Προς Τιτον 3
1 Υπενθύμιζε αυτούς να υποτάσσωνται εις τας αρχάς και εξουσίας, να πειθαρχώσι, να ήναι έτοιμοι εις παν έργον αγαθόν,
Put them in mind to be subject to governments, and powers, to obey magistrates, to be ready to every good work;
2 να μη βλασφημώσι μηδένα, να ήναι άμαχοι, συμβιβαστικοί, να δεικνύωσι προς πάντας ανθρώπους πάσαν πραότητα.
to speak evil of no one; to be no fighters, but equitable, showing all meekness to all men.
3 Διότι ήμεθά ποτέ και ημείς ανόητοι, απειθείς, πλανώμενοι, δουλεύοντες εις διαφόρους επιθυμίας και ηδονάς, ζώντες εν κακία και φθόνω, μισητοί και μισούντες αλλήλους.
For even we ourselves were formerly foolish, disobedient, erring, slavishly serving diverse inordinate desires and pleasures, living in malice and envy, hateful, and hating one another.
4 Αλλ' ότε εφανερώθη η χρηστότης και η φιλανθρωπία του Σωτήρος ημών Θεού,
But when the goodness and philanthropy of God our Saviour shone forth,
5 ουχί εξ έργων δικαιοσύνης τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς διά λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος,
he saved us--not on account of works of righteousness which we had done--but according to his own mercy, through the bath of regeneration, and the renewing of the Holy Spirit;
6 το οποίον εξέχεε πλουσίως εφ' ημάς διά Ιησού Χριστού του Σωτήρος ημών,
which he poured out on us richly, through Jesus Christ our Saviour;
7 ίνα δικαιωθέντες διά της χάριτος εκείνου, γείνωμεν κληρονόμοι κατά την ελπίδα της αιωνίου ζωής. (aiōnios g166)
that being justified by his favor, we might be made heirs according to the hope of eternal life. (aiōnios g166)
8 Πιστός ο λόγος, και θέλω ταύτα να διαβεβαιοίς, διά να φροντίζωσιν οι πιστεύσαντες εις τον Θεόν να προΐστανται καλών έργων. Ταύτα είναι τα καλά και ωφέλιμα εις τους ανθρώπους·
This doctrine is true: and concerning these, I charge you to affirm strongly, that those who have believed in God, be studious to stand foremost in good works. These are things that are honorable and profitable to men.
9 μωράς δε φιλονεικίας και γενεαλογίας και έριδας και μάχας νομικάς φεύγε, διότι είναι ανωφελείς και μάταιαι.
But foolish questions, and genealogies, and strifes, and fightings about the law, resist; for they are unprofitable and vain.
10 Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού,
A factionist, after a first and second admonition, reject;
11 εξεύρων ότι διεφθάρη ο τοιούτος και αμαρτάνει, ων αυτοκατάκριτος.
knowing that such a person is perverted, and sins, being self-condemned.
12 Όταν πέμψω προς σε τον Αρτεμάν ή τον Τυχικόν, σπούδασον να έλθης προς με εις Νικόπολιν· διότι εκεί απεφάσισα να παραχειμάσω.
When I shall send Artemas to you, or Tychicus, make haste to come to me at Nicopolis, for I have determined to winter there.
13 Ζηνάν τον νομικόν και τον Απολλώ πρόπεμψον επιμελώς, διά να μη λείπη εις αυτούς μηδέν.
Diligently help forward on their journey, Zenas, the lawyer, and Apollos, that nothing may be wanting to them.
14 Ας μανθάνωσι δε και οι ημέτεροι να προΐστανται καλών έργων εις τας αναγκαίας χρείας, διά να μη ήναι άκαρποι.
And let ours also learn to stand foremost in good works, for necessary uses, that they may not be unfruitful.
15 Ασπάζονταί σε πάντες οι μετ' εμού· ασπάσθητι τους αγαπώντας ημάς εν πίστει. Η χάρις είη μετά πάντων υμών. Αμήν.
All who are with me salute you. Salute them who love us in the faith. Favor be with you all.
