Ιακωβου 4
1 Πόθεν πόλεμοι καὶ πόθεν μάχαι ἐν ὑμῖν; οὐκ ἐντεῦθεν, ἐκ τῶν ἡδονῶν ὑμῶν τῶν στρατευομένων ἐν τοῖς μέλεσιν ὑμῶν;
| یُشْماکَں مَدھْیے سَمَرا رَنَشْچَ کُتَ اُتْپَدْیَنْتے؟ یُشْمَدَنْگَشِبِراشْرِتابھْیَح سُکھیچّھابھْیَح کِں نوتْپَدْیَنْتے؟ |
2 ἐπιθυμεῖτε, καὶ οὐκ ἔχετε· φονεύετε καὶ ζηλοῦτε, καὶ οὐ δύνασθε ἐπιτυχεῖν· μάχεσθε καὶ πολεμεῖτε. οὐκ ἔχετε διὰ τὸ μὴ αἰτεῖσθαι ὑμᾶς·
| یُویَں وانْچھَتھَ کِنْتُ ناپْنُتھَ، یُویَں نَرَہَتْیامْ اِیرْشْیانْچَ کُرُتھَ کِنْتُ کرِتارْتھا بھَوِتُں نَ شَکْنُتھَ، یُویَں یُدھْیَتھَ رَنَں کُرُتھَ چَ کِنْتْوَپْراپْتاسْتِشْٹھَتھَ، یَتو ہیتوح پْرارْتھَناں نَ کُرُتھَ۔ |
3 αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε, διότι κακῶς αἰτεῖσθε, ἵνα ἐν ταῖς ἡδοναῖς ὑμῶν δαπανήσητε.
| یُویَں پْرارْتھَیَدھْوے کِنْتُ نَ لَبھَدھْوے یَتو ہیتوح سْوَسُکھَبھوگیشُ وْیَیارْتھَں کُ پْرارْتھَیَدھْوے۔ |
4 μοιχαλίδες, οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἐὰν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται.
| ہے وْیَبھِچارِنو وْیَبھِچارِنْیَشْچَ، سَںسارَسْیَ یَتْ مَیتْرْیَں تَدْ اِیشْوَرَسْیَ شاتْرَوَمِتِ یُویَں کِں نَ جانِیتھَ؟ اَتَ ایوَ یَح کَشْچِتْ سَںسارَسْیَ مِتْرَں بھَوِتُمْ اَبھِلَشَتِ سَ ایویشْوَرَسْیَ شَتْرُ رْبھَوَتِ۔ |
5 ἢ δοκεῖτε ὅτι κενῶς ἡ γραφὴ λέγει Πρὸς φθόνον ἐπιποθεῖ τὸ πνεῦμα ὃ κατῴκισεν ἐν ἡμῖν;
| یُویَں کِں مَنْیَدھْوے؟ شاسْتْرَسْیَ واکْیَں کِں پھَلَہِینَں بھَویتْ؟ اَسْمَدَنْتَرْواسِی یَ آتْما سَ وا کِمْ اِیرْشْیارْتھَں پْریمَ کَروتِ؟ |
6 μείζονα δὲ δίδωσιν χάριν· διὸ λέγει Ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσιν χάριν.
| تَنَّہِ کِنْتُ سَ پْرَتُلَں وَرَں وِتَرَتِ تَسْمادْ اُکْتَماسْتے یَتھا، آتْمابھِمانَلوکاناں وِپَکْشو بھَوَتِیشْوَرَح۔ کِنْتُ تینَیوَ نَمْریبھْیَح پْرَسادادْ دِییَتے وَرَح۔۔ |
7 ὑποτάγητε οὖν τῷ Θεῷ· ἀντίστητε δὲ τῷ διαβόλῳ, καὶ φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν·
| اَتَایوَ یُویَمْ اِیشْوَرَسْیَ وَشْیا بھَوَتَ شَیَتانَں سَںرُنْدھَ تینَ سَ یُشْمَتَّح پَلایِشْیَتے۔ |
8 ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, καὶ ἐγγίσει ὑμῖν. καθαρίσατε χεῖρας, ἁμαρτωλοί, καὶ ἁγνίσατε καρδίας, δίψυχοι. ταλαιπωρήσατε καὶ πενθήσατε καὶ κλαύσατε·
| اِیشْوَرَسْیَ سَمِیپَوَرْتِّنو بھَوَتَ تینَ سَ یُشْماکَں سَمِیپَوَرْتِّی بھَوِشْیَتِ۔ ہے پاپِنَح، یُویَں سْوَکَرانْ پَرِشْکُرُدھْوَں۔ ہے دْوِمَنولوکاح، یُویَں سْوانْتَحکَرَنانِ شُچِینِ کُرُدھْوَں۔ |
9 ὁ γέλως ὑμῶν εἰς πένθος μετατραπήτω καὶ ἡ χαρὰ εἰς κατήφειαν.
| یُویَمْ اُدْوِجَدھْوَں شوچَتَ وِلَپَتَ چَ، یُشْماکَں ہاسَح شوکایَ، آنَنْدَشْچَ کاتَرَتایَے پَرِوَرْتّیتاں۔ |
10 ταπεινώθητε ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ὑψώσει ὑμᾶς.
| پْرَبھوح سَمَکْشَں نَمْرا بھَوَتَ تَسْماتْ سَ یُشْمانْ اُچِّیکَرِشْیَتِ۔ |
11 Μὴ καταλαλεῖτε ἀλλήλων, ἀδελφοί. ὁ καταλαλῶν ἀδελφοῦ ἢ κρίνων τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καταλαλεῖ νόμου καὶ κρίνει νόμον· εἰ δὲ νόμον κρίνεις, οὐκ εἶ ποιητὴς νόμου ἀλλὰ κριτής.
| ہے بھْراتَرَح، یُویَں پَرَسْپَرَں ما دُوشَیَتَ۔ یَح کَشْچِدْ بھْراتَرَں دُوشَیَتِ بھْراتُ رْوِچارَنْچَ کَروتِ سَ وْیَوَسْتھاں دُوشَیَتِ وْیَوَسْتھایاشْچَ وِچارَں کَروتِ۔ تْوَں یَدِ وْیَوَسْتھایا وِچارَں کَروشِ تَرْہِ وْیَوَسْتھاپالَیِتا نَ بھَوَسِ کِنْتُ وِچارَیِتا بھَوَسِ۔ |
12 εἷς ἐστιν νομοθέτης καὶ κριτής, ὁ δυνάμενος σῶσαι καὶ ἀπολέσαι· σὺ δὲ τίς εἶ, ὁ κρίνων τὸν πλησίον;
| اَدْوِتِییو وْیَوَسْتھاپَکو وِچارَیِتا چَ سَ ایواسْتے یو رَکْشِتُں ناشَیِتُنْچَ پارَیَتِ۔ کِنْتُ کَسْتْوَں یَتْ پَرَسْیَ وِچارَں کَروشِ؟ |
13 Ἄγε νῦν οἱ λέγοντες Σήμερον ἢ αὔριον πορευσόμεθα εἰς τήνδε τὴν πόλιν καὶ ποιήσομεν ἐκεῖ ἐνιαυτὸν καὶ ἐμπορευσόμεθα καὶ κερδήσομεν·
| اَدْیَ شْوو وا وَیَمْ اَمُکَنَگَرَں گَتْوا تَتْرَ وَرْشَمیکَں یاپَیَنْتو وانِجْیَں کَرِشْیامَح لابھَں پْراپْسْیامَشْچیتِ کَتھاں بھاشَمانا یُویَمْ اِدانِیں شرِنُتَ۔ |
14 οἵτινες οὐκ ἐπίστασθε τῆς αὔριον ποία ἡ ζωὴ ὑμῶν· ἀτμὶς γάρ ἐστε ἡ πρὸς ὀλίγον φαινομένη, ἔπειτα καὶ ἀφανιζομένη·
| شْوَح کِں گھَٹِشْیَتے تَدْ یُویَں نَ جانِیتھَ یَتو جِیوَنَں وو بھَویتْ کِیدرِکْ تَتُّ باشْپَسْوَرُوپَکَں، کْشَنَماتْرَں بھَویدْ درِشْیَں لُپْیَتے چَ تَتَح پَرَں۔ |
15 ἀντὶ τοῦ λέγειν ὑμᾶς Ἐὰν ὁ Κύριος θελήσῃ, καὶ ζήσομεν καὶ ποιήσομεν τοῦτο ἢ ἐκεῖνο.
| تَدَنُکْتْوا یُشْماکَمْ اِدَں کَتھَنِییَں پْرَبھورِچّھاتو وَیَں یَدِ جِیوامَسْتَرْہْییتَتْ کَرْمَّ تَتْ کَرْمَّ وا کَرِشْیامَ اِتِ۔ |
16 νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονίαις ὑμῶν· πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν.
| کِنْتْوِدانِیں یُویَں گَرْوَّواکْیَیح شْلاگھَنَں کُرُدھْوے تادرِشَں سَرْوَّں شْلاگھَنَں کُتْسِتَمیوَ۔ |
17 εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν.
| اَتو یَح کَشْچِتْ سَتْکَرْمَّ کَرْتَّں وِدِتْوا تَنَّ کَروتِ تَسْیَ پاپَں جایَتے۔ |
