Ψαλμοί 94
1 Θεέ των εκδικήσεων, Κύριε, Θεέ των εκδικήσεων, εμφάνηθι.
Du hämndens Gud, o HERRE, du hämndens Gud, träd fram i glans.
2 Υψώθητι, Κριτά της γής· απόδος ανταπόδοσιν εις τους υπερηφάνους.
Res dig, du jordens domare, vedergäll de högmodiga vad de hava gjort.
3 Έως πότε οι ασεβείς, Κύριε, έως πότε οι ασεβείς θέλουσι θριαμβεύει;
Huru länge skola de ogudaktiga, o HERRE, huru länge skola de ogudaktiga triumfera?
4 Έως πότε θέλουσι προφέρει και λαλεί σκληρά; θέλουσι καυχάσθαι πάντες οι εργάται της ανομίας;
Deras mun flödar över av fräckt tal; de förhäva sig, alla ogärningsmännen.
5 Τον λαόν σου, Κύριε, καταθλίβουσι και την κληρονομίαν σου κακοποιούσι.
Ditt folk, o HERRE, krossa de, och din arvedel förtrycka de.
6 Την χήραν και τον ξένον φονεύουσι και θανατόνουσι τους ορφανούς.
Änkor och främlingar dräpa de, och faderlösa mörda de.
7 Και λέγουσι, δεν θέλει ιδεί ο Κύριος ουδέ θέλει νοήσει ο Θεός του Ιακώβ.
Och de säga: »HERREN ser det icke, Jakobs Gud märker det icke.»
8 Εννοήσατε, οι άφρονες μεταξύ του λαού· και οι μωροί, πότε θέλετε φρονιμεύσει;
Märken själva, I oförnuftiga bland folket; I dårar, när kommen I till förstånd?
9 Ο φυτεύσας το ωτίον, δεν θέλει ακούσει; ο πλάσας τον οφθαλμόν, δεν θέλει ιδεί;
Den som har planterat örat, skulle han icke höra? Den som har danat ögat, skulle han icke se?
10 Ο σωφρονίζων τα έθνη, δεν θέλει ελέγξει; ο διδάσκων τον άνθρωπον γνώσιν;
Den som håller hedningarna i tukt, skulle han icke straffa, han som lär människorna förstånd?
11 Ο Κύριος γνωρίζει τους διαλογισμούς των ανθρώπων, ότι είναι μάταιοι.
HERREN känner människornas tankar, han vet att de själva äro fåfänglighet.
12 Μακάριος ο άνθρωπος, τον οποίον σωφρονίζεις, Κύριε, και διά του νόμου σου διδάσκεις αυτόν·
Säll är den man som du, HERRE, undervisar, och som du lär genom din lag,
13 διά να αναπαύης αυτόν από των ημερών της συμφοράς, εωσού σκαφθή λάκκος εις τον ασεβή.
för att skaffa honom ro för olyckans dagar, till dess de ogudaktigas grav varder grävd.
14 Διότι δεν θέλει απορρίψει ο Κύριος τον λαόν αυτού, και την κληρονομίαν αυτού δεν θέλει εγκαταλείψει.
Ty HERREN förskjuter icke sitt folk, och sin arvedel övergiver han icke.
15 Επειδή η κρίσις θέλει επιστρέψει εις την δικαιοσύνην, και θέλουσιν ακολουθήσει αυτήν πάντες οι ευθείς την καρδίαν.
Nej, rättfärdighet skall åter gälla i rätten, och alla rättsinniga skola hålla sig därtill.
16 Τις θέλει σηκωθή υπέρ εμού κατά των πονηρευομένων; τις θέλει παρασταθή υπέρ εμού κατά των εργατών της ανομίας;
Vem står upp till att försvara mig mot de onda, vem bistår mig mot ogärningsmännen?
17 Εάν ο Κύριος δεν με εβοήθει, παρ' ολίγον ήθελε κατοικήσει ψυχή μου εν τη σιωπή.
Om HERREN icke vore min hjälp, så bodde min själ snart i det tysta.
18 Ότε έλεγον, ωλίσθησεν ο πους μου, το έλεός σου, Κύριε, με εβοήθει.
När jag tänkte: »Min fot vacklar», då stödde mig din når, o HERRE:
19 Εν τω πλήθει των αμηχανιών της καρδίας μου, αι παρηγορίαι σου εύφραναν την ψυχήν μου.
När jag hade mycket bekymmer i mitt hjärta, då gladde din tröst min själ.
20 Μήπως έχει μετά σου συγκοινωνίαν ο θρόνος της ανομίας, όστις μηχανάται αδικίαν αντί νόμου;
Kan fördärvets domarsäte hava gemenskap med dig, det säte där man över våld i lagens namn,
21 Αυτοί εφορμώσι κατά της ψυχής του δικαίου και αίμα αθώον καταδικάζουσιν.
där de tränga den rättfärdiges själ och fördöma oskyldigt blod?
22 Αλλ' ο Κύριος είναι εις εμέ καταφύγιον και ο Θεός μου το φρούριον της ελπίδος μου.
Men HERREN bliver för mig en borg, min Gud bliver min tillflykts klippa.
23 Και θέλει επιστρέψει επ' αυτούς την ανομίαν αυτών και εν τη πονηρία αυτών θέλει αφανίσει αυτούς· Κύριος ο Θεός ημών θέλει αφανίσει αυτούς.
Och han låter deras fördärv vända tillbaka över dem och förgör dem för deras ondskas skull. Ja, HERREN, vår Gud, förgör dem.
