοις εν τη διδαχη αυτου βλεπετε απο των γραμματεων των θελοντων εν στολαις περιπατειν και ασπασμους εν ταις αγοραις
Voici encore ce qu'il disait dans son enseignement: «Méfiez-vous de ces Scribes qui se complaisent à se promener en robes solennelles, à recevoir des salutations sur les places publiques,
39 και πρωτοκαθεδριας εν ταις συναγωγαις και πρωτοκλισιας εν τοις δειπνοις
à occuper les premiers sièges dans les synagogues, les premières places dans les festins,
40 οι κατεσθιοντες τας οικιας των χηρων και προφασει μακρα προσευχομενοι ουτοι ληψονται περισσοτερον κριμα
qui dévorent les ressources des veuves, et qui affectent de prier longuement. C'est pour ces hommes-là que le jugement aura le plus de rigueur.»
41 και καθισας ο ιησους κατεναντι του γαζοφυλακιου εθεωρει πως ο οχλος βαλλει χαλκον εις το γαζοφυλακιον και πολλοι πλουσιοι εβαλλον πολλα
Il s'était assis vis-à-vis du tronc et il regardait comment chacun, dans la foule, y mettait son offrande. Nombre de riches donnaient beaucoup;
42 και ελθουσα μια χηρα πτωχη εβαλεν λεπτα δυο ο εστιν κοδραντης
survint une veuve pauvre qui mit deux lèptes (ce qui fait un quadrant).
43 και προσκαλεσαμενος τους μαθητας αυτου λεγει αυτοις αμην λεγω υμιν οτι η χηρα αυτη η πτωχη πλειον παντων βεβληκεν των βαλοντων εις το γαζοφυλακιον
Il appela ses disciples et leur dit: «En vérité je vous le dis: Cette veuve pauvre a mis dans le tronc plus que tous les autres.
44 παντες γαρ εκ του περισσευοντος αυτοις εβαλον αυτη δε εκ της υστερησεως αυτης παντα οσα ειχεν εβαλεν ολον τον βιον αυτης
Car tous les autres ont puisé dans leur superflu pour donner; mais celle-ci a pris sur son indigence; elle a donné tout ce qu'elle possédait, tout ce qu'elle avait pour vivre.»
