< Αποκαλυψις Ιωαννου 10 >

1 και ειδον αλλον αγγελον ισχυρον καταβαινοντα εκ του ουρανου περιβεβλημενον νεφελην και ιρις επι της κεφαλης και το προσωπον αυτου ως ο ηλιος και οι ποδες αυτου ως στυλοι πυρος
[Na visão ]eu vi outro poderoso anjo que descia do céu. Uma nuvem [o envolvia]. Por cima da cabeça dele havia um arco-íris. O rosto dele [brilhava ][SIM] como o sol. As pernas pareciam pilares de fogo.
2 και ειχεν εν τη χειρι αυτου βιβλαριδιον ανεωγμενον και εθηκεν τον ποδα αυτου τον δεξιον επι την θαλασσαν τον δε ευωνυμον επι την γην
Ele tinha na mão um pequeno pergaminho aberto. Firmou o pé direito no mar e o pé esquerdo na terra.
3 και εκραξεν φωνη μεγαλη ωσπερ λεων μυκαται και οτε εκραξεν ελαλησαν αι επτα βρονται τας εαυτων φωνας
Ele gritou algo em voz alta como a voz de um leão que ruge. Quando ele assim bradou, trovejou sete [vezes], dizendo [palavras que consegui entender].
4 και οτε ελαλησαν αι επτα βρονται τας φωνας εαυτων εμελλον γραφειν και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου λεγουσαν μοι σφραγισον α ελαλησαν αι επτα βρονται και μη ταυτα γραψης
Quando [assim ]trovejou, eu estava para escrever [aquelas palavras, ]mas ouvi uma voz do céu que me dizia: “Mantenha em segredo aquilo que o trovão falou! Não o escreva!”
5 και ο αγγελος ον ειδον εστωτα επι της θαλασσης και επι της γης ηρεν την χειρα αυτου εις τον ουρανον
Então o anjo que eu tinha visto antes com os pés no mar e na terra levantou a mão direita ao céu,
6 και ωμοσεν εν τω ζωντι εις τους αιωνας των αιωνων ος εκτισεν τον ουρανον και τα εν αυτω και την γην και τα εν αυτη και την θαλασσαν και τα εν αυτη οτι χρονος ουκ εσται ετι (aiōn g165)
pedindo que aquele que vive para sempre, o mesmo que criou o céu e tudo que há nele, e [que também criou ]a terra e tudo que há nela e [que criou também ]o mar e tudo que há nele, afirmasse ser verdade aquilo que ele dizia. (aiōn g165)
7 αλλα εν ταις ημεραις της φωνης του εβδομου αγγελου οταν μελλη σαλπιζειν και τελεσθη το μυστηριον του θεου ως ευηγγελισεν τοις εαυτου δουλοις τοις προφηταις
Ele disse que não adiaria mais [aquilo que tinha determinado]. Pelo contrário, [chegado ]o momento de o sétimo anjo tocar a trombeta, o plano secreto de Deus ia ser completado {ele completaria o plano secreto de Deus}, bem como tinha anunciado [há muito tempo ]aos seus servos, os profetas.
8 και η φωνη ην ηκουσα εκ του ουρανου παλιν λαλουσα μετ εμου και λεγουσα υπαγε λαβε το βιβλαριδιον το ηνεωγμενον εν τη χειρι αγγελου του εστωτος επι της θαλασσης και επι της γης
Aquele cuja voz eu tinha ouvido do céu me falou novamente. Ele disse: “Vá pegar o pergaminho aberto da mão do anjo que está em pé no mar e na terra”.
9 και απηλθον προς τον αγγελον λεγων αυτω δος μοι το βιβλαριδιον και λεγει μοι λαβε και καταφαγε αυτο και πικρανει σου την κοιλιαν αλλ εν τω στοματι σου εσται γλυκυ ως μελι
Assim, eu me aproximei do anjo e pedi que ele me entregasse o pequeno pergaminho. Ele me disse: “Pegue e coma. Na boca [terá sabor ]doce como mel, mas lhe amargará o estômago”.
10 και ελαβον το βιβλαριδιον εκ της χειρος του αγγελου και κατεφαγον αυτο και ην εν τω στοματι μου ως μελι γλυκυ και οτε εφαγον αυτο επικρανθη η κοιλια μου
Tirei o pequeno pergaminho da mão do anjo e o comi. Senti na boca um [sabor ]doce como de mel, mas depois de comer, senti o estômago amargo.
11 και λεγει μοι δει σε παλιν προφητευσαι επι λαοις και εθνεσιν και γλωσσαις και βασιλευσιν πολλοις
Aquele cuja [voz falava do céu me disse]: “Você deve profetizar novamente sobre muitos [povos], muitas nações, [falantes de ]muitas línguas [MTY] e muitos reis”.

< Αποκαλυψις Ιωαννου 10 >