Ψαλμοί 72
1 «Ψαλμός διά τον Σολομώντα.» Θεέ, δος την κρίσιν σου εις τον βασιλέα και την δικαιοσύνην σου εις τον υιόν του βασιλέως·
De Salomon. O Dieu, confie au roi le soin d'exercer en ton nom la justice. Et donne au fils du roi ton esprit d'équité!
2 Διά να κρίνη τον λαόν σου εν δικαιοσύνη και τους πτωχούς σου εν κρίσει.
Qu'il juge ton peuple avec justice, Et tes humbles serviteurs avec droiture!
3 Τα όρη θέλουσι φέρει ειρήνην εις τον λαόν και οι λόφοι δικαιοσύνην.
Que les montagnes et les coteaux Procurent au peuple les fruits de la paix, Sous le règne de la justice!
4 Θέλει κρίνει τους πτωχούς του λαού· θέλει σώσει τους υιούς των πενήτων και συντρίψει τον καταδυναστεύοντα.
Il fera droit aux opprimés de son peuple; Il portera secours aux enfants du pauvre. Et il écrasera l'oppresseur.
5 Θέλουσι σε φοβείσθαι ενόσω διαμένει ο ήλιος και η σελήνη, εις γενεάς γενεών.
On te craindra tant que durera le soleil, Tant que luira la lune, d'âge en âge.
6 Θέλει καταβή ως βροχή επί θερισμένον λειβάδιον· ως ρανίδες σταλάζουσαι επί την γην.
Le roi sera semblable à la pluie Qui tombe sur la prairie fraîchement coupée. Semblable à une ondée qui arrose la terre.
7 Εν ταις ημέραις αυτού θέλει ανθεί ο δίκαιος· και αφθονία ειρήνης θέλει είσθαι εωσού μη υπάρξη η σελήνη.
Sous son règne, le juste prospérera Au sein d'une paix profonde, tant que la lune répandra sa clarté.
8 Και θέλει κατακυριεύει από θαλάσσης έως θαλάσσης και από του ποταμού έως των περάτων της γης.
Il dominera d'une mer à l'autre, Depuis l'Euphrate jusqu'aux extrémités de la terre.
9 Έμπροσθεν αυτού θέλουσι γονυκλιτήσει οι κατοικούντες εν ερήμοις, και οι εχθροί αυτού θέλουσι γλείψει το χώμα.
Devant lui se courberont les habitants du désert, Et ses ennemis lécheront la poussière.
10 Οι βασιλείς της Θαρσείς και των νήσων θέλουσι προσφέρει προσφοράς· οι βασιλείς της Αραβίας και της Σεβά θέλουσι προσφέρει δώρα.
Les rois de Tarsis et des îles lui offriront des présents; Les rois de Saba et de Séba lui apporteront leurs tributs.
11 Και θέλουσι προσκυνήσει αυτόν πάντες οι βασιλείς· πάντα τα έθνη θέλουσι δουλεύσει αυτόν.
Tous les rois se prosterneront devant lui; Toutes les nations le serviront.
12 Διότι θέλει ελευθερώσει τον πτωχόν κράζοντα και τον πένητα και τον αβοήθητον.
Car il délivrera le malheureux qui l'implore, Et l'affligé qui n'a pas d'appui.
13 Θέλει ελεήσει τον πτωχόν και τον πένητα· και τας ψυχάς των πενήτων θέλει σώσει.
Il aura pitié du faible et de l'indigent; Il sauvera l'âme des malheureux.
14 Εκ δόλου και εξ αδικίας θέλει λυτρόνει τας ψυχάς αυτών· και πολύτιμον θέλει είσθαι το αίμα αυτών εις τους οφθαλμούς αυτού.
Il rachètera leur âme de l'oppression et de la violence. Et leur sang aura un grand prix à ses yeux.
15 Και θέλει ζη, και θέλει δοθή εις αυτόν από του χρυσίου της Αραβίας, και θέλει γίνεσθαι πάντοτε προσευχή υπέρ αυτού· όλην την ημέραν θέλουσιν ευλογεί αυτόν.
Que le roi vive et qu'on lui donne de l'or de Saba! Qu'on prie pour lui, en tout temps. Qu'on le bénisse chaque jour!
16 Δράξ σίτου εάν υπάρχη εν τη γη επί των κορυφών των ορέων, ο καρπός αυτού θέλει σείεσθαι ως ο Λίβανος· και οι κάτοικοι εν τη πόλει θέλουσιν εξανθήσει ως ο χόρτος της γης.
Que les blés abondent dans le pays. Sur le sommet des montagnes! Que leurs épis ondoient comme le Liban! Que la population des villes fleurisse comme l'herbe de la terre!
17 Το όνομα αυτού θέλει διαμένει εις τον αιώνα· το όνομα αυτού θέλει διαρκεί ενόσω διαμένει ο ήλιος· και οι άνθρωποι θέλουσιν ευλογείσθαι εν αυτώ· πάντα τα έθνη θέλουσι μακαρίζει αυτόν.
Que son nom subsiste à toujours! Que son nom se perpétue tant que brillera le soleil! Que l'on se bénisse mutuellement en son nom; Que toutes les nations le proclament heureux!
18 Ευλογητός Κύριος ο Θεός, ο Θεός του Ισραήλ, όστις μόνος κάμνει θαυμάσια·
BÉNI SOIT l'Éternel Dieu, le Dieu d'Israël, Qui seul accomplit des oeuvres merveilleuses!
19 και ευλογημένον το ένδοξον όνομα αυτού εις τον αιώνα· και ας πληρωθή από της δόξης αυτού η πάσα γη. Αμήν, και αμήν.
Béni soit a jamais son nom glorieux. Et que toute la terre soit remplie de sa gloire! Amen! Amen!
20 Ετελείωσαν αι προσευχαί του Δαβίδ υιού του Ιεσσαί.
Fin des prières de David, fils d'Isaï.
