< Προς Κορινθιους Α΄ 13 >
1 εαν ταις γλωσσαις των ανθρωπων λαλω και των αγγελων αγαπην δε μη εχω γεγονα χαλκος ηχων η κυμβαλον αλαλαζον
ମର୍ତ୍ୟସ୍ୱର୍ଗୀଯାଣାଂ ଭାଷା ଭାଷମାଣୋଽହଂ ଯଦି ପ୍ରେମହୀନୋ ଭୱେଯଂ ତର୍ହି ୱାଦକତାଲସ୍ୱରୂପୋ ନିନାଦକାରିଭେରୀସ୍ୱରୂପଶ୍ଚ ଭୱାମି|
2 και εαν εχω προφητειαν και ειδω τα μυστηρια παντα και πασαν την γνωσιν και εαν εχω πασαν την πιστιν ωστε ορη μεθιστανειν αγαπην δε μη εχω ουθεν ειμι
ଅପରଞ୍ଚ ଯଦ୍ୟହମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯାଦେଶାଢ୍ୟଃ ସ୍ୟାଂ ସର୍ୱ୍ୱାଣି ଗୁପ୍ତୱାକ୍ୟାନି ସର୍ୱ୍ୱୱିଦ୍ୟାଞ୍ଚ ଜାନୀଯାଂ ପୂର୍ଣୱିଶ୍ୱାସଃ ସନ୍ ଶୈଲାନ୍ ସ୍ଥାନାନ୍ତରୀକର୍ତ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୁଯାଞ୍ଚ କିନ୍ତୁ ଯଦି ପ୍ରେମହୀନୋ ଭୱେଯଂ ତର୍ହ୍ୟଗଣନୀଯ ଏୱ ଭୱାମି|
3 και εαν ψωμισω παντα τα υπαρχοντα μου και εαν παραδω το σωμα μου ινα καυθησωμαι αγαπην δε μη εχω ουδεν ωφελουμαι
ଅପରଂ ଯଦ୍ୟହମ୍ ଅନ୍ନଦାନେନ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ତ୍ୟଜେଯଂ ଦାହନାଯ ସ୍ୱଶରୀରଂ ସମର୍ପଯେଯଞ୍ଚ କିନ୍ତୁ ଯଦି ପ୍ରେମହୀନୋ ଭୱେଯଂ ତର୍ହି ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱଂ ମଦର୍ଥଂ ନିଷ୍ଫଲଂ ଭୱତି|
4 η αγαπη μακροθυμει χρηστευεται η αγαπη ου ζηλοι η αγαπη ου περπερευεται ου φυσιουται
ପ୍ରେମ ଚିରସହିଷ୍ଣୁ ହିତୈଷି ଚ, ପ୍ରେମ ନିର୍ଦ୍ୱେଷମ୍ ଅଶଠଂ ନିର୍ଗର୍ୱ୍ୱଞ୍ଚ|
5 ουκ ασχημονει ου ζητει τα εαυτης ου παροξυνεται ου λογιζεται το κακον
ଅପରଂ ତତ୍ କୁତ୍ସିତଂ ନାଚରତି, ଆତ୍ମଚେଷ୍ଟାଂ ନ କୁରୁତେ ସହସା ନ କ୍ରୁଧ୍ୟତି ପରାନିଷ୍ଟଂ ନ ଚିନ୍ତଯତି,
6 ου χαιρει επι τη αδικια συγχαιρει δε τη αληθεια
ଅଧର୍ମ୍ମେ ନ ତୁଷ୍ୟତି ସତ୍ୟ ଏୱ ସନ୍ତୁଷ୍ୟତି|
7 παντα στεγει παντα πιστευει παντα ελπιζει παντα υπομενει
ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଂ ତିତିକ୍ଷତେ ସର୍ୱ୍ୱତ୍ର ୱିଶ୍ୱସିତି ସର୍ୱ୍ୱତ୍ର ଭଦ୍ରଂ ପ୍ରତୀକ୍ଷତେ ସର୍ୱ୍ୱଂ ସହତେ ଚ|
8 η αγαπη ουδεποτε εκπιπτει ειτε δε προφητειαι καταργηθησονται ειτε γλωσσαι παυσονται ειτε γνωσις καταργηθησεται
ପ୍ରେମ୍ନୋ ଲୋପଃ କଦାପି ନ ଭୱିଷ୍ୟତି, ଈଶ୍ୱରୀଯାଦେଶକଥନଂ ଲୋପ୍ସ୍ୟତେ ପରଭାଷାଭାଷଣଂ ନିୱର୍ତ୍ତିଷ୍ୟତେ ଜ୍ଞାନମପି ଲୋପଂ ଯାସ୍ୟତି|
9 εκ μερους γαρ γινωσκομεν και εκ μερους προφητευομεν
ଯତୋଽସ୍ମାକଂ ଜ୍ଞାନଂ ଖଣ୍ଡମାତ୍ରମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯାଦେଶକଥନମପି ଖଣ୍ଡମାତ୍ରଂ|
10 οταν δε ελθη το τελειον τοτε το εκ μερους καταργηθησεται
କିନ୍ତ୍ୱସ୍ମାସୁ ସିଦ୍ଧତାଂ ଗତେଷୁ ତାନି ଖଣ୍ଡମାତ୍ରାଣି ଲୋପଂ ଯାସ୍ୟନ୍ତେ|
11 οτε ημην νηπιος ως νηπιος ελαλουν ως νηπιος εφρονουν ως νηπιος ελογιζομην οτε δε γεγονα ανηρ κατηργηκα τα του νηπιου
ବାଲ୍ୟକାଲେଽହଂ ବାଲ ଇୱାଭାଷେ ବାଲ ଇୱାଚିନ୍ତଯଞ୍ଚ କିନ୍ତୁ ଯୌୱନେ ଜାତେ ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱଂ ବାଲ୍ୟାଚରଣଂ ପରିତ୍ୟକ୍ତୱାନ୍|
12 βλεπομεν γαρ αρτι δι εσοπτρου εν αινιγματι τοτε δε προσωπον προς προσωπον αρτι γινωσκω εκ μερους τοτε δε επιγνωσομαι καθως και επεγνωσθην
ଇଦାନୀମ୍ ଅଭ୍ରମଧ୍ୟେନାସ୍ପଷ୍ଟଂ ଦର୍ଶନମ୍ ଅସ୍ମାଭି ର୍ଲଭ୍ୟତେ କିନ୍ତୁ ତଦା ସାକ୍ଷାତ୍ ଦର୍ଶନଂ ଲପ୍ସ୍ୟତେ| ଅଧୁନା ମମ ଜ୍ଞାନମ୍ ଅଲ୍ପିଷ୍ଠଂ କିନ୍ତୁ ତଦାହଂ ଯଥାୱଗମ୍ୟସ୍ତଥୈୱାୱଗତୋ ଭୱିଷ୍ୟାମି|
13 νυνι δε μενει πιστις ελπις αγαπη τα τρια ταυτα μειζων δε τουτων η αγαπη
ଇଦାନୀଂ ପ୍ରତ୍ୟଯଃ ପ୍ରତ୍ୟାଶା ପ୍ରେମ ଚ ତ୍ରୀଣ୍ୟେତାନି ତିଷ୍ଠନ୍ତି ତେଷାଂ ମଧ୍ୟେ ଚ ପ୍ରେମ ଶ୍ରେଷ୍ଠଂ|