Ιακωβου 3
1 μη πολλοι διδασκαλοι γινεσθε αδελφοι μου ειδοτες οτι μειζον κριμα ληψομεθα
Not many of you should become teachers, my brothers, because you know that we who teach will be judged more strictly.
2 πολλα γαρ πταιομεν απαντες ει τις εν λογω ου πταιει ουτος τελειος ανηρ δυνατος χαλιναγωγησαι και ολον το σωμα
For we all stumble in many ways. If anyone does not stumble in what he says, he is a perfect man, able to bridle his entire body as well.
3 ιδου των ιππων τους χαλινους εις τα στοματα βαλλομεν προς το πειθεσθαι αυτους ημιν και ολον το σωμα αυτων μεταγομεν
Behold, we put bits into the mouths of horses so that they will obey us, and we guide their entire bodies.
4 ιδου και τα πλοια τηλικαυτα οντα και υπο σκληρων ανεμων ελαυνομενα μεταγεται υπο ελαχιστου πηδαλιου οπου αν η ορμη του ευθυνοντος βουληται
Or take ships for example, though they are so large and driven by fierce winds, they are guided by a very small rudder wherever the inclination of the pilot directs.
5 ουτως και η γλωσσα μικρον μελος εστιν και μεγαλαυχει ιδου ολιγον πυρ ηλικην υλην αναπτει
In the same way, the tongue is a small member, yet it makes great boasts. Consider how great a forest a little fire kindles.
6 και η γλωσσα πυρ ο κοσμος της αδικιας ουτως η γλωσσα καθισταται εν τοις μελεσιν ημων η σπιλουσα ολον το σωμα και φλογιζουσα τον τροχον της γενεσεως και φλογιζομενη υπο της γεεννης (Geenna g1067)
And the tongue is a fire. The tongue is placed among our members as a world of unrighteousness, staining the entire body, setting the course of life on fire, and itself being set on fire by hell. (Geenna g1067)
7 πασα γαρ φυσις θηριων τε και πετεινων ερπετων τε και εναλιων δαμαζεται και δεδαμασται τη φυσει τη ανθρωπινη
Every species of beast, bird, reptile, and sea creature can be tamed and has been tamed by man,
8 την δε γλωσσαν ουδεις δυναται ανθρωπων δαμασαι ακατασχετον κακον μεστη ιου θανατηφορου
but no man can tame the tongue. It is an unruly evil, full of deadly poison.
9 εν αυτη ευλογουμεν τον θεον και πατερα και εν αυτη καταρωμεθα τους ανθρωπους τους καθ ομοιωσιν θεου γεγονοτας
With it we bless God our Father, and with it we curse men, who are made in God's likeness.
10 εκ του αυτου στοματος εξερχεται ευλογια και καταρα ου χρη αδελφοι μου ταυτα ουτως γινεσθαι
Out of the same mouth come blessing and cursing. My brothers, this ought not to be so.
11 μητι η πηγη εκ της αυτης οπης βρυει το γλυκυ και το πικρον
Does a spring pour out fresh water and bitter water from the same opening?
12 μη δυναται αδελφοι μου συκη ελαιας ποιησαι η αμπελος συκα ουτως ουδεμια πηγη αλυκον και γλυκυ ποιησαι υδωρ
Can a fig tree, my brothers, produce olives, or a grapevine figs? In the same way, no spring can produce both salt water and fresh water.
13 τις σοφος και επιστημων εν υμιν δειξατω εκ της καλης αναστροφης τα εργα αυτου εν πραυτητι σοφιας
Who is wise and understanding among you? By his good conduct he should show that his works are done with the gentleness that comes from wisdom.
14 ει δε ζηλον πικρον εχετε και εριθειαν εν τη καρδια υμων μη κατακαυχασθε και ψευδεσθε κατα της αληθειας
But if you have bitter jealousy and selfish ambition in your hearts, do not boast or deny the truth.
15 ουκ εστιν αυτη η σοφια ανωθεν κατερχομενη αλλ επιγειος ψυχικη δαιμονιωδης
This is not the wisdom that comes down from above; rather, it is earthly, unspiritual, and demonic.
16 οπου γαρ ζηλος και εριθεια εκει ακαταστασια και παν φαυλον πραγμα
For where there is jealousy and selfish ambition, there is disorder and every evil practice.
17 η δε ανωθεν σοφια πρωτον μεν αγνη εστιν επειτα ειρηνικη επιεικης ευπειθης μεστη ελεους και καρπων αγαθων αδιακριτος και ανυποκριτος
But the wisdom from above is first pure, then peaceable, gentle, easily entreated, full of mercy and good fruits, impartial, and unhypocritical.
18 καρπος δε της δικαιοσυνης εν ειρηνη σπειρεται τοις ποιουσιν ειρηνην
And the fruit of righteousness is sown in peace by those who make peace.
