Ψαλμοί 92
1 «Ψαλμός ωδής διά την ημέραν του Σαββάτου.» Αγαθόν το να δοξολογή τις τον Κύριον και να ψαλμωδή εις το όνομά σου, Υψιστε·
A psalm of a canticle on the sabbath day. It is good to give praise to the Lord: and to sing to thy name, O most High.
2 να αναγγέλλη το πρωΐ το έλεός σου και την αλήθειάν σου πάσαν νύκτα,
To shew forth thy mercy in the morning, and thy truth in the night:
3 με δεκάχορδον όργανον και με ψαλτήριον· με ωδήν και κιθάραν.
Upon an instrument of ten strings, upon the psaltery: with a canticle upon the harp.
4 Διότι με εύφρανας, Κύριε, εν τοις ποιήμασί σου· θέλω αγάλλεσθαι εν τοις έργοις των χειρών σου.
For thou hast given me, O Lord, a delight in thy doings: and in the works of thy hands I shall rejoice.
5 Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, Κύριε βαθείς είναι οι διαλογισμοί σου σφόδρα.
O Lord, how great are thy works! thy thoughts are exceeding deep.
6 Ο άνθρωπος ο ανόητος δεν γνωρίζει, και ο μωρός δεν εννοεί τούτο·
The senseless man shall not know: nor will the fool understand these things.
7 ότι οι ασεβείς βλαστάνουσιν ως ο χόρτος, και ανθούσι πάντες οι εργάται της ανομίας, διά να αφανισθώσιν αιωνίως.
When the wicked shall spring up as grass: and all the workers of iniquity shall appear: That they may perish for ever and ever:
8 Αλλά συ, Κύριε, είσαι ύψιστος εις τον αιώνα.
But thou, O Lord, art most high for evermore.
9 Διότι, ιδού, οι εχθροί σου, Κύριε, διότι, ιδού, οι εχθροί σου θέλουσιν εξολοθρευθή· θέλουσι διασκορπισθή πάντες οι εργάται της ανομίας.
For behold thy enemies, O Lord, for behold thy enemies shall perish: and all the workers of iniquity shall be scattered.
10 Αλλά συ θέλεις υψώσει ως του μονοκέρωτος το κέρας μου· εγώ θέλω χρισθή με νέον έλαιον·
But my horn shall be exalted like that of the unicorn: and my old age in plentiful mercy.
11 και ο οφθαλμός μου θέλει ιδεί την εκδίκησιν των εχθρών μου· τα ώτα μου θέλουσιν ακούσει περί των κακοποιών των επανισταμένων κατ' εμού.
My eye also hath looked down upon my enemies: and my ear shall hear of the downfall of the malignant that rise up against me.
12 Ο δίκαιος ως φοίνιξ θέλει ανθεί· ως κέδρος του Λιβάνου θέλει αυξάνει.
The just shall flourish like the palm tree: he shall grow up like the cedar of Libanus.
13 Πεφυτευμένοι εν τω οίκω του Κυρίου, θέλουσιν ανθεί εν ταις αυλαίς του Θεού ημών·
They that are planted in the house of the Lord shall flourish in the courts of the house of our God.
14 θέλουσι καρποφορεί και εν αυτώ τω βαθεί γήρατι, θέλουσιν είσθαι ακμάζοντες και ανθηροί·
They shall still increase in a fruitful old age: and shall be well treated,
15 διά να αναγγέλλωσιν ότι δίκαιος είναι ο Κύριος, το φρούριόν μου· και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ.
That they may shew, That the Lord our God is righteous, and there is no iniquity in him.
