Προς Θεσσαλονικεις Α΄ 4
1 Λοιπὸν οὖν, ἀδελφοί, ἐρωτῶμεν ὑμᾶς καὶ παρακαλοῦμεν ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ (ἵνα *NO*) καθὼς παρελάβετε παρ᾽ ἡμῶν τὸ πῶς δεῖ ὑμᾶς περιπατεῖν καὶ ἀρέσκειν θεῷ (καθὼς καὶ περιπατεῖτε, *NO*) ἵνα περισσεύητε μᾶλλον·
Ie amy zao ry longo, ihalalia’ay, naho risihe’ay amy Talè Iesoà, ty hitomboa’ areo nainai’e amo fañaveloañe nañoha’aio, naho hañasìtra an’ Andrianañahare;
2 οἴδατε γὰρ τίνας παραγγελίας ἐδώκαμεν ὑμῖν διὰ τοῦ κυρίου Ἰησοῦ.
fa fohi’ areo o fanoroañe natolo’ay anahareo añam’ Iesoà Talèo.
3 τοῦτο γάρ ἐστιν θέλημα τοῦ θεοῦ, ὁ ἁγιασμὸς ὑμῶν, ἀπέχεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ τῆς πορνείας·
Inao ty satrin’ Añahare: t’ie hiavake, hisitak’ ami’ty fiolorañe tsy mañeva;
4 εἰδέναι ἕκαστον ὑμῶν τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι ἐν ἁγιασμῷ καὶ τιμῇ,
ie songa mahay milie-batañe ho ami’ty fiavahañe naho asiñe,
5 μὴ ἐν πάθει ἐπιθυμίας καθάπερ καὶ τὰ ἔθνη τὰ μὴ εἰδότα τὸν θεόν·
tsy hilomoloañe an-kadrao manahake o kilakila’ ondaty tsy mahafohiñe an’ Andrianañahareo;
6 τὸ μὴ ὑπερβαίνειν καὶ πλεονεκτεῖν ἐν τῷ πράγματι τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· διότι ἔκδικος (ὁ *k*) κύριος περὶ πάντων τούτων καθὼς καὶ προείπαμεν ὑμῖν καὶ διεμαρτυράμεθα.
sindre tsy handilatse naho hañaramamo an-drahalahi’e; fa i Talè ro mpamale i hene rezay, hambañe amy nimanea’ay hatahata ama’ areoy.
7 οὐ γὰρ ἐκάλεσεν ἡμᾶς ὁ θεὸς ἐπὶ ἀκαθαρσίᾳ ἀλλ᾽ ἐν ἁγιασμῷ.
Toe tsy nikanjy an-tika ho an-kaleorañe t’i Andrianañahare fa ho am-piavahañe.
8 τοιγαροῦν ὁ ἀθετῶν οὐκ ἄνθρωπον ἀθετεῖ ἀλλὰ τὸν θεὸν τὸν καὶ (διδόντα *N(k)O*) τὸ πνεῦμα αὐτοῦ τὸ ἅγιον εἰς (ὑμᾶς. *N(K)O*)
Aa ze tsy mipaoke, le tsy t’ie mifary ondaty, fa an’ Andrianañahare nanolots’ anahareo i Arofo Masiñey.
9 Περὶ δὲ τῆς φιλαδελφίας οὐ χρείαν ἔχετε γράφειν ὑμῖν· αὐτοὶ γὰρ ὑμεῖς θεοδίδακτοί ἐστε εἰς τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους·
Aa ty amy fifampirañetañe longo, tsy ipaia’ areo sokireñe, ie hohoen’ Añahare hifampikoko;
10 καὶ γὰρ ποιεῖτε αὐτὸ εἰς πάντας τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς ἐν ὅλῃ τῇ Μακεδονίᾳ. Παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, περισσεύειν μᾶλλον
naho toe anoe’ areo amo hene longo e Makedoniao. Fe osihe’ay ry longo te hitolom-pitomambao,
11 καὶ φιλοτιμεῖσθαι ἡσυχάζειν καὶ πράσσειν τὰ ἴδια καὶ ἐργάζεσθαι ταῖς ἰδίαις χερσὶν ὑμῶν καθὼς ὑμῖν παρηγγείλαμεν·
hinozoha’areo fañavelo am-pianjiñañe, songa manao ty tolon-draha’e naho mitoloñe am-pità’e amy nitoroa’aiy,
12 ἵνα περιπατῆτε εὐσχημόνως πρὸς τοὺς ἔξω καὶ μηδενὸς χρείαν ἔχητε.
hañavelo an-kavantañañe amo alafe’eo naho tsy hipay inoñ’inoñe.
13 Οὐ (θέλομεν *N(K)O*) δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν (κοιμωμένων, *N(k)O*) ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα.
Aa tsy teako ho bahimo nahareo, ry longo, ty amo miròtseo, hera hihontoke manahake o ila’e tsy aman-ko tamàeñeo.
14 εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανεν καὶ ἀνέστη, οὕτως καὶ ὁ θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ.
Aa kanao atokisantika te nivilasy t’Iesoà vaho nitroatse, le izay ty hindesen’ Añahare mindre ama’e ze mirotse am’ Iesoà ao.
15 Τοῦτο γὰρ ὑμῖν λέγομεν ἐν λόγῳ κυρίου ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ κυρίου οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας·
Aa hoe ty fivola’ay ama’ areo ty amy tsara’ i Talèy, te tsy hiaolo o mirotseo tika mbe mañente ami’ty fitotsaha’ i Talè,
16 ὅτι αὐτὸς ὁ κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι θεοῦ καταβήσεται ἀπ᾽ οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον,
fa i Talè vata’e ro hizotso hirik’ andindìñe ey an-koike, am-piarañanañan-talèn’ anjely, naho amy antsivan’ Añaharey; naho hitroatse hey ze nivetrake amy Norizañey ao,
17 ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ κυρίου εἰς ἀέρα· καὶ οὕτως πάντοτε σὺν κυρίῳ ἐσόμεθα.
vaho ho rambeseñe mb’amo rahoñeo mb’eo tika mbe veloñe hifanampe am’iereo an-drahoñe ey, hifanalaka amy Talè amy tiokey. Le ho nainai’e amy Talè ao tikañe.
18 Ὥστε παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν τοῖς λόγοις τούτοις.
Aa le mifañohòa amy tsara zay.
