Προς Ρωμαιους 2
1 Διά τούτο αναπολόγητος είσαι, ω άνθρωπε, πας όστις κρίνεις· διότι εις ό, τι κρίνεις τον άλλον, σεαυτόν κατακρίνεις· επειδή τα αυτά πράττεις συ ο κρίνων.
| ہے پَرَدُوشَکَ مَنُشْیَ یَح کَشْچَنَ تْوَں بھَوَسِ تَووتَّرَدانایَ پَنْتھا ناسْتِ یَتو یَسْماتْ کَرْمَّنَح پَرَسْتْوَیا دُوشْیَتے تَسْماتْ تْوَمَپِ دُوشْیَسے، یَتَسْتَں دُوشَیَنَّپِ تْوَں تَدْوَدْ آچَرَسِ۔ |
2 Εξεύρομεν δε ότι η κρίσις του Θεού είναι κατά αλήθειαν εναντίον των πραττόντων τα τοιαύτα.
| کِنْتْویتادرِگاچارِبھْیو یَں دَنْڈَمْ اِیشْوَرو نِشْچِنوتِ سَ یَتھارْتھَ اِتِ وَیَں جانِیمَح۔ |
3 Και νομίζεις τούτο, ω άνθρωπε, συ ο κρίνων τους πράττοντας τα τοιαύτα και πράττων αυτά, ότι θέλεις εκφύγει την κρίσιν του Θεού;
| اَتَایوَ ہے مانُشَ تْوَں یادرِگاچارِنو دُوشَیَسِ سْوَیَں یَدِ تادرِگاچَرَسِ تَرْہِ تْوَمْ اِیشْوَرَدَنْڈاتْ پَلایِتُں شَکْشْیَسِیتِ کِں بُدھْیَسے؟ |
4 Η καταφρονείς τον πλούτον της χρηστότητος αυτού και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοών ότι η χρηστότης του Θεού σε φέρει εις μετάνοιαν;
| اَپَرَں تَوَ مَنَسَح پَرِوَرْتَّنَں کَرْتُّمْ اِشْوَرَسْیانُگْرَہو بھَوَتِ تَنَّ بُدّھوا تْوَں کِں تَدِییانُگْرَہَکْشَماچِرَسَہِشْنُتْوَنِدھِں تُچّھِیکَروشِ؟ |
5 διά δε την σκληρότητά σου και αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις εις σεαυτόν οργήν εν τη ημέρα της οργής και της αποκαλύψεως της δικαιοκρισίας του Θεού,
| تَتھا سْوانْتَحکَرَنَسْیَ کَٹھورَتْواتْ کھیدَراہِتْیاچّیشْوَرَسْیَ نْیایَّوِچارَپْرَکاشَنَسْیَ کْرودھَسْیَ چَ دِنَں یاوَتْ کِں سْوارْتھَں کوپَں سَنْچِنوشِ؟ |
6 όστις θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού,
| کِنْتُ سَ ایکَیکَمَنُجایَ تَتْکَرْمّانُسارینَ پْرَتِپھَلَں داسْیَتِ؛ |
7 εις μεν τους ζητούντας δι' υπομονής έργου αγαθού, δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν ζωήν αιώνιον, (aiōnios g166)
| وَسْتُتَسْتُ یے جَنا دھَیرْیَّں دھرِتْوا سَتْکَرْمَّ کُرْوَّنْتو مَہِما سَتْکارومَرَتْوَنْچَیتانِ مرِگَیَنْتے تیبھْیونَنْتایُ رْداسْیَتِ۔ (aiōnios g166) |
8 εις δε τους φιλονείκους και απειθούντας μεν εις την αλήθειαν, πειθομένους δε εις την αδικίαν θέλει είσθαι θυμός και οργή,
| اَپَرَں یے جَناح سَتْیَدھَرْمَّمْ اَگرِہِیتْوا وِپَرِیتَدھَرْمَّمْ گرِہْلَنْتِ تادرِشا وِرودھِجَناح کوپَں کْرودھَنْچَ بھوکْشْیَنْتے۔ |
9 θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του εργαζομένου το κακόν, Ιουδαίου τε πρώτον και Ελληνος·
| آ یِہُودِنونْیَدیشِنَح پَرْیَّنْتَں یاوَنْتَح کُکَرْمَّکارِنَح پْرانِنَح سَنْتِ تے سَرْوّے دُحکھَں یاتَنانْچَ گَمِشْیَنْتِ؛ |
10 δόξα δε και τιμή και ειρήνη εις πάντα τον εργαζόμενον το αγαθόν, Ιουδαίόν τε πρώτον και Ελληνα·
| کِنْتُ آ یِہُودِنو بھِنَّدیشِپَرْیَّنْتا یاوَنْتَح سَتْکَرْمَّکارِنو لوکاح سَنْتِ تانْ پْرَتِ مَہِما سَتْکارَح شانْتِشْچَ بھَوِشْیَنْتِ۔ |
11 επειδή δεν είναι προσωποληψία παρά τω Θεώ.
| اِیشْوَرَسْیَ وِچارے پَکْشَپاتو ناسْتِ۔ |
12 Διότι όσοι ημάρτησαν χωρίς νόμου, θέλουσι και απολεσθή χωρίς νόμου· και όσοι ημάρτησαν υπό νόμον, θέλουσι κριθή διά νόμου.
| اَلَبْدھَوْیَوَسْتھاشاسْتْرَے رْیَیح پاپانِ کرِتانِ وْیَوَسْتھاشاسْتْرالَبْدھَتْوانُرُوپَسْتیشاں وِناشو بھَوِشْیَتِ؛ کِنْتُ لَبْدھَوْیَوَسْتھاشاسْتْرا یے پاپانْیَکُرْوَّنْ وْیَوَسْتھانُسارادیوَ تیشاں وِچارو بھَوِشْیَتِ۔ |
13 Διότι δεν είναι δίκαιοι παρά τω Θεώ οι ακροαταί του νόμου, αλλ' οι εκτελεσταί του νόμου θέλουσι δικαιωθή.
| وْیَوَسْتھاشْروتارَ اِیشْوَرَسْیَ سَمِیپے نِشْپاپا بھَوِشْیَنْتِیتِ نَہِ کِنْتُ وْیَوَسْتھاچارِنَ ایوَ سَپُنْیا بھَوِشْیَنْتِ۔ |
14 Επειδή όταν οι εθνικοί οι μη έχοντες νόμον πράττωσιν εκ φύσεως τα του νόμου, ούτοι νόμον μη έχοντες είναι νόμος εις εαυτούς,
| یَتو لَبْدھَوْیَوَسْتھاشاسْتْرا بھِنَّدیشِییَلوکا یَدِ سْوَبھاوَتو وْیَوَسْتھانُرُوپانْ آچارانْ کُرْوَّنْتِ تَرْہْیَلَبْدھَشاسْتْراح سَنْتوپِ تے سْویشاں وْیَوَسْتھاشاسْتْرَمِوَ سْوَیَمیوَ بھَوَنْتِ۔ |
15 οίτινες δεικνύουσι το έργον του νόμου γεγραμμένον εν ταις καρδίαις αυτών, έχοντες συμμαρτυρούσαν την συνείδησιν αυτών και τους λογισμούς κατηγορούντας ή και απολογουμένους μεταξύ αλλήλων,
| تیشاں مَنَسِ ساکْشِسْوَرُوپے سَتِ تیشاں وِتَرْکیشُ چَ کَدا تانْ دوشِنَح کَدا وا نِرْدوشانْ کرِتَوَتْسُ تے سْوانْتَرْلِکھِتَسْیَ وْیَوَسْتھاشاسْتْرَسْیَ پْرَمانَں سْوَیَمیوَ دَدَتِ۔ |
16 εν τη ημέρα ότε θέλει κρίνει ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων διά του Ιησού Χριστού κατά το ευαγγέλιόν μου.
| یَسْمِنْ دِنے مَیا پْرَکاشِتَسْیَ سُسَںوادَسْیانُسارادْ اِیشْوَرو یِیشُکھْرِیشْٹینَ مانُشانامْ اَنْتَحکَرَناناں گُوڈھابھِپْرایانْ دھرِتْوا وِچارَیِشْیَتِ تَسْمِنْ وِچارَدِنے تَتْ پْرَکاشِشْیَتے۔ |
17 Ιδού, συ επονομάζεσαι Ιουδαίος και επαναπαύεσαι εις τον νόμον και καυχάσαι εις τον Θεόν,
| پَشْیَ تْوَں سْوَیَں یِہُودِیتِ وِکھْیاتو وْیَوَسْتھوپَرِ وِشْواسَں کَروشِ، |
18 και γνωρίζεις το θέλημα αυτού και διακρίνεις τα διαφέροντα, διδασκόμενος υπό του νόμου,
| اِیشْوَرَمُدِّشْیَ سْوَں شْلاگھَسے، تَتھا وْیَوَسْتھَیا شِکْشِتو بھُوتْوا تَسْیابھِمَتَں جاناسِ، سَرْوّاساں کَتھاناں سارَں وِوِںکْشے، |
19 και έχεις πεποίθησιν εις σεαυτόν ότι είσαι οδηγός τυφλών, φως των εν σκότει,
| اَپَرَں جْنانَسْیَ سَتْیَتایاشْچاکَرَسْوَرُوپَں شاسْتْرَں مَمَ سَمِیپے وِدْیَتَ اَتو نْدھَلوکاناں مارْگَدَرْشَیِتا |
20 παιδευτής αφρόνων, διδάσκαλος νηπίων, έχων τον τύπον της γνώσεως και της αληθείας εν τω νόμω.
| تِمِرَسْتھِتَلوکاناں مَدھْیے دِیپْتِسْوَرُوپوجْنانَلوکیبھْیو جْنانَداتا شِشُوناں شِکْشَیِتاہَمیویتِ مَنْیَسے۔ |
21 Ο διδάσκων λοιπόν άλλον σεαυτόν δεν διδάσκεις; ο κηρύττων να μη κλέπτωσι κλέπτεις;
| پَرانْ شِکْشَیَنْ سْوَیَں سْوَں کِں نَ شِکْشَیَسِ؟ وَسْتُتَشْچَورْیَّنِشیدھَوْیَوَسْتھاں پْرَچارَیَنْ تْوَں کِں سْوَیَمیوَ چورَیَسِ؟ |
22 ο λέγων να μη μοιχεύωσι μοιχεύεις; ο βδελυττόμενος τα είδωλα ιεροσυλείς;
| تَتھا پَرَدارَگَمَنَں پْرَتِشیدھَنْ سْوَیَں کِں پَرَدارانْ گَچّھَسِ؟ تَتھا تْوَں سْوَیَں پْرَتِمادْویشِی سَنْ کِں مَنْدِرَسْیَ دْرَوْیانِ ہَرَسِ؟ |
23 ο καυχώμενος εις τον νόμον, ατιμάζεις τον Θεόν διά της παραβάσεως του νόμου;
| یَسْتْوَں وْیَوَسْتھاں شْلاگھَسے سَ تْوَں کِں وْیَوَسْتھامْ اَوَمَتْیَ نیشْوَرَں سَمَّنْیَسے؟ |
24 Διότι το όνομα του Θεού εξ αιτίας σας βλασφημείται μεταξύ των εθνών, καθώς είναι γεγραμμένον.
| شاسْتْرے یَتھا لِکھَتِ "بھِنَّدیشِناں سَمِیپے یُشْماکَں دوشادْ اِیشْوَرَسْیَ نامْنو نِنْدا بھَوَتِ۔ " |
25 Επειδή ωφελεί μεν η περιτομή, εάν εκτελής τον νόμον· εάν όμως ήσαι παραβάτης του νόμου, η περιτομή σου έγεινεν ακροβυστία.
| یَدِ وْیَوَسْتھاں پالَیَسِ تَرْہِ تَوَ تْوَکْچھیدَکْرِیا سَپھَلا بھَوَتِ؛ یَتِ وْیَوَسْتھاں لَنْگھَسے تَرْہِ تَوَ تْوَکْچھیدوتْوَکْچھیدو بھَوِشْیَتِ۔ |
26 Εάν λοιπόν ο απερίτμητος φυλάττη τα διατάγματα του νόμου, η ακροβυστία αυτού δεν θέλει λογισθή αντί περιτομής;
| یَتو وْیَوَسْتھاشاسْتْرادِشْٹَدھَرْمَّکَرْمّاچارِی پُمانْ اَتْوَکْچھیدِی سَنَّپِ کِں تْوَکْچھیدِناں مَدھْیے نَ گَنَیِشْیَتے؟ |
27 και ο εκ φύσεως απερίτμητος, εκτελών τον νόμον, θέλει κρίνει σε όστις, έχων το γράμμα του νόμου και την περιτομήν, είσαι παραβάτης του νόμου.
| کِنْتُ لَبْدھَشاسْتْرَشْچھِنَّتْوَکْ چَ تْوَں یَدِ وْیَوَسْتھالَنْگھَنَں کَروشِ تَرْہِ وْیَوَسْتھاپالَکاح سْوابھاوِکاچّھِنَّتْوَچو لوکاسْتْواں کِں نَ دُوشَیِشْیَنْتِ؟ |
28 Διότι Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ Ιουδαίος, ουδέ περιτομή η εν τω φανερώ η γινομένη εν σαρκί,
| تَسْمادْ یو باہْیے یِہُودِی سَ یِہُودِی نَہِ تَتھانْگَسْیَ یَسْتْوَکْچھیدَح سَ تْوَکْچھیدو نَہِ؛ |
29 αλλ' Ιουδαίος είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος, και περιτομή η της καρδίας κατά πνεύμα, ουχί κατά γράμμα, του οποίου ο έπαινος είναι ουχί εξ ανθρώπων, αλλ' εκ του Θεού.
| کِنْتُ یو جَنَ آنْتَرِکو یِہُودِی سَ ایوَ یِہُودِی اَپَرَنْچَ کیوَلَلِکھِتَیا وْیَوَسْتھَیا نَ کِنْتُ مانَسِکو یَسْتْوَکْچھیدو یَسْیَ چَ پْرَشَںسا مَنُشْییبھْیو نَ بھُوتْوا اِیشْوَرادْ بھَوَتِ سَ ایوَ تْوَکْچھیدَح۔ |
