Προς Εβραιους 3

1 Ὅθεν, ἀδελφοὶ ἅγιοι, κλήσεως ἐπουρανίου μέτοχοι, κατανοήσατε τὸν Ἀπόστολον καὶ Ἀρχιερέα τῆς ὁμολογίας ἡμῶν Ἰησοῦν,

ഹേ സ്വർഗീയസ്യാഹ്വാനസ്യ സഹഭാഗിനഃ പവിത്രഭ്രാതരഃ, അസ്മാകം ധർമ്മപ്രതിജ്ഞായാ ദൂതോഽഗ്രസരശ്ച യോ യീശുസ്തമ് ആലോചധ്വം|

2 πιστὸν ὄντα τῷ ποιήσαντι αὐτὸν, ὡς καὶ Μωϋσῆς ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ.

മൂസാ യദ്വത് തസ്യ സർവ്വപരിവാരമധ്യേ വിശ്വാസ്യ ആസീത്, തദ്വത് അയമപി സ്വനിയോജകസ്യ സമീപേ വിശ്വാസ്യോ ഭവതി|

3 πλείονος γὰρ οὗτος δόξης παρὰ Μωϋσῆν ἠξίωται καθ’ ὅσον πλείονα τιμὴν ἔχει τοῦ οἴκου ὁ κατασκευάσας αὐτόν.

പരിവാരാച്ച യദ്വത് തത്സ്ഥാപയിതുരധികം ഗൗരവം ഭവതി തദ്വത് മൂസസോഽയം ബഹുതരഗൗരവസ്യ യോഗ്യോ ഭവതി|

4 πᾶς γὰρ οἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος, ὁ δὲ πάντα κατασκευάσας Θεός.

ഏകൈകസ്യ നിവേശനസ്യ പരിജനാനാം സ്ഥാപയിതാ കശ്ചിദ് വിദ്യതേ യശ്ച സർവ്വസ്ഥാപയിതാ സ ഈശ്വര ഏവ|

5 καὶ Μωϋσῆς μὲν πιστὸς ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ὡς θεράπων εἰς μαρτύριον τῶν λαληθησομένων,

മൂസാശ്ച വക്ഷ്യമാണാനാം സാക്ഷീ ഭൃത്യ ഇവ തസ്യ സർവ്വപരിജനമധ്യേ വിശ്വാസ്യോഽഭവത് കിന്തു ഖ്രീഷ്ടസ്തസ്യ പരിജനാനാമധ്യക്ഷ ഇവ|

6 Χριστὸς δὲ ὡς υἱὸς ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ· οὗ οἶκός ἐσμεν ἡμεῖς, ἐὰν τὴν παρρησίαν καὶ τὸ καύχημα τῆς ἐλπίδος μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν.

വയം തു യദി വിശ്വാസസ്യോത്സാഹം ശ്ലാഘനഞ്ച ശേഷം യാവദ് ധാരയാമസ്തർഹി തസ്യ പരിജനാ ഭവാമഃ|

7 Διό, καθὼς λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον Σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε,

അതോ ഹേതോഃ പവിത്രേണാത്മനാ യദ്വത് കഥിതം, തദ്വത്, "അദ്യ യൂയം കഥാം തസ്യ യദി സംശ്രോതുമിച്ഛഥ|

8 μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ,

തർഹി പുരാ പരീക്ഷായാ ദിനേ പ്രാന്തരമധ്യതഃ| മദാജ്ഞാനിഗ്രഹസ്ഥാനേ യുഷ്മാഭിസ്തു കൃതം യഥാ| തഥാ മാ കുരുതേദാനീം കഠിനാനി മനാംസി വഃ|

9 οὗ ἐπείρασαν οἱ πατέρες ὑμῶν ἐν δοκιμασίᾳ καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου

യുഷ്മാകം പിതരസ്തത്ര മത്പരീക്ഷാമ് അകുർവ്വത| കുർവ്വദ്ഭി ർമേഽനുസന്ധാനം തൈരദൃശ്യന്ത മത്ക്രിയാഃ| ചത്വാരിംശത്സമാ യാവത് ക്രുദ്ധ്വാഹന്തു തദന്വയേ|

10 τεσσεράκοντα ἔτη. διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ ταύτῃ καὶ εἶπον Ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ· αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου,

അവാദിഷമ് ഇമേ ലോകാ ഭ്രാന്താന്തഃകരണാഃ സദാ| മാമകീനാനി വർത്മാനി പരിജാനന്തി നോ ഇമേ|

11 ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου Εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου.

ഇതി ഹേതോരഹം കോപാത് ശപഥം കൃതവാൻ ഇമം| പ്രേവേക്ഷ്യതേ ജനൈരേതൈ ർന വിശ്രാമസ്ഥലം മമ|| "

12 βλέπετε, ἀδελφοί, μή ποτε ἔσται ἔν τινι ὑμῶν καρδία πονηρὰ ἀπιστίας ἐν τῷ ἀποστῆναι ἀπὸ Θεοῦ ζῶντος,

ഹേ ഭ്രാതരഃ സാവധാനാ ഭവത, അമരേശ്വരാത് നിവർത്തകോ യോഽവിശ്വാസസ്തദ്യുക്തം ദുഷ്ടാന്തഃകരണം യുഷ്മാകം കസ്യാപി ന ഭവതു|

13 ἀλλὰ παρακαλεῖτε ἑαυτοὺς καθ’ ἑκάστην ἡμέραν, ἄχρις οὗ τὸ Σήμερον καλεῖται, ἵνα μὴ σκληρυνθῇ τις ἐξ ὑμῶν ἀπάτῃ τῆς ἁμαρτίας·

കിന്തു യാവദ് അദ്യനാമാ സമയോ വിദ്യതേ താവദ് യുഷ്മന്മധ്യേ കോഽപി പാപസ്യ വഞ്ചനയാ യത് കഠോരീകൃതോ ന ഭവേത് തദർഥം പ്രതിദിനം പരസ്പരമ് ഉപദിശത|

14 μέτοχοι γὰρ τοῦ Χριστοῦ γεγόναμεν, ἐάνπερ τὴν ἀρχὴν τῆς ὑποστάσεως μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν.

യതോ വയം ഖ്രീഷ്ടസ്യാംശിനോ ജാതാഃ കിന്തു പ്രഥമവിശ്വാസസ്യ ദൃഢത്വമ് അസ്മാഭിഃ ശേഷം യാവദ് അമോഘം ധാരയിതവ്യം|

15 ἐν τῷ λέγεσθαι Σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, Μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ.

അദ്യ യൂയം കഥാം തസ്യ യദി സംശ്രോതുമിച്ഛഥ, തർഹ്യാജ്ഞാലങ്ഘനസ്ഥാനേ യുഷ്മാഭിസ്തു കൃതം യഥാ, തഥാ മാ കുരുതേദാനീം കഠിനാനി മനാംസി വ ഇതി തേന യദുക്തം,

16 τίνες γὰρ ἀκούσαντες παρεπίκραναν; ἀλλ’ οὐ πάντες οἱ ἐξελθόντες ἐξ Αἰγύπτου διὰ Μωϋσέως;

തദനുസാരാദ് യേ ശ്രുത്വാ തസ്യ കഥാം ന ഗൃഹീതവന്തസ്തേ കേ? കിം മൂസസാ മിസരദേശാദ് ആഗതാഃ സർവ്വേ ലോകാ നഹി?

17 τίσιν δὲ προσώχθισεν τεσσεράκοντα ἔτη; οὐχὶ τοῖς ἁμαρτήσασιν, ὧν τὰ κῶλα ἔπεσεν ἐν τῇ ἐρήμῳ;

കേഭ്യോ വാ സ ചത്വാരിംശദ്വർഷാണി യാവദ് അക്രുധ്യത്? പാപം കുർവ്വതാം യേഷാം കുണപാഃ പ്രാന്തരേ ഽപതൻ കിം തേഭ്യോ നഹി?

18 τίσιν δὲ ὤμοσεν μὴ εἰσελεύσεσθαι εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ εἰ μὴ τοῖς ἀπειθήσασιν;

പ്രവേക്ഷ്യതേ ജനൈരേതൈ ർന വിശ്രാമസ്ഥലം മമേതി ശപഥഃ കേഷാം വിരുദ്ധം തേനാകാരി? കിമ് അവിശ്വാസിനാം വിരുദ്ധം നഹി?

19 καὶ βλέπομεν ὅτι οὐκ ἠδυνήθησαν εἰσελθεῖν δι’ ἀπιστίαν.

അതസ്തേ തത് സ്ഥാനം പ്രവേഷ്ടുമ് അവിശ്വാസാത് നാശക്നുവൻ ഇതി വയം വീക്ഷാമഹേ|