Προς Κορινθιους Β΄ 2
1 ἔκρινα δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο, τὸ μὴ πάλιν ἐν λύπῃ πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν.
ଅପରଞ୍ଚାହଂ ପୁନଃ ଶୋକାଯ ଯୁଷ୍ମତ୍ସନ୍ନିଧିଂ ନ ଗମିଷ୍ୟାମୀତି ମନସି ନିରଚୈଷଂ|
2 εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶ ὑμᾶς, καὶ τίς ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ;
ଯସ୍ମାଦ୍ ଅହଂ ଯଦି ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଶୋକଯୁକ୍ତାନ୍ କରୋମି ତର୍ହି ମଯା ଯଃ ଶୋକଯୁକ୍ତୀକୃତସ୍ତଂ ୱିନା କେନାପରେଣାହଂ ହର୍ଷଯିଷ୍ୟେ?
3 καὶ ἔγραψα τοῦτο αὐτὸ ἵνα μὴ ἐλθὼν λύπην σχῶ ἀφ’ ὧν ἔδει με χαίρειν, πεποιθὼς ἐπὶ πάντας ὑμᾶς ὅτι ἡ ἐμὴ χαρὰ πάντων ὑμῶν ἐστιν.
ମମ ଯୋ ହର୍ଷଃ ସ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ହର୍ଷ ଏୱେତି ନିଶ୍ଚିତଂ ମଯାବୋଧି; ଅତଏୱ ଯୈରହଂ ହର୍ଷଯିତୱ୍ୟସ୍ତୈ ର୍ମଦୁପସ୍ଥିତିସମଯେ ଯନ୍ମମ ଶୋକୋ ନ ଜାଯେତ ତଦର୍ଥମେୱ ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟମ୍ ଏତାଦୃଶଂ ପତ୍ରଂ ମଯା ଲିଖିତଂ|
4 ἐκ γὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ συνοχῆς καρδίας ἔγραψα ὑμῖν διὰ πολλῶν δακρύων, οὐχ ἵνα λυπηθῆτε, ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε ἣν ἔχω περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς.
ୱସ୍ତୁତସ୍ତୁ ବହୁକ୍ଲେଶସ୍ୟ ମନଃପୀଡାଯାଶ୍ଚ ସମଯେଽହଂ ବହ୍ୱଶ୍ରୁପାତେନ ପତ୍ରମେକଂ ଲିଖିତୱାନ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଶୋକାର୍ଥଂ ତନ୍ନହି କିନ୍ତୁ ଯୁଷ୍ମାସୁ ମଦୀଯପ୍ରେମବାହୁଲ୍ୟସ୍ୟ ଜ୍ଞାପନାର୍ଥଂ|
5 Εἰ δέ τις λελύπηκεν, οὐκ ἐμὲ λελύπηκεν, ἀλλὰ ἀπὸ μέρους, ἵνα μὴ ἐπιβαρῶ, πάντας ὑμᾶς.
ଯେନାହଂ ଶୋକଯୁକ୍ତୀକୃତସ୍ତେନ କେୱଲମହଂ ଶୋକଯୁକ୍ତୀକୃତସ୍ତନ୍ନହି କିନ୍ତ୍ୱଂଶତୋ ଯୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱେଽପି ଯତୋଽହମତ୍ର କସ୍ମିଂଶ୍ଚିଦ୍ ଦୋଷମାରୋପଯିତୁଂ ନେଚ୍ଛାମି|
6 ἱκανὸν τῷ τοιούτῳ ἡ ἐπιτιμία αὕτη ἡ ὑπὸ τῶν πλειόνων,
ବହୂନାଂ ଯତ୍ ତର୍ଜ୍ଜନଂ ତେନ ଜନେନାଲମ୍ଭି ତତ୍ ତଦର୍ଥଂ ପ୍ରଚୁରଂ|
7 ὥστε τοὐναντίον μᾶλλον ὑμᾶς χαρίσασθαι καὶ παρακαλέσαι, μή πως τῇ περισσοτέρᾳ λύπῃ καταποθῇ ὁ τοιοῦτος.
ଅତଃ ସ ଦୁଃଖସାଗରେ ଯନ୍ନ ନିମଜ୍ଜତି ତଦର୍ଥଂ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ସ କ୍ଷନ୍ତୱ୍ୟଃ ସାନ୍ତ୍ୱଯିତୱ୍ୟଶ୍ଚ|
8 διὸ παρακαλῶ ὑμᾶς κυρῶσαι εἰς αὐτὸν ἀγάπην·
ଇତି ହେତୋଃ ପ୍ରର୍ଥଯେଽହଂ ଯୁଷ୍ମାଭିସ୍ତସ୍ମିନ୍ ଦଯା କ୍ରିଯତାଂ|
9 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ ἔγραψα, ἵνα γνῶ τὴν δοκιμὴν ὑμῶν, εἰ εἰς πάντα ὑπήκοοί ἐστε.
ଯୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱକର୍ମ୍ମଣି ମମାଦେଶଂ ଗୃହ୍ଲୀଥ ନ ୱେତି ପରୀକ୍ଷିତୁମ୍ ଅହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ପ୍ରତି ଲିଖିତୱାନ୍|
10 ᾧ δέ τι χαρίζεσθε, κἀγώ· καὶ γὰρ ἐγὼ ὃ κεχάρισμαι, εἴ τι κεχάρισμαι, δι’ ὑμᾶς ἐν προσώπῳ Χριστοῦ,
ଯସ୍ୟ ଯୋ ଦୋଷୋ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ କ୍ଷମ୍ୟତେ ତସ୍ୟ ସ ଦୋଷୋ ମଯାପି କ୍ଷମ୍ୟତେ ଯଶ୍ଚ ଦୋଷୋ ମଯା କ୍ଷମ୍ୟତେ ସ ଯୁଷ୍ମାକଂ କୃତେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ସାକ୍ଷାତ୍ କ୍ଷମ୍ୟତେ|
11 ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ· οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν.
ଶଯତାନଃ କଲ୍ପନାସ୍ମାଭିରଜ୍ଞାତା ନହି, ଅତୋ ୱଯଂ ଯତ୍ ତେନ ନ ୱଞ୍ଚ୍ୟାମହେ ତଦର୍ଥମ୍ ଅସ୍ମାଭିଃ ସାୱଧାନୈ ର୍ଭୱିତୱ୍ୟଂ|
12 Ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν Τρῳάδα εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, καὶ θύρας μοι ἀνεῳγμένης ἐν Κυρίῳ,
ଅପରଞ୍ଚ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ସୁସଂୱାଦଘୋଷଣାର୍ଥଂ ମଯି ତ୍ରୋଯାନଗରମାଗତେ ପ୍ରଭୋଃ କର୍ମ୍ମଣେ ଚ ମଦର୍ଥଂ ଦ୍ୱାରେ ମୁକ୍ତେ
13 οὐκ ἔσχηκα ἄνεσιν τῷ πνεύματί μου τῷ μὴ εὑρεῖν με Τίτον τὸν ἀδελφόν μου, ἀλλὰ ἀποταξάμενος αὐτοῖς ἐξῆλθον εἰς Μακεδονίαν.
ସତ୍ୟପି ସ୍ୱଭ୍ରାତୁସ୍ତୀତସ୍ୟାୱିଦ୍ୟମାନତ୍ୱାତ୍ ମଦୀଯାତ୍ମନଃ କାପି ଶାନ୍ତି ର୍ନ ବଭୂୱ, ତସ୍ମାଦ୍ ଅହଂ ତାନ୍ ୱିସର୍ଜ୍ଜନଂ ଯାଚିତ୍ୱା ମାକିଦନିଯାଦେଶଂ ଗନ୍ତୁଂ ପ୍ରସ୍ଥାନମ୍ ଅକରୱଂ|
14 Τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεως αὐτοῦ φανεροῦντι δι’ ἡμῶν ἐν παντὶ τόπῳ·
ଯ ଈଶ୍ୱରଃ ସର୍ୱ୍ୱଦା ଖ୍ରୀଷ୍ଟେନାସ୍ମାନ୍ ଜଯିନଃ କରୋତି ସର୍ୱ୍ୱତ୍ର ଚାସ୍ମାଭିସ୍ତଦୀଯଜ୍ଞାନସ୍ୟ ଗନ୍ଧଂ ପ୍ରକାଶଯତି ସ ଧନ୍ୟଃ|
15 ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμὲν τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σωζομένοις καὶ ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις,
ଯସ୍ମାଦ୍ ଯେ ତ୍ରାଣଂ ଲପ୍ସ୍ୟନ୍ତେ ଯେ ଚ ୱିନାଶଂ ଗମିଷ୍ୟନ୍ତି ତାନ୍ ପ୍ରତି ୱଯମ୍ ଈଶ୍ୱରେଣ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ସୌଗନ୍ଧ୍ୟଂ ଭୱାମଃ|
16 οἷς μὲν ὀσμὴ ἐκ θανάτου εἰς θάνατον, οἷς δὲ ὀσμὴ ἐκ ζωῆς εἰς ζωήν. καὶ πρὸς ταῦτα τίς ἱκανός;
ୱଯମ୍ ଏକେଷାଂ ମୃତ୍ୟୱେ ମୃତ୍ୟୁଗନ୍ଧା ଅପରେଷାଞ୍ଚ ଜୀୱନାଯ ଜୀୱନଗନ୍ଧା ଭୱାମଃ, କିନ୍ତ୍ୱେତାଦୃଶକର୍ମ୍ମସାଧନେ କଃ ସମର୍ଥୋଽସ୍ତି?
17 οὐ γάρ ἐσμεν ὡς οἱ πολλοὶ καπηλεύοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλ’ ὡς ἐξ εἰλικρινίας, ἀλλ’ ὡς ἐκ Θεοῦ κατέναντι Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν.
ଅନ୍ୟେ ବହୱୋ ଲୋକା ଯଦ୍ୱଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ୱାକ୍ୟଂ ମୃଷାଶିକ୍ଷଯା ମିଶ୍ରଯନ୍ତି ୱଯଂ ତଦ୍ୱତ୍ ତନ୍ନ ମିଶ୍ରଯନ୍ତଃ ସରଲଭାୱେନେଶ୍ୱରସ୍ୟ ସାକ୍ଷାଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟାଦେଶାତ୍ ଖ୍ରୀଷ୍ଟେନ କଥାଂ ଭାଷାମହେ|
