Προς Ρωμαιους 10
1 Αδελφοί, η επιθυμία της καρδίας μου και η δέησις η προς τον Θεόν υπέρ του Ισραήλ είναι διά την σωτηρίαν αυτών·
Brothers, the indeed desire of my heart and the supplication (they [are] *k*) to God on behalf (*k*) (of them *N(K)O*) (is *k*) for salvation.
2 διότι μαρτυρώ περί αυτών ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ' ουχί κατ' επίγνωσιν.
I bear witness for about them that zeal for God they have but not according to knowledge.
3 Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.
Being ignorant of for the of God righteousness and the [their] own righteousness seeking to establish to the righteousness of God not they submitted.
4 Επειδή το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα.
[The] end for of law [is] Christ unto righteousness to everyone who is believing.
5 Διότι ο Μωϋσής γράφει την δικαιοσύνην την εκ του νόμου, λέγων ότι ο άνθρωπος ο κάμνων ταύτα θέλει ζήσει δι' αυτών·
Moses for writes [of] the righteousness that [is] of the law that The having done these things man will live by (these [things]. *NK(O)*)
6 η εκ πίστεως όμως δικαιοσύνη λέγει ούτω· Μη είπης εν τη καρδία σου, Τις θέλει αναβή εις τον ουρανόν; τουτέστι διά να καταβιβάση τον Χριστόν.
The however of faith righteousness thus speaks: Not you may say in the heart of you; Who will ascend into heaven?’ That is Christ to bring down;
7 ή, Τις θέλει καταβή εις την άβυσσον; τουτέστι διά να αναβιβάση τον Χριστόν εκ νεκρών. (Abyssos g12)
or Who will descend into the abyss?’ That is Christ out from [the] dead to bring up. (Abyssos g12)
8 Αλλά τι λέγει; Πλησίον σου είναι ο λόγος, εν τω στόματί σου και εν τη καρδία σου· τουτέστιν ο λόγος της πίστεως, τον οποίον κηρύττομεν.
But what says it? Near you the declaration is in the mouth of you and in the heart of you; That is the declaration of faith which we proclaim;
9 Ότι εάν ομολογήσης διά του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή·
for if you shall confess (the declaration *O*) with the mouth of you (that *o*) (Lord Jesus [is] *NK(o)*) and may believe in the heart of you that God Him raised out from [the] dead, you will be saved;
10 διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.
In the heart for is belief unto righteousness, in the mouth now is confession unto salvation.
11 Διότι λέγει η γραφή· Πας ο πιστεύων επ' αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή.
Says for the Scripture; Everyone who is believing on Him not will be put to shame.
12 Επειδή δεν είναι διαφορά Ιουδαίου τε και Ελληνος· διότι ο αυτός Κύριος είναι πάντων, πλούσιος προς πάντας τους επικαλουμένους αυτόν·
Not for there is difference Jew between and Greek; for the same Lord of all is rich toward all those calling Him.
13 διότι Πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου θέλει σωθή.
Whoever for that maybe may call upon the name of [the] Lord will be saved.
14 Πως λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον, εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πως θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον, περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πως θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;
How then (shall they call *N(k)O*) on [Him] whom not they believed? How now (shall they believe *N(k)O*) of whom not they have heard? How now (shall they hear *N(k)O*) apart from preaching?
15 Και πως θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι; Καθώς είναι γεγραμμένον· Πόσον ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά.
How now (shall they preach *N(k)O*) only unless they shall be sent? (Even as *NK(o)*) it has been written: How beautiful the feet of those evangelising [about] (peace of those evangelising *K*) the good [things]!
16 Αλλά δεν υπήκουσαν πάντες εις το ευαγγέλιον. Διότι ο Ησαΐας λέγει· Κύριε, τις επίστευσεν εις το κήρυγμα ημών;
But not all heeded the good news; Isaiah for says; Lord, who has believed the report of us?
17 Άρα η πίστις είναι εξ ακοής, η δε ακοή διά του λόγου του Θεού.
So faith [is] from hearing and hearing through declaration (of Christ. *N(K)O*)
18 Λέγω όμως, Μη δεν ήκουσαν; Μάλιστα εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, Και εις τα πέρατα της οικουμένης οι λόγοι αυτών.
But I ask; certainly surely did they hear? Indeed Into all the earth has gone out the voice of them and to the ends of the world the declarations of them.
19 Αλλά λέγω, Μη δεν εγνώρισεν ο Ισραήλ; Πρώτος ο Μωϋσής λέγει· Εγώ θέλω σας παροξύνει εις ζηλοτυπίαν με τους μη έθνος, Θέλω σας παροργίσει με έθνος ασύνετον.
But I ask; surely not Israel not did know First Moses says: I myself will provoke to jealousy you by [those] not a nation by a nation without understanding I will anger you.
20 Ο δε Ησαΐας αποτολμά και λέγει· Ευρέθην παρά των μη ζητούντων με, εφανερώθην εις τους μη ερωτώντας περί εμού.
Isaiah then is very bold and says: I was found (by *no*) those Me myself not seeking, manifest I became (by *o*) those Me myself not inquiring after.
21 Προς δε τον Ισραήλ λέγει· Όλην την ημέραν εξέτεινα τας χείρας μου προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα.
As for however Israel he says: All the day I have stretched out the hands of Mine to a people disobeying and contradicting.
