Κατα Μαρκον 7
1 Καὶ συνάγονται πρὸς αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καί τινες τῶν γραμματέων ἐλθόντες ἀπὸ Ἱεροσολύμων.
ଅନନ୍ତରଂ ଯିରୂଶାଲମ ଆଗତାଃ ଫିରୂଶିନୋଽଧ୍ୟାପକାଶ୍ଚ ଯୀଶୋଃ ସମୀପମ୍ ଆଗତାଃ|
2 καὶ ἰδόντες τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ὅτι κοιναῖς χερσίν, τοῦτ’ ἔστιν ἀνίπτοις, ἐσθίουσιν τοὺς ἄρτους, —
ତେ ତସ୍ୟ କିଯତଃ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ଅଶୁଚିକରୈରର୍ଥାଦ ଅପ୍ରକ୍ଷାଲିତହସ୍ତୈ ର୍ଭୁଞ୍ଜତୋ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତାନଦୂଷଯନ୍|
3 οἱ γὰρ Φαρισαῖοι καὶ πάντες οἱ Ἰουδαῖοι ἐὰν μὴ πυγμῇ νίψωνται τὰς χεῖρας οὐκ ἐσθίουσιν, κρατοῦντες τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων,
ଯତଃ ଫିରୂଶିନଃ ସର୍ୱ୍ୱଯିହୂଦୀଯାଶ୍ଚ ପ୍ରାଚାଂ ପରମ୍ପରାଗତୱାକ୍ୟଂ ସମ୍ମନ୍ୟ ପ୍ରତଲେନ ହସ୍ତାନ୍ ଅପ୍ରକ୍ଷାଲ୍ୟ ନ ଭୁଞ୍ଜତେ|
4 καὶ ἀπ’ ἀγορᾶς ἐὰν μὴ ῥαντίσωνται οὐκ ἐσθίουσιν, καὶ ἄλλα πολλά ἐστιν ἃ παρέλαβον κρατεῖν, βαπτισμοὺς ποτηρίων καὶ ξεστῶν καὶ χαλκίων, —
ଆପନାଦାଗତ୍ୟ ମଜ୍ଜନଂ ୱିନା ନ ଖାଦନ୍ତି; ତଥା ପାନପାତ୍ରାଣାଂ ଜଲପାତ୍ରାଣାଂ ପିତ୍ତଲପାତ୍ରାଣାମ୍ ଆସନାନାଞ୍ଚ ଜଲେ ମଜ୍ଜନମ୍ ଇତ୍ୟାଦଯୋନ୍ୟେପି ବହୱସ୍ତେଷାମାଚାରାଃ ସନ୍ତି|
5 καὶ ἐπερωτῶσιν αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς Διὰ τί οὐ περιπατοῦσιν οἱ μαθηταί σου κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων, ἀλλὰ κοιναῖς χερσὶν ἐσθίουσιν τὸν ἄρτον;
ତେ ଫିରୂଶିନୋଽଧ୍ୟାପକାଶ୍ଚ ଯୀଶୁଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ, ତୱ ଶିଷ୍ୟାଃ ପ୍ରାଚାଂ ପରମ୍ପରାଗତୱାକ୍ୟାନୁସାରେଣ ନାଚରନ୍ତୋଽପ୍ରକ୍ଷାଲିତକରୈଃ କୁତୋ ଭୁଜଂତେ?
6 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς Καλῶς ἐπροφήτευσεν Ἡσαΐας περὶ ὑμῶν τῶν ὑποκριτῶν, ὡς γέγραπται ὅτι Οὗτος ὁ λαὸς τοῖς χείλεσίν με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ·
ତତଃ ସ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ କପଟିନୋ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଉଦ୍ଦିଶ୍ୟ ଯିଶଯିଯଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ଯୁକ୍ତମୱାଦୀତ୍| ଯଥା ସ୍ୱକୀଯୈରଧରୈରେତେ ସମ୍ମନ୍ୟନତେ ସଦୈୱ ମାଂ| କିନ୍ତୁ ମତ୍ତୋ ୱିପ୍ରକର୍ଷେ ସନ୍ତି ତେଷାଂ ମନାଂସି ଚ|
7 μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων·
ଶିକ୍ଷଯନ୍ତୋ ବିଧୀନ୍ ନ୍ନାଜ୍ଞା ଭଜନ୍ତେ ମାଂ ମୁଧୈୱ ତେ|
8 ἀφέντες τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ κρατεῖτε τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων.
ଯୂଯଂ ଜଲପାତ୍ରପାନପାତ୍ରାଦୀନି ମଜ୍ଜଯନ୍ତୋ ମନୁଜପରମ୍ପରାଗତୱାକ୍ୟଂ ରକ୍ଷଥ କିନ୍ତୁ ଈଶ୍ୱରାଜ୍ଞାଂ ଲଂଘଧ୍ୱେ; ଅପରା ଈଦୃଶ୍ୟୋନେକାଃ କ୍ରିଯା ଅପି କୁରୁଧ୍ୱେ|
9 καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς Καλῶς ἀθετεῖτε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, ἵνα τὴν παράδοσιν ὑμῶν τηρήσητε.
ଅନ୍ୟଞ୍ଚାକଥଯତ୍ ଯୂଯଂ ସ୍ୱପରମ୍ପରାଗତୱାକ୍ୟସ୍ୟ ରକ୍ଷାର୍ଥଂ ସ୍ପଷ୍ଟରୂପେଣ ଈଶ୍ୱରାଜ୍ଞାଂ ଲୋପଯଥ|
10 Μωϋσῆς γὰρ εἶπεν Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, καί Ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω.
ଯତୋ ମୂସାଦ୍ୱାରା ପ୍ରୋକ୍ତମସ୍ତି ସ୍ୱପିତରୌ ସମ୍ମନ୍ୟଧ୍ୱଂ ଯସ୍ତୁ ମାତରଂ ପିତରଂ ୱା ଦୁର୍ୱ୍ୱାକ୍ୟଂ ୱକ୍ତି ସ ନିତାନ୍ତଂ ହନ୍ୟତାଂ|
11 ὑμεῖς δὲ λέγετε Ἐὰν εἴπῃ ἄνθρωπος τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί Κορβᾶν, ὅ ἐστιν Δῶρον, ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇς,
କିନ୍ତୁ ମଦୀଯେନ ଯେନ ଦ୍ରୱ୍ୟେଣ ତୱୋପକାରୋଭୱତ୍ ତତ୍ କର୍ବ୍ବାଣମର୍ଥାଦ୍ ଈଶ୍ୱରାଯ ନିୱେଦିତମ୍ ଇଦଂ ୱାକ୍ୟଂ ଯଦି କୋପି ପିତରଂ ମାତରଂ ୱା ୱକ୍ତି
12 οὐκέτι ἀφίετε αὐτὸν οὐδὲν ποιῆσαι τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί,
ତର୍ହି ଯୂଯଂ ମାତୁଃ ପିତୁ ର୍ୱୋପକାରଂ କର୍ତ୍ତାଂ ତଂ ୱାରଯଥ|
13 ἀκυροῦντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ τῇ παραδόσει ὑμῶν ᾗ παρεδώκατε· καὶ παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε.
ଇତ୍ଥଂ ସ୍ୱପ୍ରଚାରିତପରମ୍ପରାଗତୱାକ୍ୟେନ ଯୂଯମ୍ ଈଶ୍ୱରାଜ୍ଞାଂ ମୁଧା ୱିଧଦ୍ୱ୍ୱେ, ଈଦୃଶାନ୍ୟନ୍ୟାନ୍ୟନେକାନି କର୍ମ୍ମାଣି କୁରୁଧ୍ୱେ|
14 Καὶ προσκαλεσάμενος πάλιν τὸν ὄχλον ἔλεγεν αὐτοῖς Ἀκούσατέ μου πάντες καὶ σύνετε.
ଅଥ ସ ଲୋକାନାହୂଯ ବଭାଷେ ଯୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱେ ମଦ୍ୱାକ୍ୟଂ ଶୃଣୁତ ବୁଧ୍ୟଧ୍ୱଞ୍ଚ|
15 οὐδέν ἐστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὃ δύναται κοινῶσαι αὐτόν· ἀλλὰ τὰ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενά ἐστιν τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον.
ବାହ୍ୟାଦନ୍ତରଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ନରମମେଧ୍ୟଂ କର୍ତ୍ତାଂ ଶକ୍ନୋତି ଈଦୃଶଂ କିମପି ୱସ୍ତୁ ନାସ୍ତି, ୱରମ୍ ଅନ୍ତରାଦ୍ ବହିର୍ଗତଂ ଯଦ୍ୱସ୍ତୁ ତନ୍ମନୁଜମ୍ ଅମେଧ୍ୟଂ କରୋତି|
ଯସ୍ୟ ଶ୍ରୋତୁଂ ଶ୍ରୋତ୍ରେ ସ୍ତଃ ସ ଶୃଣୋତୁ|
17 Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰς οἶκον ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὴν παραβολήν.
ତତଃ ସ ଲୋକାନ୍ ହିତ୍ୱା ଗୃହମଧ୍ୟଂ ପ୍ରୱିଷ୍ଟସ୍ତଦା ଶିଷ୍ୟାସ୍ତଦୃଷ୍ଟାନ୍ତୱାକ୍ୟାର୍ଥଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ|
18 καὶ λέγει αὐτοῖς Οὕτως καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε; οὐ νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ ἔξωθεν εἰσπορευόμενον εἰς τὸν ἄνθρωπον οὐ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι,
ତସ୍ମାତ୍ ସ ତାନ୍ ଜଗାଦ ଯୂଯମପି କିମେତାଦୃଗବୋଧାଃ? କିମପି ଦ୍ରୱ୍ୟଂ ବାହ୍ୟାଦନ୍ତରଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ନରମମେଧ୍ୟଂ କର୍ତ୍ତାଂ ନ ଶକ୍ନୋତି କଥାମିମାଂ କିଂ ନ ବୁଧ୍ୟଧ୍ୱେ?
19 ὅτι οὐκ εἰσπορεύεται αὐτοῦ εἰς τὴν καρδίαν ἀλλ’ εἰς τὴν κοιλίαν, καὶ εἰς τὸν ἀφεδρῶνα ἐκπορεύεται, καθαρίζων πάντα τὰ βρώματα;
ତତ୍ ତଦନ୍ତର୍ନ ପ୍ରୱିଶତି କିନ୍ତୁ କୁକ୍ଷିମଧ୍ୟଂ ପ୍ରୱିଶତି ଶେଷେ ସର୍ୱ୍ୱଭୁକ୍ତୱସ୍ତୁଗ୍ରାହିଣି ବହିର୍ଦେଶେ ନିର୍ୟାତି|
20 ἔλεγεν δὲ ὅτι Τὸ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενον, ἐκεῖνο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
ଅପରମପ୍ୟୱାଦୀଦ୍ ଯନ୍ନରାନ୍ନିରେତି ତଦେୱ ନରମମେଧ୍ୟଂ କରୋତି|
21 ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται, πορνεῖαι, κλοπαί, φόνοι,
ଯତୋଽନ୍ତରାଦ୍ ଅର୍ଥାନ୍ ମାନୱାନାଂ ମନୋଭ୍ୟଃ କୁଚିନ୍ତା ପରସ୍ତ୍ରୀୱେଶ୍ୟାଗମନଂ
22 μοιχεῖαι, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸς πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη·
ନରୱଧଶ୍ଚୌର୍ୟ୍ୟଂ ଲୋଭୋ ଦୁଷ୍ଟତା ପ୍ରୱଞ୍ଚନା କାମୁକତା କୁଦୃଷ୍ଟିରୀଶ୍ୱରନିନ୍ଦା ଗର୍ୱ୍ୱସ୍ତମ ଇତ୍ୟାଦୀନି ନିର୍ଗଚ୍ଛନ୍ତି|
23 πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
ଏତାନି ସର୍ୱ୍ୱାଣି ଦୁରିତାନ୍ୟନ୍ତରାଦେତ୍ୟ ନରମମେଧ୍ୟଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି|
24 Ἐκεῖθεν δὲ ἀναστὰς ἀπῆλθεν εἰς τὰ ὅρια Τύρου. Καὶ εἰσελθὼν εἰς οἰκίαν οὐδένα ἤθελεν γνῶναι, καὶ οὐκ ἠδυνάσθη λαθεῖν·
ଅଥ ସ ଉତ୍ଥାଯ ତତ୍ସ୍ଥାନାତ୍ ସୋରସୀଦୋନ୍ପୁରପ୍ରଦେଶଂ ଜଗାମ ତତ୍ର କିମପି ନିୱେଶନଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱୈରଜ୍ଞାତଃ ସ୍ଥାତୁଂ ମତିଞ୍ଚକ୍ରେ କିନ୍ତୁ ଗୁପ୍ତଃ ସ୍ଥାତୁଂ ନ ଶଶାକ|
25 ἀλλ’ εὐθὺς ἀκούσασα γυνὴ περὶ αὐτοῦ, ἧς εἶχεν τὸ θυγάτριον αὐτῆς πνεῦμα ἀκάθαρτον, ἐλθοῦσα προσέπεσεν πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ·
ଯତଃ ସୁରଫୈନିକୀଦେଶୀଯଯୂନାନୀୱଂଶୋଦ୍ଭୱସ୍ତ୍ରିଯାଃ କନ୍ୟା ଭୂତଗ୍ରସ୍ତାସୀତ୍| ସା ସ୍ତ୍ରୀ ତଦ୍ୱାର୍ତ୍ତାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ତତ୍ସମୀପମାଗତ୍ୟ ତଚ୍ଚରଣଯୋଃ ପତିତ୍ୱା
26 ἡ δὲ γυνὴ ἦν Ἑλληνίς, Συροφοινίκισσα τῷ γένει· καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα τὸ δαιμόνιον ἐκβάλῃ ἐκ τῆς θυγατρὸς αὐτῆς.
ସ୍ୱକନ୍ୟାତୋ ଭୂତଂ ନିରାକର୍ତ୍ତାଂ ତସ୍ମିନ୍ ୱିନଯଂ କୃତୱତୀ|
27 καὶ ἔλεγεν αὐτῇ Ἄφες πρῶτον χορτασθῆναι τὰ τέκνα· οὐ γάρ ἐστιν καλόν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ τοῖς κυναρίοις βαλεῖν.
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁସ୍ତାମୱଦତ୍ ପ୍ରଥମଂ ବାଲକାସ୍ତୃପ୍ୟନ୍ତୁ ଯତୋ ବାଲକାନାଂ ଖାଦ୍ୟଂ ଗୃହୀତ୍ୱା କୁକ୍କୁରେଭ୍ୟୋ ନିକ୍ଷେପୋଽନୁଚିତଃ|
28 ἡ δὲ ἀπεκρίθη καὶ λέγει αὐτῷ Ναί, Κύριε· καὶ τὰ κυνάρια ὑποκάτω τῆς τραπέζης ἐσθίουσιν ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν παιδίων.
ତଦା ସା ସ୍ତ୍ରୀ ତମୱାଦୀତ୍ ଭୋଃ ପ୍ରଭୋ ତତ୍ ସତ୍ୟଂ ତଥାପି ମଞ୍ଚାଧଃସ୍ଥାଃ କୁକ୍କୁରା ବାଲାନାଂ କରପତିତାନି ଖାଦ୍ୟଖଣ୍ଡାନି ଖାଦନ୍ତି|
29 καὶ εἶπεν αὐτῇ Διὰ τοῦτον τὸν λόγον ὕπαγε, ἐξελήλυθεν ἐκ τῆς θυγατρός σου τὸ δαιμόνιον.
ତତଃ ସୋଽକଥଯଦ୍ ଏତତ୍କଥାହେତୋଃ ସକୁଶଲା ଯାହି ତୱ କନ୍ୟାଂ ତ୍ୟକ୍ତ୍ୱା ଭୂତୋ ଗତଃ|
30 καὶ ἀπελθοῦσα εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς εὗρεν τὸ παιδίον βεβλημένον ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ τὸ δαιμόνιον ἐξεληλυθός.
ଅଥ ସା ସ୍ତ୍ରୀ ଗୃହଂ ଗତ୍ୱା କନ୍ୟାଂ ଭୂତତ୍ୟକ୍ତାଂ ଶଯ୍ୟାସ୍ଥିତାଂ ଦଦର୍ଶ|
31 Καὶ πάλιν ἐξελθὼν ἐκ τῶν ὁρίων Τύρου ἦλθεν διὰ Σιδῶνος εἰς τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας ἀνὰ μέσον τῶν ὁρίων Δεκαπόλεως.
ପୁନଶ୍ଚ ସ ସୋରସୀଦୋନ୍ପୁରପ୍ରଦେଶାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ଦିକାପଲିଦେଶସ୍ୟ ପ୍ରାନ୍ତରଭାଗେନ ଗାଲୀଲ୍ଜଲଧେଃ ସମୀପଂ ଗତୱାନ୍|
32 Καὶ φέρουσιν αὐτῷ κωφὸν καὶ μογιλάλον, καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα ἐπιθῇ αὐτῷ τὴν χεῖρα.
ତଦା ଲୋକୈରେକଂ ବଧିରଂ କଦ୍ୱଦଞ୍ଚ ନରଂ ତନ୍ନିକଟମାନୀଯ ତସ୍ୟ ଗାତ୍ରେ ହସ୍ତମର୍ପଯିତୁଂ ୱିନଯଃ କୃତଃ|
33 καὶ ἀπολαβόμενος αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ὄχλου κατ’ ἰδίαν ἔβαλεν τοὺς δακτύλους αὐτοῦ εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ καὶ πτύσας ἥψατο τῆς γλώσσης αὐτοῦ,
ତତୋ ଯୀଶୁ ର୍ଲୋକାରଣ୍ୟାତ୍ ତଂ ନିର୍ଜନମାନୀଯ ତସ୍ୟ କର୍ଣଯୋଙ୍ଗୁଲୀ ର୍ଦଦୌ ନିଷ୍ଠୀୱଂ ଦତ୍ତ୍ୱା ଚ ତଜ୍ଜିହ୍ୱାଂ ପସ୍ପର୍ଶ|
34 καὶ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἐστέναξεν, καὶ λέγει αὐτῷ Ἐφφαθά, ὅ ἐστιν Διανοίχθητι.
ଅନନ୍ତରଂ ସ୍ୱର୍ଗଂ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ଦୀର୍ଘଂ ନିଶ୍ୱସ୍ୟ ତମୱଦତ୍ ଇତଫତଃ ଅର୍ଥାନ୍ ମୁକ୍ତୋ ଭୂଯାତ୍|
35 καὶ ἠνοίγησαν αὐτοῦ αἱ ἀκοαί, καὶ εὐθὺς ἐλύθη ὁ δεσμὸς τῆς γλώσσης αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει ὀρθῶς.
ତତସ୍ତତ୍କ୍ଷଣଂ ତସ୍ୟ କର୍ଣୌ ମୁକ୍ତୌ ଜିହ୍ୱାଯାଶ୍ଚ ଜାଡ୍ୟାପଗମାତ୍ ସ ସୁସ୍ପଷ୍ଟୱାକ୍ୟମକଥଯତ୍|
36 καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ λέγωσιν· ὅσον δὲ αὐτοῖς διεστέλλετο, αὐτοὶ μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον.
ଅଥ ସ ତାନ୍ ୱାଢମିତ୍ୟାଦିଦେଶ ଯୂଯମିମାଂ କଥାଂ କସ୍ମୈଚିଦପି ମା କଥଯତ, କିନ୍ତୁ ସ ଯତି ନ୍ୟଷେଧତ୍ ତେ ତତି ବାହୁଲ୍ୟେନ ପ୍ରାଚାରଯନ୍;
37 καὶ ὑπερπερισσῶς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες Καλῶς πάντα πεποίηκεν, καὶ τοὺς κωφοὺς ποιεῖ ἀκούειν καὶ ἀλάλους λαλεῖν.
ତେଽତିଚମତ୍କୃତ୍ୟ ପରସ୍ପରଂ କଥଯାମାସୁଃ ସ ବଧିରାଯ ଶ୍ରୱଣଶକ୍ତିଂ ମୂକାଯ ଚ କଥନଶକ୍ତିଂ ଦତ୍ତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱଂ କର୍ମ୍ମୋତ୍ତମରୂପେଣ ଚକାର|
