Κατα Μαρκον 10
1 κακειθεν αναστας ερχεται εις τα ορια της ιουδαιας δια του περαν του ιορδανου και συμπορευονται παλιν οχλοι προς αυτον και ως ειωθει παλιν εδιδασκεν αυτους
Il se leva de là et vint dans le territoire de la Judée et au-delà du Jourdain. Des foules se rassemblèrent de nouveau auprès de lui. Comme il le faisait habituellement, il les enseignait de nouveau.
2 και προσελθοντες οι φαρισαιοι επηρωτησαν αυτον ει εξεστιν ανδρι γυναικα απολυσαι πειραζοντες αυτον
Des pharisiens vinrent le mettre à l'épreuve, et lui demandèrent: « Est-il permis à un homme de répudier sa femme? »
3 ο δε αποκριθεις ειπεν αυτοις τι υμιν ενετειλατο μωσης
Il répondit: « Que t'a commandé Moïse? »
4 οι δε ειπον μωσης επετρεψεν βιβλιον αποστασιου γραψαι και απολυσαι
Ils dirent: « Moïse a permis d'écrire un acte de divorce et de la répudier. »
5 και αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτοις προς την σκληροκαρδιαν υμων εγραψεν υμιν την εντολην ταυτην
Mais Jésus leur dit: « C'est à cause de votre dureté de cœur qu'il vous a écrit ce commandement.
6 απο δε αρχης κτισεως αρσεν και θηλυ εποιησεν αυτους ο θεος
Mais dès le commencement de la création, Dieu les a faits mâle et femelle.
7 ενεκεν τουτου καταλειψει ανθρωπος τον πατερα αυτου και την μητερα και προσκολληθησεται προς την γυναικα αυτου
C' est pourquoi l'homme quittera son père et sa mère, et s'attachera à sa femme,
8 και εσονται οι δυο εις σαρκα μιαν ωστε ουκετι εισιν δυο αλλα μια σαρξ
et les deux deviendront une seule chair, de sorte qu'ils ne seront plus deux, mais une seule chair.
9 ο ουν ο θεος συνεζευξεν ανθρωπος μη χωριζετω
Ce que Dieu a donc uni, que l'homme ne le sépare pas. »
10 και εν τη οικια παλιν οι μαθηται αυτου περι του αυτου επηρωτησαν αυτον
Dans la maison, ses disciples l'interrogèrent de nouveau sur la même question.
11 και λεγει αυτοις ος εαν απολυση την γυναικα αυτου και γαμηση αλλην μοιχαται επ αυτην
Il leur dit: « Celui qui répudie sa femme et en épouse une autre commet un adultère envers elle.
12 και εαν γυνη απολυση τον ανδρα αυτης και γαμηθη αλλω μοιχαται
Si une femme elle-même répudie son mari et en épouse un autre, elle commet un adultère. »
13 και προσεφερον αυτω παιδια ινα αψηται αυτων οι δε μαθηται επετιμων τοις προσφερουσιν
On lui amenait des petits enfants pour qu'il les touche, mais les disciples reprenaient ceux qui les amenaient.
14 ιδων δε ο ιησους ηγανακτησεν και ειπεν αυτοις αφετε τα παιδια ερχεσθαι προς με και μη κωλυετε αυτα των γαρ τοιουτων εστιν η βασιλεια του θεου
Mais Jésus, voyant cela, fut indigné et leur dit: « Laissez les petits enfants venir à moi! Ne les en empêchez pas, car le Royaume de Dieu appartient à ceux qui leur ressemblent.
15 αμην λεγω υμιν ος εαν μη δεξηται την βασιλειαν του θεου ως παιδιον ου μη εισελθη εις αυτην
En vérité, je vous le dis, quiconque ne recevra pas le Royaume de Dieu comme un petit enfant n'y entrera pas. »
16 και εναγκαλισαμενος αυτα τιθεις τας χειρας επ αυτα ηυλογει αυτα
Il les prit dans ses bras et les bénit en leur imposant les mains.
17 και εκπορευομενου αυτου εις οδον προσδραμων εις και γονυπετησας αυτον επηρωτα αυτον διδασκαλε αγαθε τι ποιησω ινα ζωην αιωνιον κληρονομησω (aiōnios g166)
Comme il sortait du chemin, quelqu'un courut à lui, se mit à genoux devant lui et lui demanda: « Bon maître, que dois-je faire pour hériter de la vie éternelle? » (aiōnios g166)
18 ο δε ιησους ειπεν αυτω τι με λεγεις αγαθον ουδεις αγαθος ει μη εις ο θεος
Jésus lui dit: « Pourquoi m'appelles-tu bon? Personne n'est bon, sinon un seul: Dieu.
19 τας εντολας οιδας μη μοιχευσης μη φονευσης μη κλεψης μη ψευδομαρτυρησης μη αποστερησης τιμα τον πατερα σου και την μητερα
Tu connais les commandements: Ne commets pas de meurtre, ne commets pas d'adultère, ne vole pas, ne fais pas de faux témoignage, ne fais pas d'escroquerie, honore ton père et ta mère. »
20 ο δε αποκριθεις ειπεν αυτω διδασκαλε ταυτα παντα εφυλαξαμην εκ νεοτητος μου
Il lui dit: « Maître, j'ai observé toutes ces choses dès ma jeunesse. »
21 ο δε ιησους εμβλεψας αυτω ηγαπησεν αυτον και ειπεν αυτω εν σοι υστερει υπαγε οσα εχεις πωλησον και δος τοις πτωχοις και εξεις θησαυρον εν ουρανω και δευρο ακολουθει μοι αρας τον σταυρον
Jésus, le regardant, l'aima et lui dit: « Il te manque une chose. Va, vends tout ce que tu as et donne-le aux pauvres, et tu auras un trésor dans le ciel; puis viens, suis-moi, en prenant la croix. »
22 ο δε στυγνασας επι τω λογω απηλθεν λυπουμενος ην γαρ εχων κτηματα πολλα
Mais à cette parole, son visage tomba et il s'en alla tout triste, car c'était un homme qui avait de grands biens.
23 και περιβλεψαμενος ο ιησους λεγει τοις μαθηταις αυτου πως δυσκολως οι τα χρηματα εχοντες εις την βασιλειαν του θεου εισελευσονται
Jésus regarda autour de lui et dit à ses disciples: « Comme il est difficile à ceux qui ont des richesses d'entrer dans le Royaume de Dieu! »
24 οι δε μαθηται εθαμβουντο επι τοις λογοις αυτου ο δε ιησους παλιν αποκριθεις λεγει αυτοις τεκνα πως δυσκολον εστιν τους πεποιθοτας επι τοις χρημασιν εις την βασιλειαν του θεου εισελθειν
Les disciples étaient stupéfaits de ses paroles. Mais Jésus reprit la parole: « Enfants, comme il est difficile à ceux qui se confient dans les richesses d'entrer dans le Royaume de Dieu!
25 ευκοπωτερον εστιν καμηλον δια της τρυμαλιας της ραφιδος εισελθειν η πλουσιον εις την βασιλειαν του θεου εισελθειν
Il est plus facile à un chameau de passer par le trou d'une aiguille qu'à un riche d'entrer dans le Royaume de Dieu. »
26 οι δε περισσως εξεπλησσοντο λεγοντες προς εαυτους και τις δυναται σωθηναι
Ils étaient extrêmement étonnés et lui disaient: « Alors, qui peut être sauvé? »
27 εμβλεψας δε αυτοις ο ιησους λεγει παρα ανθρωποις αδυνατον αλλ ου παρα τω θεω παντα γαρ δυνατα εστιν παρα τω θεω
Jésus, les regardant, dit: « Avec les hommes, c'est impossible, mais non avec Dieu, car tout est possible avec Dieu. »
28 και ηρξατο ο πετρος λεγειν αυτω ιδου ημεις αφηκαμεν παντα και ηκολουθησαμεν σοι
Pierre se mit à lui dire: « Voici, nous avons tout quitté et nous t'avons suivi. »
29 αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν αμην λεγω υμιν ουδεις εστιν ος αφηκεν οικιαν η αδελφους η αδελφας η πατερα η μητερα η γυναικα η τεκνα η αγρους ενεκεν εμου και του ευαγγελιου
Jésus dit: « Je vous le dis en vérité, il n'est personne qui, à cause de moi et à cause de la Bonne Nouvelle, ait quitté sa maison, ses frères, ses sœurs, son père, sa mère, sa femme, ses enfants ou sa terre;
31 πολλοι δε εσονται πρωτοι εσχατοι και οι εσχατοι πρωτοι
Mais beaucoup de premiers seront les derniers, et les derniers les premiers. »
32 ησαν δε εν τη οδω αναβαινοντες εις ιεροσολυμα και ην προαγων αυτους ο ιησους και εθαμβουντο και ακολουθουντες εφοβουντο και παραλαβων παλιν τους δωδεκα ηρξατο αυτοις λεγειν τα μελλοντα αυτω συμβαινειν
Ils étaient en chemin, montant à Jérusalem; Jésus passait devant eux, et ils étaient dans l'étonnement; ceux qui suivaient avaient peur. Il prit de nouveau les douze, et se mit à leur raconter les choses qui allaient lui arriver.
33 οτι ιδου αναβαινομεν εις ιεροσολυμα και ο υιος του ανθρωπου παραδοθησεται τοις αρχιερευσιν και τοις γραμματευσιν και κατακρινουσιν αυτον θανατω και παραδωσουσιν αυτον τοις εθνεσιν
« Voici que nous montons à Jérusalem. Le Fils de l'homme sera livré aux grands prêtres et aux scribes. Ils le condamneront à mort, et le livreront aux païens.
34 και εμπαιξουσιν αυτω και μαστιγωσουσιν αυτον και εμπτυσουσιν αυτω και αποκτενουσιν αυτον και τη τριτη ημερα αναστησεται
Ils se moqueront de lui, lui cracheront dessus, le flagelleront et le feront mourir. Le troisième jour, il ressuscitera. »
35 και προσπορευονται αυτω ιακωβος και ιωαννης οι υιοι ζεβεδαιου λεγοντες διδασκαλε θελομεν ινα ο εαν αιτησωμεν ποιησης ημιν
Jacques et Jean, les fils de Zébédée, s'approchèrent de lui et dirent: « Maître, nous voulons que tu fasses pour nous tout ce que nous demanderons. »
36 ο δε ειπεν αυτοις τι θελετε ποιησαι με υμιν
Il leur dit: « Que voulez-vous que je fasse pour vous? »
37 οι δε ειπον αυτω δος ημιν ινα εις εκ δεξιων σου και εις εξ ευωνυμων σου καθισωμεν εν τη δοξη σου
Ils lui dirent: « Accorde-nous de nous asseoir, l'un à ta droite, l'autre à ta gauche, dans ta gloire. »
38 ο δε ιησους ειπεν αυτοις ουκ οιδατε τι αιτεισθε δυνασθε πιειν το ποτηριον ο εγω πινω και το βαπτισμα ο εγω βαπτιζομαι βαπτισθηναι
Mais Jésus leur dit: « Vous ne savez pas ce que vous demandez. Êtes-vous capables de boire la coupe que je bois, et d'être baptisés du baptême dont je suis baptisé? »
39 οι δε ειπον αυτω δυναμεθα ο δε ιησους ειπεν αυτοις το μεν ποτηριον ο εγω πινω πιεσθε και το βαπτισμα ο εγω βαπτιζομαι βαπτισθησεσθε
Ils lui répondirent: « Nous le pouvons. » Jésus leur dit: « Vous boirez en effet la coupe que je bois, et vous serez baptisés du baptême dont je suis baptisé;
40 το δε καθισαι εκ δεξιων μου και εξ ευωνυμων μου ουκ εστιν εμον δουναι αλλ οις ητοιμασται
mais ce n'est pas à moi qu'il appartient de m'asseoir à ma droite et à ma gauche, mais à celui pour qui cela a été préparé. »
41 και ακουσαντες οι δεκα ηρξαντο αγανακτειν περι ιακωβου και ιωαννου
Quand les dix l'entendirent, ils commencèrent à s'indigner contre Jacques et Jean.
42 ο δε ιησους προσκαλεσαμενος αυτους λεγει αυτοις οιδατε οτι οι δοκουντες αρχειν των εθνων κατακυριευουσιν αυτων και οι μεγαλοι αυτων κατεξουσιαζουσιν αυτων
Jésus les convoqua et leur dit: « Vous savez que ceux qui sont reconnus comme les chefs des nations les tyrannisent, et que leurs grands exercent sur elles leur autorité.
43 ουχ ουτως δε εσται εν υμιν αλλ ος εαν θελη γενεσθαι μεγας εν υμιν εσται διακονος υμων
Mais il n'en sera pas ainsi parmi vous: quiconque veut devenir grand parmi vous sera votre serviteur.
44 και ος αν θελη υμων γενεσθαι πρωτος εσται παντων δουλος
Quiconque veut devenir le premier parmi vous sera le serviteur de tous.
45 και γαρ ο υιος του ανθρωπου ουκ ηλθεν διακονηθηναι αλλα διακονησαι και δουναι την ψυχην αυτου λυτρον αντι πολλων
Car le Fils de l'homme est venu, lui aussi, non pour être servi, mais pour servir, et donner sa vie en rançon pour la multitude. »
46 και ερχονται εις ιεριχω και εκπορευομενου αυτου απο ιεριχω και των μαθητων αυτου και οχλου ικανου υιος τιμαιου βαρτιμαιος ο τυφλος εκαθητο παρα την οδον προσαιτων
Ils arrivèrent à Jéricho. Comme il sortait de Jéricho avec ses disciples et une grande foule, Bartimée, fils de Timée, un mendiant aveugle, était assis au bord du chemin.
47 και ακουσας οτι ιησους ο ναζωραιος εστιν ηρξατο κραζειν και λεγειν ο υιος δαβιδ ιησου ελεησον με
Lorsqu'il entendit que c'était Jésus le Nazaréen, il se mit à crier et à dire: « Jésus, fils de David, aie pitié de moi! »
48 και επετιμων αυτω πολλοι ινα σιωπηση ο δε πολλω μαλλον εκραζεν υιε δαβιδ ελεησον με
Plusieurs le reprenaient, pour qu'il se taise, mais il criait encore plus fort: « Toi, fils de David, aie pitié de moi! ».
49 και στας ο ιησους ειπεν αυτον φωνηθηναι και φωνουσιν τον τυφλον λεγοντες αυτω θαρσει εγειραι φωνει σε
Jésus s'arrêta et dit: « Appelle-le. » Ils appelèrent l'aveugle et lui dirent: « Courage! Lève-toi. Il t'appelle! »
50 ο δε αποβαλων το ιματιον αυτου αναστας ηλθεν προς τον ιησουν
Il jeta son manteau, se leva d'un bond et vint à Jésus.
51 και αποκριθεις λεγει αυτω ο ιησους τι θελεις ποιησω σοι ο δε τυφλος ειπεν αυτω ραββονι ινα αναβλεψω
Jésus lui demanda: « Que veux-tu que je fasse pour toi? » L'aveugle lui dit: « Rabboni, que je voie à nouveau. »
52 ο δε ιησους ειπεν αυτω υπαγε η πιστις σου σεσωκεν σε και ευθεως ανεβλεψεν και ηκολουθει τω ιησου εν τη οδω
Jésus lui dit: « Va-t'en. Ta foi t'a guéri. » Aussitôt, il recouvra la vue et suivit Jésus sur le chemin.
