< Ἆσμα Ἀσμάτων 1 >

1 Το Άσμα των Ασμάτων, το του Σολομώντος.
A Canção das canções, que é de Salomão.
2 Ας με φιλήση με τα φιλήματα του στόματος αυτού. Διότι η αγάπη σου είναι καλητέρα παρά τον οίνον.
Let ele me beija com os beijos de sua boca; pois seu amor é melhor do que o vinho.
3 Διά την ευωδίαν των καλών μύρων σου, το όνομά σου είναι μύρον εκκεχυμένον· διά τούτο αι νεάνιδες σε αγαπώσιν.
Seus óleos têm uma fragrância agradável. Seu nome é óleo derramado, portanto, as virgens o amam.
4 Ελκυσόν με· θέλομεν δράμει κατόπιν σου· ο βασιλεύς με εισήγαγεν εις τα ταμεία αυτού· θέλομεν αγάλλεσθαι και ευφραίνεσθαι εις σε, θέλομεν ενθυμείσθαι την αγάπην σου μάλλον παρά οίνον· οι έχοντες ευθύτητα σε αγαπώσι.
Leve-me com você. Vamos nos apressar. O rei me trouxe para seus quartos. Amigos Ficaremos felizes e nos regozijaremos com você. Louvaremos mais seu amor do que o vinho! Amado Eles têm razão em amá-lo.
5 Μέλαινα είμαι, πλην εύχαρις, θυγατέρες της Ιερουσαλήμ· ως τα σκηνώματα του Κηδάρ, ως τα παραπετάσματα του Σολομώντος.
Eu sou sombrio, mas adorável, vocês, filhas de Jerusalém, como as tendas de Kedar, como as cortinas de Salomão.
6 Μη βλέπετε εις εμέ, ότι είμαι μεμελανωμένη, επειδή ο ήλιος με έκαυσεν· οι υιοί της μητρός μου ωργίσθησαν κατ' εμού· με έβαλον φύλακα εις τους αμπελώνας· τον ίδιόν μου αμπελώνα όμως δεν εφύλαξα.
Não olhe para mim porque eu sou escuro, porque o sol me queimou. Os filhos de minha mãe estavam com raiva de mim. Eles me fizeram guardião dos vinhedos. Eu não guardei minha própria vinha.
7 Απάγγειλόν μοι, συ, τον οποίον αγαπά η ψυχή μου, Που ποιμαίνεις, που αναπαύεις το ποίμνιον την μεσημβρίαν· διά τι να γείνω ως περικεκαλυμμένη μεταξύ των ποιμνίων των συντρόφων σου;
Diga-me, você a quem minha alma ama, onde você pastoreia seu rebanho, onde os descansam ao meio-dia; por que eu deveria ser como alguém que está velado ao lado dos rebanhos de seus companheiros?
8 Εάν δεν γνωρίζης τούτο αφ' εαυτής, ώραία μεταξύ των γυναικών, έξελθε συ κατόπιν εις τα ίχνη του ποιμνίου, και ποίμαινε τα ερίφιά σου πλησίον των σκηνών των βοσκών.
Se você não sabe, a mais bela entre as mulheres, seguir os rastros das ovelhas. Apascentem seus bodes jovens ao lado das tendas dos pastores.
9 Με τας ίππους των αμαξών του Φαραώ σε εξωμοίωσα, ηγαπημένη μου.
Eu comparei você, meu amor, a um corcel nas carruagens do faraó.
10 Αι σιαγόνες σου είναι ώραίαι με τας σειράς των μαργαριτών, και ο τράχηλός σου με τα περιδέρραια.
Suas bochechas são lindas com brincos, seu pescoço com cordões de jóias.
11 Θέλομεν κάμει εις σε αλύσεις χρυσάς με στίγματα αργυρίου.
Nós lhe faremos brincos de ouro, com tachas de prata.
12 Ενόσω ο βασιλεύς κάθηται εις την τράπεζαν αυτού, ο νάρδος μου διαχέει την οσμήν αυτού.
Enquanto o rei se sentava à sua mesa, meu perfume espalhou sua fragrância.
13 Δεμάτιον σμύρνης είναι εις εμέ ο αγαπητός μου· θέλει διανυκτερεύει μεταξύ των μαστών μου.
Minha amada é para mim um sachê de mirra, que fica entre meus seios.
14 Ο αγαπητός μου είναι εις εμέ ως βότρυς κύπρινος εις τους αμπελώνας του Εν-γαδδί.
My amado é para mim um conjunto de flores de hena dos vinhedos de En Gedi.
15 Ιδού, είσαι ώραία, αγαπητή μου· ιδού, είσαι ώραία· οι οφθαλμοί σου είναι ως περιστερών.
Eis que você é linda, meu amor. Eis que você é linda. Seus olhos são como pombas.
16 Ιδού, είσαι ώραίος, αγαπητέ μου, ναι, εύχαρις· και η κλίνη ημών είναι ευθαλής.
Eis que você é linda, minha amada, sim, agradável; e nosso sofá é verdejante.
17 Αι δοκοί των οίκων ημών είναι κέδροι, τα σανιδώματα ημών εκ κυπαρίσσου.
As vigas de nossa casa são de cedro. Nossas balaústres são as primeiras.

< Ἆσμα Ἀσμάτων 1 >