Προς Ρωμαιους 6
1 Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί; θέλομεν επιμένει εν τη αμαρτία, διά να περισσεύση η χάρις;
Que dirons-nous donc? Dirons-nous: Persistons dans le péché, afin que la grâce abonde?
2 Μη γένοιτο· ημείς, οίτινες απεθάνομεν κατά την αμαρτίαν, πως θέλομεν ζήσει πλέον εν αυτή;
— Dieu nous en garde! Nous qui sommes morts au péché, comment vivrions-nous encore dans le péché?
3 Η αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν;
Ignorez-vous, que nous tous qui avons été baptisés en Jésus-Christ, c'est en sa mort que nous avons été baptisés?
4 Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν.
Nous avons donc été ensevelis avec lui par notre baptême en sa mort, afin que, de même que Jésus-Christ est ressuscité des morts par la gloire du Père, nous aussi, de même, nous ressuscitions et marchions en nouveauté de vie.
5 Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως,
S'il est vrai, en effet, qu'unis à lui, nous ayons reproduit l'image de sa mort, nous reproduirons aussi l'image de sa résurrection;
6 τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας·
comprenant que le vieil homme, en nous, a été crucifié avec lui, afin que le corps du péché soit anéanti, de sorte que nous ne soyons plus les esclaves du péché:
7 διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας.
car celui qui est mort au péché, est exempt de péché.
8 Εάν δε απεθάνομεν μετά του Χριστού, πιστεύομεν ότι και θέλομεν συζήσει μετ' αυτού,
Or, si nous sommes morts avec Christ, nous avons la conviction que nous vivrons aussi avec lui:
9 γινώσκοντες ότι ο Χριστός αναστάς εκ νεκρών δεν αποθνήσκει πλέον, θάνατος αυτόν δεν κυριεύει πλέον.
sachant que Christ ressuscité des morts ne meurt plus, la mort n'ayant plus d'empire sur lui,
10 Διότι καθ' ο απέθανεν, απέθανεν άπαξ διά την αμαρτίαν, αλλά καθ' ο ζη, ζη εις τον Θεόν.
car la mort dont il est mort, c'est la mort, une fois pour toutes, au péché, et la vie dont il vit, c'est la vie pour Dieu,
11 Ούτω και σεις φρονείτε εαυτούς ότι είσθε νεκροί μεν κατά την αμαρτίαν, ζώντες δε εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.
vous aussi, de même, considérez-vous comme morts au péché, et comme vivant pour Dieu, en Jésus-Christ.
12 Ας μη βασιλεύη λοιπόν η αμαρτία εν τω θνητώ υμών σώματι, ώστε κατά τας επιθυμίας αυτού να υπακούητε εις αυτήν,
Que le Péché ne règne donc point dans votre corps mortel, de sorte que vous obéissiez à ses passions;
13 μηδέ παριστάνετε τα μέλη σας όπλα αδικίας εις την αμαρτίαν, αλλά παραστήσατε εαυτούς εις τον Θεόν ως ζώντας εκ νεκρών, και τα μέλη σας όπλα δικαιοσύνης εις τον Θεόν.
et n'abandonnez pas vos membres au Péché, comme des instruments de perversité. Mais donnez-vous, vous-mêmes, à Dieu, comme étant vivants, de morts que vous étiez; et consacrez-lui vos membres comme des instruments de justice.
14 Διότι η αμαρτία δεν θέλει σας κυριεύσει· επειδή δεν είσθε υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν.
Car le Péché n'aura plus d'empire sur vous, attendu que vous n'êtes pas sous la loi, mais sous la grâce.
15 Τι λοιπόν; θέλομεν αμαρτήσει διότι δεν είμεθα υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν; μη γένοιτο.
Quoi donc? Pécherons-nous, parce que nous sommes, non sous la loi, mais sous la grâce?
16 Δεν εξεύρετε ότι εις όντινα παριστάνετε εαυτούς δούλους προς υπακοήν, είσθε δούλοι εκείνου εις τον οποίον υπακούετε, ή της αμαρτίας προς θάνατον ή της υπακοής προς δικαιοσύνην;
— Dieu nous en garde! Ne savez-vous pas que vous êtes les esclaves de celui à qui vous vous êtes donnés comme esclaves, et à qui vous obéissez? Eh bien! ou vous êtes les esclaves du Péché, ce qui conduit à la mort, ou vous êtes les esclaves de l'obéissance à Dieu, ce qui conduit à la justice:
17 Χάρις όμως εις τον Θεόν, διότι υπήρχετε δούλοι της αμαρτίας, πλην υπηκούσατε εκ καρδίας εις τον τύπον της διδαχής, εις τον οποίον παρεδόθητε,
mais, grâces soient rendues â Dieu, de ce que, après avoir été les esclaves du Péché, vous vous êtes soumis de coeur au modèle de doctrine qui vous a été enseigné.
18 ελευθερωθέντες δε από της αμαρτίας, εδουλώθητε εις την δικαιοσύνην·
Or, ayant été affranchis du Péché, vous êtes devenus les esclaves de la justice
19 ανθρωπίνως λέγω διά την ασθένειαν της σαρκός σας. Διότι καθώς παρεστήσατε τα μέλη σας δούλα εις την ακαθαρσίαν και εις την ανομίαν προς την ανομίαν, ούτω τώρα παραστήσατε τα μέλη σας δούλα εις την δικαιοσύνην προς αγιασμόν.
— humainement parlant, à cause de la faiblesse de votre chair. Eh bien! comme vous faisiez de vos membres les esclaves de l'impureté et du dérèglement, ce qui n'aboutissait qu'à la vie déréglée; de même, faites-en maintenant les esclaves de la justice, pour devenir saints.
20 Διότι ότε υπήρχετε δούλοι της αμαρτίας, υπήρχετε ελεύθεροι από της δικαιοσύνης.
Car, lorsque vous étiez les esclaves du Péché, vous étiez libres à l'égard de la justice: aussi, quels fruits portiez-vous alors?
21 Τίνα λοιπόν καρπόν είχετε τότε εξ εκείνων των έργων, διά τα οποία τώρα αισχύνεσθε; διότι το τέλος εκείνων είναι θάνατος.
— Des fruits dont vous avez honte maintenant, car la fin de ces choses, c'est la mort;
22 Αλλά τώρα ελευθερωθέντες από της αμαρτίας και δουλωθέντες εις τον Θεόν, έχετε τον καρπόν σας εις αγιασμόν, το δε τέλος ζωήν αιώνιον. (aiōnios g166)
mais aujourd'hui que vous êtes affranchis du Péché et que vous êtes devenus les esclaves de Dieu, vous portez votre fruit de manière à être saints, et vous avez pour fin la vie éternelle. (aiōnios g166)
