Προς Τιτον 3
1 Υπενθύμιζε αυτούς να υποτάσσωνται εις τας αρχάς και εξουσίας, να πειθαρχώσι, να ήναι έτοιμοι εις παν έργον αγαθόν,
Atorò iareo ty hiambane amo mpifeheo, naho amo bei’eo, tsy hanjehatse, vaho halisa amy ze hene fitoloñan-tsoa,
2 να μη βλασφημώσι μηδένα, να ήναι άμαχοι, συμβιβαστικοί, να δεικνύωσι προς πάντας ανθρώπους πάσαν πραότητα.
le tsy hañìnje ndra ia’ia, tsy hitrobo, fa ho lèm-po, hiasy ze hene ondaty.
3 Διότι ήμεθά ποτέ και ημείς ανόητοι, απειθείς, πλανώμενοι, δουλεύοντες εις διαφόρους επιθυμίας και ηδονάς, ζώντες εν κακία και φθόνω, μισητοί και μισούντες αλλήλους.
Toe ni-seretse ka tika taolo, nanjehatse, finitake, nondevozen-kadrao naho fañiriañe, nañavelo an-ka-lo-tserehañe naho fihàñañe, nirihy, vaho nifankalaiñe.
4 Αλλ' ότε εφανερώθη η χρηστότης και η φιλανθρωπία του Σωτήρος ημών Θεού,
Fe niboake ty fatarihan’ Añahare Mpandrombak’ antika naho mpikoko ondatio.
5 ουχί εξ έργων δικαιοσύνης τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς διά λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος,
Le rinomba’e, tsy ty amo sata soa nanoen-tika an-kavañonañeo, fa i fiferenaiña’ey, am-pandroañe i fisamaham-baoy naho ami’ty fañavaoa’ i Arofo Masiñey
6 το οποίον εξέχεε πλουσίως εφ' ημάς διά Ιησού Χριστού του Σωτήρος ημών,
ze nadoba’e aman-tikañe añam’ Iesoà Norizañe Mpandrombak’ antikañey,
7 ίνα δικαιωθέντες διά της χάριτος εκείνου, γείνωμεν κληρονόμοι κατά την ελπίδα της αιωνίου ζωής. (aiōnios g166)
le itika nivantañeñe amy hasoa’ey, ro nanoeñe mpandova ty amy fitamàñe o haveloñe nainai’eo. (aiōnios g166)
8 Πιστός ο λόγος, και θέλω ταύτα να διαβεβαιοίς, διά να φροντίζωσιν οι πιστεύσαντες εις τον Θεόν να προΐστανται καλών έργων. Ταύτα είναι τα καλά και ωφέλιμα εις τους ανθρώπους·
Tsara-to izay, aa ty amy tsaraeñe, le noko te isaontsia’o am-patokisañe, soa te himanea’ o mpiato aman’ Añahareo ty hitomitse, hitoloñe sata soa. Mete izay, toe mahasoa ze hene ondaty.
9 μωράς δε φιλονεικίας και γενεαλογίας και έριδας και μάχας νομικάς φεύγε, διότι είναι ανωφελείς και μάταιαι.
Fe iholiaro o ontane gegeo, o toñon-droaeo, o ali-vavao, naho ty sotasota amy Hake, ie hatsivokarañe naho hakoahañe.
10 Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού,
Aitò t’indaty mampiriaria ie fa nierete’o in-droe ndra in-draike,
11 εξεύρων ότι διεφθάρη ο τοιούτος και αμαρτάνει, ων αυτοκατάκριτος.
ampahafohino t’ie mengoke naho mpandilatse vaho mamà-batañe.
12 Όταν πέμψω προς σε τον Αρτεμάν ή τον Τυχικόν, σπούδασον να έλθης προς με εις Νικόπολιν· διότι εκεί απεφάσισα να παραχειμάσω.
Naho hahitriko mb’ama’o mb’eo t’i Artema ndra i Tikiko le milozoha lia mb’amako e Nikopolia mb’eo, fa sinafiriko ty hitoboke ao te asotry.
13 Ζηνάν τον νομικόν και τον Απολλώ πρόπεμψον επιμελώς, διά να μη λείπη εις αυτούς μηδέν.
Maringata hampionjone’o mb’ eo t’i Zena mpañoke Hake naho i Apolosy soa tsy eo ty ho paiae’iareo.
14 Ας μανθάνωσι δε και οι ημέτεροι να προΐστανται καλών έργων εις τας αναγκαίας χρείας, διά να μη ήναι άκαρποι.
Hàmake te hizatse sata soa o mpiaman-tikañeo, hañeneke o raha paiañeo, tsy mone tsy hahavokatse.
15 Ασπάζονταί σε πάντες οι μετ' εμού· ασπάσθητι τους αγαπώντας ημάς εν πίστει. Η χάρις είη μετά πάντων υμών. Αμήν.
Mañontane azo ze hene amako atoa. Salamao ze mikoko antika amy fatokisañey ao. Hasoa ama’ areo iaby.
