Ἆσμα Ἀσμάτων 1
1 Το Άσμα των Ασμάτων, το του Σολομώντος.
Solomon ni a thut e lanaw thung dawk e la lah ao.
2 Ας με φιλήση με τα φιλήματα του στόματος αυτού. Διότι η αγάπη σου είναι καλητέρα παρά τον οίνον.
Pahni hoi paconae hoi kai hah na paco haw. Bangkongtetpawiteh, nange lungpatawnae teh misurtui hlak ahawihnawn.
3 Διά την ευωδίαν των καλών μύρων σου, το όνομά σου είναι μύρον εκκεχυμένον· διά τούτο αι νεάνιδες σε αγαπώσιν.
Na kâhluk e hmuitui ni na kaying toe. Nange na min teh awi e hmuitui lah ao. Hatdawkvah tanglakacuemnaw ni nang teh na lungpataw awh.
4 Ελκυσόν με· θέλομεν δράμει κατόπιν σου· ο βασιλεύς με εισήγαγεν εις τα ταμεία αυτού· θέλομεν αγάλλεσθαι και ευφραίνεσθαι εις σε, θέλομεν ενθυμείσθαι την αγάπην σου μάλλον παρά οίνον· οι έχοντες ευθύτητα σε αγαπώσι.
Kai hah na hrawi nateh, karanglah yawng lei sei. Nang siangpahrang ni kai teh amae inae khan thung na kaw toe. Nang dawk ka lunghawi vaiteh ka konawm han. Na lungpatawnae hah misurtui hlak ka pouk han. Nang teh na lungpataw katang awh.
5 Μέλαινα είμαι, πλην εύχαρις, θυγατέρες της Ιερουσαλήμ· ως τα σκηνώματα του Κηδάρ, ως τα παραπετάσματα του Σολομώντος.
Oe Jerusalem canu, kai teh Kedar rim patetlah ka tamang eiteh, Solomon siangpahrang e im dawk yap e hni patetlah a mei kahawi.
6 Μη βλέπετε εις εμέ, ότι είμαι μεμελανωμένη, επειδή ο ήλιος με έκαυσεν· οι υιοί της μητρός μου ωργίσθησαν κατ' εμού· με έβαλον φύλακα εις τους αμπελώνας· τον ίδιόν μου αμπελώνα όμως δεν εφύλαξα.
Ka tamang poung e kaie ka takthai kecu dawk, kahawi hoeh lah na hmawt awh han. Ka manu e capanaw ni kai koe a lungkhuek awh teh, misur takhanaw hah, ka ring hanelah ka rakueng awh toe. Kaie misur takha teh ka ring hoeh.
7 Απάγγειλόν μοι, συ, τον οποίον αγαπά η ψυχή μου, Που ποιμαίνεις, που αναπαύεις το ποίμνιον την μεσημβρίαν· διά τι να γείνω ως περικεκαλυμμένη μεταξύ των ποιμνίων των συντρόφων σου;
Kaie ka lungthin thung dawk Ka pahren e tami, na tuhu hah nâ e hmuen koe vaimoe, a khoum awh vaiyoe, kanîthun vah na e hmuen koe vaimoe a kâhat sak vaiyoe. Kai hah na dei pouh haw. Kai teh bangkongmaw na hui tuhu naw rahak vah hro e patetlah khuet ka o han va.
8 Εάν δεν γνωρίζης τούτο αφ' εαυτής, ώραία μεταξύ των γυναικών, έξελθε συ κατόπιν εις τα ίχνη του ποιμνίου, και ποίμαινε τα ερίφιά σου πλησίον των σκηνών των βοσκών.
Napuinaw thung dawk a mei kahawipoung e lah na Oe na ka panuek hoehpawiteh, tunaw e hnukkâbang haw. Tukhoumnaw e rim teng vah, nange hmaeca hah rawca poe haw.
9 Με τας ίππους των αμαξών του Φαραώ σε εξωμοίωσα, ηγαπημένη μου.
Ka pahren e tawncanu, nang teh Faro siangpahrang e ranglengnaw thung dawk e marang hoi na bangnue.
10 Αι σιαγόνες σου είναι ώραίαι με τας σειράς των μαργαριτών, και ο τράχηλός σου με τα περιδέρραια.
Nange na tamboungnaw teh talung phu kaawm poung e lah ao teh, na lahuen teh suidingyin hoi na meihawi poung.
11 Θέλομεν κάμει εις σε αλύσεις χρυσάς με στίγματα αργυρίου.
Nang hanelah ngun hoi sak e suihnapacap hai kaimouh ni na sak pouh han.
12 Ενόσω ο βασιλεύς κάθηται εις την τράπεζαν αυτού, ο νάρδος μου διαχέει την οσμήν αυτού.
Nang siangpahrang teh ahnie caboi dawk na tahung nah kai koehoi, ka tho e hmuitui hmui ni kaying e lah ao.
13 Δεμάτιον σμύρνης είναι εις εμέ ο αγαπητός μου· θέλει διανυκτερεύει μεταξύ των μαστών μου.
Kai ni ka pahren e nang e, murah hmuitui tabu ca teh, kaie lungtabue dawkvah rum touh thung ao.
14 Ο αγαπητός μου είναι εις εμέ ως βότρυς κύπρινος εις τους αμπελώνας του Εν-γαδδί.
Kai ni ka pahren e nang teh, kai hanelah Engedi misur takha dawk e Henna pei patetlah ao.
15 Ιδού, είσαι ώραία, αγαπητή μου· ιδού, είσαι ώραία· οι οφθαλμοί σου είναι ως περιστερών.
Ka pahren e ka tawncanu, nang teh na mei ahawipoung. Na hawi poung. Nange na mit teh bakhu mit na tawn.
16 Ιδού, είσαι ώραίος, αγαπητέ μου, ναι, εύχαρις· και η κλίνη ημών είναι ευθαλής.
Kai ni ka pahren e nang teh na mei ahawipoung. Ngai a tho poung. Ka lung a nawm sak. Maimae ikhun teh hringsuepcalah ao.
17 Αι δοκοί των οίκων ημών είναι κέδροι, τα σανιδώματα ημών εκ κυπαρίσσου.
Maimae im khomnaw teh, Sidar thing, a lemphu teh hmaicathing e doeh.
