Προς Ρωμαιους 12

1 παρακαλω ουν υμας αδελφοι δια των οικτιρμων του θεου παραστησαι τα σωματα υμων θυσιαν ζωσαν αγιαν ευαρεστον τω θεω την λογικην λατρειαν υμων

I call on you, therefore, brothers, through the compassions of God, to present your bodies [as] a sacrifice—living, sanctified, acceptable to God—your intelligent service;

2 και μη συσχηματιζεσθε τω αιωνι τουτω αλλα μεταμορφουσθε τη ανακαινωσει του νοος υμων εις το δοκιμαζειν υμας τι το θελημα του θεου το αγαθον και ευαρεστον και τελειον (aiōn g165)

and do not be conformed to this age, but be transformed by the renewing of your mind, for your proving what [is] the will of God—the good, and acceptable, and perfect. (aiōn g165)

3 λεγω γαρ δια της χαριτος της δοθεισης μοι παντι τω οντι εν υμιν μη υπερφρονειν παρ ο δει φρονειν αλλα φρονειν εις το σωφρονειν εκαστω ως ο θεος εμερισεν μετρον πιστεως

For I say, through the grace that was given to me, to everyone who is among you, not to think above what it ought to think; but to think so as to think wisely, as to each God dealt a measure of faith,

4 καθαπερ γαρ εν ενι σωματι μελη πολλα εχομεν τα δε μελη παντα ου την αυτην εχει πραξιν

for as in one body we have many members, and all the members do not have the same office,

5 ουτως οι πολλοι εν σωμα εσμεν εν χριστω ο δε καθ εις αλληλων μελη

so we, the many, are one body in Christ, and members of one another—each one.

6 εχοντες δε χαρισματα κατα την χαριν την δοθεισαν ημιν διαφορα ειτε προφητειαν κατα την αναλογιαν της πιστεως

And having gifts, different according to the grace that was given to us: whether prophecy, according to the proportion of faith;

7 ειτε διακονιαν εν τη διακονια ειτε ο διδασκων εν τη διδασκαλια

or ministry, in the ministry; or he who is teaching, in the teaching;

8 ειτε ο παρακαλων εν τη παρακλησει ο μεταδιδους εν απλοτητι ο προισταμενος εν σπουδη ο ελεων εν ιλαροτητι

or he who is exhorting, in the exhortation; he who is sharing, in simplicity; he who is leading, in diligence; he who is doing kindness, in cheerfulness.

9 η αγαπη ανυποκριτος αποστυγουντες το πονηρον κολλωμενοι τω αγαθω

The love unhypocritical: abhorring the evil; cleaving to the good;

10 τη φιλαδελφια εις αλληλους φιλοστοργοι τη τιμη αλληλους προηγουμενοι

in the love of brothers, to one another kindly affectioned: in the honor going before one another;

11 τη σπουδη μη οκνηροι τω πνευματι ζεοντες τω κυριω δουλευοντες

in the diligence not slothful; in the spirit fervent; serving the LORD;

12 τη ελπιδι χαιροντες τη θλιψει υπομενοντες τη προσευχη προσκαρτερουντες

in the hope rejoicing; in the tribulation enduring; in the prayer persevering;

13 ταις χρειαις των αγιων κοινωνουντες την φιλοξενιαν διωκοντες

to the necessities of the holy ones communicating; the hospitality pursuing.

14 ευλογειτε τους διωκοντας υμας ευλογειτε και μη καταρασθε

Bless those persecuting you; bless, and do not curse;

15 χαιρειν μετα χαιροντων και κλαιειν μετα κλαιοντων

to rejoice with the rejoicing, and to weep with the weeping,

16 το αυτο εις αλληλους φρονουντες μη τα υψηλα φρονουντες αλλα τοις ταπεινοις συναπαγομενοι μη γινεσθε φρονιμοι παρ εαυτοις

of the same mind toward one another, not minding the high things, but with the lowly going along; do not become wise in your own conceit;

17 μηδενι κακον αντι κακου αποδιδοντες προνοουμενοι καλα ενωπιον παντων ανθρωπων

giving back to no one evil for evil; providing right things before all men.

18 ει δυνατον το εξ υμων μετα παντων ανθρωπων ειρηνευοντες

If possible—so far as in you—with all men being in peace;

19 μη εαυτους εκδικουντες αγαπητοι αλλα δοτε τοπον τη οργη γεγραπται γαρ εμοι εκδικησις εγω ανταποδωσω λεγει κυριος

not avenging yourselves, beloved, but give place to the wrath, for it has been written: “Vengeance [is] Mine,

20 εαν ουν πεινα ο εχθρος σου ψωμιζε αυτον εαν διψα ποτιζε αυτον τουτο γαρ ποιων ανθρακας πυρος σωρευσεις επι την κεφαλην αυτου

I will repay again, says the LORD”; if, then, your enemy hungers, feed him; if he thirsts, give him drink; for doing this, you will heap coals of fire on his head.

21 μη νικω υπο του κακου αλλα νικα εν τω αγαθω το κακον

Do not be overcome by the evil, but overcome, in the good, the evil.