Ἆσμα Ἀσμάτων 1
1 Το Άσμα των Ασμάτων, το του Σολομώντος.
KE Mele o na mele, na Solomona no ia,
2 Ας με φιλήση με τα φιλήματα του στόματος αυτού. Διότι η αγάπη σου είναι καλητέρα παρά τον οίνον.
E honi mai ia'u i na honi o kona waha; No ka mea, ua oi aku kou aloha i ka waina.
3 Διά την ευωδίαν των καλών μύρων σου, το όνομά σου είναι μύρον εκκεχυμένον· διά τούτο αι νεάνιδες σε αγαπώσιν.
No ke ala o kou mea poni maikai, Ua like kou inoa me ka aila ala i nininiia; No ia mea, ua aloha mai na kaikamahine ia oe.
4 Ελκυσόν με· θέλομεν δράμει κατόπιν σου· ο βασιλεύς με εισήγαγεν εις τα ταμεία αυτού· θέλομεν αγάλλεσθαι και ευφραίνεσθαι εις σε, θέλομεν ενθυμείσθαι την αγάπην σου μάλλον παρά οίνον· οι έχοντες ευθύτητα σε αγαπώσι.
E ume mai ia'u, e hahai makou mamuli ou. Ua hookomo mai ke alii ia'u iloko o kona keena; E hauoli makou, a e olioli hoi ia oe; E hoomanao makou i kou aloha mamua o ka waina; Ua aloha aku ka poe pono ia oe.
5 Μέλαινα είμαι, πλην εύχαρις, θυγατέρες της Ιερουσαλήμ· ως τα σκηνώματα του Κηδάρ, ως τα παραπετάσματα του Σολομώντος.
Ua eleele au, ua maikai no nae, E na kaikamahine o Ierusalema; E like me na halelewa o Kedara, E like hoi me na paku lole o Solomona.
6 Μη βλέπετε εις εμέ, ότι είμαι μεμελανωμένη, επειδή ο ήλιος με έκαυσεν· οι υιοί της μητρός μου ωργίσθησαν κατ' εμού· με έβαλον φύλακα εις τους αμπελώνας· τον ίδιόν μου αμπελώνα όμως δεν εφύλαξα.
Mai nana mai oukou ia'u, no ka mea, ua eleele au, No ka nana ana mai o ka la ia'u. Ua huhu mai ia'u na keiki a ko'u makuwahine, Ua hoolilo mai lakou ia'u i mea kiai i na malawaina; Aka hoi, o ka'u malawaina, aole au i malama.
7 Απάγγειλόν μοι, συ, τον οποίον αγαπά η ψυχή μου, Που ποιμαίνεις, που αναπαύεις το ποίμνιον την μεσημβρίαν· διά τι να γείνω ως περικεκαλυμμένη μεταξύ των ποιμνίων των συντρόφων σου;
E hai mai ia'u, e ka mea a ko'u uhane i aloha'i, Aila ihea oe i hanai mai. Mahea la oe i hoomaha ai i ke awakea? No ke aha la wau i lilo ai, Me ho wahine la i uhiia, Ma na poe hipa a kou mau hoanoho?
8 Εάν δεν γνωρίζης τούτο αφ' εαυτής, ώραία μεταξύ των γυναικών, έξελθε συ κατόπιν εις τα ίχνη του ποιμνίου, και ποίμαινε τα ερίφιά σου πλησίον των σκηνών των βοσκών.
Ina, aole oe i ike, E ka mea maikai mawaena o na wahine, E hele oe ma na kapuwai o ka poe hipa, E hanai i kau poe kao keiki, Ma kahi kokoke i na halelewa o ka poe kahuhipa.
9 Με τας ίππους των αμαξών του Φαραώ σε εξωμοίωσα, ηγαπημένη μου.
Ua hoohalike au ia oe, e ka'u mea i aloha'i, Me he lio wahine la iloko o na kaa o Parao.
10 Αι σιαγόνες σου είναι ώραίαι με τας σειράς των μαργαριτών, και ο τράχηλός σου με τα περιδέρραια.
Ua hoonaniia kou papalina i na kaula momi, A o kou a-i i na lei maikai.
11 Θέλομεν κάμει εις σε αλύσεις χρυσάς με στίγματα αργυρίου.
E hana makou nou i na kaula gula, A me na kaula hoi i paukuia i ke kala.
12 Ενόσω ο βασιλεύς κάθηται εις την τράπεζαν αυτού, ο νάρδος μου διαχέει την οσμήν αυτού.
I ka noho pu ana o ke alii me kona poe, Ua moani aku la ko'u mea ala.
13 Δεμάτιον σμύρνης είναι εις εμέ ο αγαπητός μου· θέλει διανυκτερεύει μεταξύ των μαστών μου.
O ka'u mea i aloha'i, he pua mura no ia na'u, E moe iho la ia mawaena o ko'u poli.
14 Ο αγαπητός μου είναι εις εμέ ως βότρυς κύπρινος εις τους αμπελώνας του Εν-γαδδί.
O ka'u mea i aloha'i, he lala kupero ia na'u, No ka malawaina mai o Enegedi.
15 Ιδού, είσαι ώραία, αγαπητή μου· ιδού, είσαι ώραία· οι οφθαλμοί σου είναι ως περιστερών.
Aia hoi, he nani kou, e ka'u mea i aloha'i, He nani kou, he mau maka manu nunu kou.
16 Ιδού, είσαι ώραίος, αγαπητέ μου, ναι, εύχαρις· και η κλίνη ημών είναι ευθαλής.
Aia hoi, he nani kou, e ka'u mea i aloha'i, he maikai hoi; Ua omaomao no hoi ko kaua wahi moe.
17 Αι δοκοί των οίκων ημών είναι κέδροι, τα σανιδώματα ημών εκ κυπαρίσσου.
Na kaola o ko kaua hale, he laau kedera ia, A me ko kaua mau oa, he laau fira.
