Κατα Λουκαν 24
1 τη δε μια των σαββατων ορθρου βαθεος ηλθον επι το μνημα φερουσαι α ητοιμασαν αρωματα και τινες συν αυταις
Le premier jour de la semaine, de très grand matin, elles vinrent au tombeau, apportant les aromates qu'elles avaient préparés.
2 ευρον δε τον λιθον αποκεκυλισμενον απο του μνημειου
Elles trouvèrent que la pierre avait été roulée loin de l'ouverture du tombeau;
3 και εισελθουσαι ουχ ευρον το σωμα του κυριου ιησου
mais, étant entrées, elles ne trouvèrent point le corps du Seigneur Jésus.
4 και εγενετο εν τω διαπορεισθαι αυτας περι τουτου και ιδου δυο ανδρες επεστησαν αυταις εν εσθησεσιν αστραπτουσαις
Elles ne savaient qu'en penser, lorsque deux hommes parurent devant elles, en vêtements brillants comme l'éclair.
5 εμφοβων δε γενομενων αυτων και κλινουσων το προσωπον εις την γην ειπον προς αυτας τι ζητειτε τον ζωντα μετα των νεκρων
Et comme elles étaient saisies de frayeur et baissaient le visage vers la terre, ils leur dirent: Pourquoi cherchez-vous parmi les morts celui qui est vivant?
6 ουκ εστιν ωδε αλλ ηγερθη μνησθητε ως ελαλησεν υμιν ετι ων εν τη γαλιλαια
Il n'est pas ici, mais il est ressuscité. Souvenez-vous de quelle manière il vous a parlé, lorsqu'il était encore en Galilée,
7 λεγων οτι δει τον υιον του ανθρωπου παραδοθηναι εις χειρας ανθρωπων αμαρτωλων και σταυρωθηναι και τη τριτη ημερα αναστηναι
et qu'il disait: Il faut que le Fils de l'homme soit livré entre les mains des pécheurs, qu'il soit crucifié et qu'il ressuscite le troisième jour.
8 και εμνησθησαν των ρηματων αυτου
Alors elles se souvinrent des paroles de Jésus.
9 και υποστρεψασαι απο του μνημειου απηγγειλαν ταυτα παντα τοις ενδεκα και πασιν τοις λοιποις
Quand elles furent de retour du tombeau, elles annoncèrent toutes ces choses aux Onze et à tous les autres.
10 ησαν δε η μαγδαληνη μαρια και ιωαννα και μαρια ιακωβου και αι λοιπαι συν αυταις αι ελεγον προς τους αποστολους ταυτα
C'étaient Marie-Madeleine, Jeanne, Marie, mère de Jacques; et les autres femmes, qui étaient avec elles, disaient les mêmes choses aux apôtres.
11 και εφανησαν ενωπιον αυτων ωσει ληρος τα ρηματα αυτων και ηπιστουν αυταις
Mais ces paroles leur firent l'effet d'une rêverie, et ils ne les crurent point.
12 ο δε πετρος αναστας εδραμεν επι το μνημειον και παρακυψας βλεπει τα οθονια κειμενα μονα και απηλθεν προς εαυτον θαυμαζων το γεγονος
Cependant, Pierre se leva et courut au tombeau; et, s'étant baissé pour regarder, il ne vit que les linges qui étaient à terre; puis, il s'en alla chez lui, tout surpris de ce qui était arrivé.
13 και ιδου δυο εξ αυτων ησαν πορευομενοι εν αυτη τη ημερα εις κωμην απεχουσαν σταδιους εξηκοντα απο ιερουσαλημ η ονομα εμμαους
Ce même jour, deux des disciples allaient à un village, appelé Emmaüs, qui était à soixante stades de Jérusalem;
14 και αυτοι ωμιλουν προς αλληλους περι παντων των συμβεβηκοτων τουτων
et ils s'entretenaient de tout ce qui s'était passé.
15 και εγενετο εν τω ομιλειν αυτους και συζητειν και αυτος ο ιησους εγγισας συνεπορευετο αυτοις
Or il arriva, comme ils s'entretenaient et discutaient ensemble, que Jésus lui-même s'approcha et se mit à marcher avec eux.
16 οι δε οφθαλμοι αυτων εκρατουντο του μη επιγνωναι αυτον
Mais leurs yeux étaient privés du pouvoir de le reconnaître.
17 ειπεν δε προς αυτους τινες οι λογοι ουτοι ους αντιβαλλετε προς αλληλους περιπατουντες και εστε σκυθρωποι
Il leur dit: Quelles sont les paroles que vous échangez ainsi l'un avec l'autre, chemin faisant? Et ils s'arrêtèrent tout tristes.
18 αποκριθεις δε ο εις ω ονομα κλεοπας ειπεν προς αυτον συ μονος παροικεις εν ιερουσαλημ και ουκ εγνως τα γενομενα εν αυτη εν ταις ημεραις ταυταις
L'un d'eux, nommé Cléopas, lui répondit: Es-tu le seul étranger à Jérusalem, qui ne sache pas ce qui s'y est passé ces jours-ci?
19 και ειπεν αυτοις ποια οι δε ειπον αυτω τα περι ιησου του ναζωραιου ος εγενετο ανηρ προφητης δυνατος εν εργω και λογω εναντιον του θεου και παντος του λαου
— Quoi donc? leur demanda-t-il. Ils lui répondirent: Ce qui est arrivé à Jésus de Nazareth, qui était un prophète puissant en oeuvres et en paroles, aux yeux de Dieu et de tout le peuple;
20 οπως τε παρεδωκαν αυτον οι αρχιερεις και οι αρχοντες ημων εις κριμα θανατου και εσταυρωσαν αυτον
comment les principaux sacrificateurs et nos magistrats l'ont livré pour être condamné à mort, et l'ont crucifié.
21 ημεις δε ηλπιζομεν οτι αυτος εστιν ο μελλων λυτρουσθαι τον ισραηλ αλλα γε συν πασιν τουτοις τριτην ταυτην ημεραν αγει σημερον αφ ου ταυτα εγενετο
Pour nous, nous espérions que ce serait lui qui délivrerait Israël; mais, avec tout cela, voici le troisième jour que ces choses sont arrivées.
22 αλλα και γυναικες τινες εξ ημων εξεστησαν ημας γενομεναι ορθριαι επι το μνημειον
Il est vrai que quelques femmes, qui sont des nôtres, nous ont fort étonnés. Elles sont allées de grand matin au tombeau;
23 και μη ευρουσαι το σωμα αυτου ηλθον λεγουσαι και οπτασιαν αγγελων εωρακεναι οι λεγουσιν αυτον ζην
puis, n'ayant pas trouvé son corps, elles sont venues nous dire que des anges leur sont apparus et leur ont déclaré qu'il était vivant.
24 και απηλθον τινες των συν ημιν επι το μνημειον και ευρον ουτως καθως και αι γυναικες ειπον αυτον δε ουκ ειδον
Quelques-uns des nôtres se sont aussi rendus au tombeau, et ils ont trouvé les choses comme les femmes l'avaient dit; mais lui, ils ne l'ont pas vu.
25 και αυτος ειπεν προς αυτους ω ανοητοι και βραδεις τη καρδια του πιστευειν επι πασιν οις ελαλησαν οι προφηται
Alors Jésus leur dit: gens sans intelligence et d'un coeur lent à croire tout ce qu'ont annoncé les prophètes!
26 ουχι ταυτα εδει παθειν τον χριστον και εισελθειν εις την δοξαν αυτου
Ne fallait-il pas que le Christ souffrît ces choses pour qu'il entrât dans sa gloire?
27 και αρξαμενος απο μωσεως και απο παντων των προφητων διηρμηνευεν αυτοις εν πασαις ταις γραφαις τα περι εαυτου
Puis, commençant par Moïse et continuant par tous les prophètes, il leur expliqua, dans toutes les Écritures, ce qui le concernait.
28 και ηγγισαν εις την κωμην ου επορευοντο και αυτος προσεποιειτο πορρωτερω πορευεσθαι
Quand ils se trouvèrent près du village où ils se rendaient, Jésus semblait vouloir aller plus loin.
29 και παρεβιασαντο αυτον λεγοντες μεινον μεθ ημων οτι προς εσπεραν εστιν και κεκλικεν η ημερα και εισηλθεν του μειναι συν αυτοις
Mais ils l'obligèrent à s'arrêter, en disant: Reste avec nous; car le soir approche, et le jour est déjà sur son déclin. Il entra donc pour rester avec eux.
30 και εγενετο εν τω κατακλιθηναι αυτον μετ αυτων λαβων τον αρτον ευλογησεν και κλασας επεδιδου αυτοις
Comme il était à table avec eux, il prit le pain, et, après avoir rendu grâces, il le rompit et le leur donna.
31 αυτων δε διηνοιχθησαν οι οφθαλμοι και επεγνωσαν αυτον και αυτος αφαντος εγενετο απ αυτων
Alors leurs yeux s'ouvrirent, et ils le reconnurent; mais lui se déroba à leur vue.
32 και ειπον προς αλληλους ουχι η καρδια ημων καιομενη ην εν ημιν ως ελαλει ημιν εν τη οδω και ως διηνοιγεν ημιν τας γραφας
Et ils se dirent l'un à l'autre: Notre coeur ne brûlait-il pas au-dedans de nous, lorsqu'il nous parlait en chemin et nous expliquait les Écritures?
33 και ανασταντες αυτη τη ωρα υπεστρεψαν εις ιερουσαλημ και ευρον συνηθροισμενους τους ενδεκα και τους συν αυτοις
Se levant à l'heure même, ils retournèrent à Jérusalem, et ils trouvèrent les Onze et d'autres disciples assemblés avec eux,
34 λεγοντας οτι ηγερθη ο κυριος οντως και ωφθη σιμωνι
qui leur dirent: Le Seigneur est vraiment ressuscité, et il est apparu à Simon.
35 και αυτοι εξηγουντο τα εν τη οδω και ως εγνωσθη αυτοις εν τη κλασει του αρτου
Eux, à leur tour, racontèrent ce qui leur était arrivé en chemin, et comment ils l'avaient reconnu lorsqu'il avait rompu le pain.
36 ταυτα δε αυτων λαλουντων αυτος ο ιησους εστη εν μεσω αυτων και λεγει αυτοις ειρηνη υμιν
Comme ils parlaient ainsi, Jésus lui-même se présenta au milieu d'eux et leur dit: La paix soit avec vous!
37 πτοηθεντες δε και εμφοβοι γενομενοι εδοκουν πνευμα θεωρειν
Mais eux, saisis de stupeur et d'effroi, croyaient voir un esprit.
38 και ειπεν αυτοις τι τεταραγμενοι εστε και διατι διαλογισμοι αναβαινουσιν εν ταις καρδιαις υμων
Il leur dit: Pourquoi êtes-vous troublés, et pourquoi de telles pensées s'élèvent-elles dans vos coeurs?
39 ιδετε τας χειρας μου και τους ποδας μου οτι αυτος εγω ειμι ψηλαφησατε με και ιδετε οτι πνευμα σαρκα και οστεα ουκ εχει καθως εμε θεωρειτε εχοντα
Voyez mes mains et mes pieds: c'est moi-même. Touchez-moi et regardez: un esprit n'a ni chair ni os, ce que j'ai, comme vous le voyez.
40 και τουτο ειπων επεδειξεν αυτοις τας χειρας και τους ποδας
En disant cela, il leur montra ses mains et ses pieds.
41 ετι δε απιστουντων αυτων απο της χαρας και θαυμαζοντων ειπεν αυτοις εχετε τι βρωσιμον ενθαδε
Mais comme, dans leur joie, ils ne croyaient pas encore, et comme ils étaient remplis d'étonnement, il leur dit: Avez-vous ici quelque chose à manger?
42 οι δε επεδωκαν αυτω ιχθυος οπτου μερος και απο μελισσιου κηριου
Ils lui présentèrent un morceau de poisson grillé.
43 και λαβων ενωπιον αυτων εφαγεν
Il le prit et le mangea en leur présence.
44 ειπεν δε αυτοις ουτοι οι λογοι ους ελαλησα προς υμας ετι ων συν υμιν οτι δει πληρωθηναι παντα τα γεγραμμενα εν τω νομω μωσεως και προφηταις και ψαλμοις περι εμου
Puis il leur dit: Voilà ce que je vous déclarais, quand j'étais encore avec vous, et quand je vous disais qu'il fallait que fût accompli tout ce qui est écrit à mon sujet dans la loi de Moïse, dans les prophètes et dans les psaumes.
45 τοτε διηνοιξεν αυτων τον νουν του συνιεναι τας γραφας
Alors il leur ouvrit l'esprit pour leur faire comprendre les Écritures.
46 και ειπεν αυτοις οτι ουτως γεγραπται και ουτως εδει παθειν τον χριστον και αναστηναι εκ νεκρων τη τριτη ημερα
Et il leur dit: C'est ainsi qu'il est écrit que le Christ devait souffrir, qu'il ressusciterait des morts le troisième jour,
47 και κηρυχθηναι επι τω ονοματι αυτου μετανοιαν και αφεσιν αμαρτιων εις παντα τα εθνη αρξαμενον απο ιερουσαλημ
et qu'on prêcherait en son nom la repentance, pour la rémission des péchés, parmi toutes les nations, en commençant par Jérusalem.
48 υμεις δε εστε μαρτυρες τουτων
Vous êtes témoins de ces choses;
49 και ιδου εγω αποστελλω την επαγγελιαν του πατρος μου εφ υμας υμεις δε καθισατε εν τη πολει ιερουσαλημ εως ου ενδυσησθε δυναμιν εξ υψους
et moi, je vais vous envoyer ce que mon Père vous a promis. Quant à vous, demeurez dans la Ville, jusqu'à ce que vous soyez revêtus de la puissance d'en haut.
50 εξηγαγεν δε αυτους εξω εως εις βηθανιαν και επαρας τας χειρας αυτου ευλογησεν αυτους
Il les emmena ensuite jusqu'aux environs de Béthanie, et, levant ses mains, il les bénit.
51 και εγενετο εν τω ευλογειν αυτον αυτους διεστη απ αυτων και ανεφερετο εις τον ουρανον
Pendant qu'il les bénissait, il se sépara d'eux et fut élevé au ciel.
52 και αυτοι προσκυνησαντες αυτον υπεστρεψαν εις ιερουσαλημ μετα χαρας μεγαλης
Eux, l'ayant adoré, s'en retournèrent à Jérusalem, pleins d'une grande joie.
53 και ησαν διαπαντος εν τω ιερω αινουντες και ευλογουντες τον θεον αμην
Ils se tenaient continuellement dans le temple, bénissant Dieu.
